Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Αλέξανδρος	Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε.
Αλέξανδρος	Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων
Απόστολος	Εννοίξαν τον απόστολον τσ΄εμίλησεν ο Παύλος βαστάζετε τον κώλο σας τσαί θα τιρντίση ναύλας 
Αράπης	Ο Αράπης από πισω παραμονεύει
Άρειος	Ενθάδι κείται ο μονομάχος Άρειος, ος με της μυίγιαις 'πάλευε πεζός και καβελάριος 
Αριστοτέλης	Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός.
Αφροδίτη	Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Βηχιανός	Θά του/τής κόψω τό βήχα
Δεσπότης	Ούτε διάκο σ’ είδαμε ούτε πρωτοσύγκελο, και συ δεσπότης έγινες;
Εμμανουήλ	Άμε να ζωγραφίσης έναν Άι – Μανώλη 
Εριφύλη	Τσίτα – φούλα και τ' άσπρα πούλα
Θέος	Τον στραβό τον λέλεκα ο Θεός τον κάνει φωλιά.
Ιωάννης	Απέξω Γιάννης κι από μέσα Σουλεϊμάνης.
Ιωάννης	Σάματις έρθει τ’ Αγιαννιού, χαίρεται κι ο κώλος της μυλωνούς!
Κικέρων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Λάμπρος	Αν σου αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξανά πέρνα από την Άνδρο
Μάξιμος	Ingenio maximus, arte rudis. Μέγιστη διάνοια, πρωτόγονη τεχνική.
Μαρία	Μπρος Μαρία και πίσω Γιάννης
Μαρία	Τα θέλει ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Μαρία	Άλλο πράγμα οι Τουπαμάρος, κι άλλο το μουνί της Μάρως
Μηνάς	Ο Μηνάς εμ που μηνά – τους βουνάτους τζαι περνά τζαι τους ασπροζιμπουνάτους σούζει τους τζαι πελεκά τους
Μηνάς	Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
Νώε	Αυτό είναι απ΄ τογ κατακλυσμό του Νώε!
Πλάτων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Ποσειδών	Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Ποσειδών	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Σάρρα	Σάρα, μάρα και του Θεού κατάρα
Σπυρίδων	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Φατμέ	Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί.
Φίλιππος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Φοίβος	Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ.
Χρυσόστομος
Παροιμίες
Aισχραίος	Αισχρόν έστι και λέγειν
Αββάς	Αββάς και το ραβδί του
Αβραάμ	Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι.
Αβραάμ	Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά / καλά
Αγάθη	Αγαθή τη λεν, μα δεν τση στέκει τ' όνομα  ή Αγάθη τήνε λεν μα δεν του μοιάζει τ' όνομα
Αγάθη	Όποιος την έβγαλε Αγαθή, το 'καμε για να γελάσει
Αγάθη	Αδελφή Αγάθη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αγάθη	Αγαθούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Αγάθη	Αγαθία και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αγάθη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αγαθής κουταμάρες
Αγάθη	Ολογυρίζ η Αγαθή σα τη πορδή μεσ το βρακί
Αγάθη	Καλή σου σπέρα κι΄αγαθή, και μιά κοπέλλα τορνευτή, για να φα να πιή μ΄έσένα , και να κοιμηθή μ΄εμένα
Αγάθων	Ανέπιασε τον α(γ)αθόν, να πει τα μυστικά του 
Αγάθων	Ο αγαθός με τον πονηρόν δε 'μονοιάζουνε 
Αγάθων	Πολίτης αγαθός και άδικος δεν γίνεται 
Αγάθων	Καλόπιασε τον αγαθό να μάθεις τα μυστικά του
Αγάπη	Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι, χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.
Αγάπη	Από μεγάλη αγάπη έρχεται κι ο πικρός πόνος.
Αγάπη	Αραμπάς με τα καρούλια…Βάσανα πού ’χει η αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη πύργους κυνηγά και κάστρα ρίχνει κάτω. ή Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Αγάπη	Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
Αγάπη	Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η καλύτερη απ’ όλες τις καλές τέχνες.
Αγάπη	Η αγάπη θέλει αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη και το μίσος δεν κρατούν πολύ καιρό. (προσωρινές καταστάσεις)
Αγάπη	Η αγάπη κινεί βουνά.
Αγάπη	Η αγάπη ψωμί δε φέρνει.
Αγάπη	Αν δεν εχεις ότι αγαπάς, αγάπα ό,τι έχεις.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα, φαΐ δίχως νοστιμάδα.
Αγάπη	Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα. ή Εκεί που σ΄αγαπάνε δεν νυχτώνει ποτέ
Αγάπη	Η Αγάπη είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές που ανοίγει τις πύλες της ευτυχίας.
Αγάπη	Καλύτερα να είσαι η αγάπη ενός γέρου παρά η σκλάβα ενός νέου.
Αγάπη	Κοντακιανός λογαριασμός, παντοτινή αγάπη.
Αγάπη	Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη
Αγάπη	Όποιος θέλει ν’ αγαπήσει, θέλει να χασομερήσει.
Αγάπη	Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις.
Αγάπη	Η αγάπη είναι η πιο γλυκιά τυραννία, γιατί το μαρτύριό της το υποφέρουμε πρόθυμα.
Αγάπη	Όποις χάνει στα χαρτιά (τράπουλα) κερδίζει στην αγάπη
Αγάπη	Η αγάπη κάνει το χρόνο να περνάει.Ο χρόνος κάνει την αγάπη να περνάει.
Αγάπη	Καινούργια αγάπη πιάνεται, παλιά δε λησμονιέται. αλλά υπάρχει και Καινούργια αγάπη χάνεται, παλιά δε λησμονιέται.
Αγάπη	Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν του Απριλιού το χιόνι, πρωί-πρωί απλώνεται, το μεσημέρι λειώνει.
Αγάπιος	Αδελφέ Αγάπιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αγάπιος	Αγαπούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Αγάπιος	Αγαπουλίνος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αγάπιος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αγάπιου κουταμάρες 
Αγγέλα	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αγγέλα	Αγγέλω την λεν, μα δεν τση μοιάζει τ' όνομα 
Αγγέλα	Καλημέρα (Γεια σου) Αγγέλω, κουκκιά σπέρνω
Αγγέλα	Αγγέλω τήνε λέν, μά' χει διαόλους μέσα της
Αγγέλα	Αγγέλω τήνε λεν, μα τσόχει άρτους και δίπλα
Αγγέλα	Τον άγγελον ατ αντίδωρον κί δί
Αγγέλα	Αγγέλω κρένει η μάννα σου, δεν ξέρω τι σε θέλει..
Αγγελική	Αγγέλω την λεν, μα δεν τση μοιάζει τ' όνομα 
Αγγελική	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αγγελική	Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα
Αγγελική	Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι.
Άγγελος	Δε δίνει στον άγγελο θυμιάμα.
Άγγελος	Στον άγγελό του νερό δεν δίνει! ή Δεν δίνει του αγγέλου του νερό.
Άγγελος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Άγγελος	Ο Αγγελάκης πάλι κουβανιέται
Άγγελος	Δε δίνει στον άγιο του λιβάνι
Άγγελος	Μια (Άλλη) φορά ήμουν άγγελος  Ή Άλλη φορά ήμουν άγγελος, τώρ' αγγελείζουν (ή αγγελίζουν) άλλοι  Ή Έναν καιρό 'μουν άγγελος τώρ' αγγελίζουν άλλοι. Στην βρύση που πινα νερό τώρα το πίνουν άλλοι 
Άγγελος	Αμ μεν εν τζείνος δαχαμαί εν ο αντζελός του
Άγγελος	Αν δεν έτρωγα το χοιρινό εμιλούσα με τζ' αγγέλους 
Άγγελος	Απόψε είδα τον αγγελό μου 
Αγνή	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Αγνή	Σ’ αυτήν που είναι αγνή μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Σ’ αυτόν που είναι αγνός μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Άγριος	Ιστορίες για αγρίους είναι αυτά που μου λες..
Αγρίππας	Aκαρπότερος Aγρίππου
Αδάμ	Α' δεν έτρωγε ο Αδάμ το ξύλο της γνώσεως, δεν αναγογιόντανε όπως ήταν ολόξορκος
Αδάμ	Δεν πρωτοπλάστηκε ο Αδάμ, αλλά βγήκε ένα σκουλήκι και σιγά σιγά έγινε ο άνθρωπος
Αδάμ	Ο ιδιοκτήτης στο σπίτι είναι ότι ο Αδάμ στον παράδεισο.
Αδάμ	Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν
Αδάμ	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Αδάμ	Κι' εγώ από τον Αδάμ γεννήθηκα
Αδάμ	Αν εγελάστηκε ως κι ο Αδάμ, είναι που ήταν η Εύα !
Αδαμάντιος	Το διαμάντι και στην κοπριά να το ρίξεις πάλι διαμάντι θα είναι.
Αδελφός	Τον αδερφό σου αγάπαγε κι όχι το μερτικό του.
Αδελφός	Μακριά ο αδερφός και σιμά ο γείτονας.
Αδελφός	Που έχει αδερφό καλόγερο, έχει ζευγάρια βόδια.
Αδελφός	Σαν αρχοντήνει ο άνθρωπος θαμπώνεται το φως του και δε γνωρίζει το φτωχό, ας είναι κι αδερφός του
Αδελφός	Oι αδελφοί μαλλώνουσι, και το τσικάλι βράζει
Άδης	Πώς πάνε οι στραβοί στον Άδη; Ο ένας κοντά στον άλλονε.
Άδης	Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια, ή Ουκ εστί εν τω Άδη μετάνοια.
Άδης	Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας.
Αέτιος	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτιος	Αετός εν νεφέλαις.
Αέτιος	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
Αετός	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτων	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αζαρίας	Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’
Αηδόνιος	Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι.
Αηδών	Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουν τ' αηδόνια.
Αηδών	Παρά αηδόνι στο κλουβί, κάλλιο κουρούνα στο βουνί.
Αηδών	Κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή καρακαηδόνα.
Αηδών	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Αηδών	Τότε λαλούν τ’ αηδόνια όταν πάψουν τα κοράκια.
Αηδών	Είπα ‘γω πολλά και σώνει, ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι.
Αηδών	Κόστισε ο κούκος αηδόνι.
Αηδών	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Αθανάσιος	Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
Αθανάσιος	Τώρα δ' λευώ για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αθανάσιος	Σαν τον Καραθάνο με τη γυάλα 
Αθανάσιος	Λέγε με Θανάση
Αθανάσιος	Ποιος Θανάσης;
Αθανάσιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αθανάσιος	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αθανάσιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αθανάσιος	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο φτιάσε Γιώργο κι από κουτσουκιά Θανάση, αν ρωτήσης και για Γιάννη, ότι ξύλο κόψης, κάνει
Αθανάσιος	Ένας Θανάης απ' τ' Σαμπατίνα, ένας κουντός μί γένεια
Αθανάσιος	Ο κόσμος καίγεται κι ο Θανάσης λούζεται
Αθανάσιος	Βάν' η κόρη στ' όνειρό της άκουρους και κουρεμένους, βάνει κι ο Παπα – Θανάσης ζωντανούς και πεθαμένους
Αθανάσιος	Ο Θανάσης κ' η Μαριώ γδύσαν ένα λιοτριβείο
Αθανάσιος	Θανάσ' πήγε στον κουμπάρο τ' για τυρί. Ου κουμπάρος του είπε το Μάη, κι αυτός πήγε τη μέρα τ' Άϊ – Θανάσ'(18 Ιανουαρίου) και πάγωσι στο χιόν'.
Αθηνά	Ομπρός είμαι γέροντας, οπίσω νεούτσικος, βρέφος σάν τό πουλί τής Αθηνάς – σοβαρό γέρικο ομπρός οπίσω ωρά μικρή, ασκόπουλο
Αθηνά	Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.
Αθηνά	Ω Αθήνα πρώτη χώρα, τί γαϊδάρους τρέφεις τώρα; 
Αθηνά	Φέρ΄ τήν Αθήνα να κάψωμε την Παραμυθιά 
Αθήναιος	Αθηναίοι και Θηβαίοι και κακοί Μυτηλιναίοι άλλα λένε το βράδυ κι άλλα κάνουν το ταχύ (ή πρωί 
Αθήναιος	Κάλλια αχινιό στα στήθη σου παρ' Αθηνιό στο σπίτι σου
Αθήναιος	Οι Αθηναίοι δυό σε δυό περπατούν για να πάρουν συμβουλή
Αικατερίνη	Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις.
Αικατερίνη	Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις.
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν
Αικατερίνη	Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα", ή Ας με κράζουσιγ Κατίναν τζι' ας λαώννουμαι της πείνας  ή Να με λέγουνε Κουτίνα κι' ας πεινώ
Αικατερίνη	Όλα τά 'χ' η Κατινίτσα μόν ο φερετζές τής λείπει 
Αικατερίνη	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Κατερίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Αικατερίνη	Της Αγίας Κατερίνας βασιλεύ' η πούλια
Αικατερίνη	Η πείνα, πρώτα χτυπά στα γόνατα κι ύστερα στην κατίνα
Αικατερίνη	Όλα τα ντέρτια, ντέρτια 'ναι, ντέρτι 'ναι και η πείνα πρώτα χτυπά στα γόνατα κι' ύστερα στην κατίνα
Αικατερίνη	Και σκύλινα και κάτινα και αλογινα και πρόβια
Αικατερίνη	Τση Αγία Κατερίνης ρίχνουνε τσι βαρειές τσι άνκορες! (άγκυρες)
Αικατερίνη	Η αγια Κατερίνα το δανείζεται το νερό
Αικατερίνη	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Αιμιλία	Αδελφή Αιμιλία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αιμιλία	Αιμιλίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Αιμιλία	Έμιλη και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αιμιλία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αιμιλίας κουταμάρες 
Ακάμας	Άμ' αστράψη του Ακάμα ούλα τα νερά δικά μας
Ακρίβος	Κριβός στη στάχτη, φτηνός στ’ αλεύρι
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεξάνδρα	Τα κουμπιά της Αλέξεως, ή Τα κομβία της Αλέξαινας, ή Τα κουμπιά της Αλέξαινας
Αλεξάνδρα	(Αυτά είναι) Τα νέα της Αλεξάντρας,
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος ο βασιλιάς, είχε τράγινο εις αυτί 
Αλέξανδρος	Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!!
Αλέξανδρος	Το παίζει Αλέκος.
Αλέξανδρος	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Αλέξανδρος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Αλέξανδρος	Ο βασιλιάς Αλέξανδρος, απού 'χε το παλάτι όπου 'φτανε η χέραν του εκρέμα το καλάθι
Αλέξανδρος	Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς.- Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά -
Αλεξία	Πήγα να διαλέξω και πήρα τη γκαβ' Αλέξω
Αλεξία	Σαν πήγα να διαλέξω, πήρα τ' γκαβό 'Λέξω, σαν πήρα αράδ' αράδα πήρα τ' Βιργινάδα
Αλεξία	Αδελφή Αλέξια, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αλεξία	Αλεξούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Αλεξία	Αλέξα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αλεξία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αλέκας κουταμάρες
Αλεξία	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξεως
Αλεξία	Μια κυρά κι πέντ' Αλέξου 
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Αυτά είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Τα κομβία της Αλέξαινας.
Αλέξιος	Ρέ Αλέξη, κάκνος είσι γιά λελέξι 
Αλέξιος	Αμ πής Αλέξι το πόδι σου να παίξει και το φτίσ σου να χορέψει 
Αλέξιος	Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη.
Αλήθεια	Αλήθεια χωρίς ψέμα, φαΐ χωρίς αλάτι.
Αλήθεια	Από μικρό κι από χαζό (τρελό) μαθαίνεις την αλήθεια.
Αλήθεια	Η αλήθεια βασιλεύει και το ψέμα ψέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι του Θεού και το ψέμα του διαόλου.
Αλήθεια	Η αλήθεια έρχεται κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς.
Αλήθεια	Η αλήθεια θα λάμψει κι ας περάσουν χίλια χρόνια.
Αλήθεια	Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.
Αλήθεια	Η γλώσσα λησμονάει και λέει την αλήθεια.
Αλήθεια	Η κολακεία φέρνει φίλους, η αλήθεια εχθρούς.
Αλήθεια	Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια.
Αλήθεια	Όποιος λέει την αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια.
Αλήθεια	Πολλές φορές η αλήθεια έρχεται κι όταν ακόμα δεν τη ζητούμε.
Αλήθεια	Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.
Αλήθεια	Το να βλέπω είναι αντίληψη, μα το να αισθάνομαι είναι αλήθεια.
Αλήθεια	Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα, η αλήθεια στ’ αυτιά.
Αλήθεια	Ἐν οἴνῳ αλήθεια. .
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή.
Αλκυών	Ο Γενάρης κι αν γεννάται του καλοκαιριού θυμάται.
Αλώνιος	Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι
Αμβρόσιος	Τo να σαι και παππούς αυτό δεν είναι πράμα, το να 'χεις μυαλό Αμβρόσιου, εκείνο είν' το δράμα!
Αμερίκη	Ιά κάποιοι και 'ια μερικοί ευρέθη κι' η Αμερική ή ήτονε κι' η Αμερική
Άμπελος	Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι στο γιαλό θέλει καραβοκύρη.
Αμυγδαλέα	Ο Νότος δένει αμύγδαλα, κι' ο κυρ Βοριάς απίδι κι' η συνεβριά τα πωρικά κι' ο εξάνεμος τα μήλα
Αμυγδαλέα	Για να φας αμύγδαλο, πρέπει να το σπάσεις .
Αμυγδαλέα	Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τα αμύγδαλα μέχρι τον Αλωνάρη .
Αμυγδαλέα	Αν πρώιμα η αμυγδαλιά ανθίσει το Δεκέμβρη , βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να ‘ρθει να μας εύρει .
Αμυγδαλέα	Χέρι κάτασπρο κι αφράτο και ποδάρι αμυγδαλάτο.
Αμυγδαλέα	Ο τεμπέλης δεν τρώει τ’ αμύγδαλα, για να μην τα σπάσει.
Αμυγδαλέα	Η αθασιά, η στρινιαρκά, γεννά που τόγ Γεννάριν 
Ανανίας	Ο Μπρούσκος το είπε και ο Ανανίας το επικύρωσε 
Αναστασία	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Αναστασία	Λαζαch μαζάch τον Θόδωρον, πρεμέζ την Ναστασίαν 
Αναστασία	Τρεις στα Γέννα, τρεις στα Φώτα κι έξι στην Ανάσταση.
Αναστάσιος	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Αναστάσιος	Αδελφέ Αναστάση, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αναστάσιος	Στάσος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ανατολή	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Ανατολή	Κόκκινη ανατολή καλοκαιρία, κόκκινη δύση κακοκαιρία 
Ανατόλιος	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Άνδρεα	Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι
Άνδρεα	Οταν έρθ' η γνώση, πάει η ανδρεία
Άνδρεα	Νύν εν τω γήρατι επιδείξομαι την ανδρείαν
Άνδρεα	Η σοφία νικά (σήμερα) την αντρεία
Άνδρεα	Όπου δε χωρεί αντρειά έρχεται η πονηριά
Άνδρεα	Τ' είν' που φελά η αντρειά, σα λείπ' η φρονιμάδα
Άνδρεα	Όταν είναι η αντρειά, λείπ' η γνώση κι όταν έλθ' η γνώση, πάει κ' αντρειά
Άνδρεα	Αδελφή Άνδρεα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Άνδρεα	Αντρούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Άνδρεα	Αντρούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Άνδρεα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αντρούλας κουταμάρες 
Ανδρέας	Πόθεν που τ' Αντριά γουμάρα κι του Κώστα πουλαρίνα
Ανδρέας	Στσί τριάντα τ' άη αντρία αρχινάει μέρα μία
Ανδρέας	Τ' αϊ Ντρικά αντριών η νύχτα
Ανδρέας	Τον Απρίλη και το Μάη το μουνί φουρομανάει τον Αντριά και το χαμένο χώσ' τον μέσα τον καημένο
Ανδρέας	Τουν Αντριά κι' του χαλάζ κακό δεν κάν'
Ανδρέας	Στις τριάντα (30 Νοεμβρίου) τ' Αντριά (Αγίου Ανδρέα) αντρειεύεται το κρύο, τα ζώα και τα σπαρτά
Ανδρέας	Α' τ'αϊά Δριά κι εκεί πηδά η μέρα, πηδά και του βοσκού η 'υναίκα
Ανδρέας	Άμα κατσιαρίση ο άις Αντριάς έσει νερά 
Ανδρέας	Ανδρέαν δεν ετίμησες, Θεόν δεν εφοβήθης 
Ανδρέας	Αντρέας με τ' αντρειωμένα χιόνια 
Ανδρέας	Εις τις τριάντα τ' Αντρία, στις έξι του Νικόλα 
Ανδρέας	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάς Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Ανδρέας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα 
Ανδρέας	Στις τριάντα Αϊντριάς, αντριεύετ' ο βοριάς 
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει.
Ανδρέας	Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις.
Ανδρέας	Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Ανδρέας	Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.
Ανδρέας	Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν
Ανδρέας	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Ανδρέας	Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
Ανδρέας	Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός.
Ανδρονίκη	Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα
Ανθή	Χόρευε, κυρά Ντουντού, κοίταζε και του σπιτιού
Ανθή	Έτσι τάχει το λινάρι, να ανθή τον Αλωνάρη!
Ανθή	Εύκου του ξένου κήπου ν΄ανθή ο δικός σου
Ανθή	Δεντρολίβανος ανθεί τσ' ατσιγκάνου την αυλή κι' ανθεί κι' αν ανθή πάλι τσιγκανιές βρωμά
Ανθή	Αγκάθι δεν είναι που να μην κάνη τ΄άνθη του
Ανθή	Τ' άνθω πέφτουνε, μα τ΄αγκάθια μένουνε
Ανθή	Θάλασσα, πικροθάλασσα και πικροκυματούσα όλοι σε λένε θάλασσα κι εγώ ανθούσα
Άνθος	Η αγάπη δεν είν' ανθός να πέση μόν' είναι βάτος με κλαδιά κι αλίμονο ποιος μπλέξη
Άνθος	Ατσάλι το αλαλιάς κι' ανθός τση κουταμάρας
Άνθος	Μην το περηφανεύεσαι και μην το κάνης νάζι, γιατ' ο Θεός την ομορφιά σαν άνθος την τινάζει
Άνθος	Ο κόσμος ειν ένα δενδρί, κ' εμείς είμαστ' ο ανθός του, κι ο χάρος ειν ο τρυγητής που κοβι τον καρπό του
Άνθος	Ένας ανθός έαρ ού ποιεί.
Άνθος	Έτσι τάχει το λινάρι, να ανθή τον Αλωνάρη!
Άνθος	Εύκου του ξένου κήπου ν΄ανθή ο δικός σου
Άνθος	Δεντρολίβανος ανθεί τσ' ατσιγκάνου την αυλή κι' ανθεί κι' αν ανθή πάλι τσιγκανιές βρωμά
Άνθος	Όλα τ΄ άνθη κ΄ η πασχαλίτσα
Άνθος	Αγκάθι δεν είναι που να μην κάνη τ΄άνθη του
Άνθος	Τ' άνθω πέφτουνε, μα τ΄αγκάθια μένουνε
Άννα	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Άννα	Αλί καϋμένη Αννιό, που του κόπηκε το κοντό
Άννα	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι.
Άννα	Σήμερα εσηκώσαμε το μωρό της Ανέττας 
Άννα	Απού τσ Αγίας Άννας κι εκεί παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο πετεινός και πηδά ο άρνος και πηδά ο βοσκός και πηδά του βοσκού η 'υναίκα 
Άννα	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Άννα	Άλλοτες ελέανε πως απού τσ' Αγίας Άννας, π' αρχινά η μέρα και μεγαλώνει, παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο άρνος και πηδά και του βοσκού η 'υναίκα 
Άννα	Από τσ' Αγίας Άννας, αξαιν' η μέρα νιά γατοπατησιά 
Άννα	Απού τσ' Αγίας Άννας παίρνει (αρχίζει) η μέρα και μεγαλώνει κι απού τ' Αη Ιαννιού του Κληδόνου παίρνει (αρχίζει) και μικραίνει
Άννα	Ήρθε της Αγίας Άννης κάτσε ήλιε μου να ξανασάνεις 
Άννα	Της Αγίας Άννης ανασαίν' η μέρα 
Άννα	Έκαμε ο σκαλτζής (Γλυδής) σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Άννη	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι
Άνοιξη	Ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη
Άνοιξη	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, δε θερίζεις το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, σε αργεί το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Λουλουδάτα τρία πανέρια, η άνοιξη κρατάει στα χέρια.
Άνοιξη	Μ’ ένα λουλούδι, Άνοιξη δεν έρχεται.
Αντισθένης	Αντισθένους Ιμάτιον
Αντώνης	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αντώνης	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αντώνης	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντωνία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Αντώνιος	"Είναι η μούλα του Παπάντωνη"
Αντώνιος	Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει.
Αντώνιος	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Αντώνιος	Τις δεκαεφτά του Γεναριού είναι κυρά τ’ Άγι’ Αντωνιού.
Αντώνιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνιος	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνιος	Αγάιτα, Αντώνη, κι' ο πουγγος σηκώνει
Αντώνιος	Γκιόνης σκούζει, Γκιόνης δέρνει, Γκιόνης πάνει κι άγκαλνάει.
Αντώνιος	Κουρέματα σου σαν τσ' αμπλάς, μια λύρα σαν τ' Αντώνη
Αντώνιος	Ανήμερα τ' Αγι' – Αντωνιού, μας έπιασε φουρτούνα, ανάμεσα στο πέλαος μαζεύαμε μπαρμπούνια
Αντώνιος	Και να τον κάψη κι' η φωτιά, του άϊ Αντωνιού η λάβρα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' αγι - Αντωνιού, τρυγόνα, είν' η γούρια του χειμώνα 
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη πάλε ξύλινος ο Αντώνης
Αντώνιος	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντώνιος	Πότε σου μημ πιστέησαι ΄ς την τίμια σου γυναίκα μα το κακόν οπόποθεν ο μαύρος Παπαντώνης
Απόστολος	Δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του
Απόστολος	Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη
Απόστολος	Των Αγίων Αποστόλω τα παπούτσα και στο δρόμο
Απόστολος	Από δώδεκ' Αποστόλους και πάλιν ο ένας ήβγεν κακός 
Απόστολος	Απόστολος παρήγορος χασάπικης ειρήνης
Απόστολος	Σε δώδεκα αποστόλους ήταν κι' ένας Ιούδας
Αραβέλλα	Απουπόξω μπέλα μπέλα κι' απού μέσα κατσιβέλα
Αραβέλλα	Από 'πόξω μπέλα μπέλα κι από μέσα δεν εφέλα
Αράπης	Αν καταλάβω Αράπης να γίνω
Αράπης	Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης, τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
Αράπης	-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη. Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη
Αράπης	Σαν το μαλλί του Αράπη
Αράχνη	Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό.
Αράχνη	Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει.
Αράχνη	Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά.
Αρβανίτης	Αρβανίτη αν κάνεις φίλο, κράτα και κανένα ξύλο.
Αργυρά	Την Αργύρω βάλε να στα σάσω
Αργυρός	Ο Αργύρης κ΄ η Χρυσούλα, έκαμαν το Φαταούλα 
Αργυρός	Του βούλλωσ' ο Αργύρης το στόμα 
Αρδαβάνης	Στων αμαρτωλώ τη χώρα κι ο Αδραβάνης ’πίσκοπος
Άρειος	... του Αρείου το απύλωτον στόμα…
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την πολυειδωμένη 
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την χιλιομουσκεμένη 
Αρετή	Και πούθεμ μπου Ρωτόκριτος, και πούθεμ που Αρετούσα 
Αρετή	Η κακία πεθαίνει, αλλά η αρετή δεν πεθαίνει 
Άρης	Είναι πολλά τα λεφτά Άρη… Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη.
Άρτα	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Άρτα	Την Άρτα με τα Γιάννενα 
Αρτέμιος	Αρτεμάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Αρτέμιος	Αρτέμης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Αρτέμιος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Αρτέμη κουταμάρες 
Αρτέμιος	Αμη αποτάσσει ο Άγι – Αρτέμης κοντάρζα;
Αρτέμιος	Αδελφέ Αρτέμιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Αρχοντία	Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
Ασημίνα	Αν αρτυθείς να φας αρνί κι αν κλέψεις να είν' ασήμι
Ασημίνα	Ασημένια μου μιλιά, χρυσή μου βουβαμάρα 
Αυγερινός	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Αυγερινός	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Αυγή	Όσο με βόηθηκε η νύχτα και η αυγή, δε με βόηθηκε μήτε μάνα μήτε αδερφή.
Αυγή	Βοηθάει η νύχτα κι η αυγή σαν να ‘χω μάνα κι αδερφή.
Αυγή	Αράχνη είδες την αυγή; Σε καλό δε θα σου βγή 
Αυγή	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Αυγή	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Αυγή	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Αυγή	Τση μελαχρινής η τζιέρα, νόστιμ' είναι κάθε μέρα και τση άσπρης τση μπουχνάτης, μιαν αυγή 'ν' η ομορφιά της
Αυγή	Αν είν' παπάς και λειτουργά, η αυγή θα μας το δείξει.
Αυγή	Μαύρα κι άσπρα σύγνεφα, η αυγή τα ξεχωρίζει
Αύγουστος	Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες.
Αύγουστος	Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές τον χρόνο.
Αύγουστος	Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.
Αύγουστος	Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο
Αύγουστος	Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες όλοι.
Αύγουστος	Πάτησε και ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα
Αύγουστος	Ο Αύγουστος νοικοκυράκος και ο Μάρτης διακονιαράκος.
Αφροδίτη	Αφροδίτη ύν τέθηκε Θυσίασε γουρούνι στην Αφροδίτη Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Αφροδίτη	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους =
Άχμετ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Βάια	Πότε νάρθη τω Βαγιώ να δακάσω τον κολιό 
Βάια	Σήμερά ναι του Βαγιώ τρώνι ψάρια κι κολιό κι ως τεν άλλη Κεριακή τρων το κόκκινο τ' αυγό 
Βάια	Βάγια Βάγια τω Βαγιώ, τρώνε ψάρια και κολιό, ως τεν άλλη Κυριατσή του μαμά κι του τσιτσί
Βάια	Βάγια βάγια τω βαγιώ, φάε ψάρι τσαί κολοιό, την απάνου Τουριατσή βάλε τ' άσπρο σου βρατσί τσαι να πάης στην εκκλησιά με τα κότσινα αυγά 
Βαρβάρα	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Βαρβάρα	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Βαρβάρα	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Βαρβάρα	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Βαρβάρα	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Βαρβάρα	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Βαρβάρα	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βαρβάρα	Αγία Βαρβάρα φώναξε κι Άγιος Νικόλας απεκρίθη.
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Αϊ Νικόλας παραχώνει.
Βαρβάρα	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα
Βαρβάρα	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Βαρβάρα	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίση
Βαρβάρα	Αγιά Βαρβάρα φώναξε Σάββας απολογήθη, κι άϊς Νικόλας έτρεξε να πα να λειτουργήσει 
Βαρβάρα	Αϊ Βαρβάρα βαρβαρίζει κι άϊ Νικόλας χωματίζει 
Βαρβάρα	Τα Νικολοβάρβαρα για βρέχει για χιονίζει 
Βαρβάρα	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Βαρβάρα	Τα Νικολοβάρβαρα και τα βουνά τρομάξαν 
Βαρβάρα	Έχει της αγιάς Βαρβάρας τα κλειδιά
Βαρβάρα	Εν η αγία Βαρβαρού 
Βαρβάρα	Να πάρη ο διάολος τον πατέρα της αγιάς Βαρβάρας
Βαρβάρα	Φύγε, φύγε, κατσιφάρα (ομίχλη, καταχνιά) κι έρχεται στ' αγιάς Βαρβάρας 
Βαρβάρα	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Βαρνάβας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα 
Βαρνάβας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοίγει τα παναΰρκα, τζ' ο άϊς Μηνάς βαδώννει τα 
Βασιλεία	Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη.
Βασιλεία	Στογ καταραμένον τόπον οι μαϊμούδες βασιλεύκουν 
Βασιλεία	Γονικόν το παπαδίκι, σόϊ μ πάει το βασιλίκι
Βασιλεία	Όπου τάβλα και μαντήλα, δέχτου και την κυρ – Βασίλα 
Βασιλεία	Ο Κοντέλιας πάει στο Βόλο και η Βασίλω ξει τον κώλο.
Βασιλεία	Όπου δόξα και μαντίρα, δέξου και την κυρ Βασίλαν
Βασιλεία	Όσο βιάζεται η Βάσω, τόσο κόβεται η κλωστή
Βασίλειος	Βασίλη, τίμα τόν παπά — καί σύ παπά ’χε γνώση
Βασίλειος	Ο Βασίλης με τον παπά κι' η παππαδιά με το Βασίλη
Βασίλειος	Ο Βασίλης με τα λόγια, χτίζ' ανώγια τσαι κατώγια
Βασίλειος	Σν- Βασίλη με κοφτό – χάνι γιού τ ζες φτωχό
Βασίλειος	Σν- Βασίλη με ψητό – χάνι γιού τ ζες αρχόd
Βασίλειος	Άμντα θαρζείς, πούναι ούλ' μέρες τ' 'Αη-Βασ' λειού;
Βασίλειος	Όσό είχε το βουτσί κρασί, Βασίλη και Βασίλη, τώρα που σώθη το κρασί που σε είδα, βρε Βασίλη 
Βασίλειος	Κόψε ξύλο κάμε Γιάννη κι από κουτσουπιά Βασίλη
Βασίλειος	Άστραψεν ο Βασιλιάτης τζιαί μουγκάρισεν ο σοιρός ες ει νερά
Βασίλειος	Κόψε ξύλο φκιάσε Γιώργο, κι απ' αγραγκελωνιά Βασίλη, κι αν ρωτήσης και για Γιάννη ό,τι ξύλο κόψεις, κάνει
Βασίλειος	Όπου τάβλα και μαντήλι και καλώς τον κυρ Βασίλη
Βασίλειος	Όσον καιρό θερίζαμε, Βασίλη κυρ Βασίλη, και σαν αποθερίσαμε «Ποιος είσαι, βρε κασίδη;
Βασίλειος	Αν παντρευτώ και κάνω γιο και βγάλω τον Βασίλη Και βγει πάνω στον πλάτανο να κόψει το σταφύλι και πέσει...Αχ τον γιο μου τον Βασίλη. Ή σε συντομία Τζιαν καμω γιον Βασιλη;
Βασίλειος	Άγιο Βασίλης έρχεται Γεννάρης ξημερώνει 
Βασίλειος	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Βασίλειος	Βασίλ', 'ς σα ξύλα, 'ς σό νερόν, Βασίλ', 'ς σή χαμαιλέτεν  ή Βασίλ' σα ξύλα, βασίλ' σην χαμελέτεν
Βασίλειος	Ο Βασίλης με τον παπά κι' η παππαδιά με το Βασίλη
Βασίλειος	Άγιος Βασίλης έρχιτι απ' τσι Γιαντσαριώτις, δόμ κι μέ τσανάκ' αλγόμ' γες
Βασίλειος	Ο Βασίλης του τοππάρη είδεν το μουννίν τσ' εχάρη
Βασιλεύς	Το γύφτο κάναν βασιλιά κι αυτός γύρευε ρείκια.
Βασιλεύς	Από πίσω βρίζουν και το βασιλιά.
Βασιλικός	Βασιλικός κι αν μαραθεί, την μυρουδιά τη έχει.
Βασιλικός	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τονε ζητούμε.
Βασιλικός	Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα.
Βεατρίκη	Κι εμείς έτσι δεν ήμασταν καλή μου Βεατρίκη;
Βενετία	Δε θα χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βενετία	Σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βενετία	O κόσμος είναι βενέτικη κρησάρα και τα κοσκινίζει όλα
Βηχιανός	Ο βήχας καί ο έρωτας δεν κρύβονται 
Βηχιανός	Η πλούτη κι' η νιότη φαίνεται. Τό ξυλόχτενο κι' ο βήχας ακούγεται 
Βηχιανός	Ο βήχας, ο έρωτας και τα λεφτά (χρήμα, παράς) δεν κρύβονται.
Βηχιανός	Τρόπος δέν είναι νά κρυφτή ο βήχας κι' η αγάπη, ιάτ' είναι πράμα φανερό, σάν τό κερί π' ανάφτει 
Βηχιανός	Βήχα καί συνάχι, χαρά σ' αυτόν πού τάχει
Βίλντα	Βίλντα, Γιάννη, τουν Κώστα, κι' άλλους Κώστας δε 'νι 
Βλάμης	Πιάστηκαν βλαμάδες στα βαγγέλια
Βλάσιος	Τ’ Άη Βλάση ζευγαρώνουνται ούλα τα πετούμενα κι ο λύκος
Βλαχέρνα	Τ' άη Γιαννιού με το μαντήλι, και τση Βλαχερνός με το καλάθι
Βόηθα	Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Βόηθος	Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Βορέας	Τα μαύρα νέφη του βοριά ,τα κόκκινα του νότου,κι εκείνα τα κατάμαυρα του σκύλου του σορόκου.
Βορέας	Γέρο βοριά αρμένιζε και νότο παλληκάρι.
Βουνού	Βουνό με βουνό δεν σμίγει.
Βροντή	Κάθα πράμα στο τζαιρόν του τζι' η βροντή στον ουρανό 
Βροντή	Όλο τον καιρό δεν ήτο (βροχή) και το Μάη εβροντολόγα 
Βρόντης	Κουφού καμπάνα κι' αν βροντάς, λολλόν κι' αν θυμιατίζης και μεθυσμένο κι' αν κερνάς, ούλα τα χαραμίζεις 
Βρούτος	Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας.
Γαβαλάς	Επήρε καιρό σαν του Γαβαλά την πιστόλα 
Γαβριήλ	Ατού ο Γαβρίλης
Γαία	Γαία πυρί μιχθήτω.
Γαία	Γαίαν έχει ελαφράν.
Γαία	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος.(Ινδιάνικη παροιμία)
Γαία	Το να ακουμπάς τη γη είναι να έχεις αρμονία με τη φύση. .(Ινδιάνικη παροιμία)
Γαρυφαλλιά	Μαζί με τη γαρυφαλιά ποτίζεται κι η γλάστρα.
Γαρυφαλλιά	Για της γαρουφαλιάς τουν καϊμό πιν' η γλάστρα του νιαρό 
Γέρων	Το γέρο δεν τον ρωτούν πού πονεί, αλλά πού δεν πονεί.
Γέρων	Ο όμορφος νιος κάνει κι όμορφο γέροντα
Γέρων	Γέρου πορδή μην ακούς, λόγο ν’ ακούς.
Γέρων	Θέλει η γριά και παίζει ο γέρος.
Γέρων	Όπ΄ έχει πλατειά καρδιά, ποτέ του δε γερνάει 
Γέρων	Τι έχεις γέρο που χορεύεις; Δε μ' αφήνουν τα δαιμόνια. (Αρκαδία)
Γέρων	Αν θες την ευτυχία σου και γέρος ν' αποθάνης, με τους μεγαλυτέρους σου ποτέ να μην τα βάνης
Γέρων	Του γέρου σκόνταμμα, του χάρου μήνυμα.
Γέρων	Χαρά στο νιο που νοιάζεται, το γέρο που γελάει.
Γέρων	Ζήε γέρο να παθαίνεις Ζήε γέρο να μαθαίνεις
Γέρων	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Γέρων	Νύν εν τω γήρατι επιδείξομαι την ανδρείαν
Γεωργία	Έκανε η Γιωργούλα θέλημα.
Γεωργία	Αυτά είναι ύδατα κυρά Γιωργούλα!
Γεωργία	Είσαι καμπίσια μικρή Γιωργούλα.
Γεωργία	Καυχιέται η Γιωργούλα μας το ποιος θα τη φιλήσει,
Γεώργιος	Άη Γιώργη μου βοήθα να φάνω το πανάκι μου
Γεώργιος	Αϊ Γιώργην όσον και να ξεπέφτει, πέντ' έξι άγιους ακόμ' αξίζει  ή Άη Γιώργης κι αν ξεπέσ δέκ άγιους καταπονεί
Γεώργιος	Του Σταυρού σταύρωσε και δένε, τ' Άη Γιωργιού τσιμάριζε κι αμόλα
Γεώργιος	Άγι Γιώρην βόγιαθα με. -αμ ανέμιζε και συ τα χέργια σ' κομμάτ'
Γεώργιος	Άι Γιώργη βοήθαμε σήκω κ΄συ μαγκούφι μου
Γεώργιος	Άλοον τ' Αγιωργιού (άλοον=άλογον) έντομο λεπτό μεγαλόσωμο (ο μάντις). Είναι 'γκακόν να το σκοτώσης, γιατί θυμώνει ο Άης Γιώργης
Γεώργιος	Αυτός είναι μπίτι Γιώργος
Γεώργιος	Βάλλεις τογ Γιωρκήν με τον Άΐγ – Γιώρκην;
Γεώργιος	Άγις Γεώργις σκορπά τα παιδιά, Άγις Δημήτρις τα μαζώνει κι άγις Νικόλας καλά τα συμμαζόνει
Γεώργιος	Άδεια π΄έχει ο Γιώργης να πάη στο στρατιωτικό
Γεώργιος	Άι Γιώργη Σκυριανέ, άι Νικόλα ψαριανέ, Ταξιάρχη Παναρμιώτη και αι Γιάννη Κρανιδιώτη
Γεώργιος	Άϊ μου Γεώργη μου, βοήθα μου. Μα σειέ και συ τα πόδια σου!
Γεώργιος	Απού τ' άϊ – Γιωρτζού στο 'ώμα τσ' απού τ' άϊ – Νιτσήτα, τσοίτα
Γεώργιος	Χαίριτι ο νιος τα νιάτα του κι ου Γιώργους για τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Παρά πορδή έχασ' ο Γιώργης το γάϊδαρο
Γεώργιος	Ο Άϊς Γιώργης βρακώνει και ξεβρακώνει
Γεώργιος	Ο άη Γιώργη ο βούργαρος και σκορποφαμελίτης
Γεώργιος	Ο Άη – Γιώργης τ' αρχινάει κ' η Γαστριτσα τ' αποσώνει
Γεώργιος	Ξεπέλ' σε 'Εζ Γιώργης τ' αβγό του σο τσαΐρι. Ξαπόλυσε ο Άι -Γιώργης τ' άλογο του στο λιβάδι
Γεώργιος	Κόψε ξύλο φτιάσε Γιώργο κι από κουτσουκιά Θανάση, αν ρωτήσης και για Γιάννη, ότι ξύλο κόψης, κάνει
Γεώργιος	Κόψε ξύλο φκιάσε Γιώργο, κι απ' αγραγκελωνιά Βασίλη, κι αν ρωτήσης και για Γιάννη ό,τι ξύλο κόψεις, κάνει
Γεώργιος	Κόψε ξύλο φκειάσε Γιώργο
Γεώργιος	Κουμπάρε; τάχα να ήσαι καλεσμένος τ' Άϊ -Γιωργιού;
Γεώργιος	Κόσμος σ'τον Αγιώργη και σκυλιά σ' το Κουτσοπόδι
Γεώργιος	Κόσμος στον άγ' Γεώργη!
Γεώργιος	Εροματισέμ με ο Άης Γιώρκης
Γεώργιος	Εν να βάλης ρογ Γεωρκήν με τον άϊν Γεώρκιν;
Γεώργιος	Εμπήκε ο Γιώργης στο χωριό κι απάντησε το Γιάννο.
Γεώργιος	Είναι τ' Άϊ – Γιρωργιού και χορεύγη η Γιώργαινα
Γεώργιος	Είναι ακριβότερα από το σφουγγάτον του Άη Γιώργη
Γεώργιος	Γιώργου, Γιώργου, Γιωργαρά, παίξι το βιουλί καλά, να χουρέψ' ξ Κουσταντ'νιά μι του Γιώργου τουν ψαρά
Γεώργιος	Γιώργον είχα, Γιώργον πήρα, Γιώργον έστειλα στα ξύλα
Γεώργιος	Γιώργον είχα, Γιώργον πήρα και σκατά στο Γιώργο πόχω
Γεώργιος	Γιώργο Γιάννο γύρευε και Νικολό καρτέρει
Γεώργιος	Γιώργη, ο σορόκος φουσκώνει!
Γεώργιος	Θες να μάθης τι είν' ο Γιώργης; Δος του ράβδον εις το χέρι
Γεώργιος	Η λαμπρή καμάρα 'ναι και σκύψε να περάσης τ' άϊ Γιωργιού 'νεν η χαρά σαν έχης να 'γκινιασης
Γεώργιος	Η λαμπρή είν' καμάρα τσ' ας περνάη, τ' Αγιού Γεωργιού είν' το τέλος, φιάστε τα δραπανάτσια σας, γιατ' έφτατσε το θέρος
Γεώργιος	Βγήτσε καντήλα λάδι ο Γιώργις
Γεώργιος	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄
Γεώργιος	Αυτός είναι σαν εκείνον που καρζών' Άϊ Γεώργη απ' κάτ' απ' τ' άλογο
Γεώργιος	Άγι’ Γιώργη μου Αράπη, βάσανα πώχει η αγάπη
Γεώργιος	Χόλιασι ου Γιώργους κι έκαψε τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Όλοι μιλούν για τ’ άρματα κι ου Γιώργους για τις κάλτσες.
Γεώργιος	Χαίριτι ο νιος τα νιάτα του κι ου Γιώργους τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Τουν Γιώργου τουν χάριζαν παλάτια, κι αυτός κάλτσες κοίταζε.
Γεώργιος	Απρίλης με τα λελούδια, Μάης με τα χορτάρια. Και του Αη – Γιωργιού να φέξει!
Γεώργιος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Γεώργιος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Γεώργιος	Άη Γιώρκη βοήθαμε τζιαι ‘σου τον πόδα τάρασσε
Γεώργιος	Ακριβὰ τα σφουγγάτα του αγίου Γεωργίου ή Άγια Γιώργε, ακριβά πουλεί τα σφουγγάτα
Γεώργιος	Απ’ τ’ Αη-Γιωργιού και πέρα, δως του φουστανιού σου αέρα. ή Από τ’ Άη-Γιωργιού και πέρα, παίρνουν τα φουστάνια αέρα.
Γεώργιος	Γιώργο είχα, Γιώργο πήρα κι αν η δόλια μεταχηρέψω πάλι Γιώργο θα γυρέψω
Γεώργιος	Είπαν το παιδί σου Γιώργο, ξαναβάφτισέ το!
Γεώργιος	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αη-Γιωργιού.
Γεώργιος	Και τ’ Αη-Γιωργιού να φέξει.
Γεώργιος	Όπου Γιώργος και μάλαμα.
Γεώργιος	Αϊ-Γιώργη μου ακριβός είσαι.
Γεώργιος	Από τ’ Άϊ Νικήτα κοίτα, από τ’ Άϊ Γιωργιού ξεκοίτα.
Γεώργιος	Σαράντα ο γιατρός ο Κούκος, σαράντα κι ο Γιώργης ο μπούφος.
Γεώργιος	Σαμού φήνει τ' άβgο του Έζ Γιώργης σο τσαΐρι, έρτσεται η άνοιξη
Γιάκουμος	Ήντα σε κόφτει που τβ βουν του Γιακουμή.
Γιωργοδήμας	Ας με λένε Γιωργοδήμα κι ας πεθαίνω από την πείνα!
Γλύκων	Κάλλιο λάχανα με γλύκα, παρά ζάχαρι με πίκρα 
Γλύκων	Πικρόν του στομάτου, γλυκόν της καρδιάς 
Γουρίας	Μη βλέπης την άσσημη μου μούρη μόνον το καλό μου γούρι 
Γραία	Όσο βιάζεται η γριά, τόσο κόβεται η κλωστή.
Γραμματική	Ο κόσμος και το εμπόριο γραμματική δεν έχει
Γραμματικός	Γραμματικέ που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.
Γραύς	Γάιδαρος είν' ο γάιδαρος, αν εφορεί και σέλλα, κ' η γριά κι αν εμορφίζεται, δεν γίνεται κοπέλα. (Κεφαλονίτικη)
Γραύς	Είπαν της γριάς να χέσει, κι αυτή ξεκωλιάστηκε.
Γραύς	Πες, πες το κοπέλι κάνει τη γριά και θέλει.
Γραύς	Η γριά το μεσοχείμωνο, πεπόνια αναζητάει
Γραύς	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Γραύς	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Γραύς	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Γρηγορία	Εγληγόρεψ' η Γληγόρω σίντας είδε την κομμάτα! 
Γρηγόριος	Του Μελέτη τη γεναίκα ο Γρηγόρης τηνε πήρε
Γρηγόριος	Ο Μελέτης εμελέτα κι ο Γρηγόρης εγρηγόρα
Γρηγόριος	Το γλήορον και το καλόν ΄εν παν μαζίν τα δκυό τους.
Γρηγόριος	Ε Μελέτης εμελέτα, τσ' ε Γληγόρης επαντρεύτη 
Γρηγόριος	Θα σε πιάση ο γέρω Γληγόρης με τη λαγούσα του
Γρηγόριος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Γρηγόριος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Δαίμων	Ήθος ανθρώπω δαίμων.
Δάμασκος	Άγουρα δαμάσκηνα και πικρές ελιές.
Δαμιανός	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Δανάη	Αγέρας και γυναίκα δεν κλειδώνονται. Από το μύθο της Δανάης και του Δία.
Δαναός	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Λατίνος ποιητής
Δέσποινα	Ούλοι οι Άγιοι σαν την Δέσποινα είναι;
Δέσποινα	Στον πορισμένο τον καιρό, δυστυχισμένη χώρα, εγώ η Μάρω δέσποινα και ο Γιάννης Θεολόγος
Δέσποινα	Εγώ η Μάρω, Δέσποινα κι' ο Γιάννης, θεολόγος
Δέσποινα	Ούλοι οι άγιοι δεν είναι σαν τη Δέσποινα
Δέσποινα	Παναγία μου Δεσποινα μου στραβοκούφανε τομ παπά μου
Δέσποινα	Σε τούτη την περίσταση στον οργισμένο τόπο, έγιν' η Κούτσω δέσποινα, κι ο Γιάννης θεολόγος
Δέσποινα	Όσα να τς δώκς η Δέσπω δε σ' λει κ' πολλά έτη
Δέσποινα	Αλλού με τρίβεις Δέσποινα, κι αλλού εγώ πονάω.
Δέσποινα	Σ’ τον μπιρισμένο τον καιρό δυστυχισμένη χώρα, εγώ η Μάρω Δέσποινα κι ο Γιάννης Θελόγος
Δέσποινα	Ας με λένε δεσποτίνα κι' ας πεθνήσκω πε τη πείνα
Δεσπότης	Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη.
Δεσπότης	Άλλου μέ τρίβεις, δέσποτα, κι άλλοϋ ’χω ’γώ τόν πόνο
Δεσπότης	Καλά είν’ τα φαρδομάνικα, μα είν’ για δεσποτάδες.
Δεσπότης	Κάθε πρώτη του μηνός, για δεσπότης, για φανός.
Δεσπότης	Αν ήταν καλή η δουλειά, θα δούλευε κι ο Δεσπότης.
Δεσπότης	Σαν θέλει η μοίρα, ο μυλωνάς γίνεται και δεσπότης.
Δήμαρχος	Και στο δήμαρχο να πας, γαϊδουρινή θα τηνε φας!
Δήμαρχος	Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
Δήμητρα	Δημητρούλα μου γειά σου πάρτα όλα δικά σου.
Δημήτριος	Όλα τα μάτια άγιο Δημήτριο δεν βλέπουνε 
Δημήτριος	Την μέρα του Αγίου Δημητρίου ο χειμώνας σκαρφαλώνει στο φράχτη.
Δημήτριος	Ο μπαρμπα-Δημήτρης τινάζει τα άσπρα γένια του και πέφτει το πρώτο χιόνι
Δημήτριος	Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα τη πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα.
Δημήτριος	Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.
Δημήτριος	Άγιος Δημήτρης έρχεται (έφτασε) στα χιόνια φορτωμένος.
Δημήτριος	Τον τρυγητή ξερόκανε τον Άγιο-Δημήτρη λασπόκανε.
Δημήτριος	Τ’ Αϊ – Δημητριού, μικρό καλοκαιράκι, κράτα το πουκάμισο και πέτα το σακάκι.
Δημήτριος	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Δημήτριος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Δημήτριος	Έκαμε κι ο Νιόνιος βάρκα κι όλη μέρα τηνε καλαφάτιζε
Δημήτριος	Αη-Δημητράκη, μικρό καλοκαιράκι.
Δημήτριος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Δήμος	Θαν το φας και θα ειπής και το Δήμο λεβέντη!
Δήμος	Τα θρέφ' ο δήμος λοιμόν φοβούνται;
Δίας	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Προμηθεύς Δεσμώτης) (για τα δεσμά του Προμηθέα)
Δίας	Αεί γαρ πίπτουσιν εύ οι Διός κύβοι. Σοφοκλής
Διογένης	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην. (Αν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα 'θελα να 'μουν ο Διογένης)
Διόνυσος	Αν σου κάτσει η Μαρία, τύφλα να’ χει ο Διονύσης.
Διόνυσος	Από τ' Άγιου - Διονυσίου και πέρα μπαίνει η οργή στη θάλασσα 
Δόξα	Ιδού δόξης στάδιον λαμπρόν.
Δόξα	Ο πλούσιος έχει την τιμή, ο πλούσιος και τη δόξα.
Δόξα	Μη ζητάς τή δόξα περισσότερο από την ευτυχία! 
Δόξα	Μόνε δεις τή Δόξα μ', μή φοβάσαι!
Δόξα	Νειάτα και κάλλη φτείρουνται και πλούτος μπατταλεύγει, μόνο μιά δόξα και τιμή στό κόσμο βασιλεύκει 
Δόξα	Όταν έρθ' η δόξα, χάνεται το μνημονικό
Δόξα	Οι δόξες είναι αστραπές πού φέγγου μά πετούσι κ' εις ανοιγοσφάλισμα των ομματιώ σκορπούσι 
Δόξα	Πάντα όσ' άν ποιήτε εις δόξαν Χριστού καλώς ποιείτε 
Δόξα	Πολλοί τον πλούτον εμίσησαν την δόξαν ουδείς 
Δόξα	Ποτέ ανθισμένος δρόμος δεν οδηγεί στή δόξα 
Δόξα	Ουδέν κτήμα σεμνότερον της δόξας, πλήν μόνης της αρετής. Πάντων δ' ευτυχέστατος είναι ο αμφοτέρας ταύτας κατέχων
Δόξα	Δόξα νάχεις τρυγητή μου που ‘δα τρίχα στο μουνί μου.
Δόξα	Δόξα να ’χεις Αγιάννη μου Θεριστή, που ’δα την πούτσα μου ορθή!
Δόξα	Αγεράσης τσ' ά-χ-χαλάσης, την καλήν τή-δ-δόξα θάσης 
Δόξα	Ως πού να πή δόξα Πατρό, πέφτ' η πέτρα κί τόνε βαρεί
Δόξα	Δόξα από βραδύ κάπα κρέμα στό μαντρί
Δουλάς	Αφέντες και δούλοι ένα γίναμε ούλοι.
Δουλάς	Να δουλεύεις σαν το δούλο και να τρως σαν τον αφέντη.
Δούλη	Η κυρά έχει το σπίτι και η δούλα το κλειδί 
Δούλη	Η κυρά έχει τον άντρα και η δούλα τα κλειδιά! 
Δράκων	Έκλασεν ο δράκος τζ' έκαμα εγιώ αγγόνιν
Δράκων	Μέθ θωρείς την οσσιάσ σου έτσι μηαλήτζ' τζαί νομίζης, πως είσαι δράκος
Δράκων	Έκλασεν ο δράκος, τζ' έβκαλεφ φωνήν
Δράκων	Ο δράκος βρίσκει λέσα πεθαμέν ανθρώπ' ξεχών' έτρωε.
Δράκων	Δράκου ρίζα νάχη (δε γλυτώνη) η κωκλή
Δύση	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Δώρος	Το δώρον θέλει αντίδωρον
Δώρος	Φόβου τους Δαναούς και δώρα φέροντας
Δώρος	Το δώρο έχει αντίδωρο.
Δώρος	Δώρο αν είναι και μικρό, μεγάλη χάρη έχει.
Δώρος	Εχθρών άδωρα δώρα ούκ ονήσιμα
Δώρος	Και το δώρο, για μια θύμησ' είναι
Δώρος	Μερικών ανθρώπων κ' η αποδωρά των είναι φαρμάκι 
Δώρος	Πέντι παραδιού δώρου η χαρά τ' είνι μιγάλ' 
Ειρήνη	Απόστολος παρήγορος χασάπικης ειρήνης
Ειρήνη	Ζήσε εν ειρήνη γιά νά τρώς ψωμί γλυκό! 
Ειρήνη	Κάλλια ρίγανη κ' ειρήνια πέρι ζάχαρη καί γκρίνια
Ειρήνη	Κάλλιο ξερό ψωμί μέ ειρήνη, παρά μάγγανα μέ μέλι 
Ειρήνη	Όποιος ζεί μέ ειρήνη, κοιμάται αναπαυμένος! 
Ειρήνη	Ρήνεια μόνοια,νά σκάσουν τά δαιμόνια
Ειρήνη	Ρήνα, Ρήνα κυρά Ρήνα, πάρ' τον Καλογιάννο άντρα 
Ειρήνη	Κάλλιο λάχανο και ΄ρήνια πάρα ζάχαρι και γκρίνια
Ειρήνη	Κάλλια χόρτα με ειρήνη, παρά ψάρια με τη γκρίνη
Ειρήνη	Χόρευγε Μαριά και Ρήνη χόρευγε κ’ εσύ Φροσύνη
Ειρήνη	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Ελένη	Ένδοθι την Εκάβην, έκτοθι την Ελένην
Ελένη	Η Κοντύλω με την Λένη 
Ελένη	Έσιει κυράς Ελένης που το πωρνόν; Σφίξε τα ξεβλοράμματα. Έσιει το δείλις; Κόψε τα ζεβλοράμματα
Ελένη	Εν το κουτσόν της αγίας Ελένης
Ελένη	Κυρά Σελένη το βράδυ, βάλε σπόρο στο σακκί. Κυρά Σελένη το πωρνό, βάλε ρόβιν των βωδιών 
Ελένη	Ελένη Μπιρμπιλόχαρτη και ούγια λευκαμένη!
Ελένη	Και η Ελενιώ τον άντρα της με τους πραματευτάδες
Ελένη	Της Πηνελόπης ο αργαλειός βελόνι της Ελένης
Ελένη	Της Ελένης το βρακί, κρέμεται στο μπογιατσή, κάνει πάνω κάνει κάτω, όλο τσιρλιτό γεμάτο
Ελένη	Λεν την λεν την λεν και Λέν' με λεν σου λέω, δεν σου λέγω πως με λεν
Ελένη	Για τ' ατήν την Ελενίτσαν, για τ' ατήν αντρώς κ ευρέθεν και καρσάν κ' επελεκέθεν
Ελένη	Άγια Λένη να λογιέσαι και να μή δοξολογιέσαι 
Ελευθερία	Λευτεριά για να (μ') ορίζεις, λευτεριά για να με γδύσεις 
Ελευθερία	Τη λευτεριά του ο άνθρωπος σα χάσει τι του μένει; 
Ελευθερία	Λευτεριά να κλέφτουμε, και να μη μάς πιάνουνε!
Ελευθερία	Λευτεριά για να (μ') ορίζεις, λευτεριά για να με γδύσεις 
Ελευθερία	Λευτεριά θα πει να μη με βλάβης, και όχι να μπορείς να κάνης τσ' όρεξαίς σου 
Ελευθερία	Λευτεριά θα πει, να κάνεις τη δουλειά σου! 
Ελευθερία	Λευτεριά και να με δέρνουν, χέζω μεσ' στη λευτεριά του 
Ελευθερία	Λευτεριά και να με πεινάνε, χέζω μεσ' στη λευτεριά μου 
Ελευθερία	Τη λευτεριά του ο άνθρωπος σα χάσει τι του μένει; 
Ελευθερία	Ελεύτερος καί λεύτερη μαντήλι διπλωμένο 
Ελευθερία	Η ζάχαρ' είναι ζάχαρη, τό μέλι είναι μέλι, δέν είν' ελεύθερος κανείς νά κάνη ό,τι θέλει! 
Ελευθέριος	Άϊ μου Λευτέρη άρτο και διπλέρι 
Ελευθέριος	Άϊ μου Λευτέρη άρτο και διωλέρι 
Ελευθέριος	Χα ο Λεφτέρτς, και πασιά λέγωσε 'πέατον Λεφτέρ
Ελπίς	Όποιος βόσκεται μ’ ελπίδας, αποθαίνει και της πείνας.
Ελπίς	Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Ελπίς	Η ελπίδα είναι το ψωμί των φτωχών
Ελπίς	Ο ζευγίτης κάθε χρόνο έχ’ ελπίδα να πλουτίσει”
Ελπίς	Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα
Ελπίς	Μα η ελπίδα μιας άνοιξης ζεί και μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Ελπίς	Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα ήταν πιθανότατα η ίδια μέρα που δημιούργησε την Άνοιξη.
Εμμανουήλ	Θύμωσε (Άλλαξε) ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς
Εμμανουήλ	Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια. (κι εκατό παραθυράκια)
Εμμανουήλ	Αλλαξε ὁ Μανολιὸς κι ἔβαλε το βρακί του ἀλλιῶς.
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Εμμανουήλ	Άλλαξεν η χήνα τα 'εβαλ' οδ' εκείνα, άλλαξεν η πάπια κι' έβαλε τα σάπια, άλλαξε κι' ο Μαγαλιός κι' έβαλε την κάππα αλλεώς 
Εμμανουήλ	Έσέ τα λέω, Μανώλη, για να τ' ακούνε όλοι 
Εμμανουήλ	Α λαλήσ' κι' α δε λαλήσ' κ'δούνια τάχ' η Μανωλής
Εμμανουήλ	Θα γίνη του Κουτρούλ' το πανηγύρι και του Μανώλ' ο γάμος 
Εμμανουήλ	Υπομονή Μανόλη, σαν υπομένουν όλοι.
Εμμανουήλ	Με γεια Μανώλη την καμιτζόλα εφτά δραχμές είχε με χάτριζια μ' όλα
Εμμανουήλ	Ξυπασμός, μωρέ Μανώλη
Εμμανουήλ	Κατά το μαστρο Μανώλη και τα κοπέλια του
Εμμανουήλ	Κόψε πρίνο, καμ’ Αντώνη κι από κουμαργιά Μανώλη, κι αν ρωτάς και για το Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει
Εμμανουήλ	Όρτσα Μανώλης πόντσα Μιχάλης
Εμμανουήλ	Το είπε κι' ο κυρ Μανώλης! 
Εμμανουήλ	Κάνω 'γω κι ας είναι σκόλη για να ντύσω το Μανώλη 
Εμμανουήλ	Κάνω 'γω κι ας είναι σκόλ' για να ντύσου του Μανώλ' ... (σε μερικές περιπτώσεις συμπληρώνεται με) ...π' ο φορεί καθόλ' βρακί,
Εμμανουηλία	Αδελφή Εμμανουέλλα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Εμμανουηλία	Μανουελίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;  
Εμμανουηλία	Μανουέλλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Εμμανουηλία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μανουέλλας κουταμάρες
Επίσκοπος	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Επίσκοπος	Θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά
Επίσκοπος	Άδε νουν για πίσκοπον! 
Επίσκοπος	Α δεν ορίζη ο πίσκοπος, ποιος διάολος ειν' που ορίζει; 
Επιφάνιος	Όπου τοβ Βάτον, βάδωννε όπου μητέραν, φεύκε, τζ’ όπου τομ πελλοπίφανον μπήε τη στύπαν μέσα (Κύπρος)
Εριφύλη	Εριφυλίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Εριφύλη	Εριφύλη και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Εριφύλη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Εριφύλης κουταμάρες = Ειρωνικά
Εριφύλη	Αδελφή Εριφύλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ερίφων	Αν σμίξουν τα Δεματορά με το καϊμένο Ρίφι, τότες θενα συγκάνουνε η πεθερά κι η νύφη
Ερμής	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Ερμογένης	Απ' ατου άϊ (γι)άννυ τ' άϊ Αρμογενιού
Έρωτας	Ο βήχας, ο έρωτας και ο παράς (τα λεφτά) δεν κρύβονται.
Ερωτόκριτος	Και πούθεμ μπου Ρωτόκριτος, και πούθεμ που Αρετούσα
Εύα	Γαμώ το μουνί της Εύας
Εύα	Αν εγελάστηκε ως κι ο Αδάμ, είναι που ήταν η Εύα !
Εύα	Εύα, από που φυσάν οι μύλοι;
Εύα	Εύα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Εύα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Εύας κουταμάρες
Εύα	Η γυναίκα είναι Εύα, σε γελά κάθε μέρα
Εύα	Οι γυναίκες είναι Εύες (πονηρές)
Εύα	Κανένας δεν υπάρχει που να μην έχει πάρει μυρουδιά από τον Αδάμ κι από τα μεσοφούστανα της Εύας.
Εύα	Αδελφέ Εύα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ευαγγελία	Ο Γιαννος και η Βαγγελιω σε ενα σχολειό πηγαινουν!
Ευαγγελία	Άμα υπάρχει το λιλί, χορεύει και η Βαγγελή
Ευάγγελος	Καλώς τον κύριο Ευάγγελο που ‘χει την τρίχα κάγκελο
Ευάγγελος	Σκίσε με Βαγγέλη και πέτα με στ΄ αμπέλι
Ευάγγελος	Άλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν.
Ευάγγελος	Στάζει μέλι η πούτσα του Βαγγέλη.
Ευάγγελος	Κόψε ξύλο κάμε Σπύρο, κι από κουτσουπιά Βαγγέλη, κι α ρωτάς και για το Γιάννη/ ό,τι ξύλο βάνεις κάνει (πιάνει)
Ευάγγελος	Βαγγέλη, βαγγελίσετε, σιτάρια σηκωθήτε ( ξεπαχνάσετε )
Ευγένης	Ευγενάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Ευγένης	Ευγένης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ευγένης	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Ευγένη κουταμάρες
Ευγένης	Αδελφέ Ευγένιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ευγενία	Η ευγένεια δεν πωλείται στο παζάρι
Ευγενία	Απού το καλαμοβράκι του τρέχ΄η ευγένεια
Ευγενία	Ευγένεια μένει παντού και πάντοτε ευγένεια
Ευγενία	Η ευγένεια ούτε πουλιέται ούτε εξαγοράζεται 
Ευγενία	Στις καστανιές του Παπαλιώνη κλαίει η Βγένω και δεν μορώνει…(Αντρώνι)
Ευδοκία	Ο κόσμος εκαιούνταν κι η Ευδοκία ευλογούνταν
Ευδοκία	Αδελφή Εδοκία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ευδοκία	Ευδοκίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Ευδοκία	Ευδοκώ και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ευδοκία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Ευδοκίας κουταμάρες
Εύη	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Ευθυμία	Θύμωσε η Θυμιώ και ξύπνησε το πρωί με θυμό.
Ευμορφία	Αδελφή Ευμορφία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ευμορφία	Μορφούλα,από που φυσάν οι μύλοι;
Ευμορφία	Ομορφούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ευμορφία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Ευμορφίας κουταμάρες
Ευμορφία	Στόλιζε το κούτσουρο, να ιδής την ευμορφιά του
Ευμορφία	Η νύφη μας την ευμορφιά στην κεαλή την έχει
Ευσταθία	Αδελφή Ευσταθία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ευσταθία	Ευσταθίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Ευσταθία	Στάθω και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ευσταθία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Σταθούλας κουταμάρες
Ευτύχης	Η μόρφωση τον ευτυχή στολίζει, τον άτυχο με θάρρος τον οπλίζει.
Ευτυχία	Τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει κατοικήριο τη ψυχή και δεν βρίσκεται στα χρήματα ή στα βοσκοτόπια
Ευτυχία	Στην ευτυχία έχεις πολλούς, στη δυστυχία κανέναν.
Ευτυχία	Σαν κυνηγάς την ευτυχία, να σηκώνεσαι νωρίς.
Ευτυχία	Μη γυρεύεις την ευτυχία. Έρχεται μόνη της.
Ευτυχία	Η ευτυχία μοιάζει με χειμωνιάτικο ήλιο. Ανατέλλει αργά και δύει νωρίς.
Ευτυχία	Η ευτυχία με τη δυστυχία σ’ ένα έλκηθρο ταξιδεύουν (Ρώσικη)
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει ανησυχίες και η δυστυχία ελπίδες.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να δώσεις χωρίς να το’χεις.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι διάλειμμα της δυστυχίας.
Ευτυχία	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις αυτό που κάνεις.
Ευφροσύνη	Φροσούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Ευφροσύνη	Φρόσω και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ευφροσύνη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Φρόσας κουταμάρες
Ευφροσύνη	Ή σε πήρα ή με πήρες, επαρθήκαμε, Φροσύνη μου
Ευφροσύνη	Χόρευγε Μαριά και Ρήνη χόρευγε κ’ εσύ Φροσύνη
Ευφροσύνη	Γι' αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη
Ευφροσύνη	Αδελφή Ευφροσύνη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Εφραίμ	Αδελφέ Εφρέμιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Εφραίμ	Εφρεμούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Εφραίμ	Εφρεμάκος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Εφραίμ	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Εφρέμη κουταμάρες
Ζαμπέτα	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, (ή Ζαμπέτω >> από το Ελιζαμπέτα) πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ζαφειρία	Όλα τα ’χει η Ζαφειρούλα ο φερετζές της λείπει
Ζαφείριος	Κατὰ μάνα, κατὰ κύρη, ἔκαμαν καὶ γιὸ Ζαφίρη
Ζαφείριος	Φάε Ζαφείρη. Τι να φάω, πλαστήρι;
Ζαχαρία	Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
Ζαχαρίας	Ανάθεμά σε Ζαχαριά με το ζακόνι πόχεις κάθε βδομάδα πόλεμο κάθε μήνα γυναίκα
Ζαχαρίας	Κουμπάροι φάγαν το Μαντά κουμπάροι και το Ζαχαριά 
Ζαχαρίας	Το 'χει ο Ζαχαριάς ζακόνι
Ζαχαρίας	Τόχει ο Ζαχαριάς ζακόνι τ' άσπρα πόδια να σηκώνει
Ζεύς	Αλλ’ ου Ζευς άνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτά.
Ζήσης	Όλοι αλλάζουν Κυριακήν κι΄ ο Ζήσης την Δευτέραν
Ζήσης	Α θ' α ζήσεις με τον κόσμο, παρ' τον κόσμο κατά που είναι
Ζήσης	Όπως θε μπορείς να ζήσεις, μα όπως θέλεις δε μπορ' να πεθάνεις
Ζωή	Ζωή χωρίς γιορτές, μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.
Ζωή	Η ζωή ειν' ένας κώλος: ή προλαβαίνεις και τον γαμάς, ή δεν προλαβαίνεις και σε χέζει.
Ζωή	Μια ζωή χρωστάμε ούλοι μας. (Κεφαλονίτικη παροιμία)
Ζωή	Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα
Ζωή	Κανένας δεν πεθαίνει παρθένος. Η ζωή τους πηδάει όλους.
Ηγουμένη	Ότι κάμ' ο 'γούμενος άξιο κι' αξιαζούμενο, ότι κάμ' η 'γουμένισσα μούζα και στάχτη
Ηγουμένη	Ποτέ με τα καρύδια του, πότε με τον χαρβάν του, ήφερεν την καλογριάν εις τα θελήματά του
Ηγούμενος	Όποιος έκανε γούμενος, έκανε και κελάρης.
Ηγούμενος	Για να γίνεις ηγούμενος, πρέπει να σε πηδήξει ο προηγούμενος.
Ηλίας	Άιλιά πού τοϋ κόπη κοντό τό πουκάμισο.
Ηλίας	Μπρός πίσω τ’ Αηλιός σπορίζει η πέτρα στο γιαλό.
Ηλίας	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Ηλίας	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Της αγιάς Μαρίνας ρόβα τζαί τ' άϊ Ηλιού κνιζί 
Ηλίας	Αϊ – Γιάννης και νερό, όπ΄Αγιολιάς και ράχη 
Ηλίας	Άγιος Ηλίας στα βουνά κι΄άη Νικόλας στα πελάγη 
Ηλίας	Ήρθε τ’ Αη – Λιός, γύρισε ο καιρός τ’ αλλιώς.
Ηλίας	Μπρός πίσω τ’ Αηλιός σπορίζει η πέτρα στο γιαλό.
Ηλίας	Απ' τ' Άι – Ηλιά το βράδυ βάζει η ελιά το λάδι 
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα δωσ' μου σύκα κι άη Λιά άπλωσε και πάρε 
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια 
Ηλίας	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Ηλίας	Της αγιάς Μαρίνας σύκο τ' άι Τσηρύκου φάε καρύδι, τ' άι Λιά φάει σταφύλι, πάρε τσαί στο πανηγύρι 
Ηλίας	Τ' Άη Λιά με το μαντήλι, του Χριστού με το κοφίνι
Ηλίας	Τ' άη Λιά πάει στ αμπέλι και η κουτσή Μαρία 
Ηλίας	Την ημέραν τ' Αιλιώς (Προφήτου Ηλίου 20 Ιουλίου) γυρίζει ο καιρός αλλοιώς 
Ηλίας	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Ηλίας	Από τ’ Αη – Λιός και πέρα τον κακό καιρό καρτέρα.
Ηλίας	Της αγιά Μαρίνας ρόγα, του άη -Λιός σταφύλι. και το δεκαπενταύγουστο γεμάτο το κοφίνι 
Ηλίας	Από τ’ Άη-Λιος ο καιρός γυρίζει αλλιώς. ή Απ' τ' Άη – Λιός και μπρός γυρίζει ο καιρός αλλοιώς  ή Ήρθε τ’ Αη – Λιός, γύρισε ο καιρός τ’ αλλιώς.
Ηλίας	Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα.
Ηλίας	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Ηλίας	Ξημερώματα του άι Λία είδες τον σσύλλον κουλλούριν, ο γρόνος εν ναν καλός.
Ηλίας	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος) ή Της Άγιας Μαρίνας σύκο, του Αη – Λιά σταφύλι και του Αγίου Παντελεήμονα γιομίζει το μαντήλι.
Ηλίας	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Ήλιος	Ας λάμπει ο ήλιος κι ας είναι και τα βουνά.
Ήλιος	Του ηλίου τηγ καρδίαν έχω
Ήλιος	Ο ήλιος λάμπει για όλο τον κόσμο
Ημέρα	Κάθε ημέρα δεν είναι τ' Αϊ Γιαννιού.
Ημέρα	Άσπρος ήλιος, μαύρη ημέρα.
Ημέρα	Του Γενάρη το φεγγάρι, ήλιος της ημέρας μοιάζει
Ημέρα	Του Γενάρη το φεγγάρι την ημέρα σιγοντάρει.
Ημέρα	'Ολημέρα Καλογιάννη καί τό βράδυ Κακογιάννη.
Ημέρα	Ηύραμεν ζουρλόν παπάν, καί όλη μέρα ψάλλωμεν.
Ημέρα	Την ημέρα της Υπαπαντής, ούτε ράμα στο βελόνι ούτε τσάκνο στο γομάρι
Ήρα	Να ξεχωρίσουμε (Ξεχώρισε) την ήρα (=ζιζάνιο) από το σιτάρι.
Ηρακλής	Εσιέστην η Φανού τζι εγρίστην ο Ηράκλης
Ηρακλής	Προς δύο ουδέ Ηρακλής. Αρχίλοχος, 725-650 π.Χ., Αρχαίος ιαμβογράφος
Ήρως	Δε θα μπορούσε να νοηθή ήρωας χωρίς τραύμα
Ηώς	Ηώς ορώσα τα νυκτός έργα, γελά.
Θεόδουλος	Θεοδουλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Θεόδουλος	Θεοδούλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Θεόδουλος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Θεόδουλου κουταμάρες
Θεόδουλος	Αδελφέ Θεόδουλε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Θεοδώρα	Παστρική καλή Θοδώρα το τσαρούχι μέσ' την πίτα (στο πινάκι).
Θεοδώρα	Παστρικιά η Θουδώρου, ν’ κουτσουλια μεσ’ την πιτα
Θεοδώρα	Με τη θεια μου τη Θοδώρα, επηγαίναμε στη χώρα Κι έλεγε μου κι έλεγα της, κι άγγιζε μου κι άγγιζα της.
Θεόδωρος	Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
Θεόδωρος	Λαζαch μαζάch τον Θόδωρον, πρεμέζ την Ναστασίαν 
Θεόδωρος	Ο chόκοτον ο Θόδωρον και ο μαναχόν ο Γιάνες   
Θεόδωρος	Ποιος είδε πράσινο άλογο και Θοδωρή με γνώση;
Θεόδωρος	Αναθεμα που δούλεψε τα τρία τα Σαββάτα. Το Ψυχοσάββατο της Τυρινής και του Αγίου Θεοδώρου
Θεόδωρος	Μάη Μάη κιουκιουρή επόθαν' ο μπαμπάς σου ο κουτσοθοδωρής απού 'βανε στην κούπα πολύ πολύ κρασί
Θεόδωρος	Ζαγιάνατα, Θοδωρή, και βάστα, Γιώργο
Θεόδωρος	Από πού, και πώς, και πόσα; Απ΄ΑΘήνα, Θόδωρος, πεντακόσια.
Θεόδωρος	Άλλος είν’ ο Θοδωρής κι άλλος εκείνος που θωρείς. ή Άλλος είναι ο Θοδωρής κι άλλος είναι απού θωρείς
Θεόδωρος	Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί . Κόβω τα γενάκια του ,πέφτουν τα βρακάκια του , τι είναι;
Θεόδωρος	Από κοντά απ’ τ’ς άλλους ως και Κουτσοθοδωρής χορεύει
Θεόδωρος	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Θεόδωρος	(Γυρίζω ή γυρίζει) σαν τον Μουρλοθοδωρή απο του Μπουρντάνου.
Θεολογία	Αυτό δεν θέλει (ή χρειάζεται) πολλή (ή μεγάλη) θεολογία 
Θέος	Το στανιό και τη βία ο θεός τα 'δωσε.
Θέος	Να σε φυλάει ο Θεός από φτωχό περήφανο κι από γέρο πόρνο
Θέος	Του ακαμάτη το τσουκάλι ο Θεός το μαγειρεύει.
Θέος	Κούτρα, γρα, το μονοδαύλι, να το κάμ' η θος (Θεός) τριδαύλι 
Θέος	Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει!!!
Θέος	Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε;
Θέος	Πρώτη βοήθεια του θεού, δεύτερη του γειτόνου.
Θέος	Σ' όσους δε δίνει ο Θεός παιδί, δίνει ο διάολος ανίψια.
Θέος	Στα στραβά πουλιά ο Θεός χτίζει φωλιά.
Θέος	Στο φαϊ και στο γαμήσι ο Θεός δεν κάμει κρίση.
Θέος	Τα στραβά πουλιά ο Θεός τα κάνει φωλιά
Θέος	Ζευγαρώνει ο θεός δυο κακούς κι έτσι χαλάει δυο σπίτια.
Θέος	Ο Θεός στα ψηλά βουνά ρίχνει το χιόνι.
Θέος	Ο Θεός βλέπει το βουνό αν είναι ψηλό ή χαμηλό και ρίχνει το χιόνι.
Θέος	Ο Θεός να σε φυλάξει από νότο γιονιστή κι' από βοργιά βροχάρη 
Θέος	Τι εδωκ’ ό Θεός και τι νά πάρ’ ό Χάρος;
Θέος	Να σε φυλάει ο Θεός από κουμπάρας μάτια κι από χήρας πόδια.
Θεριστής	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή
Θεριστής	Απ’ αρχής τον θεριστή, του δρεπανιού γιορτή.
Θεριστής	Γενάρη πίνουν το κρασί, το θεριστή το ξίδι.
Θεριστής	Θεριστής με το δρεπάνι, τον καιρό του δεν τον χάνει.
Θεριστής	Τον Θεριστή, ο νοικοκύρης τηράει την ελιά και τραβάει τα μαλλιά του»
Θεριστής	Ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Θεριστής την πείνα
Θεριστής	Καλώς τόνε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει, και με τα στάρια τα ππολλά, το σπίτι μας φορτώνει.
Θηριανός	Φοβάται ο Γιάνης το θεριό και το θεριό το Γιάννη
Θωμαή	Ό,τι βγάζει η κυρα-Θωμαή, μια στο γλέντι και μια στο φαΐ.
Θωμάς	Αυτά είπε ο Θωμάς και άφησε την γυναίκα του σε μας.
Θωμάς	Απού του Λατζάρου το Σάββατο έως του Θωμά τη Δευτέρα όλες οι μέρες μιά
Θωμάς	Ότ ο κόσμος κι' ο Κοσμάς κάνει κι' ο χατζη Θωμάς
Θωμάς	Είνι απ΄ του Θωμά του σόϊ
Ιάκωβος	Ίντα σε κόφτει που τον βουν του Γιακουμή
Ιάκωβος	Εδώκαν μιαν του Γιακουμή, πισίαν με το μέλι, τζι' είπεν τους ο ποδκιάντροπος πως δεκαπέντε θέλει
Ιάκωβος	Μήτε γλυκύς και φάσι σε μήτε πικρός και ριξούσι σε συγκεραστός σην το κρασί να σ' αγαπά ο κούμης
Ιάκωβος	Δέκα, είκοσι, σαράντα, μισέ Γιακουμή, ταγιάντα
Ιανουάριος	Η αθασιά, η στρινιαρκά, γεννά που τόγ Γεννάριν
Ιανουάριος	Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ιανουάριος	Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη φλέβισέ το.
Ιανουάριος	Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι.
Ιανουάριος	Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις. ή Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην εξετάζεις. (Ή και ήλιο μην εξετάζεις.)
Ιανουάριος	Κάλλιο κρύο το Γενάρη παρά ήλιος που δε ζεσταίνει.
Ιανουάριος	Με τα Φώτα του ο Γενάρης, όλης της χρονιάς μπροστάρης.
Ιανουάριος	Ο Γενάρης κι αν γεννάται, του καλοκαιριού θυμάται.
Ιανουάριος	Ο Γενάρης κι ο Φλεβάρης είναι ο ξεπροβιδάρης.
Ιγνάτιος	Του Αγίου Ιγνατίου αγναντεύ' ο ήλιος κατά το καλοκαίρι
Ιέραξ	Γαμεί η αλιντζαύρα (σαυρα) τον λα(γ)όν, γιατ' εν ο γέρακας ποπάνω 
Ιέραξ	Γύρα, γύρα το γεράκι ως τα δίχτυα θε να φτάκη 
Ιέραξ	Κακό γεράκι επέρασε από τη γειτονιά μας
Ιέραξ	Με τα γεράκια κάθουμαι τσσι μπούφοι δε φοβάμαι 
Ιέραξ	Στου γερακιώνε τσι φωλιές κουνάδια δεν πατούνε
Ιέραξ	Το γεράκ' ψ'λά πετά, μα χαμηλά λογιάζ'
Ιορδάνης	Το κρασί είναι εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
Ιορδάνης	Εν Ιορδάνη το βλέπεις Γιάννη το νεροπούλι, άρπαξέτο και βάλτο στο σακκούλι 
Ιορδάνης	Η ευλογία του Ιορδάνη ήτανε μαζί του 
Ιορδάνης	Όσο λεν' τον Ιορδάνη βάνε ψάρια στο τηγάνι. Όσο λεν το βαφτιστή βάνε ψάρια στο ταψί
Ιούδας	Κόκκινα γένια, μάτια γαλανά, καρδιά του Ιούδα, ψυχή του σατανά.
Ισαάκ	Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά / καλά ή Ο Θεός να σου δώση του Αβραάμ και του Ισαάκ τ'αγαθά 
Ιφιγένεια	Ιφιγενίτσα,από που φυσάν οι μύλοι;  
Ιφιγένεια	Φιγενού και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ιφιγένεια	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Φιγενούς κουταμάρες 
Ιφιγένεια	Αδελφή Ιφιγένεια, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ιωάννα	Η Γιαννούλα με φουστάνι ω τι λύγισμα (σείσιμο) που κάνει
Ιωάννα	Τού βαλε την καπιστράνα (χαλινάρι) κ' Γιαννιά!
Ιωάννα	Νοικοκυρά με τ' όνομα η καρακάξα η Γιάννενα 
Ιωάννα	Και ο Γιάννης μούρλιακας, κ' η Γιάννενα μουρλιάκο 
Ιωάννα	Τα λειβά ... μωρή Γιαννούλα 
Ιωάννα	Απ' εδώ ως τα Γιάννινα για κυρά Γιάννενα
Ιωάννα	Όλοι θέριζαν κι η Γιαννούλα άσπριζε..
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες, ενός κοκόρου γνώση και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον φωνάζουμε. (βαφτίσαμε)
Ιωάννης	Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, να μας δάνειζαν καμπόση.
Ιωάννης	Βγάλε Γιάννη το παιδί σου να γιορτάζει κάθε μήνα.
Ιωάννης	Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι... Γιάννη θα γυρέψω!
Ιωάννης	Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	Γιάννης πήγε, Γιάννης ήρθε
Ιωάννης	Δεν είναι κάθε μέρα τ’ Άι-Γιαννιού”
Ιωάννης	Έχ’ κι ο Γιάννς καΐκ’
Ιωάννης	Κάμε Γιάννη τη δουλειά σου κι ύστερα είμαι πάλι θεια σου
Ιωάννης	Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.
Ιωάννης	Κατά τον μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι (ή λάδι) να γιάνει
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι (ή μέλι).
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του…
Ιωάννης	Ο Γιάννης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Ιωάννης	Όπου γάμος και χαρά, τρέχα Γιάννη μασκαρά
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	Παναγία κι Άι-Γιάννη, βάλε ψάρι στο τηγάνι
Ιωάννης	Πότε ο Γιάννης δε μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
Ιωάννης	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Ιωάννης	Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέμε και το Γιάννη δεν τον θέμε.
Ιωάννης	Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης
Ιωάννης	Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Ιωάννης	Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τονε κράξανε. (Παξοί)
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ' Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.
Ιωάννης	Του Γιάννου η φλογέρα
Ιωάννης	Είπαμεν Γιαννή να κλάννεις, μα να μεν το πολλοκάμνεις
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Άλλη δεν έκαμε παιδί, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη
Ιωάννης	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Ιωάννης	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Ιωάννης	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ιωάννης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Ιωάννης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Ιωάννης	Από Ναννάκου
Ιωάννης	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Ιωάννης	Τα πράγκας και τα σίδερα τη ζαβαλή τη Γιάννε έν’
Ιωάννης	Εξηνταπέντε Γιάννηες, έναμ πετεινόβ βαρούσιν.
Ιωάννης	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Γιάννης έρκεται με το κονταρόξυλλον τζαι κονταροξυλίζει σας.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θερκόν τζαι το θερκόν τογ Γιάννην.
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Τ’ Αγιανιού του Ριγανά, πάνε οι Βλάχοι στα βουνά.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Ακόμη δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε.
Ιωάννης	Έλα να σε κάψω Γιάννη να σε κάψω για να γιάνεις
Ιωάννης	Βοηθάει ο Άη- Γιάννης και ο Σταυρός, γιομίζει το αμπάρι κι ο ληνός.
Ιωάννης	Όλην την ημέρα Καλογιάννη, και το βράδυ Κακογιάννη.
Ιωάννης	Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του.
Ιωάννης	Είχαμε το Γιάννη γερό, έπεσε το κόσκινο και τον πλάκωσε.
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Δεν είναι Γιάννης είμαι γιανακτής και δεν είναι Γιαννάκης είναι γιανακουλης
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	-Άγιε μου Αγιάννη μου Ριγανά, φέρνεις δροσούλα στα μνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, κάνουν γιόμα κι οι κουτοί!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά και πέρα θέλουν τα μνιά αγέρα!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ανοίγ’ ο Θεούλης τ’ ασκιά.
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, αρρωσταίνει ο τεμπέλης βαριά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάλε για σκούφια τα βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βαραίνουν τα ράσα τον παπά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βλέπει κι περβολάρης χαρά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βρωμάν τα βαριά μουνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ιδρώνουν βυζιά και μνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μακριά από φωτιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μαυρίζει ο ήλιος τα σπαρτά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μη σε βρει βαριά γκαστριά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μην ξανατρώς αυγά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μην ξαναφοράς βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μουσκεύουνε ούλα τα βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξεβρακώνεται κι η κυρά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάν’ στ’ αλώνια τα σπαρτά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χαρά ’χουν τα μποστανικά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ψήνει ο ήλιος τ’ αυγά!
Ιωάννης	Απ’ του Ριγανά και πέρα θέλουν τα μνιά αέρα!
Ιωάννης	Απ’ του Ριγανά και πίσω, τρούπω τον κώλο σου στον ίσκιο!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάρε την τσίτσα σου κοντά!
Ιωάννης	Δόξα να ’χεις Αγιάννη μου Θεριστή, που ’δα την πούτσα μου ορθή!
Ιωάννης	Ήρθε τ’ Αγιάννη, ανασαίνει το δρεπάνι!
Ιωάννης	Θερίζει ο Γιάννης, δροσίζει ο Αγιάννης!
Ιωάννης	Θεριστή μου κι Αγιάννη, κάνε το πράμα μου να γειάνει!
Ιωάννης	Όποιος τ’ Αγιαννιού θερίζει, ο Διάβολος τον ορίζει!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, βάλε καπίστρι στο τσουπί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, θέλει κι η χήρα να δροσιστεί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, κάνουν κι οι φτωχοί γιορτή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, πέταξ’ η βλάχα το βρακί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρεύει και το μουνί αρτυμή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, δεν θέλει το μουνί ντροπή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά κουρεύουνε μνιά και αρνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάλε την βλάχα ανάσκελα!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, θέλουν τα μνιά δροσιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, κουρεύουν κι βλάχες τα μνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξεψειρίζουν τα μουνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ούλες τις κρένουν τα σταμνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάν’ οι βλάχοι στα βουνά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πιάνει Λίβας τα σπαρτά!
Ιωάννης	’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξετάζουνε οι ρουφιάνες τα ριζικά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάνει κι ο Διάβολος την ουρά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χλιμιντράει κι η παπαδιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χωσ’ τον κώλο σου στην σκια!
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Ιώβ	Ιώβ, Ιωβέ οι κόρακες τον χειμώνα δεν έρχονται μόνον εις! 
Ιωσήφ	Σαν ο Iσούφης με τον Τζαμαλή
Καδής	Ο καδής γαμεί τη μάνα σου τζαι πού να τον αγκαλέσεις (καταγγείλεις);
Καδής	Αθθά Τουρτζιέψεις να γινείς καδής Αν θα τουρκέψεις φρόντισε να γίνεις καδής
Καθαρή	Πήγα κ' ηύρα την αγιακαθάρα
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κάλλιστος	Κάλλο, από που φυσάν οι μύλοι;
Κάλλιστος	Κάλλος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Κάλλιστος	Πού ν τάλλου; Το φαϊ Κάλλου
Κάλλιστος	Ο καθείς το κάλλειο του γυρεύει 
Κάλλιστος	Αδελφέ Καλλή, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Καλόγερος	Που τον τζαιρόν π' αγάπησα του τζύκκου καλοήριν, μήτε τον γάμον είδα το, μήτε το παναύριν
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα ράσα του.
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκοψε τον πούτσο του.
Καλόγερος	Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
Καλόγερος	Επάσχασε ο καλόγερος, κουκιά του μαγειρεύουν.
Καλόγερος	Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο.
Καλόγερος	Αράθυμος καλόγερας, εύκαιρο το σακί του.
Καλόγρια	Καλόγρια στα γεράματα.
Καλόγρια	Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια
Καλομοίρα	Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
Καλομοίρα	Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.
Καλομοίρα	Είδες, μάννα, καλομοίρα; Ιδέ και το παιδί της
Καλόμοιρος	Σ' του καλόμοιρου τη μοίρα να βρεθή και το τορνέσι
Καλόμοιρος	Ο τελευταίος για καλομοίρης για κακομοίρης.
Καλόμοιρος	Είδες, μάννα, καλόμοιρον; Ιδέ και το παιδί του 
Καλόμοιρος	Στου καλόμοιρου την πόρτα, θηλυκό γεννιέται πρώτα
Καρδιανός	Όπ΄ έχει πλατειά καρδιά, ποτέ του δε γερνάει 
Κάρολος	Ο Κάρολος καρύδια τρώγει 
Καστανία	Καιρός πουλεί τα κάστανα καιρός τα ξαγοράζει 
Κατερίνα	Κατίνα, σαλαμακι!
Κέρκοπας	Αγορά Κερκώπων. Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Κέρκυρα	Έγιν' ο τόπος ελευθέρα Κέρκυρα
Κέρκυρα	Ελευθέρα Κέρκυρα χ... όπου θέλεις
Κήρυκος	Αγιίου Κήρυκ΄σήμερα, κακό κιρίκ', έλεγαν οι Κοννιάροι (οι Τούρκοι) οι παλιοί 
Κήρυκος	Κηρύκ’ και Μηρύκ’ κι απ’ τ’ αμπάρ’ στο παίρν’.
Κίτσος	μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη τον αρχιληστή,
Κλεοπάτρα	Η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα.
Κολώτας	Έναν τό 'σεν ο Κολώτας τζαί τό Πάσκαν τζαί τά Φώτα
Κονδυλία	Η Κοντύλω με την Λένη
Κονδύλιος	Ο Κοντέλιας πάει στο Βόλο και η Βασίλω ξει τον κώλο.
Κόραξ	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Κόραξ	Κόρακας να σε πιάσει. (το λέμε όταν βήχει πολύ κανείς)
Κόραξ	Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
Κόραξ	Κόρακος εξελεύσεται «κρα».
Κόραξ	Ένα κοράκι βρίσκεται πάντα κοντά σ' ένα άλλο κοράκι.
Κόραξ	Κάνει κι ο κόρακας αητό, κάνει κι αητός κουρούνα
Κόραξ	Άν άκουε ο θεός των κοράκων τις φωνές γάϊδαρος δε θ’απόμενε σε σπίτια και αυλές
Κοσμάς	Ήνταν ’ίνεται ο κόσμος, ας ίνεται και ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς.
Κοσμάς	Ότι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Κοσμάς	Άμα τρώει ο κόρμος, τρώει κι ο Κορμάς  (κόρμος= κόσμος, Κορμάς=Κοσμάς)
Κρίτων	Όρκο που δωκες, κριτή τον έκαμες
Κρίτων	Ο Αφέντης του κριτή, είν' ο νόμος
Κρίτων	Απο τους δυο που πάνε στον κριτή, ο ένας θα φύ' γελόντας, ο ένας θα βγη μοσκωμένος
Κρίτων	Αμάχη μο ΄χει η Λάμπαινα βάνω κριτή το σπάρο και καρτερώ απ' το γκωβιό απόφαση να πάρω
Κρίτων	Τόπος που δεν έχει κριτή και σπίτι χωρίς γάλα και μπόγιας να μην είν' παρών είναι κακά μαντάτα
Κρίτων	Α' θα να πάμε στον κριτή, και φανερά και αντάμα
Κρίτων	Σαν έχης φίλο τον κριτή, μη φοβάσαι τον δυνατόν!
Κρίτων	Ο κριτής βαστάει το νόμο = Είναι του Θεού ο πίτροπος
Κρίτων	Ο άδικος κριτής, η μαστιγά του τοση
Κρίτων	Κριτής τους νόμους αγνοών και ιατρός την τέχνην
Κρίτων	Σα στο λε' ο κριτής συβάσου
Κρίτων	Πολυκερνός κριτής τση μούχλας κατελώνης
Κρίτων	Οι κριτάδες κι' οι δραγάτες πάντα ξένοι
Κρίτων	Κριτής υποταζόμενος, ντροπή του και που κάθε κάθεται
Κρίτων	Άικος κριτής, δίκια η κρίσι του Θεού
Κρίτων	Όποιος λάχει λέει, μα ο κριτής θ' αποφασίση!
Κρίτων	Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
Κρίτων	Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
Κρίτων	Στου διαβόλου το χωργιό άδικος κριτής καθίζει!
Κρίτων	Αν σε γαμίσ' ο κριτής που θα πας να κριθής
Κρίτων	Στων αμαρτωλών την χώραν κριτής άδικος καθίζει
Κρίτων	Ο κριτής λέγει ψέματα, η κοπριά δε λέγει
Κροίσος	Πλούσιος όπως ο Κροίσος
Κρυσταλλία	Αδελφή Κρυσταλλία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Κρυσταλλία	Κρυσταλλίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Κρυσταλλία	Κρυσταλλία και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Κρυσταλλία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Κρυσταλλίας κουταμάρες
Κυπριανός	Τρεία κάππα κάκιστα δυο μι παγκάκιστα. Κρήτη, Κύπρος και Κεφαλλονιά, Μυτιλήνη και Μωριά!
Κυπριανός	Οι Τζυπριώτες μόνο στο κατουρκόμ μονοβουλιάζουν 
Κυπριανός	Τσυπριώτην κάμνεις φίλον, βάστα τσαί κομμάτιξ ξύλο 
Κύρα	Η κυρά έχει το σπίτι και η δούλα το κλειδί 
Κύρα	Η κυρά έχει τον άντρα και η δούλα τα κλειδιά! 
Κυριακή	Αγίας Κερεκής άψιμον
Κυριακή	Δώσε το Σάββατο, θα βρεις την Κυριακή.
Κυριακή	Άλλης Κυριακής ανάγνωσμα
Κυριακή	Όλη η βδομάδα του γαμπρού και η Κυριακή της νύφης.
Κυριακή	Βάγια βάγια τω βαγιώ, φάε ψάρι τσαί κολοιό, την απάνου Τουριατσή βάλε τ' άσπρο σου βρατσί τσαι να πάης στην εκκλησιά με τα κότσινα αυγά 
Κυριακή	Της Κυριακής τα όνειρα, ή στη μέρα ή στο χρόνο
Κυριακή	Κυριακή κοντή γιορτή. ή Σαββάτο Κυριακή κοντή γιορτή.
Κυριακή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Κυριακή	Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.
Κυριακή	Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί.
Κυριάκος	Πολλά 'ν' τα χιόνια στα βουνά, πολλοί Δερβεναγάδες κι ο Λιάκος είναι μοναχός
Κυριάκος	Κυριακούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Κυριάκος	Κυριάκος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Κυριάκος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Κυριάκου κουταμάρες
Κυριάκος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Κυριάκος	Αδελφέ Κυριάκο, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Κωλέττης	Πόθθεν τζιαι πόθθεν η Τταλλού να κλάψει τον Κωλέττην;
Κωνσταντίνος	Αλλουνού έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη  ή Έμενα ήβγεν τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη 
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πίνει 
Κωνσταντίνος	Βίλντα, Γιάννη, τουν Κώστα, κι' άλλους Κώστας δε 'νι 
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας κάθεται και ο Γιάννες γυναικίζει 
Κωνσταντίνος	Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ' ασκέρι σου;
Κωνσταντίνος	Από τ' Άη – Κωνσταντίνου και την νύχτα ξεραίνονται τα σπαρμένα 
Κωνσταντίνος	Είναι για τον άη Κωνσταντίνο-για τα κυπαρίσσια 
Κωνσταντίνος	Κ'τσοί γκαβοί στον άγιο Κωνσταντίνο 
Κωνσταντίνος	Πόθεν που τ' Αντριά γουμάρα κι του Κώστα πουλαρίνα
Κωνσταντίνος	Κόψε ξύλον κάμε Κώνσταν 
Κωνσταντίνος	Ήντα σου πιάνει Κώστα μου. Η κοπελιαρωσύνη
Κωνσταντίνος	Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ΄ασκέρι σου;
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πνίει
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη
Κωνσταντίνος	Αλλού πα' ο γάαρος τσ' αλλού ο Κωνσταντής
Κωνσταντίνος	Σύρε με, Γιαννούλη μου και φέρε με, Κωσταντιανέ μου
Κωνσταντίνος	Πίν' ο Κώτσος βρίσκει τον Παρίση
Κωνσταντίνος	Χοχλιούς μαζώνεις, Κωσταντή; Έτσι το φέρ' η κατάρα
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας το καλό παιδί και τ' άξιο παλληκάρι π' ανικάει το μπουρμπουνα και παίρνει το κουράδι
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας το καλό παιδί και τ' άξιο παλληκάρι αντραπηδάει τον κόπανο και κλάνει το στελιάρι
Κωνσταντίνος	Ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά
Κωνσταντίνος	Και παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα ’φερε η κατάρα
Κωνσταντίνος	Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς.
Κωνσταντίνος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Κωνσταντίνος	Από Σάββατον ως Σάββατον, εκκέλιασεν ο Κώστας
Κωνσταντίνος	Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη ή Ξύλον τέμνων Κώνσταν ποίει.
Κωνσταντίνος	Τι λέγεις παπά Νίκο; Ό,τι λέγ' ο παπα Κώστας 
Κωνσταντίνος	Η Κωσταντινιά είν' της ολίγα κι ακού τον Κώστα να γκαρίζει  1876
Λάζαρος	Ποττέ του αβκόν εν έδωκεν, μήτε τ΄άι Λαζάρου.
Λάζαρος	Με τη φωνή και ο Λάζαρος
Λάζαρος	Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο
Λάζαρος	Κέρινος ή Κίτρινος σαν τον Λάζαρο
Λάκης	Αδελφέ Λάκη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λάκης	Λάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Λάκης	Λάκης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λάκης	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Λάκη κουταμάρες
Λαμπρά	Θα κρατήσουν όσο της Λαμπρής τ' αυγά.
Λαμπρά	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Απόκριες στο σπίτι σου και Λαμπριά όπου λάχει.
Λαμπρά	Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
Λαμπρά	Τη Γέννηση την άβρεχη, τα Φώτα χιονισμένα και τη Λαμπρή βρεχούμενη , τα πάντα ‘φτυχισμένα.
Λαμπρά	Να μη ζηλέψεις τη Λαμπρή γυναίκα και τον Απριλομάη φοράδα.
Λαμπρά	Απ’ το Γενάρη ως τη Λαμπρή, δεν έχει σχόλη και γιορτή.
Λαμπρά	Άσχημη η Λαμπρή όταν βρέχει κι ο φτωχός όταν δεν έχει.
Λαμπρά	Γλυκός η ν-ύπνους την αυγή, γυμνός η κώλους τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ο ύπνος την αυγή, ζόρκος ο κώλος τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος την αυγή, παλιά ρούχα τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος το πρωί, χωρίς φαΐ τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Έχεις γρόσια στο πουγκί, όθε θες κάνεις Λαμπρή.
Λαμπρά	Καλός ο ύπνος το πρωί, παλιά παπούτσια τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Κατά που λέει το χαρτί κι ομολογάει η φλάσκα, ούτε και πέρυσι Λαμπρή ούτε και φέτο Πάσχα.
Λαμπρά	Μαθημένου είνι τ’ αρνί να κουρεύγιτι κ’ Λαμπρή.
Λαμπρά	Να ’ταν τα Φώτα βροχερά και η Λαμπρή βροχάτη.
Λαμπρά	Σαν είν’ τα Φώτα φωτεινά, πάντα η Λαμπρή δροσάτη.
Λαμπρά	Της νύφης τα προικιά σαν της Λαμπρής τ’ αυγά.
Λάμπρος	Αν σ’ αρέσει μπαρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο
Λεωνίδας	Λεωνιδάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Λεωνίδας	Λιόντας και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λεωνίδας	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Λεωνίδη κουταμάρες 
Λεωνίδας	Αδελφέ Λεωνίδα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λιβάνιος	Έγινε ο λύχνος θυμιατό κι η κουτσουλιά λιβάνι
Λίνδα	Αδελφή Λίντα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λίνδα	Λιντίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Λίνδα	Λίνδα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λίνδα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Λιντούλας κουταμάρες
Λοΐζος	Ο Λοϊζής εμ περήφανος στ' αφκιά
Λοΐζος	Βούννου-Βούννου δουλαππάτζιμ μου, να κάμνεις την οντζιάσ σου, να φας τηγ καυκαλλιάσ σου· βρε Λοϊζή, που είσαι και γυρίζεις τζέν έρκεσαι να φας όρνιθαμ με το ρύζι.
Λουκάς	Από το εν μέρος το εκ του κατά Λουκαν Αγίου Ευαγγελίου και από το “Μπισμιλλιαΐ ραχμάνι, ραχίμ
Λουκάς	Λούκας και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λουκάς	Ο Άγιος-Λουκάς τ΄ανοίγει κι άγι΄-Αντώνης τα κλείνει
Λουκάς	Οι Παναγίες που έχει ζωγραφίσει ο ευαγγελιστής Λουκάς βαστάνε το Χριστό με το δεξί τους χέρι
Λουκάς	Μήδ' εγώ 'μουν εκεί μήδ' ο Λουκάς τού Μαρκή
Λουκάς	Αν δε βρέξει τ΄αη Λουκά, χαρά εις τα βαρκά
Λουκάς	Του Αγίου Λουκά σπείρε τα κουκκιά αύριο
Λουκάς	Του αποστόλου Λουκά φόρεσε, τζαί τ' άι (Γε)ωρκού βκάλε
Λουκάς	Του Αγίου Λουκά σπέρνει (ή σπείρε) κουκιά.
Λουκάς	Αν βρέξει τ’ Αϊ – Λουκά, χέσε μέσα στα βρακιά.
Λουκάς	Αδελφέ Λουκά, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λούλα	Όσα δεν πιάνει η Λουλού, τα κάνει µαργαριτάρια.
Λούλα	Απ' ολούθε και απ' ούλα, ούλα τα μαζώνει η Λούλα 
Λουλούδης	Τον έκανα λουλούδι 
Λουλούδης	Ο καιρός πουλεί τα λάχανα κι ο Μάης τα λουλούδια 
Λυγερή	Απάντησε μου, λυγερή, πότε θ' αλλάξουν οι καιροί;
Λύκος	Ο λύκος κι αν εγέρασε κι ασπρίσαν τα μαλλιά του, ούτε την γνώμη άλλαξε ούτε και τα μυαλά του.
Λύκος	Μισακός ο γάιδαρος, για να τον φάει ο λύκος.
Λύκος	Εβάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. ή Βάλανε το λύκο να φυλάει το μαντρί.
Λύκος	Άφησαν το λύκο να φυλάει τ’ αρνιά.
Μαγδαληνή	Η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Πρόκοψ’ η Μαγδάλω, το Σαββάτο το Μεγάλο
Μαγδαληνή	Το άλλο το’ φαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Έκαμ' ο σκαλτσάς σκαλτούνι κ' η Μαγδαληνή τσιπούνι! 
Μαγδαληνή	Έκαμε ο σκαλτζής σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Μαλάμω	Ζουντάνιψι η Μαλάμου, ζητάει του σ’χώριου πίσου
Μαργαρίτα	Σ’ έναν λαιμό γερασμένο τα μαργαριτάρια κλαίνε.
Μαργαρίτα	Τι του πρέπει του κασσιδιάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι
Μαργαρίτα	Τρώγε πίνε Μαργαρίτα, μα έχε έγνοια και την πίτα
Μαργαρίτα	Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (φούντα) με μαργαριτάρι.
Μαργαρίτα	Τί σου λείπει κασσιδιάρα (κασιδιάρη); Μαργαριταρένη σκούφια 
Μαργαρίτα	Όσο πίν' η Μαργαρίτα, τόσο μακροχαιρετάει
Μαργαρίτα	Τη δουλειά σου (Γεια χαρά σου), Μαργαρίτα, κι' η δουλειά μας πάει ντρίττα
Μαργαρίτα	Όπου κάτης, Μάρκος είναι, κι όπου κάττα, Μαργαρίτα
Μαργαρίτης	Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (ή φούντα) με μαργαριτάρι.
Μαρία	Η Οσία Μαρία είπεν, ενενήντα εννέα κι άλλ’ έναν εκατόν
Μαρία	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Μαρία	Μπρος Φραξία, πίσω Μαριγώ κι απο πίσω τα κοπελάρια.
Μαρία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Μαρία	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Μαρία	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Μαρία	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Μαρία	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Μαρία	Όταν οι άλλοι αποτρυγούσαν, η Μαρία έπλεκε καλάθι.
Μαρία	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριά κι από πίσω κοφινόκωλη.
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριώρα κι από πίσω κουτσοκώλα.
Μαρία	Είχαμε τόσα σκατά, ήρθε και η Σκατομαριά.
Μαρία	Πού πας Μαρία, Μαριώ, Βιολιά ακούω και πάω να δω
Μαρία	Ντέρτι που το ‘χει η Μάρω που ‘ναι το μουνί της μαύρο.
Μαρία	Το χωριό καιγότανε και η Μαριώ γαμιότανε.
Μαρία	Έμπα στο χορό, να σε δω, κυρά Μαριώ
Μαρία	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Μαρία	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Αν σου κάτσει η Μαρία, τύφλα να’ χει ο Διονύσης.
Μαρία	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Μαρία	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Μαρία	Αγγονίστην τζι η Πελλομαρού μηλλόπιτταν
Μαρία	Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα ζουρνατζή
Μαρία	Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.
Μαρία	Και η κουτσή Μαρία
Μαρία	Κάνει την οσία Μαρία
Μαρία	Λωλά χορεύγεις, Μαριορή, και φαίνονται τα τσα σου.
Μαρία	Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί.
Μαρία	Ολα τα χε η Μαριορη, ο φερετζες της ελειπε
Μαρία	Τα ’χεν η Μαριά στο νου της, τα ’βλεπε και στ’ όνειρό της,
Μαρία	Χόρευε, κυρά Μαρού κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Αγάπαγε η Μάρω το χορό βρήκε και άντρα χορευτή
Μαρία	Ένα το 'χει η Μαριορή, το στεγνώνει το φορεί
Μαρία	Χόρευκε τζυρά Μαρού τζι έσιει τζι έννοιαν του μωρού. (ή του σπιθκιού)
Μαρία	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαρία	Λοαρκάζει τζι η Μαρικκού τον άντραν της μες στους πραματευτάες
Μαριγούλα	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαριέττα	Εν το βορτίν της Κέττας.
Μαρίνα	Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα.
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας δείχνει, σύκον τζ’ αι σταφύλιν τζ’ αι πορτίν στο γαλευτήρι
Μαρίνα	Τ’ Αγιά-Μαρίνας μπαίν’ και το κούτρελο στ’αμπέλι
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Μαρίνα	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Μαρίνα	Της αγιάς Μαρίνας ρόβα τζαί τ' άϊ Ηλιού κνιζί 
Μαρίνα	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Μαρίνα	Της αγιάς Μαρίνας σύκο τ' άι Τσηρύκου φάε καρύδι, τ' άι Λιά φάει σταφύλι, πάρε τσαί στο πανηγύρι 
Μαρίνα	Τσ' αγιά Μαρίνας σύκο και τ' αλιτροπιού σταφύλι
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα μάραινε όλους τους κερατάδες 
Μαρίνα	Κουκούδι τση Παραμυθιάς και τση Αγιά Μαρίνας 
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα μάρανε μάννα και θυγατέρα 
Μαρίνα	Εδώ έμπλεξα την Αγια Μαρίνα με το βήσσαλο
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα δωσ' μου σύκα κι άη Λιά άπλωσε και πάρε
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα έρχεται με το σύκο, με τ' απίδι και με το γλυκό σταφύλι
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα έρχεται με το σύκο, με τ' απίδι, με το κόκκινο σταφύλι
Μαρίνα	Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια
Μαρίνα	Άγια μου Μαρίνα δώσ' μου σύκα και σταφύλι κάπου κι ανάρια να βρεθεί
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα δοσ' μου σύκα κι Άϊ λιά άπλωσ' κι έπαρε
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια
Μαρίνα	Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια
Μαρίνα	Αγιάς Μαρίνας με βορκά, νέφη τα’άη Ηλία
Μαρίνα	Απού του φόρου στου γκαλό τσι στην Αγιά Μαρίνα
Μαρίνα	Η Αγιά Μαρίνα εν εφφοήθην πάρα τον Μάρτη την αυγήν και του Μα το μεσημέρι
Μαρίνα	Καλού καλού άντρα μου, στην αγιά Μαρίνα μην πας
Μαρίνα	Ο Προκόπης κόβ' αγγούρια κ΄η γ – Αγιά Μαρίνα σύκα
Μαρίνα	Τ' Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άη Λιά σταφύλι και τ' Άγιου Παντελεήμονα να πας με το κοφίνι
Μαρίνα	Της Αγιά Μαρίνας με το μαντήλι και τ' Άη Λιόση με το κοφίνι
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρόγα και της Παναγιάς σταφύλι, του Σταυρού με το κοφίνι
Μαρίνα	Της άγια Μαρίνας ρόγα, τ' άϊ Λιός σταφύλι και το δεκαπενταύγουστο γεμάτο το κοφίνι
Μαρίνα	Της Αγίας Μαρίνας δεν καν' δουλειά γιατί μιά βολά: Αγιά Μαρίνα μάρανε μάννα και διγατέρα!
Μαρίνα	Της αγίας Μαρίνας κρύπτονται πλέον σε δρεις μέχρι της ανοίξεως.
Μαρίνα	Της Άγιας Μαρίνας σύκο, του Αη – Λιά σταφύλι και του Αγίου Παντελεήμονα γιομίζει το μαντήλι.
Μαρίνος	Ο Μαρίνος και η νύφη (Από το όμορφο και συγκινιτικό διήγημα του Αργύρη Εφταλιώτη - Μαρίνος Κονταράς)
Μάριος	Του κερά Μαριού τα λόγια τάχω ανώγια και κατώγια
Μάριος	Αδελφέ Μάριε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μάριος	Μάριε, από που φυσάν οι μύλοι;
Μάριος	Μάριος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μάριος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μάριου κουταμάρες
Μάρκος	Λες γιατί εγίνη διάκος πως δεν είν' ο μουρλομάρκος; 
Μάρκος	Αν σε τσιμπήση ο Γιάννης βάλε άτσοχα να γιάνη, αν σε τσιμπήση ο Μάρκος σκάψε το λάκκο σου σαράντα σκαλοπάτια βάθος, κι αν σε τσιμπήση η Μαριά σκάψε ακόμη πιο βαθειά
Μάρκος	Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο 
Μάρκος	Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο 
Μάρκος	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος 
Μάρκος	Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο  ή Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο 
Μάρκος	Εμείναμεν σαν έμεινεν ο Χατζημάρκος πέρσι που λείψαν του τα κάρβουνα τζι εν είσιεν να δουλέψει.
Μάρκος	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Μάρκος	Άγιε Μάρκε μου κάψε κι' άφησε κι' όλας 
Μάρκος	Αυτά πάνε για τον άγιο Μάρκο μόνον, αλλά να δούμε
Μάρτης	Από 'σιει κόρην όμορφην του Μάρτη εν την δείχνει
Μάρτης	Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα
Μαύρα	Της Αγια – Μαύρας έρχεται ο καιρός της λαύρας.
Μάχη	Όπου δης πολλή αγάπη, κάτεχε μεγάλη μάχη
Μάχη	Κάλλιο πο μακριά κι αγάπη, παρά πο κοντά και μάχη
Μάχη	Πέθανε να σ' αγαπώ και ζε να σ' έχω μάχη
Μάχη	Νάχαν τ' αντρόγυνα κακό, να 'χαν τ΄αδέρφια μάχη
Μάχη	Η μάχη κ' η κακία αθρώπους καταστρέφει και την αγάπη κ' η χαρά εξαφανίζει
Μάχη	Μούτε κ τ΄αντρόυνο κακία μούτε κ τ΄αδέρφια μάχη  ή Μάιδε τ΄αντρόγενο χολή, μάιδε τ΄αδέρφια μάχη
Μάχη	Ανάθεμα που μπιστευτεί στων αδερφών τη μάχη κι εις τ' ανδρόγυνο την κάκια απ' το ταχύ ως το βράδυ
Μάχη	Νάχαν τ' αντρόγενο χολή, νάχαν τ' αδέρφια μάχη, κ' μένα με το παιδί πάει να μπή και να βγεί ή Έχει τ' αντρόγενο χολή, έχουν τ' αδέρφ' αμαχή, έχει κ' η μάννα με παιδί, όσο να μπη και να 'βγη
Μάχη	Το πολύμ μάση, χαλά το στομάσι
Μάχη	Όπου θωρείς πολλήν αγάπην, περίμενε και την αμάχη.
Μάχη	Αδελφή Μάχη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μάχη	Μαχούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Μάχη	Μάχη και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μάχη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μαχούλας κουταμάρες
Μεθόδιος	Του' ή Μου’ ψησε το ψάρι στα χείλη
Μελανεία	Κάλλια κόκκινο μάγουλο, παρά μελανή καρδιά
Μελανεία	Άσπρο χαρτί μαύρη μελάνη (βλέπει μόνον ο αγγράμματος)
Μελανεία	Για χαρτί και για μελάνη τον καλό γαμπρό μη χάνης
Μελανεία	Άκουγε σακκοδεμένε τσαί στον τοίχο κομπισμένε, τα 'κατό γρόσα σίγουρα τσαί τη μελανή γαϊδούρα
Μελανεία	Αδελφή Μελανεία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μελανεία	Μελανίτσα,από που φυσάν οι μύλοι;
Μελανεία	Μελαινώ και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μελανεία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μελάνας κουταμάρες
Μελέτιος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Μελέτιος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Μέλισσα	Αν έκαναν όλες οι μέλισσες μέλι θα το 'τρωγαν και οι γύφτοι.
Μέλισσα	Οι μέλισσες δεν γίνονται σφήκες.
Μέλισσα	Χωρίς κηφήνες μελίσσι δεν υπάρχει.
Μέλισσα	Αν δεν σε κεντρίσει η μέλισσα, μέλι δεν τρως.
Μέλισσα	Αν είσαι μέλισσας παιδί κέντρωσε και μην λαλείς.
Μέλισσα	Αν κάνανε ούλες οι μέλισσες μέλι δεν θα το χώραγε το κουβέλι.
Μέλισσα	Η μέλισσα από τα λουλούδια παίρνει το μέλι.
Μέλισσα	Μια η βασίλισσα πολλές οι μέλισσες.
Μέλισσα	Μια μέλισσα δεν κάνει μέλι.
Μελπομένη	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια
Μελωδία	Η μελωδία είναι που κάνει το τραγούδι
Μεχμέτ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Μήλος	Αν εν μήλον ν'αθθίσει, τζι' αν ρόβιν εννά λουβήσει.
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά βασιλεύει η Πούλια.
Μηνάς	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοίγει τα παναΰρκα, τζ' ο άϊς Μηνάς βαδώννει τα 
Μηνάς	Τ’ Αϊ Μηνά εμήνυσα και τα’ Αϊ Φιλίπ’ αυτού είμαι, με κουβάρια ράμματα, με σακιά μπαλώματα
Μηνάς	Της αγιάς Μαρίνας σύκον, τ' άϊ Μηνά σταφύλιν τζαι τ' Άη Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι 
Μηνάς	Άη Μηνάς το μήνυσε, κι΄ο Φίλιππος το καρτερεί 
Μηνάς	Άφσ΄τους άι Μηνά και σείρε
Μηνάς	Δεν μαντινιέρει ο φίλος του ποτηριού και μετρά τις μέρες: Έλα και φτάσε “Άι Μηνά μου καλοκρασά μου” ν΄ανοίξουμε τα νέα κουρούπια
Μηνάς	Έλα άι μου Μηνά μου καλοκρασά μου!
Μηνάς	Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες
Μηνάς	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Μηνάς	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Μηνάς	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά Άη Μηνάς μου μήνυσε κι ως τ΄ Άη-Φίλιππα είμ΄αυτού, λέει το χιόνι
Μηνάς	Ο άι Μηνάς εμήνυσε, πούλια μαι' ξημερώση
Μηνάς	Έχ' ο Θεός κι Άγιος Μηνάς, έχει κι' η γειτόνισσα για 'μάς!
Μηνάς	Η μέρα πάει να χαθή κ' εθέριεψεν η νύχτα κι' Άϊς Μηνας εμήνυσε, μη ξημερώσ' η πουλια
Μηνάς	Ο Μηνάς εμ που μηνά – τους γουννάτους σαιρετά τους τους τσουππάτους προσκυνά τους – τζαι τους ασπροζιμπουνάτους – σούζει τους τζαι πελεκά τους
Μηνάς	Τ' Άη Μηνός εμήνυσα κι τ' Άη Φιλίπ' αυτού είμι
Μηνάς	Τ' Άη – Μηνός μπαίνει χειμώνας
Μηνάς	Τ' Άη – Μηνός μπαίνει χειμώνας
Μηνάς	Τ' άι Μηνός εμήνυσε και τ' άι Φιλίππου αυτού είμαι. Χαιρέτα και τους φίλους μου τους παλιοσιγκουνάδις
Μηνάς	Τον άη Μηνά εμήνυσε, τ' άη Φιλίπωπ αυτού ειμί, τσ Παναγίας αβόλητα
Μηνάς	Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες
Μιλτιάδης	Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον.
Μιχαήλ	Καλό κρασί κακό κεφάλι
Μιχαήλ	Ο Μιχαήλ ο οποίος κρατεί την ρομφαίαν “παίρνει τις ψυχές, ο δε Γαβριήλ με την ζυγαριά ζυγίζει αυτές”
Μιχαήλ	Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μιχαήλ	Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη.
Μιχαήλ	Μιχάλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες.
Μιχαήλ	Ψόφσι(ν) του βόιδ, πέθανι(ν) ου Μχάλτς
Μιχαήλ	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος 
Μιχαήλ	Χα ο Μουχάλτς, χα και το χάλνατ'
Μιχαήλ	Μιχαλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Μιχαήλ	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μικές παλαβωμένος 
Μιχαήλ	Κάκιουσι Μχαλιός κι γύρσι του βρακί τ' αλλιώς 
Μιχαήλ	Έτσι τζ' αλλοιώς επέθανεν ο Μιχαληός
Μιχαήλ	Κάκιωσεν ο Μαγαλιός γύρισε τον κ.... εμπρός 
Μιχαήλ	Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη.
Μιχαήλ	Χρωστάει του Μιχάλη ή Χρουστάει του Μχάλ’
Μιχαήλ	Χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο.
Μιχαηλία	Γρωστεί (χρωστάει) της Μιχαλούς
Μόνικα	Αδελφή Μόνικα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μόνικα	Μονικούλα,από που φυσάν οι μύλοι;  =
Μόνικα	Μονικούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μόνικα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μόνικας κουταμάρες
Μόσχω	Πικρή κι η λυγαριά αλλά μοσχομυρίζει
Μόσχω	Αδελφή Μόσχω, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μόσχω	Μοσχούδα, από που φυσάν οι μύλοι;
Μόσχω	Μοσχούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μόσχω	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μόσχως κουταμάρες
Μόσχω	Το μήλο όσο κρύβεται τόσο μοσχομυρίζει  ή Το μήλον όσον κρύφκεται, τόσον μουσκομυρίζει
Μόσχω	Όποιος δουλεύει μοσχομυρίζει κι όποιος κάθεται βρωμάει
Μυρτίς	Κάλλιο μύρτια και στο λόγγο παρά τ' άντερα στον κώλο
Μυρτίς	Όποιος περάσει και δε με πιάσει την αγάπη του να χάσει
Μυρτίς	Απού περάση από μυρτιά και δεν πάρη κλωνάρι, να μη χαρή την νεότην του, και ας είν'και παλληκάρι 
Μύρων	Για συγγνώμη και για μύρο κίνησε να πας στην Σκύρο.
Μωυσής	Έφερε του Μωυσή τα κόκκαλα
Μωυσής	Θαρρεί πως βαστά τον Μωυσήν από τα γένεια 
Μωυσής	Τον περιμέναμε σαν το Μωυσή να 'βγη από τη θάλασσα! 
Ναθαναήλ	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Ναθαναήλ	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Νάξος	Άμα θες σύντροφο άξο, πάρε νύφη από τη Νάξο.
Νασρεντίν	Μη λες χαζά και ναστραδίνκα
Νασρεντίν	Σαν του Ναστραδίν χότζα το βιολί
Νασρεντίν	Του Νασταδή – χότζα οι δουλειές 
Νασρεντίν	Ποίτσεν δα 'αν τον Ναστραδί – χοτζά
Ναταλία	Αδελφή Ναταλία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Νεόφυτος	Αδελφέ Νεόφυτε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Νεόφυτος	Φυτούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Νεόφυτος	Φύτος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Νεόφυτος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Νεόφυτου κουταμάρες 
Νέτζω	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Νίκη	Νικίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Νίκη	Νικούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Νίκη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Νίκης κουταμάρες
Νίκη	Αδελφή Νίκη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Νικήτας	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Νικήτας	Από του Άη – Νικήτα κοίτα και από του Άη – Γιωργιού ξεκοίτα.
Νικηφόρος	Ώ πλην γυναικός τα δ' άλλα Νικηφόρος. Ο τελευταίος στίχος από το επίγραμμα στον τάφο του Νικηφόρου Φωκά
Νικοκλέας	Άλλος στου Κόκλα κι άλλος στου Πυρή
Νικόλαος	Ο άη Νικόλας ο σπάστα όλα, κάφτα όλα, και αγάπα με
Νικόλαος	(Περι) Γέλα του Νικόλα, να περάσεις τολ λιμνιώνα
Νικόλαος	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Νικόλαος	Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο.
Νικόλαος	Αϊ Νικόλα Καραβιάρη, κάνε μου και τούτη τη χάρη.
Νικόλαος	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Νικόλαος	Του Αγίου Νικολάου κοντά στο γρέκι, γιατί ψοφούν τα γίδια.
Νικόλαος	Αγία Βαρβάρα φώναξε κι Άγιος Νικόλας απεκρίθη.
Νικόλαος	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα
Νικόλαος	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Νικόλαος	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίση
Νικόλαος	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Νικόλαος	Ένα ο λύκος τρία ο Νίκος 
Νικόλαος	Εις τις τριάντα τ' Αντρία, στις έξι του Νικόλα  ή Αντριάς και μήνας, στ' ς έξ κι' άη Νικόλας 
Νικόλαος	Αϊ μου Νικόλα κάψε κι άφης κιόλα 
Νικόλαος	Νικόλα, Νικόλα που σκότωσις τη μάννα σου με μια παλιοπιστόλα 
Νικόλαος	Τι λέγεις παπά Νίκο; Ό,τι λέγ' ο παπα – Κώστας
Νικόλαος	Όρτσα, καπετάν Λολή, γιατ' ο κάρλακας λαλεί. Όλο όρτσα εγώ πάω και τον κάρλακ' αγρικάω 
Νικόλαος	Τα Νικολοβάρβαρα και τα βουνά τρομάξαν 
Νικόλαος	Άι Γιώργη Σκυριανέ, άι Νικόλα ψαριανέ, Ταξιάρχη Παναρμιώτη και αι Γιάννη Κρανιδιώτη
Νικόλαος	Άγιος Ηλίας στα βουνά κι΄άη Νικόλας στα πελάγη 
Νικόλαος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Νικόλαος	Άγις Γεώργις σκορπά τα παιδιά, Άγις Δημήτρις τα μαζώνει κι άγις Νικόλας καλά τα συμμαζόνει = Σημείον της διασποράς και παλινοστήσεως των κατοίκων
Νικόλαος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Νικόλαος	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Νικόλαος	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Νικόλαος	Τώρα έχομε Νικολοβάρβαρα
Νικόλαος	Τα Νικολοβάρβαρα για βρέχει για χιονίζει 
Νικόλαος	Άγιε Νικόλα, βόηθα με!-Σήκω και συ, Νικόλα μου
Νικόλαος	Όπου δόξα κι παντιέρα, δέξου και τουν κυρ Νικόλαν
Νικόλαος	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Απού ‘χει σερνικό παιδί και δεν το βγάλει Νίκο, κάλλιο να ανέβει στα βουνά να παίζει τον περδίκο
Νικόλαος	Αη-Νικόλα βόηθα με. Κούνα και συ τα χέρια σου.
Νικόλαος	Θαρρώ, για τούτο και πολλοί Γάδαρον δεν σε κράζουν, αλλά ως τιμιώτερον, Νίκον σε ονομάζουν. Το όνομα εκέρδισες αυτό με πονηρίαν, και την ζωήν σου έγλυκες απ’ αύτα τα θηρία…
Νικόλαος	Μίλα με τον Νικολή που έχει την άδεια την πολλή
Νικόλαος	Ο ἁι-Νικόλας ἀσπρίζει τὰ γένια του
Νικόλαος	Χωρίς κουπιά κατ άρμενα, άγιε Νικόλα, βόηθα
Νικόλαος	Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Νικόλαος	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Νικόλαος	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Νικόλαος	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Νικόλαος	Του Αγίου Νικολάου που ’ναι της στεριάς και του πελάου (πελάγου).
Νικόλαος	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Νικόλαος	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Νικόλαος	Εγώ όταν σου μιλώ, εσύ άλλα των αλλών μπαρμπανικολό.
Νικόλαος	Άη-Νικόλα Βαρβάρα τσαί οι τοίχοι βράζουν
Νικόλαος	Αν σε φάη οχηά καν και παρηγοριά. Αν σε φάη ο γυιός της Μπίλιος όσο να κεντρώση ο ήλιος. Αν σε φάη ακονάκι ξυναράκι και φκιαράκι και στο Άγιο Νικολάκι
Νικόλαος	Γέλα γέλα το Νικόλα μέχρι (ή όσον) να τα φάμε όλα.
Νικόλαος	Γιώργο Γιάννο γύρευε και Νικολό καρτέρει
Νικόλαος	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα / πέφτουν χιόνια τάρταρα.
Νικόλαος	Όρσα λαπάντα τόβαλεν ε Νικολός το φέσι τσ' ένας γαδαροποντικός την νύχτα θα το χέση
Νικόλαος	Τ' άη Νικολοβάρβαρα η βρέχει ή χιονίζει, τριγύρω τα Χριστούγεννα κ' οι τοίχοι αποξυλώνουν
Νικόλαος	Τα Νικολοβάρβαρα τσαχάλα 'ναι στα μάρμαρα
Νικόλαος	Του αγίου Λουκός, λουκάνικα τ' αγίου Θοδώρου πίττες και τα Νικολοβάρβαρα τρώνε τες τηγανίτες
Νικόλαος	Μπρός πίστα του Χ'στού, τριγύρου τ' Άη – Ν'κόλα
Νικόλαος	Γέλα γέλα το Νικόλα μέχρι να τα φάμε όλα.
Νικόλαος	Νικολοβάρβαρα πυλομένα πιλίνια γεμοσμένα
Νίνα	Νίνα λουκ γιάλου, νίνα λουκ βουνέλου
Νιόβη	Αδελφή Νιόβη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Νιόβη	Νιοβούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Νιόβη	Νιοβούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Νιόβη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Νιόβης κουταμάρες
Νούλλας	Πως θα κάμη ντιν και ο Νούλλας κάτι! 
Νύχτα	Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα.
Νύχτα	Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη.
Νύχτα	Όσο με βόηθηκε η νύχτα και η αυγή, δε με βόηθηκε μήτε μάνα μήτε αδερφή.
Νύχτα	Έγινε η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Νύχτα	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Νύχτα	Η μέρα με τη νύχτα.
Νύχτα	Αν ήξερες δυο γράμματα την άλφα και την βήτα και το Σταυρέ, βοήθει μοι, κι αν έπεφτει την νύχτα
Νώε	Χάν Νώε το κγαρκγά (κόραξ) πώμεν σο λες (πτώμα)
Νώε	Πήγε σαν τον κόρακα του Νώε
Νώε	Κάμε με Νώε, να σε κάμω πλούσιον 
Νώε	Κάμε με Νώε, να σε κάμω προφήτη! 
Ξένιος	Λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο
Ξενοφών	Αδελφέ Ξενή, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ξενοφών	Ξενοφάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Ξενοφών	Ξενοφός και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Όθων	Όποιος δουλεύει βασιλιά, πρέπει το νου του νάχει! Όχι το νου του βασιλιά παρά τον εδικό του
Όμηρος	Από τα δυο κι όμηρός δεν έχουν άλλο μετρημούς τα κέρατα
Όμηρος	Ιδές αν πας όμηρος, μη μείνη ο χθρός σου πίσω!
Όμηρος	Φέρε του διαόλου την αθιβυλή να τονε δεις όμηρός σου
Όμηρος	Άκρην ηύρηκε ο στραβός μητ' οσίου μητ' όμηρός
Ομόνοια	Όπου αγάπη, εκεί Χριστός. Όπου ομόνοια, εκεί ευλογία Θεού
Ομόνοια	Ρήνεια μόνοια,νά σκάσουν τά δαιμόνια = Ειρήνη και ομόνοια να σκλασουν τα δαιμόνια
Ομόνοια	Η ομόνεια φτιάνει (κτίζει) σπίτι και η διχόνοια το χαλάει (γκρεμίζει)
Όνειρος	Αλλού το όνειρο και αλλού το θαύμα
Ονούφριος	Έγινε (κατάντησε) σαν τον άγιο Ονούφριο
Ονούφριος	Ο Νουφρής με τα λόγια κτίζει ανώγια τζιαι κατώγια
Ουρανία	Αρχόντεψε ο αϋφαντής και πάει στα ουράνια, και κρέμοντ' απ' τον κώλο του μασούρια και καλάμια
Ουρανία	Καλά είν και τα ουράνια μεν που πέφτουν κ' αλλάργα μας
Ουρανία	Όποιος είναι καλός, βλέπει τα ουράνια
Ουρανία	Τα Φώτα ανοίουν τα Ουράνια.
Ουράνιος	Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
Ούτις	Οὖτις ἐμοὶ γ' ὄνομα
Παγώνα	Το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής
Παγώνα	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Παλάμων	Εν τη απαλάμη και ούτω βοήσωμεν
Παλάμων	Βαρώ τα παλαμάκια για ένα (ή τον τάδε) 
Παναγιώτα	Επόμεινε Γιώτα μονάχη σαν το πουλί στο κλα(δ)ί
Παναγιώτα	Αδελφή Γιώτα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Παναγιώτα	Απ' τ' ολότελα, καλή ειν' κι η Παναγιώταινα. ή Απ' το ντιπ κι' ολότελα καλή είν' κι' η Παναγιώτενα 
Παναγιώτα	Όπ' γάμος κι η χαρά, η Παναγιώτα μας μπροστά.
Παναγιώτης	Δώδέκα Παλουμπαίοι δέκατρείς καπεταναίοι και ο Γιώτης με το Λια δεν έχουνε δουλειά
Παναγιώτης	Έγιν' ο Πάνος μπιστικός, βαρεί και τη φλογέρα
Παναγιώτης	Ο Γιώτης με το Λιά δεν επιάσανε δουλειά, άν επαίρνανε δουλειά θα χαλάγαν το Μωριά
Παναγιώτης	Όπου γάμος και φαί, δέξου και τον Παναή
Παναγιώτης	Όλα είναι ματαιότης, που ‘λεγε κι ο Παναγιώτης
Παναγιώτης	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Παναγιώτης	Θα πει τον δεσπότη Παναγιώτη.
Παναγιώτης	Λες που τονέ λένε Παναγιώτη, που είναι άγιος! 
Πανδώρα	Ανοίγω (Άνοιξε) το κουτί της Πανδώρας
Παντελεήμων	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά (Μηνά) σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (μαντήλι)
Παντελεήμων	Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. ή Κουτσοί, στραβοί κι ανάποδοι στον Άγιο Παντελεήμονα.
Παντελεήμων	Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Παντελεήμων	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Παντελεήμων	Απ’ το νιο στον Παντελιό, τύφλα να ’χουνε κι οι δυο.
Παντελεήμων	Λες να πης, κυρ Παντελέο, μα δεν ξέ'ς κι' εγώ τι λέω 
Παντελεήμων	Όπου κουτσός κι όπου στραβός, τσίρος και γόμπος (καμπούρης), και σπανός στον Άη-Παντελεήμονα
Παντελεήμων	Από τον Πάντο παντοχή κι' από τον Πρόκο προκοπή 
Παντελεήμων	Άγιε μου Παντελεήμονα, πάει το πουλί που ημέρωνα 
Παντελεήμων	Από τ' Άι – Παντελέμονα πέντε μέρες κι' Άοστος 
Παντελεήμων	Κουτσοί στραβοί στον Άι Παντελέο 
Παντελεούσα	Αδελφή Παντελεούσα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Παντελεούσα	Παντελίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Παντελεούσα	Παντέλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Παντελεούσα	Τα προιτζιά της Παντελούς μας, ούλλομ μέσκια τζαι παπουτσια
Παντελεούσα	Τα προιτζιά της Παντελούς μας, ούλλα σκέπες τζαι μαντήλια
Παπίας	Τον έπιασε ο Πάπιας
Παραδείσης	Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο.
Παραδείσης	Μοναχός σου μήτε στον παράδεισο.
Παρασκευάς	Είπεν ο αγάς: "Ε, Παρασκευά!"
Παρασκευάς	Αδερφός του Γιάννη είναι ο Παρασκευάς
Παρασκευή	Η Αγία Παρασκευή γυρίζει όλη νύχτα. Πηγαίνει στα σπίτια, κάθεται και την βλέπουν κάθε μέρα
Παρασκευή	Η Αγία Παρασκευή είναι για τα μάτια και για όλα είναι
Παρασκευή	Η Αγία Παρασκευή τιμωράει εκείνες που δεν φυλάν τη μέρα της
Παρασκευή	Καλότυχος που πέθανε Παρασκευή το βράδυ, για να τον κατεβάζουνη Σαββάτο εις τον Άδη
Παρασκευή	Καλώς την την Παρασκευή, που φέρνει το Σαββάτο
Παρασκευή	Όποιος χαλάει την Παρασκευή, νηστεύει το Σαββάτο
Παρασκευή	Παρασκεβγοπλυμένη μου και σαββατοστεγνώστρα
Παρασκευή	Παρασκευή και Σάββατο ωθές να ξημερώσει, την Κυριακή τ' απόγευμα ωθές να ξαστερώσει
Παρασκευή	Παρασκευή στον άντρα μου, Τετάρτη στα παιδιά μου και το Σαββατοκύριακο είναι για την αφεντιά μου
Παρασκευή	Παρασκευή τον άντρα σου Τετάρτη τα προικιά σου
Παρασκευή	Παρασκευή τον άντρα σου, Τετάρτη τα παιδιά σου, δεν έχεις άντρα και παιδιά, κοίτα τα δυό σου μάτια
Παρασκευή	Παρασκευή τα κόκκινα, Τετράδη τα γεράνια
Παρασκευή	Παρασκευή, πάω στην εκκλησιά την αυγή
Παρασκευή	Πού αράζουν οι στραβοί, στην Αγιά Παρασκευή. ή Που κονέβουν οι στραβοί, στην άγιαν Παρασκευή 
Παρασκευή	Εποταβρίστην ο κάττος να φα λαρτίν τζι εν τω φτάσε, τζιαι είπεν εμ Παρασκευή σήμερα ή Κάτα σο κρέας κι έφτασεν και είπεν: Παρασκευή έν'. (Ποντιακή)
Παρασκευή	Αν είν' τα Σάατα (Σάββατα) μακριά, Παρασκευές κοντά 'ναι
Παρασκευή	Ούλοι οι λωβοί στην Αγία Παρασκευή! 
Παρασκευή	Άγια μου Παρασκευή δοσ' μου σύκα και σταφύλι Παρ' το καλαθάκι σου και έλα
Παρασκευή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Παρασκευή	Το γέλιο της Παρασκευής εν κλάμα του Σαββάτου. ή Όποιος γελάει την Παρασκευή, κλαίει το Σαββάτο.
Παρασκευή	Το κλάμα της Παρασκευής εν γέλιο του Σαββάτου
Παρασκευή	Άλλα ‘ν’ τ’ άλλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Άλλα είναι τα μεγάλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Κουτσοί στραβοί στην Αγία Παρασκευή
Παρασκευή	Άγια Δευτέρα βούϊθα μου και Τρίτη και Τετάρτη και Πέμπτη και Παρασκευή, ποτέ δουλειά μήν κάμω
Παρασκευή	Άϊντε, αυτός γεννήθηκε τη Μεγάλη Παρασκευή
Παρασκευή	Απου ΄χει αγάπη στα μακρά και θέλει να γοργόρθη την Πέφτη αργά μην ανελή, την Παρασκευή μην κλώθη
Παρασκευή	Βάλε ψάρια στο τηγάνι, Παναγιά και αγιο-Γιάννη
Παρασκευή	Δευτέρα μέρα του θεού και Τρίτη των αγγέλων, Τετράδη των αμαρτωλών και Πέφτη των δικαίων, Παρασκευγή των Τούρκαλλων, Σαββάτο των Εβραίων και Κερεκή των Χριστιανών, των μοσκομυρισμένων
Παρασκευή	Τετράδη και Παρασκευή λάδι μη ρίξης στο φαί
Παρασκευή	Τη Δευτέρα και την Τρίτη έπαιζε με το Δημήτρη την Τετάρτη και την Πέφτη εσιαζόνταν στον καθρέφτη την Παρασκευή Σαββάτο όλη μέρα εκοιμάτο και την Κυριακή ερώτα κάνετε γειτόνοι ρόκα;
Παρασκευή	Την Παρασκευή θα σε παντρέψω, κόρη μου. Από την Πέμπτη θέλω γω
Παρασκευή	Το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής
Παρασκευή	Τσ' Παρασκευής η λάμψ' τσ' Κυριακής η κλάψ'
Παρασκευή	Τση Παρασκευγής τα 'έλοια του Σαββάτου μοιρολόια (ή κλάματα)
Παρασκευή	Ώσπου δεν διής Μιγάλ' Παρασκευή, Πασχαλιά δεν έρχιται
Παρθενόπη	Tης Πόπης
Παρθένος	Κανένας δεν πεθαίνει παρθένος. Η ζωή τους πηδάει όλους.
Πάρις Α	Πίν' ο Κώτσος βρίσκει τον Παρίση
Πασχάλης	Κακά παιδιά κουναρεί ο Πάσχος
Πασχάλης	Τα λόγια σου και του Πασχάλη τα χάπια
Πασχάλης	Του Κωλέττη τα λόγια και του Πασχάλη τα χάπια
Πασχαλία	Έχασε τ’ αυγά και τα πασχάλια (ή τα καλάθια)
Πασχαλία	Ο Απρίλης με την Πασχαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά.
Πασχαλία	Απρίλης - Πασχαλιά, χελιδόνια, φως, χαρά!
Πασχαλία	Κάθε μέρα δεν είναι Πασχαλιά.
Πασχαλία	Έχασε τα αυγά και τα Πασχάλια
Πατρίκιος	Αδελφέ Πατρίκιε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Πατρίκιος	Πατρικούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Πατρίκιος	Πατρίκιος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Πατρίκιος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Πατρίκη κουταμάρες 
Παύλος	Εννοίξαν τον απόστολον τσ΄εμίλησεν ο Παύλος βαστάζετε τον κώλο σας τσαί θα τιρντίση ναύλας 
Παύλος	Άη Παύλος κατεβαίνει κ΄η προβέντζα τόνε φέρνει 
Παύλος	Που είν ο Πέτρος που είν ο Παύλος, που είν ο αφέντης ο μεγάλος 
Παύλος	Ο πασαείς τον Παύλο του Παυλούδαρο τον έχει
Παύλος	Ἑκατόν Παῦλοι ἀπέθανον καί ἕκαστος τόν ἴδιον Παῦλον ἐθρήνει’ ή Κάθα είνας τον Παύλον ατ' κλαίει
Παύλος	Την ημέρα τ' αγίου Παύλο ρόγα ΄ναι στον κάμπο
Πειθώ	Χρυσός Δανάην έπεισεν εθέλουσαν.
Περιστέρα	Όταν ασπρίσει ο κόρακας και γίνει περιστέρι.
Πέτρα	Πέτρα που βλέπεις νά'ρχεται, λιγότερο πονάει.
Πέτρα	Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει.
Πέτρα	Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δε πιάνει.
Πέτρα	Πέτρα που κατρακυλά, σπιτικό δεν κάνει.
Πέτρα	Μπρός πίσω τ’ Αηλιός σπορίζει η πέτρα στο γιαλό.
Πέτρα	Πετάνε πέτρες στα δένδρα που έχουν καρπούς
Πέτρα	Αν πέσει η πέτρα στ’αυγό, αλί στ’αυγό, αν πέσει τ’αυγό στην πέτρα, αλί στ’αυγό
Πέτρος	Που είν ο Πέτρος που είν ο Παύλος, που είν ο αφέντης ο μεγάλος 
Πέτρος	Δε τόνε λένε “τέτοιο”, τον λένε “μπάρμπα – Πέτρο” 
Πέτρος	Σαν ου Πέτρους του καρβέλ! 
Πέτρος	Είδες πράσινο άλογο, είδες Πέτρο φρόνιμο;
Πέτρος	Πέτρος πήγε πέτρος γύρισε 
Πέτρος	Εγέννησέ μας η γαδάρα του Κκελόπετρου.
Πέτρος	Αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πέτρος	Έστησεν αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πεύκος	'Αδε πεύκους για υλάρκα
Πηνελόπη	Της Πηνελόπης ο αργαλειός βελόνι της Ελένης
Πηνελόπη	O χρόνος δεν είναι Πηνελόπη. Κανέναν δεν περιμένει
Πιλάτος	Από τον Ηρώδη στον Πιλάτο
Πίστις	Άνθρωπος που τα λέει ίστι, ποτέ δεν έχει πίστη 
Πίστις	Δεν έχ' πίστη και νόμο ή Δεν έχει νόμον μηε μπίστην
Πίστις	Δεν σ' έμνε μηδέ πίστη μηδέ παράδεισο απάνω σου 
Πίστις	Η πίστη του τον απώλεσε
Πίστις	Η πίστις σου σέσωκέ σε 
Πίστις	Καθενείς έχει και την πίστιν του 
Πίστις	Με τημ πίστι και με τον καιρό κάποτε τα βουνά ανταμόνονται 
Πίστις	Του κάκου συ με βρίζεις, του κάκου σ' επαινώ κανείς δε δίνει πίστη στους λόγους και των δυό 
Πίστις	Η πίστις, άνευ των έργων νεκρά έστι! 
Πίστων	Και μη γίνου άπιστος, αλλ' ααάπιστος 
Πιτυρεύς	Του διαόλου τ' αλεύρι πίτουρα.
Πιτυρεύς	Εσείς τα πίτερα και ' γιώ το σημιδάλλιν.
Πιτυρεύς	Πλύθθου με πίτερα να παστρευτής.
Πιτυρεύς	Δεν τρώει και πίτουρα
Πιτυρεύς	Οποιος ανακατώνεται με τα πιτουρα τον τρων' οι όρνιθες (κότες).
Πιτυρεύς	Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι
Πλάτων	Τ' Άϊ Πλατάν' διαβαίνουντα κι η πουλια βασιλεύουντα
Πλούτος	Ο πλούτος φέρνει πλούτο.
Πλούτος	Πλούτος άνευ αρέτας ουκ ασινής πάροικος
Πολύδωρος	Χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
Πολύκαρπος	Άγιε Πολύκαρπε βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει.
Πολυχρόνης	Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Χέσε μέσα, Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Ψήσε μέσα, Πολυχρόνη, Πάσχα με βροχή και χιόνι.
Πολυχρόνιος	Τα παιδιά με λένε Χρόνη, οι Γέροι Πολυχρόνη 
Πρόδρομος	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Πρόδρομος έρκεται με τηγ γεροματσούκαν του.
Πρόδρομος	Του Προδρόμου και κουτσός γάδαρος, μια ώρα σκόλη (αργία)
Προκοπία	Άντρα, μούρθ η προκοπή μου φέρτα γένεια σου να γνέσω
Προκοπία	Δεν είδα προκοπή απ' τα μάτια, απ' τα φρύδια θα ιδώ; 
Προκοπία	Δώσε μου την τύχη σου και πάρε την προκοπή μου
Προκοπία	Ξημερώνοντας γιορτή δεν φαίνεται η προκοπή
Προκοπία	Όσο ο σφάλαγγας παννί, άλλη τόση προκοπή 
Προκοπία	Όσον ήσκιον το βελόνι τόση προκοπή ο ράφτης 
Προκοπία	Την προκοπή του σφάλαγγα θα κάμει
Προκόπιος	Απ' τον Πρόκο προκοπή κι από το Ρίζο ρίζα
Προκόπιος	Μήτ' απ' τον Πρόκο προκοπη, μήτ' απ' τον Ρίζο ρίζα
Προκόπιος	Καρτέρι από τον Πρόκο προκοπή κι' από το Ρίζο ρίζες
Προκόπιος	Ο Προκόπης κόβ' αγγούρια κ΄η γ – Αγιά Μαρίνα σύκα
Προκόπιος	Ούτ' από τον Πρόκο προκοπή ούτ' από τον Ρίζο ρύζι.
Προκόπιος	Την προκοπή του σφάλαγγα θα κάμει
Προκόπιος	Η προκοπή απ' τα πατζάκια του τρέχει 
Προκόπιος	Η προκοπή του απ' τ' αυτιά του τρέχει
Προκόπιος	Η προκοπή του τουφεκιού ίσια με τον ίσκιο του
Προκόπιος	Από τον Πάντο παντοχή κι' από τον Πρόκο προκοπή
Προκόπιος	"Του άι Προκόπη κόψ΄αγγούρι και της Παναγιάς καρπούζι
Προκόπιος	Άι μ' Προκόπη πρόκοψ για σύκα για ματζίλες
Προκόπιος	Τα’ Αϊ Προκόπη πρόκοψε Για σύκα και σταφύλιν
Προκόπιος	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Πύργος	Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Ρένος	Αδελφέ Ρένο, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Ρένος	Ρένος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Ρένος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Ρένου κουταμάρες = ειρωνικά
Ρήγας	Ο Γύφτος Ρήγας κι αν ντυθεί τη γυφτουλιά του δείχνει.
Ρήγας	Ο μάντης ρήας τζ' αν γενή, πάλε μαντιές μυρίζει 
Ρίζος	Mε λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω
Ρίζος	Ρίζος και Στεργιαλής, Στεργιαλής και Ρίζος
Ροδία	Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο και από το ρόδο βγαίνει αγκάθι ή Από ρόδο βγαίνει αγκάθι, κι απ’αγκάθι βγαίνει ρόδο.
Ροδία	Στη γειτονιά τριαντάφυλλο και μες στο σπίτι αγκάθι.
Ροδία	Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα.
Ροδία	Αν είναι ρόδο, θ' ανθήσει
Ροδία	Για της Καλής τα ρόδα  ή Δεν ήλθα εδώ για της καλής τα ρόδο 
Ροδία	Σε περίμενα σα ρόδο στο μεντήλι 
Ροδία	Σαν τα μήλα, σαν τα ρόδα, σαν τ' Άϊ-Γιαννιού τα κάλλη 
Ροδία	Το αγκάθι βγάζει ρόδο/ και το ρόδο βγάζει αγκάθι
Ροδία	Ο ατυχής και στα ρόδα αν πέσει, σπάζει τη μύτη του
Ροδία	Με ένα ρόδο φίλο κάνεις, μ' ένα λόγο τονε χάνεις.
Ροδίων	Δεν ήλθα εδώ για της καλής τα ρόδο 
Ροδίων	Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα.
Ροδίων	Από ρόδο βγαίνει αγκάθι, κι απ’αγκάθι βγαίνει ρόδο.
Ροδίων	Αν είναι ρόδο, θ' ανθήση
Ροδίων	Σαν τα μήλα, σαν τα ρόδα, σαν τ' Άϊ-Γιαννιού τα κάλλη 
Ροδίων	Ο ατυχής και στα ρόδα αν πέσει, σπάζει τη μύτη του
Ροδίων	Με ένα ρόδο φίλο κάνεις, μ' ένα λόγο τονε χάνεις.
Ροδίων	Κάθε ρόδο έχει και τ' αγκάθια του 
Ροδίων	Στη ζωή ούλα δεν είναι ρόδινα!
Ρόδων	Απ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.
Σάββας	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας απλοήθη (αποκρίθη), κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Σάββας	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει ή Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Σάββας	Εν το τζελλίν τ' άι Σάββα 
Σάββας	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα 
Σάββας	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Σάββας	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Σάββας	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Σάββας	Άγιος Σάββας κάθεται κι Άης Νικόλας στέκει
Σάββας	Η αγία Βαρβάρα μίλησε κι' ο Σάββας αποκρίθηκε
Σάββας	Η ξέρη, γη σουζαμάδα, τ' Άι - Σάββα το 'κανε
Σαμουήλ	Αδελφέ Σαμουήλ, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Σαμουήλ	Σαμουηλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Σαμουήλ	Σαμουήλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Σαμουήλ	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Σαμουήλη κουταμάρες 
Σαούλ	Και κόκκορος εν λαχάνοις, και Σαούλ εν προφήταις.
Σαούλ	Και Σαούλ εν προφήταις;
Σαράντος	Των άι-Σαράντων είναι, ας χορέψουμε κι ας είναι.
Σαράντος	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση και συνήθως κάποιοι απαντούν... και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Σαράντος	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Σαράντος	Τον Σαράντη και αν τον δέρνεις, τον ιδρώτα σου χαλάς.
Σαράντος	Κάλλιο ένα χρόνο κόκορας παρά σαράντα κότα
Σαράντος	Σαράντα ο γιατρός ο Κούκος, σαράντα κι ο Γιώργης ο μπούφος.
Σαράντος	Αξίζει μια γερόκοτα σαράντα πουλακίδες.
Σάρρα	Είχε μαζευτεί η Σάρα και η Μάρα και το κακό συναπάντημα 
Σάρρα	Αυτου είναι η σάρα και η μάρα
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και η τρύπια η χουλίαρα
Σάρρα	Η Σάρα και η Μάρα και μια στραβή σομάρα
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και του Λάζαρου η μάνα 
Σάρρα	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Σάρρα	Σάρα, μάρα, τζαι κουτσή γαδάρα 
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα
Σμαράγδα	Αν δεν καμινάρη ο νους, έχε γεια Σφιαράγδω μου  
Σμαράγδα	Όλα τάχεν η Σμαράγδω μας, ακόμ' ο φερετζές τήν έλειπεν 
Σμαράγδα	Σα νιονιό δεν έχεις, έχε γεια, Σμαράγδα μου
Σολομών	Θωρείς εκείνο το βουνό, όπου πηδά το λάφι; Πήδα και το λαφόπουλο, κι' ο Σολομών το γράφει
Σολομών	Σο σοφό Σολομών dου τζο πόμειν' ο κόσμος, σε κανείνα τζο πομένει
Σολομών	Ο Σολομός τη γυναίκα την ετίμα ως ατίμητο ζαφείρι κ' εκείνη τον εκρέμασε από το παραθύρι.
Σουλτάνα	ἕνα ἑκατομμύριο λίρες ἡ ἑφτακρατόρισσα, δέκα ἑκατομμύρια ἡ Σουλτάνα
Σουλτάνος	Ο φτωχός κοιμάται στον αχυρώνα κι ονειρεύεται πως είναι σουλτάνος
Σουλτάνος	Ετούρκεψε ο Σουλτάνος;
Σουσάννα	Χόρεψε, μωρή Σουσού, τα κουρέλια απίσω σου
Σουσού	Χόρεψε, μωρή Σουσού, τα κουρέλια απίσω σου
Σουσού	Χόρευε κυρά Σουσού, τήρα κι από πίσω σου
Σοφία	Κάκιουσι γριά Σουφιά κ' εύσι μια γαβάθα
Σοφία	Με τη σοφία 'βρήκα τη θεότη
Σοφία	Εδώ που μας κατάστρεψεν ο Θεός και μας ήβαλε κάτω που τον τύραννο, είναι γιατί ανέβαιναν στα κατηχούμενα, στην Αγιά Σοφιά, με τ’ αλόγατα κι ήπαιρναν το αντίερο (αντίδωρο) οι Ρωμαίοι με το περούνι το μαλαματένο.
Σοφία	Τη σοφία και τη γνώση το κρασί θα μου τη δώσει
Σοφία	Παροιμία λαού, σοφία Θεού
Σοφία	Κεφαλλονίτικος παππάς τα λέει με σοφία τα δώδεκα Ευαγγέλια τα κένει δεκατρία
Σοφία	Θιακοί με την σοφία βρήκαν την θεότητα
Σοφία	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Σοφία	Οικονομήθη η Αγία Σοφία με τη φόλης το λάδιν
Σοφία	Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
Σοφία	Της Αγίας Σοφιάς, πάρε κοφίνι να τρυγάς.
Σπυρίδων	Απ’ του Αϊ – Σπυρίδωνα η μέρα μεγαλώνει σπυρί – σπυρί. ή Από τ' Άη – Σπυριδώνου αξαίν' η μέρα ένα σπυρί  ή Σπυρί, σπυρί, μεγαλών΄ η μέρα, από τον αγίου Σπυρίδωνος
Σπυρίδων	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Σπυρίδων	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Σπυρίδων	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Σπυρίδων	Άη Σπυρίδουνας άσπρισ τα γένεια τ΄ 
Σπυρίδων	Τ΄Άι Σπυρή παίρνει σπυρί της Άγιας Άννας αναπνοή κια τω(ν) Φωτώ(ν) παίρνει ώρα
Σπυρίδων	Ου άη Λιάς ήτανι τσουπάνς λένι οι τσουπάνδις κι άη Σπυρίδουνας τσαγκάρς λένι οι τσαγκαράδις
Σπυρίδων	Σαν τουν “Άγιου Σπυρίδουνα θα βάλου του ζουμπίλ΄στου τζιηφάλι μ΄”
Σπυρίδων	Κόψε ξύλο κάμε Σπύρο/ κι από κουτσουπιά Βαγγέλη/ κι α ρωτάς και για το Γιάννη/ ό,τι ξύλο βάνεις πιάνει
Σπυρίδων	Όλοι οι καλοί καλοί κι ο Σπύρος ο Ραΐζης
Σπυρίδων	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Σταμάτιος	Όπως μου ’πε ο μπάρμπας μου ο Σταμάτης, όντες μ’ είχες ας μ’ εκράτεις
Σταύρος	Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Σταύρος	Απ’ του Σταυρού και πέρα άλλαξε ο βλάχος βέρα. (στρούγκα)
Σταύρος	Ήρθε του Σταυρού, τέλος του Καλοκαιριού.
Σταύρος	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Σταύρος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Σταύρος	Του Σταυρού, άλλος νοικοκύρης εδώ κι άλλος αλλού.
Σταύρος	Να σταυρωθεί το κακό, χρειάζονται τρεις παρακλήσεις 
Σταύρος	Από το ίδιο ξύλο κάνουν σταυρόν και φκυάρι 
Σταύρος	Άμα δεις λαγόν εμπρός σου, τρεις φορές καν’ το σταυρό σου.
Σταύρος	Αν ήξερες δυο γράμματα την άλφα και την βήτα και το Σταυρέ, βοήθει μοι, κι αν έπεφτει την νύχτα 
Σταύρος	Γάμος εις τα γέρατα, ή σταυρός ή κέρατα.
Σταύρος	Ήρθ’ ο Σταυρός, σταύρωνε και σπέρνε.
Σταύρος	Κάλλιο σταυρός στην πόρτα σου, παρά στην εδική μου.
Σταύρος	Ούτε το διάβολο να δεις, ούτε τον σταυρό σου να κάνεις. 
Στέργιος	Ρίζος και Στεργιαλής, Στεργιαλής και Ρίζος
Στέφανος	Δε μιλεί αυτός, μιλεί το πολυστέφανο  ή Ομιλεί ο πολυστέφανος
Στέφανος	Στεφανούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Στέφανος	Στέφος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Στέφανος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Στεφανάκου κουταμάρες
Στέφανος	Ότι του φανεί του λωλο Στεφανή ή Όπως του φανεί του λωλο Στεφανή
Στέφανος	Όσα ξέρ΄ ο Στεφανής δεν τα ξέρ΄ άλλος κανείς
Στέφανος	Αδελφέ Στέφανε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Στρατήγιος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Στυλιανή	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίσει
Στυλιανός	Τ΄ άλογο γυρίζει και στο στύλο αράζει
Στυλιανός	Το άλογο γυρίζει μυρίζει και στο στύλο θ΄ αράξη
Στυλιανός	Αδελφέ Στέλιο, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Στυλιανός	Στελλάρας και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Συμεών	Ο Τρύφωνς τρίφτ'τα κόκκαλα, η Παναγιά τα πλάθ'κι ου Συμιώνς τα σημειώνει
Συμεών	Η Παναγία πλάθ'κι ο Συμεών σημαιών' 
Σώζων	Μπονάτσες του Άη-Σώστη
Σωτήρ	Όπου τάβλα και ποτήρι, δέξου και τον κυρ-Σωτήρη.
Σωτήρ	Τ’ Αηλιός καρύδι, του Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Σωτήρ	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Σωτήρ	Αλή πασάς στα Γιάννενα κι το Σώτος στον Άγιο Γιάννη 
Σωτήρ	Ο σώζων εαυτόν σωθήτω
Σωτήρ	Ο παπάς με τον Σωτήρη, δεν χρειάζοντ΄άλλοι φίλοι
Σωτήρα	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Τιμία	Όσο πούλιο τίμια είναι μια γυναίκα, τόσο θέλει φύλαμα.. 1876
Τιμία	Α δεν είναι τίμια η γυναίκα, θηλυκό είν' και τίποτε άλλο  1876
Τιμία	Και τίμια ναν η γυναίκα, δεν το θε ναν του το λένε 1876
Τιμία	Τίμια πορπάτα κι' όσο θέλεις πάτα 1930
Τιμία	Από λόγου της θαν΄ το΄ χει η γυναίκα ναναι τίμια  1876
Τιμία	Τίμια και μπροστά τονε δουλεύει, μα για ναν τον αγαπάη ο δούλος τον αφέντη, είν' πράμμ' αδύνατο! 1876
Τιμία	Πουλειο τίμια είναι μία (του δρόμου) του φόρου, παρά που ναναι παντρεμέν' να ξεπέση  1876
Τιμία	Τίμια ναν η όμορφη αν ην κουτή ξεπέφτει  1876
Τιμία	Πότε σου μημ πιστέησαι ΄ς την τίμια σου γυναίκα μα το κακόν οπόποθεν ο μαύρος Παπαντώνης  1893
Τριανταφυλλιά	Σε πήρα τριαντάφυλλο κι εσύ βγήκες τσουκνίδα
Τριανταφυλλιά	Η τριανταφυλλιά κάνει και τριαντάφυλλα και αγκάθια.
Τριαντάφυλλος	Τ’ αδέλφια όντας σμίγουνε τριαντάφυλλα ανοιγμένα.
Τριαντάφυλλος	Άνοιξ' η καρδιά μ' και γίνηκε τριαντάφυλλο
Τριάς	Τρεις κι' Αγιά Τριάδα
Τριάς	Η αγία Τριάδα βαστάει το χάλαζι στην ποδιά της
Τροφώνιος	Ες Τροφωνίου μεμάντευται.
Τρύφων	Του Αϊ – Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις.
Τρύφων	Ο Τρύφωνς τρίφτ'τα κόκκαλα, η Παναγιά τα πλάθ'κι ου Συμιώνς τα σημειώνει
Τσιτσέκα	Τσιλιμπής σαρίκ δεν είχι του τσιτσέκ αγόραζι
Τυδεύς	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής
Τυφλός	Με στραβό αν κοιμηθείς, το πρωί θ' αλληθωρίσεις". Αρχαία Ελληνικά: Ποιός μέ στραβόν συγκοιμηθής τ' αποταχέα καϋδίζει
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος Στα αρχαία Ελληνικά "Έν τυφλών πόλει γλαμυρός βασιλεύει".
Τύχη	Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει
Υπαπαντή	Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γιομισμένη.
Υπαπαντή	Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’ αμπάρια γιομισμένα.
Υπαπαντή	Παπαντή, καταποντή (γιατί πάντα βρέχει) κι όπου σ' εύρη, σκόλασε (γιατί θα βρέχη πολύ)
Υπαπαντή	Παπαντή, καταποντή, κι όπου σ' εύρη, σκόλασε
Υπαπαντή	Παπαντίτσα μου καλή χειμουνίτσα μου κακή
Υπαπαντή	Παπαντουλα βριμέν' κουφνούλα γιμζμέν'
Υπαπαντή	Πεπαντουλα χιονισμένη άνοιξη βρεμένη!
Υπαπαντή	Την ημέρα της Υπαπαντής, ούτε ράμα στο βελόνι ούτε τσάκνο στο γομάρι
Υπαπαντή	Της Αϊάς – Αποπαντής, που παντεύουν οι γιορτές
Υπαπαντή	Της Παπαντής δεν έβρεξε κακό π'σ 'ηύρε σκόκα
Υπαπαντή	Της Παπαντής, άμα κάνη ήλιο, λιάζει η αρκούδα τα παιδιά της. “Λιαστήτε, πιδιά μ', λιαστήτι, γιατί 40 μέρες ήλιο δε θα δήτι”
Υπαπαντή	Της Πεπαντής εχιόνιτσε κατά παντου εφάνη οι μύλοι αργοί οι δούλοι αργοί τσαι τα γαϊδούρια σκόλη
Υπαπαντή	Της Υπαπαντής δουλειά μην πιάσης και κατά παντου σου δείξει
Υπαπαντή	Της Υπαπαντής και τα γαϊδούρια σχόλη
Υπαπαντή	Τ'ς υπαπαντής δεν έβρεξη, πίσ' ειν' ου χειμώνας
Υπαπαντή	Τση Παπαντής δουλειά μην κάμης και ποτέ κακό μην πάθης
Υπαπαντή	Τση παπαντής ζευγώνουν τα πουλιά και ξεζευγώνουνε τα βόδια
Υπαπαντή	Υπαπαντή κακή Φλεβαριά καλή και αντιθέτως
Υπαπαντή	Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί.
Υπαπαντή	Παπαντούλα βροχερή και τ’ αλώνια σαν σωροί
Υπαπαντή	Καλοκαιρία της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας
Υπαπαντή	Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες
Υπαπαντή	Υπαπαντούλα χιονισμένη, (καλοβρεγμένη) κοφινούλα γιομισμένη
Υπαπαντή	Άμα βρέχη τσ' Παπαντής σπείρε τη μάντρα σου κεχρί
Υπαπαντή	Αν βρέξη η Παπαντή 40 μέρες δεν κρατεί
Υπαπαντή	Απαπαντή δεν ΄χιόνισε κ΄η γρηαίς αρνιά ΄νέθρεψαν
Υπαπαντή	Η υπαπαντή μαζεύει τες γιορτές με το αντί (ή Παναγία Παπαντή)
Υπαπαντή	Ήρθεν η Παπαντή, μπήκαν κι' οι γιορτές στ΄αντί
Υπαπαντή	Ούλοι αργούν, κι' οι μύλοι αργούν 'κ' οι γαϊδάροι σχόλην έχουν (τση παπαντής)
Υπαπαντή	Ούτε ράμμα 'ς το βελόνι ούτε ξύλα 'ς το γομάρι
Φαβιέρος	Aπ΄τον καιρό του Φαβιέρου! 
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	Eσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φάνος	Ο καπνός να βγαίνη ίσα, κι' ο φανός ας είν' στραβός
Φάνος	Κάθε πρώτη του μηνός, για δεσπότης, για φανός
Φανούριος	Αριά θα σε πιάσω, σαν τον Άι-Φανούριο 
Φαντίνα	Πότε έγινα φαντίνα; Όταν βρήκα τον καιρό;
Φαραώ	Άρμα Φαραώ και καρδιά μπούφου
Φατμέ	Δε ρωτάνε τη Φατμέ πότε θα γίνει μπαϊράμι.
Φίλιππος	Τον άη Μηνά εμήνυσε, τ' άη Φιλίπωπ αυτού ειμί, τσ Παναγίας αβόλητα
Φίλιππος	Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες
Φίλιππος	Του αγίου Φιλίππου φιλεί κ΄πούλια το βουνό
Φίλιππος	Ο φτωχός ο Φίλιππας στο χωράφι απόκρευε (έκανε αποκριές).
Φίλιππος	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Φίλιππος	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε του κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει και τσουρουφλά τους
Φίλιππος	Αυτός είναι σαν τον Άη-Φίλιππο
Φίλιππος	Ως τ’αγίου Φιλίππου, όσοι φίλησαν, φίλησαν.
Φίλιππος	Άϊ Μηνάς εμήνυσε του πάππου του χειμώνος: έρχομαι ή δεν έρχομαι και τ’Αϊ Φιλίππου αυτού είμαι.
Φίλιππος	Αν δεν έλθω του Αγίου Μηνά, του Φιλίππου είμαι αυτού, και να μου χαιρετάς τους παλιοκαππάδες!
Φίλιππος	Αν τ’Αϊ Φιλίππου δεν έρτω, τ’άγια των αγιών με δέξου
Φίλιππος	Τ’Αγια των Αγιών αν δεν έλθω το γερο Νικόλα απ’έξω στέκω
Φίλιππος	Αν τ’αγιού Φιλίππου λείπω, τ’άγια των αγιών δε λείπω, κι αν λείπω τ’άγια των αγιών, τ’Αϊνικολοβάρβαρα είμαι δω
Φίλιππος	Τ’ Άι-Φιλίππου εδκιάβηκε (πέρασε) σφουγγάτε τα σιειλούδκια (χειλάκια) σας ή Σφογγάτε τα σειλούδκια σας, τ' άι Φιλίππου δκιάβη 
Φίλιππος	Τ’ Αϊ Μηνά εμήνυσα και τα’ Αϊ Φιλίπ’ αυτού είμαι, με κουβάρια ράμματα, με σακιά μπαλώματα
Φίλιππος	Άη Μηνάς το μήνυσε, κι΄ο Φίλιππος το καρτερεί 
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Φίλιππος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Φίλιππος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε dόγ κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει τους τσουρουφλά τους 
Φίλιππος	Αν τ' Άι Φιλίππου είπω, τ' Άγια των Αγιών δε είπω 
Φίλιππος	Τ' άη Φιλίππου φίλησε, τ' άη Πλατάνου κάτσε 
Φίλιππος	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Φίλιππος	Τ' αγιού Φιλίππου την απόκρια φιλεί η πηλιά το πέλαγος, κι ο βοσκός φιλεί τ' αρνί του. Μα μηδέ ο ναύτης στο γιαλό, μηδέ τουμπάνης στο βουνό, μηδέ ζευγάς στον κάμπο 
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Φίλιππος	Του Αγίου Μηνά Άη Μηνάς μου μήνυσε κι ως τ΄ Άη-Φίλιππα είμ΄αυτού, λέει το χιόνι
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Φίλιππος	Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
Φίλιππος	Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
Φίλιππος	Τ' άι Μηνός εμήνυσε και τ' άι Φιλίππου αυτού είμαι. Χαιρέτα και τους φίλους μου τους παλιοσιγκουνάδις
Φίλος	Αγάπαγε το φίλο σου με τα ελαττώματά του.
Φίλος	Αυτός που έπαψε να είναι φίλος, ποτέ του δεν υπήρξε τετοιος.
Φίλος	Μη βιάζεσαι να πας στις χαρές των φίλων σου, μα στις ανάγκες τους τρέξε οσο μπορείς γρηγορότερα.
Φίλος	Μη εμπιστευτείς το φίλο σου και πείς το μυστικό σου, ο φίλος στον φίλο θα το πει, κι είναι κακό δικό σου.
Φίλος	Καινούργιο φίλο έπιασες; Παλιό μη λησμονήσεις.
Φίλος	Ενας φράχτης στην αυλή τη φιλία με το γείτονα κρατεί.
Φίλος	Οι φίλοι των φίλων μας είναι φίλοι μας.
Φλώρος	Άλλος έκαμε τον μπόρδο κι' άλλος επήρε το φλώρο
Φλώρος	Κόρη ασ' τον Άγιο Φλώρο, μη μας τον κουνάς τον κώλο, άσ' τον νάρθη ο καιρός του, και κουνιέται μοναχός του
Φοίβος	Αίσωπος Άνευ χαλκού Φοίβος ου μαντεύεται
Φούλα	Εμ παστρικός σαν τα φούλια
Φωτεινή	Φωτεινή, χορεύεις και το μικρό σου κλαίει;
Φωτεινή	Αδελφή Φωτεινή, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Φωτεινή	Φωτεινούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Φωτεινή	Φωτεινή και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Φωτεινή	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Φωτίτσας κουταμάρες 
Χάϊδω	Τ’ αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως
Χαρά	Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά
Χαράλαμπος	Ανοστιά του Χαραλάμπη και γιαχνί του γέρου Σταμάτη
Χαράλαμπος	Α σ' αρέση, Χαλαλάμπρο ξαναπέρασ' α' την Άντρο
Χαράλαμπος	Ο Άη Χαράλαμπος έπιασε την Πανούκλα κ' εγλύτωσε τον κόσμο που τον κατάστρεφε.
Χαράλαμπος	Ο άγιος Γεράσιμος ανοίγει τσι γιορτάδες, κι' ο άγιος Χαράλαμπος τσι κλείνει
Χάρης	Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάλι χάρη είναι.
Χάρης	Χάρισμα χωρίς χάρη δε γίνεται.
Χάρης	Άλλος έχει τ' όνομα κι άλλος τη χάρη.
Χάρης	Βαγενάδες (βαρελάδες) και γάιδαροι ένα μήνα έχουν χάρη
Χάρης	Δώρο αν είναι και μικρό, μεγάλη χάρη έχει.
Χαρίδημος	Δυνατός παγωμένος αγέρας φύσηξε και σκόρπισε τα σύννεφα, συναστεριές φάνηκαν, και στάθηκε ο Χαρίδημος ν` αστρονομίσει.
Χαρίκλεια	Μα το ναι, σου λέω αλήθεια, που είπε η ψευτρού η Χαρίκλεια.
Χαρίκλεια	Με μιαν ευτζιή (ευχή) της Χαρικλούς οι ουρανοί ανοίξαν
Χαρίλαος	Αδελφά Χαρίλαε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Χάρις	Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάντα χάρη μένει.
Χάρις	Άμ’ ηλέηται και τέθνηκεν η χάρις. Αρχαιοελληνική παροιμία
Χάρις	Η χάρις αλλάξαι την φύσιν ου δύναται. Αρχαιοελληνική παροιμία από το μύθο της αίγας που θήλαζε λύκο.
Χαρίτων	Εγ κουτσατζιές τ' άι Χαρίτου
Χαρίτων	Ξωρινός τ' άι Χαρίτου, τζαί πο τζείθε πομ περίτου 
Χάρων	Ανάθεμα στον Χάροντα που μ’ άφησε χήρα κι ο Δεκέμβρης ο κακός που μου ’φερε τέτοια πύρα.
Χάρων	Η κακή ζωή του χάρου μοιάζει.
Χάρων	Ο Χάρος φίλους και εχθρούς σ’ ένα τραπέζι σμίγει.
Χάρων	Χάρος είναι, φορατζής δεν είναι.
Χάρων	Σαν σαμαρωθεί ο κουμπάρος, δέκα τύφλες να 'χει ο χάρος (Κυθναίικη)
Χάρων	Αλλού ο νεκρός, κι' αλλού ο Χάρος
Χάρων	Τί εδωκ’ ό Θεός καί τί νά πάρ’ ό Χάρος.
Χάρων	Του γέρου σκόνταμμα, του χάρου μήνυμα.
Χάρων	Αν δε σκοτώσ' ο ἀγιος Θεός, τι θε να πάρ' ο Χάρος;
Χασάν	Πες τους πως ο Χασάνης, έγινε βεζύρης και θα καταλάβουν!…»
Χελιδών	Μηδέ χελιδόνας εν οικία δέχεσθαι.
Χελιδών	Χελιδόνι γύρισε, καλοκαίρι μύρισε.
Χελιδών	Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Χελώνα	Απ΄ολους η χελώνα είναι πιο σοφή, αφού το σπιτικό της στην πλάτη κουβαλεί.
Χήρα	Κλαίν' οι χήρες, κλαίν' κι οι παντρεμένες
Χήρα	Η χήρα μέσα κάθεται κι όξω την κουβεντιάζουν
Χήρα	Σαν τη χήρα στο κεββάτι
Χήρα	Χήρας κώλος που πονάει, άλλα πράματα ζητάει.
Χήρα	Αφού αποκλάψαν όλοι, εδάκρυσε κι η χήρα.
Χήρα	Το µυαλό του και µια χήρα.
Χήρα	Θέλω την κι ας είναι χήρα και φτωχή και κακομοίρα.
Χήρα	Να σε φυλάει ο Θεός από κουμπάρας μάτια κι από χήρας πόδια.
Χλόη	Ο μαύρος είδε τη χλόη μα το γκρεμό δεν τον είδε
Χλόη	Ζήσε, μαύρε μου, να φας χλόη το Μάη
Χλόη	Ζήσε μαύρε γάϊδαρε να ιδής χλόη τον Μάη
Χλόη	Ο γάγδαρος τη χλόη βλέπει, το γκρεμό δεν το βλέπει
Χριστάλλα	Πόθθεν τζιαι πόθθεν η Τταλλού να κλάψει τον Κωλέττην;
Χριστόδουλος	Όσα ξέρ΄ ο Σιόλος δεν τα ξέρ΄ ο κόσμος όλος
Χριστός	Έχει ο σάκος άλευρα; Χριστός Ανέστη. Δεν έχει; θάνατον πατήσας.
Χριστός	Υπήγε νύφη του Χριστού
Χριστός	Μωρέ, Χριστέ ξυπόλυτε, καί Παναγιά Ντρουβιάρα νά σ' είχα μέσα στόν Τρουβείο νά τράβαγες τή μπάρα 
Χριστός	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Χριστός	Όσο κι αν γέρασε ο Χριστός πέντε θαύματα τα κάνει.
Χριστός	Δεκέμβριος Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος.
Χριστός	Ας πάει κι αυτό το φίλημα με το «Χριστός Ανέστη».
Χριστός	Δεν καταλαβαίνει Χριστό.
Χριστός	Γύρω- τριγύρω του Χριστού, είν’ η καρδιά του χειμωνιού.
Χριστός	Πας μετά Χριστόν προφήτης γάιδαρος εστί.
Χριστόφορος	Άϊ - Γιάννης το έχει και ο Χριστόφορος το κρατεί
Χριστόφορος	Ο Άγιος Χριστόφορος γύριζ' με το χαλάζ' στον κόρφο. Αν δουλέψουμε την ημέρα τ' θα μας πνίξη με το χαλάζ'.
Χρόνιος	Κάλλιον ένας κακός χρόνος, παρά ένας κακός γείτονας, γιατί ο χρόνος περνά, μα ο γείτονας απομείνει
Χρόνιος	Μιάς ώρας δουλειά ένας χρόνος έγνοιες
Χρόνιος	Τα σέρνει ο χρόνος κι ο καιρός, κανείς δεν τα γνωρίζει
Χρόνιος	Ανάποδος χρόνος δεκατριάμσ' (ή 13) φιγγάρια
Χρόνιος	Ανάποδος χρόνος, δεκατρείς (ή3, ή9, ή11 ή 15) μήνες
Χρόνιος	Θέζε πράμα να βρη ο χρόνος
Χρόνιος	Θέλ' ο Θεός και φταίει ο χρόνος
Χρόνιος	Έγκαιρος ο πόνος γιατρός ο χρόνος
Χρόνιος	Ένας χρόνος άσπορος πέντε χρόνια έρημα
Χρόνιος	Οι μήνες χάνουν τα νερά κι' ο χρόνος δεν τα χάνει
Χρόνιος	Όσα φέρνει η μέρα, ο χρόνος δεν τα φέρνει...
Χρυσάνθιος	Αδελφέ Χρύσανθε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Χρυσάνθιος	Χρυσανθούλη, από που φυσάν οι μύλοι;  = Ειρωνικά
Χρυσάνθιος	Χρύσανθος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Χρυσάνθιος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Χρύσανθου κουταμάρες
Χρύση	Απ’ το ντιπ καλή είναι και η Χρύσω τ’ Χαμπίπ’.
Χρύσης	Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Χρύσης	Από τη γης βγαίνει το χρυσάφι κι από το σκουλήκι το μετάξι
Χρύσης	Του κακού και το χρυσάφι που του δίνεις είναι φαρμάκι 
Χρύσης	Η σιωπή είναι χρυσός (‘πολύτιμη’)
Χρύσης	Ο λόγος είναι άργυρος και η σιωπή χρυσός
Χρυστάλλα	Πόθθεν τζιαι πόθθεν η Τταλλού να κλάψει τον Κωλέττην;
Ψυχή	Ο άγγελος παίρνει την ψυχή κι ο παπάς τους παράδες.
Ψυχή	Παρηγοριά στον άρρωστο ως που να βγη η ψυχή του κι όσο να κατεβάσουνε στον Άδη το κορμί του
Ψυχή	Αστέρι έπεσε ψυχή έσβησε 
Ψυχή	Θέλω το 'γω, ματάκια μου να σώσω την ψυχή μου, μα δεν μ' αφήνει ο δαίμονας πόχω στο βρακί μου 
Ψυχή	Το ξένο βιό ο καλόγερος για την ψυχή του δίνει.
Ψυχή	Ο κόλακας κι ο κόρακας έχουν το ίδιο χρώμα, ο ένας το ‘χει στην ψυχή κι ο άλλος εις το σώμα.
Ψυχή	Το κόκκινο αυγό και η ψυχή της Μαργαρίτας
Ψυχή	Απ’ όπου έρχεται η λέξη, έρχεται και η ψυχή
Ψυχή	Δεν είχε ο φτωχός να φάει κι έκανε για την ψυχή του.
Ψυχή	Ένα σπίτι χωρίς γυναίκα και τζάκι είναι σαν ένα σώμα χωρίς ψυχή και πνεύμα.
Ψυχή	Σαν το λες και δεν το κάνης, μονον την ψυχήν σου χάνεις 
Ψυχή	Της κακής ψυχής και τα 'μάτια της φταίνε! 
Ώκιμον	Βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει
Ώκιμον	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τον εζητάμε.
Ώκιμον	Βασιλικός στη γειτονιά κι αγκάθι μες στο σπίτι.
Ώκιμον	Σε πήρα για βασιλικό κι εσύ βγήκες τσουκνίδα.
Ώκιμον	Για χάρη της βασιλιτσιάς ποτίζεται κι η γλάστρα.
Απόφθεγματα
Αγάθη	Άρξον χείρ μου αγαθή, γράψον γράμματα καλά, μη δαρθής και παιδεθής και στον φάλαγκα βαλθής = Ερμηνεία: Εν τη ώα. Εν αρχή κώδικος της Μονής το εύρον ούτω: άρξον, χείρ μου αγαθή γράφε γράμματα καλά, μη ντραπής και λυπηθής κι' εις τον φόρον ντροπιάστης
Αγάπη	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Αγάπη	Τα πουλιά είναι σαν την αγάπη. Υπήρχαν πάντα. Όλα τα είδη εξαφανίζονται, αλλά όχι τα πουλιά. Όπως η αγάπη. Μαργκρίτ Ντυράς, 1914-1996, Γαλλίδα συγγραφέας
Αγάπη	Αγάπη: μια περαστική ασθένεια που θεραπεύεται με το γάμο. =
Αγάπη	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Αγάπη	Όταν αγάπη και ικανότητα δουλεύουν μαζί, να περιμένεις ένα αριστούργημα.
Αγησίλαος	Αγησίλαος ερωτώμενος πώς μεγάλην εκτήσατο δόξαν έφη: «θανάτου καταφρονήσας.»
Αγνή	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγνός	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγχίσης	Γυμνήν είδε Πάρις με και Αγχίσης και Άδωνις. Τους τρεις οίδα μόνους. Πραξιτέλης δε πόθεν;
Αδάμ	Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
Άδης	Εχθρεύομαι όσο και τις πύλες του Άδη εκείνον που άλλα κρύβει μέσα του κι άλλα απ᾿ το στόμα βγάζει.
Άδωνις	Γυμνήν είδε Πάρις με και Αγχίσης και Άδωνις. Τους τρεις οίδα μόνους. Πραξιτέλης δε πόθεν;
Αέτιος	Μακάρι ο φαλακρός αετός να μην είχε επιλεγεί σαν έμβλημα της Αμερικής. Είναι ένα πουλί με απαίσιο και ανήθικο χαρακτήρα. Και δεν βγάζει το ψωμί του τίμια. Βενιαμίν Φραγκλίνος, 1706-1790, Αμερικανός πολιτικός & συγγραφέας
Αέτιος	Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή.
Αέτιος	Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.
Αέτιος	Βλέπουμε τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.
Αέτιος	Μην κακαρίζεις σαν πάπια, να πετάς ψηλά σαν αετός.
Αθανασία	Τα παιδιά είναι η μόνη μορφή αθανασίας για την οποία μπορούμε να είμαστε σίγουροι.
Αθηνά	"Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει" παροιμία που έμεινε από το μύθο του Αίσωπου «Ἀνὴρ Ναυαγός».
Αθλίας	Διογένης Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Αθλίας	Διογένης Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Αισχίνης	Ουκ αισχύνει, ω Αισχίνη, ή της πόλεως αισχύνη, καταισχύνεις αισχύνης;' (Δεν ντρέπεσαι Αισχίνη, εσύ, που αποτελείς τη ντροπή της πόλης, να καταντροπιάζεις τη ντροπή;).
Ακαδημία	Ακαδημία: (1) Αρχαίο σχολείο όπου εδιδάσκοντο η ηθική και η φιλοσοφία (2) Σύγχρονο σχολείο όπου διδάσκεται το ποδόσφαιρο..
Ακαδημία	Όποιος δεν γνωρίζει γεωμετρία να μην μπει. Ρητό γραμμένο πάνω απ' την πύλη της Ακαδημίας (του Πλάτωνα).
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος ερωτηθείς πού αυτώ οι θησαυροί εισί, επιδείξας τους φίλους έφη «εν τούτοις»
Αλήθεια	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Αλήθεια	H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες.
Ανίκητος	Επίκτητος Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
Άνοιξη	Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες.
Άνοιξη	Άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους.
Άνοιξη	Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει.
Άνοιξη	Δεν είναι η άνοιξη που ήλθε, είναι που μου χαμογέλασες.
Άνοιξη	Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις.
Άνυτος	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Αράχνη	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Αργεύς	Αιδώς Αργείοι:
Αρετή	Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν. (Μπροστά στην αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα.)
Αρετή	Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
Αρετή	Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Αρετή	Οι κομψοί λόγοι και η προσεγμένη εμφάνιση σπάνια συμβαδίζουν με την αρετή.
Αρετή	Όταν μια γυναίκα αγαπάει, συγχωρεί τα πάντα, ακόμα και τα εγκλήματά μας. Όταν δεν μας αγαπάει, δεν της αρέσει τίποτα πάνω μας, ούτε καν οι αρετές μας.
Αριστείδης	Ιωάννης Στοβαίος Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη.
Άριστος	Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί. Για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος.
Αριστοτέλης	Αν ο μέσος άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, τότε άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν και ο Αριστοτέλης ήταν ανώτεροι από τον Θεό.
Αφροδίτη	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Βάκχος	Βάκχος: Μια χρήσιμη θεότητα που επινοήθηκε από τους αρχαίους σαν δικαιολογία για να μεθάνε.
Βάκχος	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα.
Βαρραβάς	Όταν πρέπει να διαλέξει ποιος θα σταυρωθεί, ο όχλος θα διαλέξει πάντα να σώσει τον Βαραββά.
Βασιλεία	Κάλλιστον εντάφιον η βασιλεία (Το ωραιότερο σάβανο είναι η βασιλεία.)
Βασίλειος	Ο κύριος λόγος που ο Αϊ-Βασίλης είναι τόσο κεφάτος είναι επειδή ξέρει πού κάθονται όλα τα άτακτα κορίτσια.
Βασιλεύς	Οι βασιλιάδες και οι γυναίκες θεωρούν ότι όλα όσα γίνονται οφείλονται σ' αυτούς
Βασιλεύς	Σύντομα θα απομείνουν μόνο πέντε βασιλιάδες στον κόσμο: ο βασιλιάς της Αγγλίας, ο ρήγας κούπα, ο ρήγας σπαθί, ο ρήγας καρό και ο ρήγας μπαστούνι.
Βασιλεύς	Ο φόβος δημιούργησε τους Θεούς. Το θράσος δημιούργησε τους βασιλιάδες.
Βελισσάριος	Βελισαρίω οβολόν δότε τω στρατηλάτη, ον τύχη μεν εδόξασεν, αποτυφλοί δ’ ο φθόνος. Ιωάννης Τζέτζης, 1110-1180, Βυζαντινός λόγιος
Βενιαμίν	Ναι, είμαι Εβραίος. Και όταν οι πρόγονοι του αξιότιμου αντιπάλου μου ήταν αγριάνθρωποι σε ένα άγνωστο νησί, οι δικοί μου ήταν ιερείς στο Ναό του Σολομώντα.
Βίκτωρας	Ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν ένας τρελός που πίστευε ότι ήταν ο Βίκτωρ Ουγκώ.
Βρούτος	Και σύ τέκνον, Βρούτε;
Γεωργία	Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι.
Γεωργία	Καθημερινά με το πιρούνι μας ψηφίζουμε το μέλλον της γεωργίας της Ελλάδας και του πλανήτη όλου
Γεώργιος	Τη νια ημέρα εν τ' Ά – Γιωργιού και την άλλη τ' Ά – Γιωργιού το παλληκάρι
Γόρδιος	Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι ποιητές ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν.
Γύγης	Ου μοι τα Γύγεω. Δεν είναι για μένα τα πλούτη του Γύγη. (Δεν τα θέλω)
Δεσπότης	Πλάτων Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.
Δεσπότης	Αριστοτέλης Δεσπότης δούλου δείται και δούλος δεσπότου.
Δήμητρα	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Δημοκρατία	Όσο υπάρχουν δικτατορίες, δεν μου πάει η καρδιά να επικρίνω τη δημοκρατία.
Δημόκριτος	Δημόκριτος την φιλαργυρίαν έλεγε μητρόπολιν πάσης κακίας.
Δίας	Αίσωπος Ο εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.
Διογένης	Διογένης ερωτηθείς υπό τινος, διά τίνα αιτίαν οι άνθρωποι, τοις μεν προσαιτούσι, διδόασι, τοις δε φιλοσοφούσιν, ουδαμώς, είπεν, «Ότι χωλοί μεν και τυφλοί ίσως ελπίζουσι γενέσθαι, φιλόσοφοι δε ού.»
Διόνυσος	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Διόνυσος	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Διόνυσος	Είμαι ακόλουθος του Διόνυσου. Θα προτιμούσα να είμαι σάτυρος παρά άγιος.
Διώνη	ἄνθρωπε, καλὴ μὲν Ἥρα, καλὴ δὲ καὶ Ἀθηνᾶ, καλλίστη δὲ πασῶν ἡ Διώνη
Δύρανδος	Dura lex, sed lex (Ντούρα λεξ, σεντ λεξ)
Ειρήνη	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη. Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός στοχαστής και ακτιβιστής
Ειρήνη	Να διδάξουμε στα παιδιά μας την ειρήνη, αλλιώς κάποιος άλλος θα τους διδάξει τη βία.
Ελένη	Θ’ Ελέναν; επεί πρεπόντως ελέναυς, έλανδρος, ελέπτολις.
Ελένη	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ελευθερία	Τόση ελευθερία στην τέχνη για να κάνουμε τόσο λίγα!
Ελευθερία	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ελευθερία	Ο σπόρος μέσα στη γη είναι ζωή. Στα χέρια των καλλιεργητών ελευθερία
Ελευθερία	Η λευτεριά βασίλειο καί η σκλαβιά καδένα καί διάλεξε, παιδάκι μου, από τά δύο ένα
Ελλάδα	Πιστόν Ελλάς οίδεν ουδέν. Η Ελλάδα δεν γνώρισε τίποτε [ή κανέναν] άξιο εμπιστοσύνης.
Ελλάς	Πιστόν Ελλάς οίδεν ουδέν. Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός (Ιφιγένεια εν Ταύροις)
Έλληνας	Ο αγρότης, ο ψαράς, ο άνθρωπος του χωριού, είναι γεννημένοι πρίγκιπες. Αλλά όσο ο Έλληνας προχωρεί προς την πόλη, μαθαίνει το συμφέρον, τα λεφτά, την κομπίνα. Χάνει τις αξίες του και γίνεται λούστρος. Ελένη Βλάχου, 1911-1995, Δημοσιογράφος & εκδότρια
Ελπίς	Για τους περισσότερους ανθρώπους, δικαιοσύνη σημαίνει, απλά, ελπίδα για περισσότερες χάρες.
Ελπίς	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ελπίς	Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη.
Επιστήμη	Η επιστήμη μας έκανε θεούς πριν να γίνουμε άξιοι να είμαστε άνθρωποι.
Ερινύα	Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963 (από την ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ)
Ερμής	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Έρωτας	Η Εκκλησία, μην μπορώντας να καταργήσει τον έρωτα, θέλησε τουλάχιστον να τον απολυμάνει: επινόησε το γάμο Charles Baudelaire
Εύα	Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα.
Ευαγγελία	Ιά τη χάρη τσ' Ευγαγγελίστρας πρέπει ν' αοράσης ψάρι να φας, κι α δεν έχης ν' αοράσης, να κλέψης να φας. Α δε μπορης να κλέψης, νάβρης μες στη ρύμνη ένα gοκκαλάκι να το γλείψης
Ευδαίμων	Θαλής ο Μιλήσιος Τις ευδαίμων; Ο το μεν σώμα υγιής, την δε ψυχήν εύπορος, την δε φύσιν ευπαίδευτος.
Ευδοκία	Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία
Ευθυμία	Να δίνει κανείς την ευθυμία στους άλλους, είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει στους ομοίους του. Ένα καλό γέλιο είναι λιακάδα μέσα στο σπίτι
Εύμαιος	Εὔμαιε, τὸ σοφόν ἐστιν οὐ καθ' ἓν μόνον
Ευριπίδης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Ευρυτίων	Εδιδάχθη Ηρακλής αρματηλατείν μεν υπό Αμφιτρύωνος, παλαίειν δε υπό του Αυτολύκου, τοξεύειν δε υπό Ευρύτου.
Ευτυχία	Nemo malus felix Γιουβενάλης, 1ος-2ος αι. μ.Χ., Ρωμαίος σατιρικός ποιητής
Ευτυχία	Αν θέλαμε απλώς να ήμασταν ευτυχισμένοι, θα ήταν εύκολο. Αλλά θέλουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους και αυτό -σχεδόν πάντα- είναι δύσκολο, μιας και τους νομίζουμε πιο ευτυχισμένους από ό,τι είναι. Μοντεσκιέ, 1689-1755, Γάλλος στοχαστής
Ευτυχία	Ευτυχίαν εύχου
Ζεύς	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις.
Ζεύς	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Ζεύς	Αίσωπος Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών.
Ζήνων	Ζήνων των μαθητών έφασκε τους μεν φιλολόγους είναι τους δε λογοφίλους.
Ζήνων	Νυν ευπλόηκα, ότε εναυάγησα. Ζήνων ο Κιτιεύς (σήμερα Λάρνακα Κύπρου)
Ζωή	Να μετράς την ηλικία σου με τους φίλους, όχι με τα χρόνια. Να μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα, όχι με τα δάκρυα. John Lennon, 1940-1980, Βρετανός μουσικός
Ζωή	Η πραγματική ερώτηση δεν είναι αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αλλά αν έχεις ζωή πριν το θάνατο. Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς), 1931-1990, Ινδός γκουρού
Ζωή	Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε σ’ αυτήν τη σύντομη ζωή μας και παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε και σε μια αιώνια. Ανατόλ Φρανς, 1844-1924, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1921
Ζωή	Ο άνθρωπος έχει τρία γεγονότα στη ζωή του: γεννιέται, ζει, πεθαίνει. Δεν το συνειδητοποιεί όταν γεννιέται, υποφέρει όταν πεθαίνει και ξεχνάει να ζήσει. Ζαν ντε Λα Μπρυγιέρ, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας
Ζωή	Ω, η Αγάπη. Είναι αρκετά αληθινή, θα τη βρεις μια μέρα. Έχει όμως έναν θανάσιμο εχθρό: τη ζωή! Ζαν Ανουίγ, 1910-1987, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας
Ζωή	Η μαμά πάντα έλεγε ότι η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει.
Ζωή	Θα βρεις νόημα σ’ αυτή τη ζωή μόνο αν το δημιουργήσεις εσύ. Είναι ένα ποίημα που θα συνθέσουμε, ένα τραγούδι που θα τραγουδήσουμε, ένας χορός που θα χορέψουμε.
Ζωή	Βλέπω τη ζωή σαν ένα χορό. Είναι ανάγκη ο χορός να έχει κάποιο νόημα; Χορεύεις επειδή το ευχαριστιέσαι.
Ζωή	Όπως δεν μπορείς να οδηγήσεις το αυτοκίνητό σου κοιτώντας πίσω, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να πας τη ζωή σου μπροστά…κοιτώντας πίσω
Ζωή	Ο άντρας δημιουργεί τη ζωή του, η γυναίκα δικαιολογεί τη δική της.
Ήλιος	Ο ήλιος εις τους αποπάτους, αλλ’ ου μιαίνεται (=λερώνεται).
Ημέρα	Είτε τρέχετε την ημέρα ή η ημέρα τρέχει εσάς
Ημέρα	Μια ημέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη ημέρα
Ημέρα	Η μέρα με τη νύχτα.
Ημέρα	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Ηράκλειτος	Ο δε γε Ηράκλειτος έλεγε την οίησιν προκοπής εγκοπήν.
Ηράκλειτος	Ο ήλιος, καθάπερ ο Ηράκλειτος φησι, νέος εφ’ ημέρη εστίν.
Ησαύ	Η μεν φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες Ησαύ.
Ήφαιστος	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Προμηθεύς Δεσμώτης) (για τα δεσμά του Προμηθέα)
Ήφαιστος	Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά.
Θέος	Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα ήταν πιθανότατα η ίδια μέρα που δημιούργησε την Άνοιξη.
Θέος	Ο Θεός θα μπορούσε να ήταν ένας κωμικός, ο οποίος παίζει μπροστά σε ένα κοινό, που φοβάται να γελάσει
Ιάκωβος	Η μεν φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες Ησαύ.
Ιέραξ	Αν υπάρχει μετενσάρκωση, θα ήθελα να επιστρέψω σαν γεράκι. Κανείς δεν το μισεί ούτε το φθονεί ούτε το θέλει ούτε το χρειάζεται. Ποτέ δεν ενοχλείται ούτε κινδυνεύει, και τρώει τα πάντα.
Ιησούς	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Ιησούς	Ο Ιησούς ήταν ο πρώτος Αμερικανός
Ιησούς	Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ο Ιησούς μάς εκδικείται που δεν πέθανε πάνω σ’ ένα άνετο ανάκλιντρο.
Ιούλιος	Διάβασα, κατανόησα, καταδίκασα.
Ιπποκράτης	Το πιο σπουδαίο ανθρώπινο γραπτό: ο όρκος του Ιπποκράτη.
Καίσαρ	Τα του Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα του Θεού τῷ Θεῷ
Καίσαρ	(Απόδοτε) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι 
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Καρλομάγνος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κέκρωψ	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Κολόμβος	Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953
Κρατερός	Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς. Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά
Κροίσος	Επίκτητος Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Λαΐς	Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή Λαΐς»
Λάμπις	Ιωάννης Στοβαίος Λάμπις ο ναύκληρος ερωτηθείς πώς εκτήσατο τον πλούτον: «Ου χαλεπώς», έφη, «τον μέγαν. Το δε βραχύν επιπόνως».
Λιβύη	Αριστοτέλη Αεὶ Λιβύη φέρει τι καινόν.(κακόν) Πάντα κάτι καινούργιο (κακόν) έρχεται από την Λιβύη (Αφρική).
Λίζα	Η Μόνα Λίζα μοιάζει σαν να ήταν άρρωστη ή σαν να πρόκειται να αρρωστήσει.
Λίλη	Χρειάστηκαν περισσότεροι από ένας άντρες για να μου αλλάξουν το όνομα σε «Σαγκάη Λίλι».
Λοΐζος	Αυτά ξεχάστηκαν, ό,τι έγινε έγινε. Πάντως όσο ζω θα υποστηρίζω, ότι ο Λούης δεν μας κατέφθασε, αλλά παρουσιάστηκε ουρανοκατέβατος
Μάρθα	Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃς περὶ πολλά,
Μαρλένα	Η Μάρλεν Ντήτριχ έχει ένα όνομα που αρχίζει με ένα χάδι και τελειώνει με ένα χτύπημα μαστιγίου.
Μέλισσα	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Μέλισσα	Όταν το λουλούδι ανθίζει, οι μέλισσες έρχονται απρόσκλητες.
Μελιτεύς	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Μίλων	Επίκτητοε Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Μωυσής	Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο.
Ναπολέων	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Ναπολέων	Η παρουσία του Ναπολέοντα στο πεδίο της μάχης ισοδυναμεί με διαφορά 10.000 ανδρών.
Νύχτα	Τι είναι τα λεφτά; Ένας άνθρωπος είναι επιτυχημένος αν σηκώνεται το πρωί από το κρεβάτι του και πηγαίνει στο κρεβάτι του τη νύχτα, έχοντας στο ενδιάμεσο κάνει αυτό που θέλει.
Ξανθίππη	Σωκράτης: Εγίγνωσκον ότι βροντώσα Ξανθίππη και βρέξει.
Ξανθίππη	Αλκιβιάδης: Η Ξανθίππη είναι ανυπόφορη όταν βρίζει. Σωκράτης: Εσύ δεν ανέχεσαι την φασαρία που κάνουν οι χήνες σου; Αλκιβιάδης:, Ναι, αλλά μου γεννούν αυγά και πουλάκια. Σωκράτης: Και μένα η Ξανθίππη μου γεννά παιδιά.
Όμηρος	Η Ιλιάδα γράφτηκε είτε από τον Όμηρο είτε από κάποιον άλλον με το ίδιο όνομα!
Όμηρος	Πλάτων Όμηρος την Ελλάδα επεπαιδεύκει.
Όνειρος	Σκιάς όναρ άνθρωπος που σημαίνει "ο άνθρωπος είναι τ’ όνειρο μιας σκιάς"
Οφηλία	Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είμαστε.
Οφηλία	Πριν με ρίξεις υποσχέθηκες να με παντρευτείς.
Πανουργιάς	Ο Αίας φημιζόταν για την δύναμή του και ο Οδυσσέας για την πανουργία του.
Πάρις Α	Καλύτερα να πεθαίνει κανείς όπως ο Έκτορας στη μάχη, παρά να ζει σαν παρφουμαρισμένος Πάρις βάζοντάς το στα πόδια.
Πάρις Α	Γυμνήν είδε Πάρις με και Αγχίσης και Άδωνις. Τους τρεις οίδα μόνους. Πραξιτέλης δε πόθεν;
Πειθώ	Ανάγκα και Θεοί πείθονται. Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Αρχαίος ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων
Πελαγία	Είσαι σμιχτοφρύδα, μωρή Πελαγιά, θα τον ματιάσεις, άδικο να του λάχει!
Πηνελόπη	Η Πηνελόπη ήταν η τελευταία δοκιμασία του Οδυσσέα στο τέλος του ταξιδιού του.
Πλάτων	Πλάτων έφησε (ονόμασε) τον μεν ύπνον ολιγοχρόνιον θάνατον, τον δε θάνατον πολυχρόνιον ύπνον. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
Πλάτων	Ο πιο ακριβής γενικός χαρακτηρισμός για τη Δυτική φιλοσοφική παράδοση είναι ότι αποτελείται από μια σειρά υποσημειώσεων στον Πλάτωνα.
Πλούτος	Πλην πλούτου, παντός χρήματος εστι κόρος. Θέογνις, 6ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Ποσειδών	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Ροβέρτος	Ιδού ο Ρομπέν των Δασών της Αριστεράς: Όχι να κλέβει από τους πλούσιους για να πληρώσει τους φτωχούς, αλλά να κλέβει από το μέλλον για να πληρώσει το παρόν
Σίσυφος	Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος.
Σοφία	Πλάτων Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
Σοφία	Ισοκράτης Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
Σοφία	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Αν το να έχεις γένεια θεωρείται σοφία, τότε και οι τράγοι θα ήταν σοφοί
Σοφοκλής	Αριστοτέλη Τρεις δε και σκηνογραφίαν Σοφοκλής.
Σοφοκλής	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σωκράτης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σωκράτης	Πλάτων Σωκράτης μαινόμενος.
Τάρταρος	Ο Τάρταρος τοσούτον από γης διάστημα, όσον απ’ ουρανού γη.
Τύχη	Απελλής ο ζωγράφος ερωτηθείς διά τι την τύχην καθημένην έγραψεν, είπεν: «ότι ουχ έστηκεν».
Φείδων	Χρόνου φείδου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Φιλόκαλος	Ισοκράτης Έσο περί την οικείαν εσθήτα φιλόκαλος αλλά μη καλλωπιστής. Φιλοκάλου μεν γαρ το μεγαλοπρεπές, καλλωπιστού δε το περίεργον.
Χάρις	Μετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Χάρων	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Χρύσιππος	Ιωάννης Στοβαίος Χρύσιππος ερωτηθείς δια τι ου πολιτεύεται είπε: Διότι ει μεν πονηρά πολιτεύεται, τοις θεοίς απαρέσει· ει δε χρηστά, τοις πολίταις.
Χρυσόστομος	Ο, σατιρικός ποιητής, Χρυσόστομος λένε πως έφαε τη Μεγάλη Παρασκευή αβγά κι από τότες ετιμωρήθηκε κι ελάλησε, όπως ο κόκκορας.
Ψυχή	Το κρασί φέρνει στο φως όλα τα κρυμμένα μυστικά της ψυχής.
Ψυχή	Κρασί: ένα μέσο να μετακινήσεις το βάρος της ψυχής στο σώμα.
Ψυχή	Το αργύριον έστιν αίμα και ψυχή βροτών
Ψυχή	Οι ρυτίδες του προσώπου ξεκινούν από τις ρυτίδες της ψυχής. Το χαμόγελο είναι το πρώτο βήμα εξολόθρευσης της απαισιοδοξίας και του φόβου
Ρητά
Άγριππος	Ακαρπότερος Ἀγρίππου
Αρετή	Ιδρώτα θέλ’ η αρετή
Άρης	Αρηϊφάτους θεοί τιμώσι και άνθρωποι
Βάκχος	Sine Cerere et Baccho friget Venus. Χωρίς Δήμητρα και Βάκχο (Διόνυσο), η Αφροδίτη παγώνει
Δίας	Η Αλήθεια είναι θυγατέρα του Δία. Πίνδαρος
Δικαία	Δικαίως κτω
Δίκαιος	Δικαίως κτω
Διογένης	Διογένης λοιδορούμενος υπό τινος φαλακρού, έφη: «Σε μεν ουχ υβρίζω, τας δε τρίχας σου επαινώ, ότι κακόν εξέφυγον κρανίον».
Διογένης	Διογένης τον έρωτα είπε σχολαζόντων ασχολίαν.
Διογένης	Διογένης ερωτηθείς τι των θηρίων κάκιστα δάκνει έφη: των μεν αγρίων συκοφάντης, των δε ημέρων κόλαξ.
Δόξα	Δόξαν δίωκε
Δόξα	Δόξαν μη λείπε
Ελπίς	Ελπίδα αίνει
Έλπις	Ελπίδα αίνει
Ζωή	Η ζωή είναι σύντομη
Ζωή	Ένα από τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή είναι να ξέρει κάποιος να γελά
Ζωή	Βρείτε χρόνο να γελάτε, είναι η μουσική της ζωής
Ζωή	Το γέλιο ομορφαίνει και μακραίνει τη ζωή
Θέος	Έπου Θεώ
Θέος	Θεούς σέβου
Θέος	Την ανάγκη ούτε οι θεοί οι ίδιοι μπορούν να την νικήσουν
Ιούδας	Ότι η φιλία και το φιλί είναι της αυτής ρίζης, το λέγει το λεξικόν, αλλά το υποστηρίζει και η ιστορία με το φίλημα του Ιούδα.
Ιούδας	Αν ήμουν ο Ιησούς, θα είχα σώσει τον Ιούδα.
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν, ρητό του Κλεόβουλου του Λίνδιου
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν ευεργετείν
Κύκνος	Κύκνειο άσμα:
Πλάτων	Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια”
Πλάτων	Στην πιο πάνω ρήση περί Πλάτωνα και Κικέρωνα παρατίθεται ένα άλλο σημαντικό γνωμικό που αποτελεί απάντηση σε αυτό. Είπε ο Πλάτων "Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν.”
Πλάτων	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Πλάτων.
Πυγμαλίων	Σύνδρομο (ή Φαινόμενο) του Πυγμαλίωνα
Πυθαγόρας	Ένα από τα πιο σημαντικά γνωμικά του Πυθαγόρα “Σέβου όρκον.”
Τερψιχόρη	Το τερπνό μετά του ωφελίμου
Τυδέας	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής.
Φειδίας	Χρόνου φείδου
Φίλια	Φιλία είναι μια ψυχή σε δυο σώματα
Χάρις	Χάριν εκτέλει
Χαρίων	Χάριν εκτέλει
Χείλων	Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν
Χείλων	Μηδέν άγαν
Χείλων	Γνώθι σαυτόν
Χείλων	Εγγύα πάρα δ’ άτα
Χείλων	Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν
Φράσεις
Άβδηρος	Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις;
Αβραάμ	Η θυσία του Αβραάμ
Αβραάμ	Σπέρμα Αβραάμ
Αβραάμ	Τ' Αβραάμ τ' αγαθά
Αβραάμ	Τ' Αβραάμ τ' καλά  'Η Τ' Αβραάμ τ' καλά και του Ισαάκ τα κουλουκύθια
Αβραάμ	Ο Θεός να σουδώση του Αβραάμ και του Ισαάκ τ'αγαθά 
Αγάθη	Αγαθή Τύχη
Αγάθη	Αγαθή Ελπίδα
Αγάθη	Αγαθή Πρόνοια
Αγάθη	Είσαι τέλεια Αγαθώ
Αγάθη	Αρετή την λέν τη στρίγλα
Αγάθη	Αγαθή λαλιά δεν με δίνει
Αγάθη	Αγαθούς τίμα
Αγαθοκλέας	Ο Αγαθοκλής ο μερακλής
Αγαθοκλέας	Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος
Αγάθων	Ο αγαθός είναι κουτός 
Αγάθων	Ἀγαθοὺς τίμα
Αγάπη	Αγάπη μου
Αγάπη	Φάε αγάπη
Αγάπη	Φάε αγάπη ή Φάτε αγάπη
Αγάπιος	Είσαι τέλεια Αγάπιος
Αγαύη	Πίθος των Δαναΐδων
Αγαύη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άγγελος	Ατζέλου ψυχή παίρνει 
Άγγελος	Μηδ΄ Αγγελής ςτο πέλαγο 
Άγγελος	Άγγελος Κυρίου δεν του το βγάνει 
Άγγελος	Άγγελος πρωτοστάτης!
Αγγλία	Κλάψε Αγγλία τον υπήκοόν σου
Αγλαόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Αδάμ	Εξορία του Αδάμ
Αδάμ	Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι.
Αδάμ	(Εν) αδαμιαία περιβολή
Αδάμ	Συτζιά του Αδάμ
Αδάμ	Ξύλω του Αδάμ
Αδάμ	Από του Αδάμ τον καιρό (Από τον καιρό του Αδάμ)
Αδάμ	Αδάμ παπαδάμ  ή Αντάμ – παπ' Αντάμ
Αδαμάντιος	Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
Άδης	Πάει σαν τον στραβό στον Άδη
Αδιάντη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αδιάντη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άδωνις	Σωστός Αδωνις
Άδωνις	Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα.
Άδωνις	Αδώνιδος κήποι.
Αεθλία	Αέθλιο μήλο
Αέθλιος	Αέθλιο μήλο
Αέτιος	Μάτι αετού. ή Αετίσιο μάτι
Αθανάσιος	Το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής
Αθανάσιος	Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
Αθανάσιος	Βάστα Θανάσ' - Μπράβο Θανάσ'!
Αθανάσιος	Είναι για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Πάμε για τον άη Αθανάσιο;
Αθανάσιος	Τη γάμησε όλο το χωριό, την πήρε ο Θανάσης
Αθανάσιος	Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά; για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.
Αθηνά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Αθηνά	Το πουλί της Αθηνάς
Αθηνά	Αθήνα, ανθήνα, ανθός του κόσμου
Αίας	Αιάντειος γέλως
Αίας	Αλλ’ ημίν Αίας πού ‘στιν;
Αιγεύς	Θα γίνουμε Αιγαίο πέλαγος 
Αιθερία	Αιθέρια ύπαρξη.
Αικατερίνη	Κατίνα σαλαμάκι
Αικατερίνη	Έτερον εκάτερον
Αιμιλία	Είσαι τέλεια Μιλού
Αίολος	Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου
Αισχίνη	Αισχύνην σέβου
Αισχίνης	Αἰσχύνην σέβου
Άκης	Το Άκης πάει με όλα
Άκμων	Μεταξύ σφύρας και άκμονος
Ακταίη	Πίθος των Δαναΐδων
Ακταίη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αλαμάνος	Σαν αλαμάνος είσαι καημένε!
Αλαμάνος	Τι κάνεις σαν Αλλαμάνος;
Αλαμάνος	Αλαμανιά
Αλβανή	Γηραιά Αλβιώνα
Αλβανός	Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα
Αλβανός	Alba stella = αίσιον άστρον
Αλεξάνδρα	Άλεκα τσαί ξάλεκα
Αλέξανδρος	Έγινε Αλέκος
Αλέξανδρος	(Και) Πού' σαι Αλέκο...
Αλέξανδρος	Εμένα με λεν Αλέξανδρο
Αλέξανδρος	Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Αλέξανδρος	Όριον έδωσε και πάρ' Αλέξανδρος
Αλεξία	Είσαι τέλεια 'Λέξω
Αλεξία	Άλεκα τσαί ξάλεκα
Αλήθεια	Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas'
Αλήθεια	Ωμή Αλήθεια
Αλίκη	Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Αλυπία	Αλύπως βίου
Αλύπιος	Αλύπως βίου
Αμάλθεια	Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας
Αμαλία	Θα ντ’ ν’ πάρουμε την Αμαλία;
Αμυγδαλέα	Και το κουκούτσι αμύγδαλο.
Αμυγδαλέα	Η αθασιά της Αησιέ αν έσιει αθάσια ας έσιει
Αμυμώνη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αμυμώνη	Πίθος των Δαναΐδων
Αναΐς	Αναΐς από το Παναής
Ανανίας	Μου άλλαξε τον Ανανία
Αναξιβία	Πίθος των Δαναΐδων
Αναξιβία	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Ανάργυρος	Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος
Αναστασία	Ανάστα ο Κύριος
Αναστασία	Αναστάσεως ημέρα 
Αναστάσιος	Είσαι τέλεια Στασής
Αναστάσιος	Στασάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Αναστάσιος	Ανάστα ο Κύριος (Θεός) (γίνεται).
Αναστάσιος	Αναστάσεως ημέρα 
Ανατολή	Ανατολή ανατολών 
Άνδρεα	Είσαι τέλεια Αντρουλλού
Ανδρέας	Μαλακαντρέα
Ανθή	Όλα τ΄ άνθη κ΄ η πασχαλίτσα
Ανθήλεια	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Ανθήλεια	Πίθος των Δαναΐδων
Άνθος	Είναι στ' άνθια του
Άννα	Εν η Αννετού η κλατζιού
Άννα	Τζαι που σε παίρνουν, τζαι που σε φέρνουν βρα Αννεζού
Άννα	Για την Άη Άννα είσαι!
Άννας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Αντέρως	"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση.
Αντίνοος	Ωραίος ως ο Αντίνοος
Αντίνοος	Ο νέος ούτος Αντίνοος
Αντώνιος	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνιος	Αντώνη καρκαντώνη πόφαγες πολύ ποπόνι 
Αντώνιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αντώνιος	Κόψε πρίνο, καμ’ Αντώνη κι από κουμαργιά Μανώλη, κι αν ρωτάς και για το Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει
Αντώνιος	Κόψε ξύλον κάμ' Αντώνη
Αντώνιος	Του Παπαντώνη τα πρόβατα...
Αντώνιος	Βουβαμός τ' 'Αγ- Αντώνης
Αοιδός	Αιδοίο ο αοιδός
Απόστολος	Απόστολοι εκ περάτων
Απόστολος	Αποστολικά πήγα
Απόστολος	Ήρθανε τ' Απολάκια
Αράχνη	Είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Άραχνος	Εγίνηκ' άραχνος 
Αργυρά	Θα μπήξω την άργυρη
Αργυρός	Είν' αργύρης άρρωστος 
Άρειος	Πολλά Άρειος εν
Άρειος	Λυώνει (και πάει) σαν τον Άρειο 
Άρειος	Δεν παύει το Άρειο της 
Αρετή	Επαίνει αρετήν
Αριάδνη	Ο μίτος της Αριάδνης
Άρπαλος	Αρπάλεια χρήματα
Άρτα	Σαν το γιοφύρι της Άρτας
Αρτέμιος	Είσαι τέλεια Αρτεμής
Αρχιμήδης	Εύρηκα!
Αρχιμήδης	Μη μου τους κύκλους τάραττε
Αυγείας	Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου.
Αφροδίτη	Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους
Αφροδίτη	'Ορος της Αφροδίτης
Αχιλλεύς	Αχίλλειος πτέρνα
Βάια	Βάγιες μπροστά και βάγιες πίσω 
Βάια	Βαγιά των βαγιών
Βάια	Πήρε βάγια η κουκουβάγια
Βάια	Βάλτε του βάγια! ή Επήρε βάγια!
Βάια	Μετά βαΐων και κλάδων
Βάιος	Μετά βαΐων και κλάδων.
Βαλεντίνος	Να τα χέσω τα κόκκινα τριαντάφυλλα κάθε Αγίου Βαλεντίνου. Δέκα χρόνια μαζί και ούτε λόγο δεν δώσαμε.
Βαρβάρα	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Βαρβάρα	Τώρα έχομε Νικολοβάρβαρα
Βαρθολομαίος	Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
Βασιλεία	Πιστός τς βασιλείας 
Βασιλεία	Σα βασίλισσα 
Βασίλειος	Τού λείπει ο Βασίλης
Βασίλειος	Άϊ – Βασίλης έχει
Βασίλειος	Αρκοβασίλτς
Βασιλεύς	Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά!
Βέλη	Βέλη στη φαρέτρα
Βενετία	Έχασε η Βενετιά βελόνι
Βένια	Μήπως ήπιες από το πηγάδι της Βένιας;
Βενιαμίν	Ιδού ή εδώ ή αυτός είναι ο Βενιαμίν
Βέρθα	Big Bertha
Βηχιανός	Απορία ψάλτη βήξ (βήχας)
Βίας	Βίας μη έχου
Βίας	Βίαν μηδέν πράττειν
Γαία	Γης Μαδιάμ
Γαλιλαία	Τον καιρόν της Γαλιλαίας
Γαλιλαίος	Τον καιρόν της Γαλιλαίας
Γερμανός	Ο Παλαιων Πατρών Γερμανός είναι αυτός;
Γεωργία	Τζωρτζίνα το κάμανε
Γεωργία	Το σκυλί σου Γιωργούλα μου!
Γεώργιος	(Τόσην ώρα) δε μπήρε κάβο (ο Γιώργης)
Γεώργιος	Καλό σου κάνει, Ζώρζη μου ή Και καλόν του Ζώρζη κάνει
Γεώργιος	Μούντζα νάχη ο Γιώργης μπροστά στον Χ...
Γεώργιος	Λές τι τόνε λένε Ντόρντση κι εξεγίνηκε από Γιώργος;
Γεώργιος	Τώβρες το γαϊδούρι Γιώργη; Χτσ!
Γεώργιος	Τώβρες το γαϊδούρι Γιώργη; Χτσ!
Γεώργιος	Τον άγη – Γιώρην κουρτά μετά πλακία
Γεώργιος	Τι' κάν'ς Γιώργον; -Σκαντοχερία κάνου
Γεώργιος	Πίντς Ιουργάκ' μ', κρασάκ';
Γεώργιος	Διότι υπώπτευεν, ήξευρε και ησθάνετο ότι ο Γιωργής έτρεφε παιδικόν αίσθημα προς την Αρχόντω.
Γεώργιος	Ρέ Γιώρκο, πού νά γιωρκίσεις ψώρα!!
Γεώργιος	Ζαγιάνατα, Θοδωρή, και βάστα, Γιώργο
Γεώργιος	Γεωρκήν τολ λέν, τογ καημένον
Γλαύκη	Κομίζει Γλαύκα εις Αθήνας
Γλαύκη	Μάτια γλαυκά,
Γλαύκος	Μάτια γλαυκά,
Γλαύκος	Κομίζει Γλαύκα εις Αθήνας
Γλύκων	Κάμνει τα γλυκά πικρά
Γολγοθά	Ο Γολγοθάς μου
Γολγοθάς	Ο Γολγοθάς μου
Γόρδιος	Γόρδιος Δεσμός
Γραύς	Γραῦς χορεύει
Γραύς	Γραῶν ὕθλος
Γρίβας	Πλάκωσ' ο γρίβας
Δαμασκός	Tον ξάπλωσε με δυο δαμάσκηνα...
Δαμόκλεια	Δαμόκλειος σπάθη.
Δαμοκλής	Δαμόκλειος σπάθη.
Δάμων	Δάμων και Φιντίας
Δήλιος	Δήλιον πρόβλημα.
Δήλιος	Δήλιος κολυμβητής.
Δήμαρχος	Από δήμαρχος κλητήρας ή Απ' τα ψηλά στα χαμηλά
Δημήτριος	Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου τό κλεισες το σπίτι μου.
Δήμος	Το είπε ο Δήμος!
Δίας	Γαμιέται ή γαμήθηκε ο Δίας
Διγενής	Διγενής κ' εγένουμουν
Διγενής	Έχει την αντρεία του Διγενή
Διγενής	Την άτσα του Διγενή έχει  ή Το πόδι του Δι(γ)ενή έχει
Διογένης	Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Διογένης	Την ημέρα με τον λύχνος…σαν τον Διογένη
Διογένης	Με το κερίν το γυρεύγει…ως ο Διογένης
Δόξα	Είναι 'ς τις δόξες του
Δόξα	Εν τή δόξη του και εν τή παρδαλία του
Δόξα	Φήμη και Δόξα
Δόξα	Δόξαπατρί
Δούλη	Η δούλα του ση χρείαν κάεται (Πήγε να χέσει)
Δράκων	Αυτός είναι δράκος
Δράκων	Αυτός είναι δράκος στο φαϊ
Δράκων	Δράκος με τ' αλυσσίδια
Δράκων	Δράκου φωνή κόμα δεν άκσες
Δράκων	Δρακόντει μέτρα
Δράκων	Δρακόντειος νόμος.
Δράκων	Και του δράκου τη ρίζα να 'η
Δράκων	Έχει δύναμη δράκου
Δράκων	Δράκου δόντι νάχης δε γλυτώνεις
Δύρανδος	Fortis et durus (φορτις ετε ντούρους)
Δώρος	Δώρον άδωρον
Δώρος	Άδωρα εχθρών τα δώρα
Δώρος	Λίγο δώρο και πολλή αγάπ' 
Δώρος	Τα δώρα σταύρωσαν τον Χριστό 
Δώρος	Το δώρο δε δωρίζεται 
Εγκέλαδος	Ξύπνησε ο Εγκέλαδος!
Ελεήστρια	Στο έλεος του Θού και της Παναγίας
Ελεήστρια	Αφήνεται, εγκαταλείπεται ή βρίσκεται στο έλεος κάποιου
Ελεήστρια	Έλεος!
Ελένη	Ελένας το καρύδ (καρδιά) 
Ελένη	Το ζωνάριν της Αγίας Ελένης
Ελένη	Αμάν Ελένη, καυγάς θα γένη
Ελευθερία	Έγιν' ο τόπος ελευθέρα Κέρκυρα
Ελευθερία	Ποιος πουλεί τη λευτεριά του! 
Ελευθερία	Ελευθερία ή θάνατος
Ελευθερία	Λευτεριά εί' να μη σέ κλέφτουν 
Ελευθερία	Λευτεριά εί' να μη σού πέρνουν 
Ελευθέριος	Λευτέρη Λευτεράκη θα ρθώ να σου τα ψάλλω ένα χεράκι.
Ελευθέριος	Λευτέρη Λευτέρη σε εχω γραμμένο στο παλιό μου το τεφτέρι
Ελισάβετ	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ελισάβετ	Και με τι ακριβώς ασχολείστε;
Έλληνας	Από των Ελλήνων τον καιρό
Έλληνας	Έλληνες αεί παίδες.
Ελπίς	Χάνω τις ελπίδες μου
Ελπίς	Σύμφωνα με τις ελπίδες / προσδοκίες
Ελπίς	Παρ' ελπίδα
Ελπίς	Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία Τι είναι το πιο συνηθισμένο; η ελπίδα. ακόμα και όλα έχουν χαθεί, αυτή μένει.
Εμμανουήλ	Είναι κουτομανώλης 
Εμμανουηλία	Είσαι τέλεια Μανολιώ
Ενδυμίων	Ενδυμίωνος ύπνος
Εξόλη	Εξώλης και προώλης
Επιμενίδης	Επιμενίδειος ύπνος ή Επιμενίδου ύπνος
Έρις	Μήλον της Έριδος
Έρις	Έριν μίσει
Εριφύλη	Είσαι τέλεια Φούλα
Ερμής	Ούτε ούτος Ερμής, ούτε ούτος Ηρακλής
Έρωτας	Ο έρωτας είναι τυφλός.
Έρωτας	Ο έρως χρόνια δεν κοιτά
Έρωτας	Εις υγείαν των ερώτων, το ποτήριον το πρώτον.
Εσπερίς	Aνέσπερο φως
Έσπερος	Εωθινός, εωθινή, εωθινό
Εύα	Είσαι τέλεια Εύα 
Ευαγγελία	Είναι για τη Βγαγγελίστρα! 
Ευάγγελος	Έχει δαγκώσει βαγγέλιο
Ευάγγελος	Το ροκάνισε το Βαγγέλιο 
Ευάγγελος	Είν' αλλουνού παπά Βαγγέλη
Ευάγγελος	Την προίκισαν του Τζέλιου το λιναρι
Ευαλού	Εμέν λαλούν με Ευαλλούν, σήμερα δα τζι' άρκον (αύριον) αλλού.
Ευάν	Ευοί-ευάν.
Ευγένης	Είσαι τέλεια Φκενής
Ευγενία	Ἐξ εὐγενῶν γέννα
Ευγενία	Εὐγένειαν ἄσκει
Ευγενία	Φυσικόν είναι κι΄η ευγένεια 
Ευδοκία	Είσαι τέλεια Βδοκού
Εύης	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη.
Ευμορφία	Είσαι τέλεια Μορφώ
Ευσίγνιος	Σιγνινος οίνος
Ευσταθία	Είσαι τέλεια Σταθού
Εύφημη	Ευφημίαν άσκει
Εύφημος	Εύφημος ίσθι
Ευφροσύνη	Η καλοκαιριά ευφραίνει την καρδιά
Ευφροσύνη	Φρόνησιν άσκει
Ευφροσύνη	Σώας τας φρένας
Ευφροσύνη	Τέρπου και ευφραίνου 
Ευφροσύνη	Οίνος ευφραίνει καρδίαν (ανθρώπου ή ανθρώπων)
Ευφροσύνη	Είσαι τέλεια Φροσού
Εύφρων	Σώας τας φρένας
Εφραίμ	Είσαι τέλεια Εφρεμής
Ζεβεδαίος	Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
Ζεύς	Ξένιος Ζευς
Ζήσης	Ζήσης, χρονίσης
Ζήσης	Ζήσης χρονίσης αυτόι μή λησμονήσεις
Ζώσιμος	Είναι για τον Άγι Ζώσιμο 
Ηλίας	Δευτερογούλη τ’ Αϊ Λιά μπαίνει το λάδι στην ελιά ή Απ' τ' Άι – Λιά το βράδυ βάζει η ελιά το λάδι 
Ηλίας	Τρίχιασ΄ο Αγιολιάς
Ήλιος	Διογένης Ηλίου φαεινότερον.(πιο φωτεινό και απ' τον ήλιο)
Ήλιος	Ο ήλιος εν στο μεσημέρι, πάει να βουττήσει
Ηρώδης	Αυτός είναι Ηρώδης
Ηρώδης	Από το Ηρώδη στον Πιλάτο
Ηρωδιάς	Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται
Ηρωδιάς	Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράττεται
Ησαΐας	Ο χορός του Ησαΐα 
Ησαΐας	Ησαῒα το ανάγνωσμα
Ηώς	Ροδοδάκτυλος Ηώς
Θαλής	Πότε θα νυμφευθείς Θαλή;
Θελξινόη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θελξιόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θεμέλιος	Θεμέλιος λίθος
Θεογνωσία	Ήρτε σε θεογνωσία
Θεογνωσία	Τον έβαλε σε θεογνωσία 
Θεογνωσία	Φέρνω εις θεογνωσίαν 
Θεοδόσιος	Πίπες με δόσεις ο Θεοδόσης
Θεόδουλος	Είσαι τέλεια Θεοδουλής
Θεοδώρα	Εβάρησε Θοδώρα
Θεόδωρος	Ψευτοθόδωρος ή Ψευτοθοδωρής
Θωμάς	Είναι άπιστος Θωμάς, ή Άπιστος σαν το Θωμά ή Έγινε Θωμάς 'η Είναι άπιστος Θωμάς ή Είναι Θωμάς
Ιέραξ	Μάτι αστρίτη, Μάτι γερακιού.
Ιέραξ	Αυτός εγίνηκε τώρα γεράκι
Ιερώνυμος	Βαρόνος Μινχάουζεν
Ιησούς	Ιησούς Χριστός νικά (κι όλα τα κακά σκορπά)!
Ιησούς	Κύριε ημών Ιησού Χριστέ
Ιορδάνης	Δεν τον έπλενε ούτε ο Ιορδάνης
Ιούδας	Είμαι ένας δείπνος μυστικός δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός και είμαι αδερφός του
Ιούδας	Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα
Ιούδας	Κάψιμο του Ιούδα.
Ιούδας	Είναι Ιούδας
Ιούλιος	Και συ τέκνον Βρούτε;
Ιπποκλείδης	Ου φροντίς Ιπποκλείδη
Ίρις	Χρώματα της ίριδας
Ισαάκ	Η θυσία του Ισαάκ
Ισμαήλ	Λέγε με Ισμαήλ.
Ισραήλ	Όλες οι φυλές του Ισραήλ.
Ιφιγένεια	Η θυσία της Ιφιγένειας
Ιφιγένεια	Είσαι τέλεια Ιφιγενού
Ιωάννης	Είσαι τέλεια Γιαννής (Κυπριακή)
Ιωάννης	Σαν τον Αϊ-Γιάννη τον νηστευτή
Ιώβ	Τα πάθη του Ιώβ ή Του Ιώβ τα πάθη
Ιώβ	Ιώβειος Υπομονή
Ιώβ	Έπαθε του Ιώβ τα κακά!
Καιάφας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Καλανδίων	Παραπομπή στις Ελληνικές καλένδες.
Καλλεύς	Ειρήνη του Καλλία
Καλλιόπη	Πάω στην Καλλιόπη
Κάλλιστος	Είσαι τέλεια Καλλής
Καλομοίρα	Καλομοίρα, Καλομοίρα που άφησες τα μύρα;
Καλομοίρα	Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
Καλομοίρα	Αργομοίρα καλομοίρα
Καλόμοιρος	Ήτο(ν) καλόμοιρος  και Ήτο(ν) καλομοιρασμένος 
Κάρμεν	Patrium Carmen
Κασσάνδρα	Οι σύγχρονες Κασσάνδρες
Καύνος	Καύνειος έρως
Κέρβερος	Κέρβερος:
Κέρκυρα	Είναι για τηγ Κέρκυρα
Κίμων	Παράπονα στον Κίμωνα
Κίμων	Κιμώνειος ειρήνη.
Κίμων	Και νεκρός ενίκα
Κονδυλία	Όπου γλέντι και χαρά η Κοντύλω πρώτη
Κορωνίς	Έχω (έχεις, έχει,σε όλα τα πρόσωπα) μπάρμπα στην Κορώνη
Κρήσκων	Απ΄τον καιρό του Φαβιέρου! 
Κρίσπα	crispa oratio (κρίσπα οράτιο)
Κρίτων	Κριτὴν γνῶθι
Κρίτων	Κριτής, βαρύ το φόρτωμα
Κρίτων	Φκιά κουφά τζ' ο Θεός κριτής
Κρυσταλλία	Είσαι τέλεια Τταλλού
Κρυσταλλία	Το άλλο; Το έφαγε η γραία η Κρουστάλλω
Κύλωνας	Κυλώνειον άγος
Κύμινος	Ώσπου να πεις κύμινο.
Κυριάκος	Κακός... όχι Κάκος
Κυριάκος	Είσαι τέλεια Τζιυρκακός
Κύριλλος	Για όλους τους γάμους μου, εμπιστεύομαι πάντα τον πάτερ-Κύριλλο
Κωνσταντίνος	Τώρα είμαι μόνον Κώστας
Κωνσταντίνος	Ο Κωστής που τα γκάζια
Κωνσταντίνος	Εν τούτω νίκα
Κωνσταντίνος	Αμ πης Κωστή τάντεροσ σου να κλωστεί
Κωνσταντίνος	Το είπε και της Κωστομαρίας
Κωνσταντίνος	Τον έπιασε Κώτσο
Κωνσταντίνος	Του μπαμπά ντου μοιάζ' ο Κώστας
Κωνσταντίνος	Του τατά του μοιάζει ο Κώστας
Λάζαρος	Λάζαρε δεύρο έξω
Λάκης	Είσαι τέλεια Λάκης
Λάκης	Τσου (ή σου) ρε Λάκη
Λαμπαδός	Έχει κορμί λαμπάδα
Λαμπρά	Είναι Λαμπρογεννημένη
Λαμπρά	Γεννήθηκε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Δεν είναι κάθε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Να έχεις όσα φέρνει η μέρα η Λαμπρή.
Λαμπρά	Να είσαι χαρούμενος σαν της Λαμπρής το φως.
Λάμπρος	Είναι Λαμπρογεννημένος
Λεύκιος	Ψηφίζω λευκό
Λεωκράτης	Λεωκράτους τρόπαια.
Λέων	Είς, αλλά λέων ένας, αλλά λέων Που σημαίνει 'ένας και καλός'
Λεωνίδας	Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του
Λεωνίδας	Είσαι τέλεια Λιοντής
Λίνδα	Είσαι τέλεια Λιντού
Λοΐζος	Έγινε Λούης!
Λουκάς	Από του κατά Λουκά τον καιρό
Λουκάς	Είσαι τέλεια Λουκής
Λουκάς	Λουκή, από που φυσάν οι μύλοι;
Λούκουλος	Λουκούλλειο γεύμα
Λυδία	Λυδία λίθος
Λύση	Σολομώντεια Λύση
Μάγια	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια.
Μάγος	Μάγος είσαι;
Μάγος	Οι τρεις Μάγοι (με τα δώρα)
Μάγος η	Κυνήγι μαγισσών
Μαδιάμ	Γης Μαδιάμ
Μάλαμας	Είναι παιδί μάλαμα
Μάμας	Το σουβλιάρι τ΄ άη Μάμα
Μαργαρίτα	Μαδάω την Μαργαρίτα
Μάρδων	Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής.
Μαρία	Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα
Μαρία	Μαρία η Πενταγιώτισσα. ή Μαρίκα η Πενταγιώτισσα
Μαρίνα	Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!
Μάριος	Είσαι τέλεια Μαριεττής
Μάρκος	Δεν τους λέω πιόν τους Μάρκους
Μάρκος	Ντιλιμάρκ' τουν λέγουν τούτον
Μάρκος	Ας είν' καλά ο Μάρκος ή Χαλάλι τους ο Μάρκος 
Μάρκος	Κάνουνε Μάρκο
Μάρκος	Αυτός είναι Μάρκος 
Μάρκος	Χαλάλι τους ο Μάρκος 
Μάρκος	Βρε Μάρκο!
Μάρκος	Άμε, Μάρκο, για κρασί
Μάρκος	Δεν πά' ο Μάρκος για κρασί 
Μαύρα	Μαύρα κι άραχνα
Μαύρος	Μαύρα κι άραχνα
Μάχη	Του βαστάει αμάχη
Μάχη	Για το πάπλωμα ν' η μάχη
Μάχη	Είσαι τέλεια Μαχού
Μεδούλη	Μας ρουφάει το μεδούλι (=μυελός των οστών)
Μεδούλη	Μέχρι το μεδούλι
Μελανεία	Είσαι τέλεια Μελανού
Μιχαήλ	Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου.
Μόνικα	Είσαι τέλεια Μόνικα
Μορφεύς	Στις αγκάλες του Μορφέα
Μόσχω	Είσαι τέλεια Μοσχού
Μύγδων	Φύρδην μίγδην που σημαίνει κακό ανακάτεμα, χωρίς καμιά τάξη
Μωυσής	Ούτε Μωυσής ούτε Γοβδελιάς (Γοβδελέας)
Μωυσής	Σαν το Μωυσή 
Νανά	Γαμώ τη Νανά την χορεύτρια
Νασρεντίν	Σαν τον Ναστραντίν Χότζα
Νεόφυτος	Είσαι τέλεια Φυτής
Νεόφυτος	Τάφος του Αγίου Νεοφύτου
Νίκη	Πύρρειος νίκη
Νίκη	Κάδμειος νίκη
Νίκη	Είσαι τέλεια Νικού
Νικοκλέας	Έναι, λέπεις, Νικοκλής
Νικόλαος	Λαδικό του αγίου Νικολάου 
Νικόλαος	Νικόλα καρτέρει! 
Νικόλαος	Νικολάκη, δε μας τα λες καλά …
Νικόλαος	Λαδικό του Αγ. Νικολάου
Νιόβη	Απολιθώθηκε σαν άλλη Νιόβη
Νιόβη	Είσαι τέλεια Νιόβη
Νότα	Κρατημένη νότα:
Νύχτα	Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά
Νώε	Η κιβωτός του Νώε 
Νώε	Από τον καιρό του Νώε
Ξενία	-Καλησπέρα Ξενού -Στο καλό Λιοντή
Ξενοφών	Είσαι τέλεια Ξενής
Οδυσσεύς	Οδύσσεια
Οδυσσεύς	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Ολυμπιάς	Ολύμπια Δώματα
Όλυμπος	Ολύμπια Δώματα Έτσι λέγονταν οι κατοικίες των θεών του Ολύμπου. Σήμερα λέγεται για πολυτελείς κατοικίες που δεν τους λείπει τίποτε. Για θεϊκές κατοικίες
Όμηρος	Ομηρικοί καυγάδες.
Ομόνοια	Ὁμόνοιαν δίωκε
Όνειρος	Όνειρο (ή όνειρα) θερινής νυκτός Από το ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ "A midsummer night's dream".
Ουρανία	Της ανοίξανε τα ουράνια
Ουρανία	Ουρανία το δίκαννο!
Ουρανία	Άνοιξαν τα ουράνια
Παλάμων	Τα παλάμισε
Παλάμων	Με τρώγει η απαλάμη
Παναγιώτα	Απόμεινε Γιώτα Παναγιώτα
Παναγιώτα	Απόμ'νε Γιώτα μοναχή
Παναγιώτα	Απόμ'νε Γιώτα μοναχή
Παναγιώτα	Είσαι τέλεια Παναγιώτα
Παναγιώτης	Αναΐς από το Παναής
Παναγιώτης	Τα γιατι και τα διοτι φαγανε τον παναγιωτη
Παναγιώτης	Ο Παναής από τα Μέγαρα
Παναγιώτης	Μην τον είδατε το Παναγή
Παναγιώτης	Άγγούρι του Ππίγκου
Παναγιώτης	Χάνι του Πάντζιαρου
Πανδώρα	Το κουτί της Πανδώρας.
Παντελεούσα	Είσαι τέλεια Παντελού
Παπία	Κάνει την πάπια
Παπίας	Κάνει την πάπια
Παρασκευή	Έναν Παρασκεήν λειφτός εν' ή Έναν Παρασκευήν εξούκ' εν'
Παρασκευή	Τάγκαλα, Παρασκευή!
Παρασκευή	Παρασκευή και δεκατρείς
Παρθενίς	Θέλει να μας κάμει την Άγια παρθένα 
Πάρθος	Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται
Πασχάλης	Πασκαλογεννημένος
Πατρίκιος	Είσαι τέλεια Πάτρικ
Παύλος	Εν ππιντοπαυλής
Παύλος	Τ ’ είχες, Παΰλε; τ ’ εϊχουν πάντα.
Παύλος	Ο Παύλος κι ο Γκίκας 
Παύλος	Αυτός είναι Παύλος
Παύλος	Ο Παυλάκης φέρνει Παυλάκη 
Πέργαμος	Με πολλές περγαμηνές
Πέτρα	Αγέλαστος πέτρα
Πέτρος	Ή πέτρινος ή ξύλινος
Πέτρος	Αμόν Πέτρος μ' ίνεσαι
Πήγων	Εν ο άγιος Νεπίος
Πηνελόπη	Είναι Πηνελόπη
Πηνελόπη	Ακομάν πας, είπε η Πηνελόπη
Πηνελόπη	Ιστός της Πηνελόπης
Πιλάτος	Έγινε άρατος πίλατος 
Πιλάτος	Είδες τονε το μπιλάτο
Πιλάτος	(Το παιδί αυτό) είναι ένας Πιλάτος
Πιλάτος	Είναι Πιλάτος
Πιλάτος	Νίβομαι κι' απονίβγομαι
Πιλάτος	Ο Πιλάτος πιλατίζει
Πιλάτος	Πιλάτος
Πίστις	Παίρνει τα πιστά του
Πίστις	Μόβρισε την πίστη 
Πίστις	Ο Θεός συχωρώς του κατά την πίστιν του
Πίστις	Ο καθ' ένας κατά την πίστι του
Πίστις	Πίστιν ως κόκκον σινάπεως 
Πίστις	Του άλλαξε την πίστη 
Πίστις	Καλή τη πίστει 
Πίστις	Εγαμέθεν η πίστι μου
Πίστις	Η πίστη πίστη και η τέχνη τέχνη
Πίστων	Πιστός τς βασιλείας 
Πίστων	Έτρεχαν όσοι πιστοί
Πλάτων	Πλατωνικός έρωτας
Πλούτος	Υπόπτερος δ’ ο πλούτος. .
Πόλυ	Λίγο πολύ
Πόλυ	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυ	Δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό
Πόλυς	Λίγο πολύ
Πόλυς	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυς	Δεν θέλει πολύ να.γίνει το κακό
Πόπη	Έγινε της Πόπης
Ποτάμων	'Άνω Ποταμών' Από την τραγωδία ‘Μήδεια’ του Ευρυπίδη
Πουπούλιος	Mεγάλωσε / ανατράφηκε στα πούπουλα.
Πουπούλιος	Tη γυναίκα που θα πάρω θα την έχω στα πούπουλα
Προκοπία	Να χαγήρ' να προυκουπή 
Προκοπία	Η προκοπή νικά την φτώσειαν (φτώχειαν)
Προκοπία	Του μυρμηκιού την προκοπή έχει
Προκοπία	Προκοπή και χαΐρι δεν βλέπει
Προκόπιος	Προκόπης ο ανεπρόκοπος
Προκρούστης	Προκρούστειος κλίνη.
Προμηθέας	Προμηθείς και όχι επιμηθείς.
Πυθεύς	Ανοησίες, Πυθέου πλάσματα
Πύρρος	Πύρρειος νίκη
Ρένος	Είσαι τέλεια Ρένος
Ρένος	Ρένο, από που φυσάν οι μύλοι;
Ρήγαινα	Αγγούρκα της Ρήγαινας
Ρήγας	Ως πότε παλληκάρια
Ροβέρτος	Ρομπέν των δασών
Ροδάμανθυς	Ραδαμάνθυος κρίσις.
Ροδία	Δεν κάθεται επί ρόδων 
Ροδία	Κάθε ρόδο έχει και τ' αγκάθια του 
Ροδίων	Δεν κάθεται επί ρόδων 
Ροδίων	Για της Καλής τα ρόδα 
Ροδίων	Σε περίμενα σα ρόδο στο μεντήλι 
Ροδίων	Τα βλέπ' όλα ρόδινα
Σαμουήλ	Είσαι τέλεια Σαμ
Σαούλ	Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;
Σάρρα	Ήταν η Σάρα κι' η Φάρα 
Σελήνη	Σελήνη ορθή; Δεν έχει βροχή 
Σίβυλλα	Σιβυλλική απάντηση
Σίσυφος	Σισύφειος προσπάθεια
Σκύλλα	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Σμινδυρίδης	Δεν έμεινε πετεινός στη Σύβαρη
Σολομών	Έχει του Σολομού το νου
Σολομών	Ο σοφός Σολομών
Σολομών	Νενίκηκά σε Σολομών
Σουλτάνος	Ζει σαν σουλτάνος
Σουσάννα	Τρως, Σούζη τρως. Και ψεύδεσαι και τρως.
Σοφία	Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου
Σοφία	Σοφία Σολομώντος
Σοφία	Η σοφία νικάει (σήμερα) την αντρεία 
Σοφία	Πάντα εν σοφία εποίησε 
Σοφία	Οι Κάτω πέτρες κι η Αγιά Σοφιά
Σοφία	Αγιά Σοφκιάν εν να χτίσεις;
Σπάρτακος	Ιδού ο Σπάρτακος
Σπυρίδων	Το βρε σαν ο Σπύρος τα τραγιά
Σπυρίδων	Δεν έχει σπυρί μυαλό
Σπυρίδων	Ο άγιος Σπυρίδων είναι
Στέλλα	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στέντωρ	Στεντόρεια φωνή
Στέφανος	Χίλιοι πρωτοστέφανοι
Στέφανος	Είσαι τέλεια Στεφανής = ειρωνικά
Στυλιανή	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στυλιανή	Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα
Στυλιανός	(Που) στύλλον, στύλλον, άνεση
Στυλιανός	Είσαι τέλεια Στυλλής
Στυλιανός	Στελλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Σωκράτης	Θα μπορούσα να ανταλλάξω όλη μου την τεχνολογία για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη.
Σωτήρ	Έγινε αμόντος ο Σωτήρης
Τάραχος	Τραβώ ή περνώ των παθών μου τον τάραχο
Ταρζαν	Me Tarzan, You Jane.
Τήλεφος	Τηλέφεια τραύματα.
Τίμαρχος	Τιμαρχώδης
Τριαντάφυλλος	Η καρδιά μ' τραντάφυλλον ένι
Τριάς	Ίγκι Αϊ τριάδα
Τυφλός	Τυφλό μίσος ή Τυφλός από θυμό
Τυφλός	Στα τυφλά
Τύχη	Ανοίγει η τύχη μου
Τύχη	Αυτός κοιμάται και η τύχη του δουλεύει
Τύχη	Της τύχης τα γραμμένα
Τύχη	Τύχη αγαθή (τύχῃ ἀγαθῇ
Τύχη	Τύχη βουνό
Υπαπαντή	Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί θα έρθει καλή χρονιά.
Υπαπαντή	Παπαντή γιουρτουλάρ, καπαντή
Υπαπαντή	Παπαντή δροσούλισσα, άνοιξη βροχούλισσα
Υπομονή	Οι θεοί έθεσαν ως φάρμακο για τα αθεράπευτα δεινά, την υπομονή
Υπομονή	Ιώβειος υπομονή
Υπομονή	Γαϊδουρινή υπομονή
Φαεινίς	Φαεινή ιδέα
Φαεινός	Ηλίου φαεινότερον
Φάντης	Παρουσιάστηκε σαν το Φάντη μπαστούνι.
Φάντης	Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;
Φαραώ	Οι δέκα πληγές του Φαραώ
Φαρέτριος	Έχει κι άλλα βέλη στην φαρέτρα του
Φείδων	Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προς Μωάμεθ Β. Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ουφεισόμεθα της ζωής ημών.
Φλώρος	Είσαι τέλεια Φλώρος (Κυπριακή)
Φούλα	Ίσα μωρή Φούλα, που θα μας το παίξεις και μάγκας!
Φωτεινή	Είσαι τέλεια Φωτού
Χάιδω	Το μουνί της Χάιδως.
Χαρά	Μες στην καλή χαρά
Χαράλαμπος	Κλάφτα (ή Κλάψ’ τα), Χαράλαμπε.
Χαράλαμπος	Με διώχνεις Λάμπη
Χάρις	Οι τρεις χάριτες
Χάρυβδις