Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Αικατερίνη	Όλα τά 'χ' η Κατινίτσα μόν ο φερετζές τής λείπει 
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε.
Απόστολος	Εννοίξαν τον απόστολον τσ΄εμίλησεν ο Παύλος βαστάζετε τον κώλο σας τσαί θα τιρντίση ναύλας 
Αράπης	Ο Αράπης από πισω παραμονεύει
Άρειος	Ενθάδι κείται ο μονομάχος Άρειος, ος με της μυίγιαις 'πάλευε πεζός και καβελάριος 
Αριστοτέλης	Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός.
Αφροδίτη	Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Βηχιανός	Θά του/τής κόψω τό βήχα
Δεσπότης	Ούτε διάκο σ’ είδαμε ούτε πρωτοσύγκελο, και συ δεσπότης έγινες;
Εμμανουήλ	Άμε να ζωγραφίσης έναν Άι – Μανώλη 
Εμμανουήλ	Άμε να ζωγραφίσης έναν Άι – Μανώλη 
Ευάγγελος	Άλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν.
Θέος	Τον στραβό τον λέλεκα ο Θεός τον κάνει φωλιά.
Ιωάννης	Απέξω Γιάννης κι από μέσα Σουλεϊμάνης.
Ιωάννης	Σάματις έρθει τ’ Αγιαννιού, χαίρεται κι ο κώλος της μυλωνούς!
Κικέρων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Λάμπρος	Αν σου αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξανά πέρνα από την Άνδρο
Μαρία	Μπρος Μαρία και πίσω Γιάννης
Μαρία	Τα θέλει ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Μαρία	Άλλο πράγμα οι Τουπαμάρος, κι άλλο το μουνί της Μάρως
Νικόλαος	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Νώε	Αυτό είναι απ΄ τογ κατακλυσμό του Νώε!
Πλάτων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Ποσειδών	Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Ποσειδών	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Σάρρα	Σάρα, μάρα και του Θεού κατάρα
Φατμέ	Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί.
Φοίβος	Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ.
Χρόνιος	Εκτός τόπου και χρόνου
Παροιμίες
Aισχραίος	Αισχρόν έστι και λέγειν
Αββάς	Αββάς και το ραβδί του
Αβραάμ	Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι.
Αβραάμ	Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά / καλά
Αγάθη	Όποιος την έβγαλε Αγαθή, το 'καμε για να γελάσει
Αγάθων	Ο αγαθός με τον πονηρόν δε 'μονοιάζουνε 
Αγάθων	Πολίτης αγαθός και άδικος δεν γίνεται 
Αγάθων	Ανέπιασε τον α(γ)αθόν, να πει τα μυστικά του 
Αγάπη	Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι, χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αγάπη	Η αγάπη είναι η πιο γλυκιά τυραννία, γιατί το μαρτύριό της το υποφέρουμε πρόθυμα.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.
Αγάπη	Από μεγάλη αγάπη έρχεται κι ο πικρός πόνος.
Αγάπη	Αραμπάς με τα καρούλια…Βάσανα πού ’χει η αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη πύργους κυνηγά και κάστρα ρίχνει κάτω. ή Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Αγάπη	Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
Αγάπη	Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η καλύτερη απ’ όλες τις καλές τέχνες.
Αγάπη	Η αγάπη θέλει αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη και το μίσος δεν κρατούν πολύ καιρό. (προσωρινές καταστάσεις)
Αγάπη	Η αγάπη κινεί βουνά.
Αγάπη	Η αγάπη ψωμί δε φέρνει.
Αγάπη	Αν δεν εχεις ότι αγαπάς, αγάπα ό,τι έχεις.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα, φαΐ δίχως νοστιμάδα.
Αγάπη	Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα. ή Εκεί που σ΄αγαπάνε δεν νυχτώνει ποτέ
Αγάπη	Η Αγάπη είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές που ανοίγει τις πύλες της ευτυχίας.
Αγάπη	Καλύτερα να είσαι η αγάπη ενός γέρου παρά η σκλάβα ενός νέου.
Αγάπη	Κοντακιανός λογαριασμός, παντοτινή αγάπη.
Αγάπη	Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη
Αγάπη	Όποιος θέλει ν’ αγαπήσει, θέλει να χασομερήσει.
Αγάπη	Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις.
Αγάπη	Όποις χάνει στα χαρτιά (τράπουλα) κερδίζει στην αγάπη
Αγάπη	Η αγάπη κάνει το χρόνο να περνάει.Ο χρόνος κάνει την αγάπη να περνάει.
Αγάπη	Καινούργια αγάπη πιάνεται, παλιά δε λησμονιέται. αλλά υπάρχει και Καινούργια αγάπη χάνεται, παλιά δε λησμονιέται.
Αγάπη	Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν του Απριλιού το χιόνι, πρωί-πρωί απλώνεται, το μεσημέρι λειώνει.
Αγγελική	Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα
Αγγελική	Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι.
Αγγελική	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αγγελική	Αγγέλω την λεν, μα δεν τση μοιάζει τ' όνομα 
Άγγελος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Άγγελος	Ο Αγγελάκης πάλι κουβανιέται
Άγγελος	Δε δίνει στον άγιο του λιβάνι
Άγγελος	Δε δίνει στον άγγελο θυμιάμα.
Άγγελος	Στον άγγελό του νερό δεν δίνει! ή Δεν δίνει του αγγέλου του νερό.
Αγνή	Σ’ αυτήν που είναι αγνή μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνή	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Αγνός	Σ’ αυτόν που είναι αγνός μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Άγριος	Ιστορίες για αγρίους είναι αυτά που μου λες..
Αγρίππας	Aκαρπότερος Aγρίππου
Αδάμ	Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν
Αδάμ	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Αδάμ	Κι' εγώ από τον Αδάμ γεννήθηκα
Αδάμ	Αν εγελάστηκε ως κι ο Αδάμ, είναι που ήταν η Εύα !
Αδελφός	Τον αδερφό σου αγάπαγε κι όχι το μερτικό του.
Αδελφός	Μακριά ο αδερφός και σιμά ο γείτονας.
Αδελφός	Που έχει αδερφό καλόγερο, έχει ζευγάρια βόδια.
Αδελφός	Σαν αρχοντήνει ο άνθρωπος θαμπώνεται το φως του και δε γνωρίζει το φτωχό, ας είναι κι αδερφός του
Αδελφός	Oι αδελφοί μαλλώνουσι, και το τσικάλι βράζει
Άδης	Πώς πάνε οι στραβοί στον Άδη; Ο ένας κοντά στον άλλονε.
Άδης	Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας.
Άδης	Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια, ή Ουκ εστί εν τω Άδη μετάνοια.
Αέτιος	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτιος	Αετός εν νεφέλαις.
Αέτιος	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
Αετός	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτων	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αζαρίας	Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’
Αηδόνιος	Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι.
Αηδών	Παρά αηδόνι στο κλουβί, κάλλιο κουρούνα στο βουνί.
Αηδών	Κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή καρακαηδόνα.
Αηδών	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Αηδών	Τότε λαλούν τ’ αηδόνια όταν πάψουν τα κοράκια.
Αηδών	Είπα ‘γω πολλά και σώνει, ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι.
Αηδών	Κόστισε ο κούκος αηδόνι.
Αηδών	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Αηδών	Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουν τ' αηδόνια.
Αθανάσιος	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Αθανάσιος	Λέγε με Θανάση
Αθανάσιος	Ποιος Θανάσης;
Αθανάσιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αθανάσιος	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αθανάσιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αθανάσιος	Σαν τον Καραθάνο με τη γυάλα 
Αθανάσιος	Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
Αθανάσιος	Τώρα δ' λευώ για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αθηνά	Ω Αθήνα πρώτη χώρα, τί γαϊδάρους τρέφεις τώρα; 
Αθηνά	Φέρ΄ τήν Αθήνα να κάψωμε την Παραμυθιά 
Αθηνά	Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.
Αθήναιος	Αθηναίοι και Θηβαίοι και κακοί Μυτηλιναίοι άλλα λένε το βράδυ κι άλλα κάνουν το ταχύ (ή πρωί 
Αθήναιος	Κάλλια αχινιό στα στήθη σου παρ' Αθηνιό στο σπίτι σου
Αθήναιος	Οι Αθηναίοι δυό σε δυό περπατούν για να πάρουν συμβουλή
Αικατερίνη	Ας με κράζουσιγ Κατίναν τζι' ας λαώννουμαι της πείνας 
Αικατερίνη	ή Να με λέγουνε Κουτίνα κι' ας πεινώ
Αικατερίνη	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Αικατερίνη	Τση Αγία Κατερίνης ρίχνουνε τσι βαρειές τσι άνκορες! (άγκυρες)
Αικατερίνη	Η αγια Κατερίνα το δανείζεται το νερό
Αικατερίνη	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Αικατερίνη	Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα",
Αικατερίνη	Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις.
Αικατερίνη	Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις.
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν
Ακρίβος	Κριβός στη στάχτη, φτηνός στ’ αλεύρι
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεξάνδρα	Τα κουμπιά της Αλέξεως, ή Τα κομβία της Αλέξαινας, ή Τα κουμπιά της Αλέξαινας
Αλεξάνδρα	(Αυτά είναι) Τα νέα της Αλεξάντρας,
Αλέξανδρος	Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!!
Αλέξανδρος	Το παίζει Αλέκος.
Αλέξανδρος	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Αλέξανδρος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος ο βασιλιάς, είχε τράγινο εις αυτί 
Αλεξία	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξεως
Αλεξία	Μια κυρά κι πέντ' Αλέξου 
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Αυτά είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Τα κομβία της Αλέξαινας.
Αλέξιος	Ρέ Αλέξη, κάκνος είσι γιά λελέξι 
Αλέξιος	Αμ πής Αλέξι το πόδι σου να παίξει και το φτίσ σου να χορέψει 
Αλέξιος	Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη.
Αλήθεια	Αλήθεια χωρίς ψέμα, φαΐ χωρίς αλάτι.
Αλήθεια	Από μικρό κι από χαζό (τρελό) μαθαίνεις την αλήθεια.
Αλήθεια	Η αλήθεια βασιλεύει και το ψέμα ψέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι του Θεού και το ψέμα του διαόλου.
Αλήθεια	Η αλήθεια έρχεται κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς.
Αλήθεια	Η αλήθεια θα λάμψει κι ας περάσουν χίλια χρόνια.
Αλήθεια	Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.
Αλήθεια	Η γλώσσα λησμονάει και λέει την αλήθεια.
Αλήθεια	Η κολακεία φέρνει φίλους, η αλήθεια εχθρούς.
Αλήθεια	Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια.
Αλήθεια	Όποιος λέει την αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια.
Αλήθεια	Πολλές φορές η αλήθεια έρχεται κι όταν ακόμα δεν τη ζητούμε.
Αλήθεια	Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.
Αλήθεια	Το να βλέπω είναι αντίληψη, μα το να αισθάνομαι είναι αλήθεια.
Αλήθεια	Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα, η αλήθεια στ’ αυτιά.
Αλήθεια	Ἐν οἴνῳ αλήθεια. .
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή.
Αλκυών	Ο Γενάρης κι αν γεννάται του καλοκαιριού θυμάται.
Αλώνιος	Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι
Αμβρόσιος	Τo να σαι και παππούς αυτό δεν είναι πράμα, το να 'χεις μυαλό Αμβρόσιου, εκείνο είν' το δράμα!
Αμερίκη	Ιά κάποιοι και 'ια μερικοί ευρέθη κι' η Αμερική ή ήτονε κι' η Αμερική
Άμπελος	Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι στο γιαλό θέλει καραβοκύρη.
Αμυγδαλέα	Για να φας αμύγδαλο, πρέπει να το σπάσεις .
Αμυγδαλέα	Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τα αμύγδαλα μέχρι τον Αλωνάρη .
Αμυγδαλέα	Αν πρώιμα η αμυγδαλιά ανθίσει το Δεκέμβρη , βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να ‘ρθει να μας εύρει .
Αμυγδαλέα	Χέρι κάτασπρο κι αφράτο και ποδάρι αμυγδαλάτο.
Αμυγδαλέα	Ο τεμπέλης δεν τρώει τ’ αμύγδαλα, για να μην τα σπάσει.
Αμυγδαλέα	Η αθασιά, η στρινιαρκά, γεννά που τόγ Γεννάριν 
Ανανίας	Ο Μπρούσκος το είπε και ο Ανανίας το επικύρωσε 
Αναστασία	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Αναστασία	Λαζαch μαζάch τον Θόδωρον, πρεμέζ την Ναστασίαν 
Αναστασία	Τρεις στα Γέννα, τρεις στα Φώτα κι έξι στην Ανάσταση.
Αναστάσιος	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Ανατολή	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Ανατολή	Κόκκινη ανατολή καλοκαιρία, κόκκινη δύση κακοκαιρία 
Ανατόλιος	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Άνδρεα	Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι
Ανδρέας	Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει.
Ανδρέας	Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις.
Ανδρέας	Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Ανδρέας	Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.
Ανδρέας	Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν
Ανδρέας	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Ανδρέας	Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
Ανδρέας	Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Στις τριάντα (30 Νοεμβρίου) τ' Αντριά (Αγίου Ανδρέα) αντρειεύεται το κρύο, τα ζώα και τα σπαρτά
Ανδρέας	Α' τ'αϊά Δριά κι εκεί πηδά η μέρα, πηδά και του βοσκού η 'υναίκα
Ανδρέας	Άμα κατσιαρίση ο άις Αντριάς έσει νερά 
Ανδρέας	Ανδρέαν δεν ετίμησες, Θεόν δεν εφοβήθης 
Ανδρέας	Αντρέας με τ' αντρειωμένα χιόνια 
Ανδρέας	Εις τις τριάντα τ' Αντρία, στις έξι του Νικόλα 
Ανδρέας	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάς Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Ανδρέας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα 
Ανδρέας	Στις τριάντα Αϊντριάς, αντριεύετ' ο βοριάς 
Ανδρονίκη	Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα
Ανθή	Χόρευε, κυρά Ντουντού, κοίταζε και του σπιτιού
Άννα	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι.
Άννα	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Άννα	Άλλοτες ελέανε πως απού τσ' Αγίας Άννας, π' αρχινά η μέρα και μεγαλώνει, παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο άρνος και πηδά και του βοσκού η 'υναίκα 
Άννα	Από τσ' Αγίας Άννας, αξαιν' η μέρα νιά γατοπατησιά 
Άννα	Απού τσ' Αγίας Άννας παίρνει (αρχίζει) η μέρα και μεγαλώνει κι απού τ' Αη Ιαννιού του Κληδόνου παίρνει (αρχίζει) και μικραίνει
Άννα	Ήρθε της Αγίας Άννης κάτσε ήλιε μου να ξανασάνεις 
Άννα	Της Αγίας Άννης ανασαίν' η μέρα 
Άννα	Έκαμε ο σκαλτζής σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Άννα	Σήμερα εσηκώσαμε το μωρό της Ανέττας 
Άννα	Απού τσ Αγίας Άννας κι εκεί παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο πετεινός και πηδά ο άρνος και πηδά ο βοσκός και πηδά του βοσκού η 'υναίκα 
Άννη	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι
Άνοιξη	Ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη
Άνοιξη	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, δε θερίζεις το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, σε αργεί το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Λουλουδάτα τρία πανέρια, η άνοιξη κρατάει στα χέρια.
Άνοιξη	Μ’ ένα λουλούδι, Άνοιξη δεν έρχεται.
Αντισθένης	Αντισθένους Ιμάτιον
Αντώνης	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αντώνης	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αντώνης	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντωνία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Αντώνιος	"Είναι η μούλα του Παπάντωνη"
Αντώνιος	Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει.
Αντώνιος	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Αντώνιος	Τις δεκαεφτά του Γεναριού είναι κυρά τ’ Άγι’ Αντωνιού.
Αντώνιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνιος	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντώνιος	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνιος	Αγάιτα, Αντώνη, κι' ο πουγγος σηκώνει
Αντώνιος	Γκιόνης σκούζει, Γκιόνης δέρνει, Γκιόνης πάνει κι άγκαλνάει.
Αντώνιος	Κουρέματα σου σαν τσ' αμπλάς, μια λύρα σαν τ' Αντώνη
Αντώνιος	Ανήμερα τ' Αγι' – Αντωνιού, μας έπιασε φουρτούνα, ανάμεσα στο πέλαος μαζεύαμε μπαρμπούνια
Αντώνιος	Και να τον κάψη κι' η φωτιά, του άϊ Αντωνιού η λάβρα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' αγι - Αντωνιού, τρυγόνα, είν' η γούρια του χειμώνα 
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη πάλε ξύλινος ο Αντώνης
Αντώνιος	Πότε σου μημ πιστέησαι ΄ς την τίμια σου γυναίκα μα το κακόν οπόποθεν ο μαύρος Παπαντώνης
Απόστολος	Δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του
Απόστολος	Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη
Απόστολος	Των Αγίων Αποστόλω τα παπούτσα και στο δρόμο
Απόστολος	Από δώδεκ' Αποστόλους και πάλιν ο ένας ήβγεν κακός 
Απόστολος	Απόστολος παρήγορος χασάπικης ειρήνης
Απόστολος	Σε δώδεκα αποστόλους ήταν κι' ένας Ιούδας
Αράπης	Σαν το μαλλί του Αράπη
Αράπης	Αν καταλάβω Αράπης να γίνω
Αράπης	Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης, τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
Αράπης	-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη. Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη
Αράχνη	Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό.
Αράχνη	Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει.
Αράχνη	Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά.
Αρβανίτης	Αρβανίτη αν κάνεις φίλο, κράτα και κανένα ξύλο.
Αργυρά	Την Αργύρω βάλε να στα σάσω
Αργυρός	Ο Αργύρης κ΄ η Χρυσούλα, έκαμαν το Φαταούλα 
Αργυρός	Του βούλλωσ' ο Αργύρης το στόμα 
Άρειος	... του Αρείου το απύλωτον στόμα…
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την πολυειδωμένη 
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την χιλιομουσκεμένη 
Αρετή	Και πούθεμ μπου Ρωτόκριτος, και πούθεμ που Αρετούσα 
Αρετή	Η κακία πεθαίνει, αλλά η αρετή δεν πεθαίνει 
Άρης	Είναι πολλά τα λεφτά Άρη… Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη.
Άρτα	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Άρτα	Την Άρτα με τα Γιάννενα 
Αρχοντία	Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
Αυγερινός	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Αυγερινός	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Αυγή	Όσο με βόηθηκε η νύχτα και η αυγή, δε με βόηθηκε μήτε μάνα μήτε αδερφή.
Αυγή	Βοηθάει η νύχτα κι η αυγή σαν να ‘χω μάνα κι αδερφή.
Αυγή	Αράχνη είδες την αυγή; Σε καλό δε θα σου βγή 
Αυγή	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Αυγή	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Αυγή	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Αυγή	Τση μελαχρινής η τζιέρα, νόστιμ' είναι κάθε μέρα και τση άσπρης τση μπουχνάτης, μιαν αυγή 'ν' η ομορφιά της
Αυγή	Αν είν' παπάς και λειτουργά, η αυγή θα μας το δείξει.
Αύγουστος	Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες.
Αύγουστος	Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές τον χρόνο.
Αύγουστος	Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.
Αύγουστος	Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο
Αύγουστος	Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες όλοι.
Αύγουστος	Πάτησε και ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα
Αύγουστος	Ο Αύγουστος νοικοκυράκος και ο Μάρτης διακονιαράκος.
Αφροδίτη	Αφροδίτη ύν τέθηκε Θυσίασε γουρούνι στην Αφροδίτη Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Αφροδίτη	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους =
Άχμετ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Βάια	Πότε νάρθη τω Βαγιώ να δακάσω τον κολιό 
Βάια	Σήμερά ναι του Βαγιώ τρώνι ψάρια κι κολιό κι ως τεν άλλη Κεριακή τρων το κόκκινο τ' αυγό 
Βάια	Βάγια Βάγια τω Βαγιώ, τρώνε ψάρια και κολιό, ως τεν άλλη Κυριατσή του μαμά κι του τσιτσί
Βάια	Βάγια βάγια τω βαγιώ, φάε ψάρι τσαί κολοιό, την απάνου Τουριατσή βάλε τ' άσπρο σου βρατσί τσαι να πάης στην εκκλησιά με τα κότσινα αυγά 
Βαρβάρα	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Βαρβάρα	Τα Νικολοβάρβαρα για βρέχει για χιονίζει 
Βαρβάρα	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Βαρβάρα	Τα Νικολοβάρβαρα και τα βουνά τρομάξαν 
Βαρβάρα	Έχει της αγιάς Βαρβάρας τα κλειδιά
Βαρβάρα	Εν η αγία Βαρβαρού 
Βαρβάρα	Να πάρη ο διάολος τον πατέρα της αγιάς Βαρβάρας
Βαρβάρα	Φύγε, φύγε, κατσιφάρα (ομίχλη, καταχνιά) κι έρχεται στ' αγιάς Βαρβάρας 
Βαρβάρα	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Βαρβάρα	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Βαρβάρα	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Βαρβάρα	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Βαρβάρα	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Βαρβάρα	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Βαρβάρα	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βαρβάρα	Αγία Βαρβάρα φώναξε κι Άγιος Νικόλας απεκρίθη.
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Αϊ Νικόλας παραχώνει.
Βαρβάρα	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα
Βαρβάρα	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Βαρβάρα	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίση
Βαρβάρα	Αγιά Βαρβάρα φώναξε Σάββας απολογήθη, κι άϊς Νικόλας έτρεξε να πα να λειτουργήσει 
Βαρβάρα	Αϊ Βαρβάρα βαρβαρίζει κι άϊ Νικόλας χωματίζει 
Βαρνάβας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα 
Βαρνάβας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοίγει τα παναΰρκα, τζ' ο άϊς Μηνάς βαδώννει τα 
Βασιλεία	Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη.
Βασιλεία	Στογ καταραμένον τόπον οι μαϊμούδες βασιλεύκουν 
Βασιλεία	Γονικόν το παπαδίκι, σόϊ μ πάει το βασιλίκι
Βασιλεία	Όπου τάβλα και μαντήλα, δέχτου και την κυρ – Βασίλα 
Βασιλεία	Ο Κοντέλιας πάει στο Βόλο και η Βασίλω ξει τον κώλο.
Βασίλειος	Βασίλη, τίμα τόν παπά — καί σύ παπά ’χε γνώση
Βασίλειος	Όπου τάβλα και μαντήλι και καλώς τον κυρ Βασίλη
Βασίλειος	Όσον καιρό θερίζαμε, Βασίλη κυρ Βασίλη, και σαν αποθερίσαμε «Ποιος είσαι, βρε κασίδη;
Βασίλειος	Αν παντρευτώ και κάνω γιο και βγάλω τον Βασίλη Και βγει πάνω στον πλάτανο να κόψει το σταφύλι και πέσει...Αχ τον γιο μου τον Βασίλη. Ή σε συντομία Τζιαν καμω γιον Βασιλη;
Βασίλειος	Άγιο Βασίλης έρχεται Γεννάρης ξημερώνει 
Βασίλειος	Βασίλ', 'ς σα ξύλα, 'ς σό νερόν, Βασίλ', 'ς σή χαμαιλέτεν 
Βασίλειος	Ο Βασίλης με τον παπά κι' η παππαδιά με το Βασίλη
Βασίλειος	Όσό είχε το βουτσί κρασί, Βασίλη και Βασίλη, τώρα που σώθη το κρασί που σε είδα, βρε Βασίλη 
Βασίλειος	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Βασιλεύς	Το γύφτο κάναν βασιλιά κι αυτός γύρευε ρείκια.
Βασιλεύς	Από πίσω βρίζουν και το βασιλιά.
Βασιλικός	Βασιλικός κι αν μαραθεί, την μυρουδιά τη έχει.
Βασιλικός	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τονε ζητούμε.
Βασιλικός	Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα.
Βενετία	Δε θα χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βενετία	Σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βενετία	O κόσμος είναι βενέτικη κρησάρα και τα κοσκινίζει όλα
Βηχιανός	Βήχα καί συνάχι, χαρά σ' αυτόν πού τάχει
Βηχιανός	Ο βήχας καί ο έρωτας δεν κρύβονται 
Βηχιανός	Η πλούτη κι' η νιότη φαίνεται. Τό ξυλόχτενο κι' ο βήχας ακούγεται 
Βηχιανός	Ο βήχας, ο έρωτας και τα λεφτά (χρήμα, παράς) δεν κρύβονται.
Βηχιανός	Τρόπος δέν είναι νά κρυφτή ο βήχας κι' η αγάπη, ιάτ' είναι πράμα φανερό, σάν τό κερί π' ανάφτει 
Βίλντα	Βίλντα, Γιάννη, τουν Κώστα, κι' άλλους Κώστας δε 'νι 
Βλάμης	Πιάστηκαν βλαμάδες στα βαγγέλια
Βλαχέρνα	Τ' άη Γιαννιού με το μαντήλι, και τση Βλαχερνός με το καλάθι
Βόηθα	Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Βόηθος	Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Βορέας	Τα μαύρα νέφη του βοριά ,τα κόκκινα του νότου,κι εκείνα τα κατάμαυρα του σκύλου του σορόκου.
Βορέας	Γέρο βοριά αρμένιζε και νότο παλληκάρι.
Βουνού	Βουνό με βουνό δεν σμίγει.
Βροντή	Κάθα πράμα στο τζαιρόν του τζι' η βροντή στον ουρανό 
Βροντή	Όλο τον καιρό δεν ήτο (βροχή) και το Μάη εβροντολόγα 
Βρόντης	Κουφού καμπάνα κι' αν βροντάς, λολλόν κι' αν θυμιατίζης και μεθυσμένο κι' αν κερνάς, ούλα τα χαραμίζεις 
Βρούτος	Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας.
Γαβαλάς	Επήρε καιρό σαν του Γαβαλά την πιστόλα 
Γαβριήλ	Ατού ο Γαβρίλης
Γαία	Γαία πυρί μιχθήτω.
Γαία	Γαίαν έχει ελαφράν.
Γαία	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος.(Ινδιάνικη παροιμία)
Γαία	Το να ακουμπάς τη γη είναι να έχεις αρμονία με τη φύση. .(Ινδιάνικη παροιμία)
Γαρυφαλλιά	Μαζί με τη γαρυφαλιά ποτίζεται κι η γλάστρα.
Γαρυφαλλιά	Για της γαρουφαλιάς τουν καϊμό πιν' η γλάστρα του νιαρό 
Γέρων	Όπ΄ έχει πλατειά καρδιά, ποτέ του δε γερνάει 
Γέρων	Τι έχεις γέρο που χορεύεις; Δε μ' αφήνουν τα δαιμόνια. (Αρκαδία)
Γέρων	Αν θες την ευτυχία σου και γέρος ν' αποθάνης, με τους μεγαλυτέρους σου ποτέ να μην τα βάνης
Γέρων	Του γέρου σκόνταμμα, του χάρου μήνυμα.
Γέρων	Χαρά στο νιο που νοιάζεται, το γέρο που γελάει.
Γέρων	Ζήε γέρο να παθαίνεις Ζήε γέρο να μαθαίνεις
Γέρων	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Γεωργία	Έκανε η Γιωργούλα θέλημα.
Γεωργία	Αυτά είναι ύδατα κυρά Γιωργούλα!
Γεωργία	Είσαι καμπίσια μικρή Γιωργούλα.
Γεωργία	Καυχιέται η Γιωργούλα μας το ποιος θα τη φιλήσει,
Γεώργιος	Άη Γιώργη μου βοήθα να φάνω το πανάκι μου
Γεώργιος	Αϊ Γιώργην όσον και να ξεπέφτει, πέντ' έξι άγιους ακόμ' αξίζει
Γεώργιος	Αϊ-Γιώργη μου ακριβός είσαι.
Γεώργιος	Από τ’ Άϊ Νικήτα κοίτα, από τ’ Άϊ Γιωργιού ξεκοίτα.
Γεώργιος	Χόλιασι ου Γιώργους κι έκαψε τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Όλοι μιλούν για τ’ άρματα κι ου Γιώργους για τις κάλτσες.
Γεώργιος	Χαίριτι ο νιος τα νιάτα του κι ου Γιώργους τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Τουν Γιώργου τουν χάριζαν παλάτια, κι αυτός κάλτσες κοίταζε.
Γεώργιος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Γεώργιος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Γεώργιος	Απρίλης με τα λελούδια, Μάης με τα χορτάρια. Και του Αη – Γιωργιού να φέξει!
Γεώργιος	Άη Γιώρκη βοήθαμε τζιαι ‘σου τον πόδα τάρασσε
Γεώργιος	Ακριβὰ τὰ σφουγγάτα τοῦ ἁγίου Γεωργίου.
Γεώργιος	Απ’ τ’ Αη-Γιωργιού και πέρα, δως του φουστανιού σου αέρα.
Γεώργιος	Γιώργο είχα, Γιώργο πήρα κι αν η δόλια μεταχηρέψω πάλι Γιώργο θα γυρέψω
Γεώργιος	Είπαν το παιδί σου Γιώργο, ξαναβάφτισέ το!
Γεώργιος	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αη-Γιωργιού.
Γεώργιος	Και τ’ Αη-Γιωργιού να φέξει.
Γεώργιος	Όπου Γιώργος και μάλαμα.
Γιάκουμος	Ήντα σε κόφτει που τβ βουν του Γιακουμή.
Γλύκων	Κάλλιο λάχανα με γλύκα, παρά ζάχαρι με πίκρα 
Γλύκων	Πικρόν του στομάτου, γλυκόν της καρδιάς 
Γραία	Όσο βιάζεται η γριά, τόσο κόβεται η κλωστή.
Γραμματικός	Γραμματικέ που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.
Γραύς	Γάιδαρος είν' ο γάιδαρος, αν εφορεί και σέλλα, κ' η γριά κι αν εμορφίζεται, δεν γίνεται κοπέλα. (Κεφαλονίτικη)
Γραύς	Είπαν της γριάς να χέσει, κι αυτή ξεκωλιάστηκε.
Γραύς	Πες, πες το κοπέλι κάνει τη γριά και θέλει.
Γραύς	Η γριά το μεσοχείμωνο, πεπόνια αναζητάει
Γραύς	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Γραύς	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Γραύς	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Γρηγόριος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Γρηγόριος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Δαίμων	Ήθος ανθρώπω δαίμων.
Δάμασκος	Άγουρα δαμάσκηνα και πικρές ελιές.
Δαμιανός	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Δανάη	Αγέρας και γυναίκα δεν κλειδώνονται. Από το μύθο της Δανάης και του Δία.
Δαναός	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Λατίνος ποιητής
Δέσποινα	Ούλοι οι Άγιοι σαν την Δέσποινα είναι;
Δέσποινα	Αλλού με τρίβεις Δέσποινα, κι αλλού εγώ πονάω.
Δέσποινα	Σ’ τον μπιρισμένο τον καιρό δυστυχισμένη χώρα, εγώ η Μάρω Δέσποινα κι ο Γιάννης Θελόγος
Δέσποινα	Ας με λένε δεσποτίνα κι' ας πεθνήσκω πε τη πείνα
Δεσπότης	Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη.
Δεσπότης	Άλλου μέ τρίβεις, δέσποτα, κι άλλοϋ ’χω ’γώ τόν πόνο
Δεσπότης	Καλά είν’ τα φαρδομάνικα, μα είν’ για δεσποτάδες.
Δεσπότης	Κάθε πρώτη του μηνός, για δεσπότης, για φανός.
Δεσπότης	Αν ήταν καλή η δουλειά, θα δούλευε κι ο Δεσπότης.
Δεσπότης	Σαν θέλει η μοίρα, ο μυλωνάς γίνεται και δεσπότης.
Δήμαρχος	Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
Δήμαρχος	Και στο δήμαρχο να πας, γαϊδουρινή θα τηνε φας!
Δήμητρα	Δημητρούλα μου γειά σου πάρτα όλα δικά σου.
Δημήτριος	Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα τη πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα.
Δημήτριος	Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.
Δημήτριος	Άγιος Δημήτρης έρχεται (έφτασε) στα χιόνια φορτωμένος.
Δημήτριος	Τον τρυγητή ξερόκανε τον Άγιο-Δημήτρη λασπόκανε.
Δημήτριος	Τ’ Αϊ – Δημητριού, μικρό καλοκαιράκι, κράτα το πουκάμισο και πέτα το σακάκι.
Δημήτριος	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Δημήτριος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Δημήτριος	Έκαμε κι ο Νιόνιος βάρκα κι όλη μέρα τηνε καλαφάτιζε
Δημήτριος	Αη-Δημητράκη, μικρό καλοκαιράκι.
Δημήτριος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Δημήτριος	Όλα τα μάτια άγιο Δημήτριο δεν βλέπουνε 
Δημήτριος	Την μέρα του Αγίου Δημητρίου ο χειμώνας σκαρφαλώνει στο φράχτη.
Δημήτριος	Ο μπαρμπα-Δημήτρης τινάζει τα άσπρα γένια του και πέφτει το πρώτο χιόνι
Δίας	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Προμηθεύς Δεσμώτης) (για τα δεσμά του Προμηθέα)
Δίας	Αεί γαρ πίπτουσιν εύ οι Διός κύβοι. Σοφοκλής
Διογένης	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην. (Αν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα 'θελα να 'μουν ο Διογένης)
Διόνυσος	Αν σου κάτσει η Μαρία, τύφλα να’ χει ο Διονύσης.
Διόνυσος	Από τ' Άγιου - Διονυσίου και πέρα μπαίνει η οργή στη θάλασσα 
Δόξα	Δόξα νάχεις τρυγητή μου που ‘δα τρίχα στο μουνί μου.
Δόξα	Δόξα να ’χεις Αγιάννη μου Θεριστή, που ’δα την πούτσα μου ορθή!
Δόξα	Μη ζητάς τή δόξα περισσότερο από την ευτυχία! 
Δόξα	Μόνε δεις τή Δόξα μ', μή φοβάσαι!
Δόξα	Νειάτα και κάλλη φτείρουνται και πλούτος μπατταλεύγει, μόνο μιά δόξα και τιμή στό κόσμο βασιλεύκει 
Δόξα	Όταν έρθ' η δόξα, χάνεται το μνημονικό
Δόξα	Οι δόξες είναι αστραπές πού φέγγου μά πετούσι κ' εις ανοιγοσφάλισμα των ομματιώ σκορπούσι 
Δόξα	Πάντα όσ' άν ποιήτε εις δόξαν Χριστού καλώς ποιείτε 
Δόξα	Πολλοί τον πλούτον εμίσησαν την δόξαν ουδείς 
Δόξα	Ποτέ ανθισμένος δρόμος δεν οδηγεί στή δόξα 
Δόξα	Ουδέν κτήμα σεμνότερον της δόξας, πλήν μόνης της αρετής. Πάντων δ' ευτυχέστατος είναι ο αμφοτέρας ταύτας κατέχων
Δόξα	Ιδού δόξης στάδιον λαμπρόν.
Δόξα	Ο πλούσιος έχει την τιμή, ο πλούσιος και τη δόξα.
Δόξα	Αγεράσης τσ' ά-χ-χαλάσης, την καλήν τή-δ-δόξα θάσης 
Δόξα	Ως πού να πή δόξα Πατρό, πέφτ' η πέτρα κί τόνε βαρεί
Δόξα	Δόξα από βραδύ κάπα κρέμα στό μαντρί
Δουλάς	Αφέντες και δούλοι ένα γίναμε ούλοι.
Δουλάς	Να δουλεύεις σαν το δούλο και να τρως σαν τον αφέντη.
Δούλη	Η κυρά έχει το σπίτι και η δούλα το κλειδί 
Δούλη	Η κυρά έχει τον άντρα και η δούλα τα κλειδιά! 
Δύση	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Δώρος	Το δώρο έχει αντίδωρο.
Δώρος	Δώρο αν είναι και μικρό, μεγάλη χάρη έχει.
Ειρήνη	Απόστολος παρήγορος χασάπικης ειρήνης
Ειρήνη	Ζήσε εν ειρήνη γιά νά τρώς ψωμί γλυκό! 
Ειρήνη	Κάλλια ρίγανη κ' ειρήνια πέρι ζάχαρη καί γκρίνια
Ειρήνη	Κάλλιο ξερό ψωμί μέ ειρήνη, παρά μάγγανα μέ μέλι 
Ειρήνη	Όποιος ζεί μέ ειρήνη, κοιμάται αναπαυμένος! 
Ειρήνη	Ρήνεια μόνοια,νά σκάσουν τά δαιμόνια
Ειρήνη	Ρήνα, Ρήνα κυρά Ρήνα, πάρ' τον Καλογιάννο άντρα 
Ειρήνη	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Ελένη	Ένδοθι την Εκάβην, έκτοθι την Ελένην
Ελένη	Η Κοντύλω με την Λένη 
Ελένη	Έσιει κυράς Ελένης που το πωρνόν; Σφίξε τα ξεβλοράμματα. Έσιει το δείλις; Κόψε τα ζεβλοράμματα
Ελένη	Εν το κουτσόν της αγίας Ελένης
Ελένη	Άγια Λένη να λογιέσαι και να μή δοξολογιέσαι 
Ελευθέριος	Άϊ μου Λευτέρη άρτο και διπλέρι 
Ελευθέριος	Άϊ μου Λευτέρη άρτο και διωλέρι 
Ελευθέριος	Χα ο Λεφτέρτς, και πασιά λέγωσε 'πέατον Λεφτέρ
Ελπίς	Όποιος βόσκεται μ’ ελπίδας, αποθαίνει και της πείνας.
Ελπίς	Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Ελπίς	Η ελπίδα είναι το ψωμί των φτωχών
Ελπίς	Ο ζευγίτης κάθε χρόνο έχ’ ελπίδα να πλουτίσει”
Ελπίς	Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα
Ελπίς	Μα η ελπίδα μιας άνοιξης ζεί και μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Ελπίς	Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα ήταν πιθανότατα η ίδια μέρα που δημιούργησε την Άνοιξη.
Εμμανουήλ	Θύμωσε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς
Εμμανουήλ	Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Εμμανουήλ	Αλλαξε ὁ Μανολιὸς κι ἔβαλε το βρακί του ἀλλιῶς.
Εμμανουήλ	Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Εμμανουήλ	Κάνω 'γω κι ας είναι σκόλη για να ντύσω το Μανώλη 
Εμμανουήλ	Κάνω 'γω κι ας είναι σκόλ' για να ντύσου του Μανώλ' ... (σε μερικές περιπτώσεις συμπληρώνεται με) ...π' ο φορεί καθόλ' βρακί,
Εμμανουήλ	Υπομονή Μανόλη, σαν υπομένουν όλοι.
Επίσκοπος	Θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά
Επίσκοπος	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Επίσκοπος	Άδε νουν για πίσκοπον! 
Επίσκοπος	Α δεν ορίζη ο πίσκοπος, ποιος διάολος ειν' που ορίζει; 
Επιφάνιος	Όπου τοβ Βάτον, βάδωννε όπου μητέραν, φεύκε, τζ’ όπου τομ πελλοπίφανον μπήε τη στύπαν μέσα (Κύπρος)
Ερίφων	Αν σμίξουν τα Δεματορά με το καϊμένο Ρίφι, τότες θενα συγκάνουνε η πεθερά κι η νύφη
Ερμής	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Έρωτας	Ο βήχας, ο έρωτας και ο παράς (τα λεφτά) δεν κρύβονται.
Ερωτόκριτος	Και πούθεμ μπου Ρωτόκριτος, και πούθεμ που Αρετούσα
Εύα	Αν εγελάστηκε ως κι ο Αδάμ, είναι που ήταν η Εύα !
Εύα	Γαμώ το μουνί της Εύας
Ευαγγελία	Άμα υπάρχει το λιλί, χορεύει και η Βαγγελή
Ευάγγελος	Καλώς τον κύριο Ευάγγελο που ‘χει την τρίχα κάγκελο
Ευάγγελος	Σκίσε με Βαγγέλη και πέτα με στ΄ αμπέλι
Ευάγγελος	Στάζει μέλι η πούτσα του Βαγγέλη.
Ευγενία	Στις καστανιές του Παπαλιώνη κλαίει η Βγένω και δεν μορώνει…(Αντρώνι)
Εύη	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Ευθυμία	Θύμωσε η Θυμιώ και ξύπνησε το πρωί με θυμό.
Ευτύχης	Η μόρφωση τον ευτυχή στολίζει, τον άτυχο με θάρρος τον οπλίζει.
Ευτυχία	Στην ευτυχία έχεις πολλούς, στη δυστυχία κανέναν.
Ευτυχία	Σαν κυνηγάς την ευτυχία, να σηκώνεσαι νωρίς.
Ευτυχία	Μη γυρεύεις την ευτυχία. Έρχεται μόνη της.
Ευτυχία	Η ευτυχία μοιάζει με χειμωνιάτικο ήλιο. Ανατέλλει αργά και δύει νωρίς.
Ευτυχία	Η ευτυχία με τη δυστυχία σ’ ένα έλκηθρο ταξιδεύουν (Ρώσικη)
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει ανησυχίες και η δυστυχία ελπίδες.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να δώσεις χωρίς να το’χεις.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι διάλειμμα της δυστυχίας.
Ευτυχία	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις αυτό που κάνεις.
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει κατοικήριο τη ψυχή και δεν βρίσκεται στα χρήματα ή στα βοσκοτόπια
Ευτυχία	Τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία
Ευφροσύνη	Ή σε πήρα ή με πήρες, παρθήκαμε, Φροσύνη μου
Ευφροσύνη	Χόρευγε Μαριά και Ρήνη χόρευγε κ’ εσύ Φροσύνη
Ευφροσύνη	Γι' αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη
Ζαμπέτα	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, (ή Ζαμπέτω >> από το Ελιζαμπέτα) πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ζαφειρία	Όλα τα ’χει η Ζαφειρούλα ο φερετζές της λείπει
Ζαφείριος	Κατὰ μάνα, κατὰ κύρη, ἔκαμαν καὶ γιὸ Ζαφίρη
Ζαφείριος	Φάε Ζαφείρη. Τι να φάω, πλαστήρι;
Ζαχαρία	Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
Ζαχαρίας	Ανάθεμά σε Ζαχαριά με το ζακόνι πόχεις κάθε βδομάδα πόλεμο κάθε μήνα γυναίκα
Ζεύς	Αλλ’ ου Ζευς άνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτά.
Ζωή	Ζωή χωρίς γιορτές, μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.
Ζωή	Η ζωή ειν' ένας κώλος: ή προλαβαίνεις και τον γαμάς, ή δεν προλαβαίνεις και σε χέζει.
Ζωή	Μια ζωή χρωστάμε ούλοι μας. (Κεφαλονίτικη παροιμία)
Ζωή	Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα
Ζωή	Κανένας δεν πεθαίνει παρθένος. Η ζωή τους πηδάει όλους.
Ηγούμενος	Όποιος έκανε γούμενος, έκανε και κελάρης.
Ηγούμενος	Για να γίνεις ηγούμενος, πρέπει να σε πηδήξει ο προηγούμενος.
Ηλίας	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Ηλίας	Από τ’ Αη – Λιός και πέρα τον κακό καιρό καρτέρα.
Ηλίας	Από τ’ Άη-Λιος ο καιρός γυρίζει αλλιώς. ή Απ' τ' Άη – Λιός και μπρός γυρίζει ο καιρός αλλοιώς  ή Ήρθε τ’ Αη – Λιός, γύρισε ο καιρός τ’ αλλιώς.
Ηλίας	Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα.
Ηλίας	Της αγιά Μαρίνας ρόγα, του άη -Λιός σταφύλι. και το δεκαπενταύγουστο γεμάτο το κοφίνι 
Ηλίας	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Ηλίας	Ξημερώματα του άι Λία είδες τον σσύλλον κουλλούριν, ο γρόνος εν ναν καλός.
Ηλίας	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος) ή Της Άγιας Μαρίνας σύκο, του Αη – Λιά σταφύλι και του Αγίου Παντελεήμονα γιομίζει το μαντήλι.
Ηλίας	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Ηλίας	Άιλιά πού τοϋ κόπη κοντό τό πουκάμισο.
Ηλίας	Μπρός πίσω τ’ Αηλιός σπορίζει η πέτρα στο γιαλό.
Ηλίας	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Ηλίας	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Της αγιάς Μαρίνας ρόβα τζαί τ' άϊ Ηλιού κνιζί 
Ηλίας	Αϊ – Γιάννης και νερό, όπ΄Αγιολιάς και ράχη 
Ηλίας	Άγιος Ηλίας στα βουνά κι΄άη Νικόλας στα πελάγη 
Ηλίας	Ήρθε τ’ Αη – Λιός, γύρισε ο καιρός τ’ αλλιώς.
Ηλίας	Μπρός πίσω τ’ Αηλιός σπορίζει η πέτρα στο γιαλό.
Ηλίας	Απ' τ' Άι – Ηλιά το βράδυ βάζει η ελιά το λάδι 
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα δωσ' μου σύκα κι άη Λιά άπλωσε και πάρε 
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια 
Ηλίας	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Ηλίας	Της αγιάς Μαρίνας σύκο τ' άι Τσηρύκου φάε καρύδι, τ' άι Λιά φάει σταφύλι, πάρε τσαί στο πανηγύρι 
Ηλίας	Τ' Άη Λιά με το μαντήλι, του Χριστού με το κοφίνι
Ηλίας	Τ' άη Λιά πάει στ αμπέλι και η κουτσή Μαρία 
Ηλίας	Την ημέραν τ' Αιλιώς (Προφήτου Ηλίου 20 Ιουλίου) γυρίζει ο καιρός αλλοιώς 
Ήλιος	Ας λάμπει ο ήλιος κι ας είναι και τα βουνά.
Ήλιος	Του ηλίου τηγ καρδίαν έχω
Ήλιος	Ο ήλιος λάμπει για όλο τον κόσμο
Ημέρα	Κάθε ημέρα δεν είναι τ' Αϊ Γιαννιού.
Ημέρα	Άσπρος ήλιος, μαύρη ημέρα.
Ημέρα	Του Γενάρη το φεγγάρι, ήλιος της ημέρας μοιάζει
Ημέρα	Του Γενάρη το φεγγάρι την ημέρα σιγοντάρει.
Ημέρα	'Ολημέρα Καλογιάννη καί τό βράδυ Κακογιάννη.
Ημέρα	Ηύραμεν ζουρλόν παπάν, καί όλη μέρα ψάλλωμεν.
Ημέρα	Την ημέρα της Υπαπαντής, ούτε ράμα στο βελόνι ούτε τσάκνο στο γομάρι
Ήρα	Να ξεχωρίσουμε (Ξεχώρισε) την ήρα (=ζιζάνιο) από το σιτάρι.
Ηρακλής	Εσιέστην η Φανού τζι εγρίστην ο Ηράκλης
Ηρακλής	Προς δύο ουδέ Ηρακλής. Αρχίλοχος, 725-650 π.Χ., Αρχαίος ιαμβογράφος
Ήρως	Δε θα μπορούσε να νοηθή ήρωας χωρίς τραύμα
Ήφαιστος	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Προμηθεύς Δεσμώτης) (για τα δεσμά του Προμηθέα)
Ηώς	Ηώς ορώσα τα νυκτός έργα, γελά.
Θεοδώρα	Παστρική καλή Θοδώρα το τσαρούχι μέσ' την πίτα (στο πινάκι).
Θεοδώρα	Παστρικιά η Θουδώρου, ν’ κουτσουλια μεσ’ την πιτα
Θεοδώρα	Με τη θεια μου τη Θοδώρα, επηγαίναμε στη χώρα Κι έλεγε μου κι έλεγα της, κι άγγιζε μου κι άγγιζα της.
Θεόδωρος	Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
Θεόδωρος	Λαζαch μαζάch τον Θόδωρον, πρεμέζ την Ναστασίαν 
Θεόδωρος	Ο chόκοτον ο Θόδωρον και ο μαναχόν ο Γιάνες   
Θεόδωρος	Ποιος είδε πράσινο άλογο και Θοδωρή με γνώση;
Θεόδωρος	Άλλος είν’ ο Θοδωρής κι άλλος εκείνος που θωρείς. ή Άλλος είναι ο Θοδωρής κι άλλος είναι απού θωρείς
Θεόδωρος	Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί . Κόβω τα γενάκια του ,πέφτουν τα βρακάκια του , τι είναι;
Θεόδωρος	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Θεόδωρος	Από κοντά απ’ τ’ς άλλους ως και Κουτσοθοδωρής χορεύει
Θεόδωρος	(Γυρίζω ή γυρίζει) σαν τον Μουρλοθοδωρή απο του Μπουρντάνου.
Θεολογία	Αυτό δεν θέλει (ή χρειάζεται) πολλή (ή μεγάλη) θεολογία 
Θέος	Του ακαμάτη το τσουκάλι ο Θεός το μαγειρεύει.
Θέος	Το στανιό και τη βία ο θεός τα 'δωσε.
Θέος	Ζευγαρώνει ο θεός δυο κακούς κι έτσι χαλάει δυο σπίτια.
Θέος	Ο Θεός στα ψηλά βουνά ρίχνει το χιόνι.
Θέος	Ο Θεός βλέπει το βουνό αν είναι ψηλό ή χαμηλό και ρίχνει το χιόνι. )
Θέος	Ο Θεός να σε φυλάξει από νότο γιονιστή κι' από βοργιά βροχάρη 
Θέος	Τι εδωκ’ ό Θεός και τι νά πάρ’ ό Χάρος;
Θέος	Να σε φυλάει ο Θεός από κουμπάρας μάτια κι από χήρας πόδια.
Θέος	Να σε φυλάει ο Θεός από φτωχό περήφανο κι από γέρο πόρνο
Θέος	Κούτρα, γρα, το μονοδαύλι, να το κάμ' η θος (Θεός) τριδαύλι 
Θέος	Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει!!!
Θέος	Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε;
Θέος	Πρώτη βοήθεια του θεού, δεύτερη του γειτόνου.
Θέος	Σ' όσους δε δίνει ο Θεός παιδί, δίνει ο διάολος ανίψια.
Θέος	Στα στραβά πουλιά ο Θεός χτίζει φωλιά.
Θέος	Στο φαϊ και στο γαμήσι ο Θεός δεν κάμει κρίση.
Θέος	Τα στραβά πουλιά ο Θεός τα κάνει φωλιά
Θεριστής	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή
Θεριστής	Απ’ αρχής τον θεριστή, του δρεπανιού γιορτή.
Θεριστής	Γενάρη πίνουν το κρασί, το θεριστή το ξίδι.
Θεριστής	Θεριστής με το δρεπάνι, τον καιρό του δεν τον χάνει.
Θεριστής	Τον Θεριστή, ο νοικοκύρης τηράει την ελιά και τραβάει τα μαλλιά του»
Θεριστής	Ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Θεριστής την πείνα
Θεριστής	Καλώς τόνε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει, και με τα στάρια τα ππολλά, το σπίτι μας φορτώνει.
Θηριανός	Φοβάται ο Γιάνης το θεριό και το θεριό το Γιάννη
Θωμαή	Ό,τι βγάζει η κυρα-Θωμαή, μια στο γλέντι και μια στο φαΐ.
Θωμάς	Είναι άπιστος Θωμάς
Θωμάς	Αυτά είπε ο Θωμάς και άφησε την γυναίκα του σε μας.
Ιάκωβος	Ίντα σε κόφτει που τον βουν του Γιακουμή
Ιάκωβος	Εδώκαν μιαν του Γιακουμή, πισίαν με το μέλι, τζι' είπεν τους ο ποδκιάντροπος πως δεκαπέντε θέλει
Ιγνάτιος	Του Αγίου Ιγνατίου αγναντεύ' ο ήλιος κατά το καλοκαίρι
Ιούδας	Κόκκινα γένια, μάτια γαλανά, καρδιά του Ιούδα, ψυχή του σατανά.
Ιωάννα	Όλοι θέριζαν κι η Γιαννούλα άσπριζε..
Ιωάννα	Η Γιαννούλα με φουστάνι ω τι λύγισμα που κάνει 
Ιωάννα	Τού βαλε την καπιστράνα (χαλινάρι) κ' Γιαννιά!
Ιωάννα	Νοικοκυρά με τ' όνομα η καρακάξα η Γιάννενα 
Ιωάννα	Και ο Γιάννης μούρλιακας, κ' η Γιάννενα μουρλιάκο 
Ιωάννα	Τα λειβά ... μωρή Γιαννούλα 
Ιωάννα	Απ' εδώ ως τα Γιάννινα για κυρά Γιάννενα
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες, ενός κοκόρου γνώση και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον φωνάζουμε. (βαφτίσαμε)
Ιωάννης	Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, να μας δάνειζαν καμπόση.
Ιωάννης	Βγάλε Γιάννη το παιδί σου να γιορτάζει κάθε μήνα.
Ιωάννης	Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι... Γιάννη θα γυρέψω!
Ιωάννης	Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	Γιάννης πήγε, Γιάννης ήρθε
Ιωάννης	Δεν είναι κάθε μέρα τ’ Άι-Γιαννιού”
Ιωάννης	Έχ’ κι ο Γιάννς καΐκ’
Ιωάννης	Κάμε Γιάννη τη δουλειά σου κι ύστερα είμαι πάλι θεια σου
Ιωάννης	Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.
Ιωάννης	Κατά τον μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι (ή λάδι) να γιάνει
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι (ή μέλι).
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του…
Ιωάννης	Ο Γιάννης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Ιωάννης	Όπου γάμος και χαρά, τρέχα Γιάννη μασκαρά
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	Παναγία κι Άι-Γιάννη, βάλε ψάρι στο τηγάνι
Ιωάννης	Πότε ο Γιάννης δε μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
Ιωάννης	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Ιωάννης	Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέμε και το Γιάννη δεν τον θέμε.
Ιωάννης	Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης
Ιωάννης	Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Ιωάννης	Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τονε κράξανε. (Παξοί)
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ' Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.
Ιωάννης	Του Γιάννου η φλογέρα
Ιωάννης	Είπαμεν Γιαννή να κλάννεις, μα να μεν το πολλοκάμνεις
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Άλλη δεν έκαμε παιδί, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη
Ιωάννης	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Ιωάννης	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Ιωάννης	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ιωάννης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Ιωάννης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Ιωάννης	Από Ναννάκου
Ιωάννης	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Ιωάννης	Τα πράγκας και τα σίδερα τη ζαβαλή τη Γιάννε έν’
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Δεν είναι Γιάννης είμαι γιανακτής και δεν είναι Γιαννάκης είναι γιανακουλης
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	-Άγιε μου Αγιάννη μου Ριγανά, φέρνεις δροσούλα στα μνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, κάνουν γιόμα κι οι κουτοί!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά και πέρα θέλουν τα μνιά αγέρα!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ανοίγ’ ο Θεούλης τ’ ασκιά.
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, αρρωσταίνει ο τεμπέλης βαριά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάλε για σκούφια τα βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βαραίνουν τα ράσα τον παπά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βλέπει κι περβολάρης χαρά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βρωμάν τα βαριά μουνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ιδρώνουν βυζιά και μνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μακριά από φωτιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μαυρίζει ο ήλιος τα σπαρτά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μη σε βρει βαριά γκαστριά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μην ξανατρώς αυγά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μην ξαναφοράς βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μουσκεύουνε ούλα τα βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξεβρακώνεται κι η κυρά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάν’ στ’ αλώνια τα σπαρτά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χαρά ’χουν τα μποστανικά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ψήνει ο ήλιος τ’ αυγά!
Ιωάννης	Απ’ του Ριγανά και πέρα θέλουν τα μνιά αέρα!
Ιωάννης	Απ’ του Ριγανά και πίσω, τρούπω τον κώλο σου στον ίσκιο!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάρε την τσίτσα σου κοντά!
Ιωάννης	Δόξα να ’χεις Αγιάννη μου Θεριστή, που ’δα την πούτσα μου ορθή!
Ιωάννης	Ήρθε τ’ Αγιάννη, ανασαίνει το δρεπάνι!
Ιωάννης	Θερίζει ο Γιάννης, δροσίζει ο Αγιάννης!
Ιωάννης	Θεριστή μου κι Αγιάννη, κάνε το πράμα μου να γειάνει!
Ιωάννης	Όποιος τ’ Αγιαννιού θερίζει, ο Διάβολος τον ορίζει!
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θερκόν τζαι το θερκόν τογ Γιάννην.
Ιωάννης	Εξηνταπέντε Γιάννηες, έναμ πετεινόβ βαρούσιν.
Ιωάννης	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Γιάννης έρκεται με το κονταρόξυλλον τζαι κονταροξυλίζει σας.
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Τ’ Αγιανιού του Ριγανά, πάνε οι Βλάχοι στα βουνά.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, βάλε καπίστρι στο τσουπί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, θέλει κι η χήρα να δροσιστεί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, κάνουν κι οι φτωχοί γιορτή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, πέταξ’ η βλάχα το βρακί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρεύει και το μουνί αρτυμή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, δεν θέλει το μουνί ντροπή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά κουρεύουνε μνιά και αρνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάλε την βλάχα ανάσκελα!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, θέλουν τα μνιά δροσιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, κουρεύουν κι βλάχες τα μνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξεψειρίζουν τα μουνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ούλες τις κρένουν τα σταμνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάν’ οι βλάχοι στα βουνά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πιάνει Λίβας τα σπαρτά!
Ιωάννης	’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξετάζουνε οι ρουφιάνες τα ριζικά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάνει κι ο Διάβολος την ουρά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χλιμιντράει κι η παπαδιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χωσ’ τον κώλο σου στην σκια!
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Ιωάννης	Βοηθάει ο Άη- Γιάννης και ο Σταυρός, γιομίζει το αμπάρι κι ο ληνός.
Ιωάννης	Ακόμη δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε.
Ιωάννης	Έλα να σε κάψω Γιάννη να σε κάψω για να γιάνεις
Ιωάννης	Όλην την ημέρα Καλογιάννη, και το βράδυ Κακογιάννη.
Ιωάννης	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Ιωάννης	Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του.
Ιωάννης	Είχαμε το Γιάννη γερό, έπεσε το κόσκινο και τον πλάκωσε.
Ιωσήφ	Σαν ο Iσούφης με τον Τζαμαλή
Καδής	Ο καδής γαμεί τη μάνα σου τζαι πού να τον αγκαλέσεις (καταγγείλεις);
Καδής	Αθθά Τουρτζιέψεις να γινείς καδής Αν θα τουρκέψεις φρόντισε να γίνεις καδής
Καθαριώτισσα	Πήγα κ' ηύρα την αγιακαθάρα
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Καλόγερος	Που τον τζαιρόν π' αγάπησα του τζύκκου καλοήριν, μήτε τον γάμον είδα το, μήτε το παναύριν
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα ράσα του.
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκοψε τον πούτσο του.
Καλόγερος	Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
Καλόγερος	Επάσχασε ο καλόγερος, κουκιά του μαγειρεύουν.
Καλόγερος	Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο.
Καλόγερος	Αράθυμος καλόγερας, εύκαιρο το σακί του.
Καλόγρια	Καλόγρια στα γεράματα.
Καλόγρια	Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια
Καλομοίρα	Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
Καλομοίρα	Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.
Καλόμοιρος	Ο τελευταίος για καλομοίρης για κακομοίρης.
Καρδιανός	Όπ΄ έχει πλατειά καρδιά, ποτέ του δε γερνάει 
Κάρολος	Ο Κάρολος καρύδια τρώγει 
Καστανα	Καιρός πουλεί τα κάστανα καιρός τα ξαγοράζει 
Κατερίνα	Κατίνα, σαλαμακι!
Κέρκοπας	Αγορά Κερκώπων. Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Κέρκυρα	Έγιν' ο τόπος ελευθέρα Κέρκυρα
Κέρκυρα	Ελευθέρα Κέρκυρα χ... όπου θέλεις
Κήρυκος	Αγιίου Κήρυκ΄σήμερα, κακό κιρίκ', έλεγαν οι Κοννιάροι (οι Τούρκοι) οι παλιοί 
Κήρυκος	Κηρύκ’ και Μηρύκ’ κι απ’ τ’ αμπάρ’ στο παίρν’.
Κίτσος	μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη τον αρχιληστή,
Κλεοπάτρα	Η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα.
Κονδυλία	Η Κοντύλω με την Λένη
Κονδύλιος	Ο Κοντέλιας πάει στο Βόλο και η Βασίλω ξει τον κώλο.
Κόραξ	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Κόραξ	Ένα κοράκι βρίσκεται πάντα κοντά σ' ένα άλλο κοράκι.
Κόραξ	Κόρακας να σε πιάσει. (το λέμε όταν βήχει πολύ κανείς)
Κόραξ	Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
Κόραξ	Κόρακος εξελεύσεται «κρα».
Κόραξ	Κάνει κι ο κόρακας αητό, κάνει κι αητός κουρούνα
Κόραξ	Άν άκουε ο θεός των κοράκων τις φωνές γάϊδαρος δε θ’απόμενε σε σπίτια και αυλές
Κοσμάς	Ήνταν ’ίνεται ο κόσμος, ας ίνεται και ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς.
Κοσμάς	Ότι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Κοσμάς	Άμα τρώει ο κόρμος, τρώει κι ο Κορμάς  (κόρμος= κόσμος, Κορμάς=Κοσμάς)
Κροίσος	Πλούσιος όπως ο Κροίσος
Κύρα	Η κυρά έχει το σπίτι και η δούλα το κλειδί 
Κύρα	Η κυρά έχει τον άντρα και η δούλα τα κλειδιά! 
Κυριακή	Αγίας Κερεκής άψιμον
Κυριακή	Δώσε το Σάββατο, θα βρεις την Κυριακή.
Κυριακή	Άλλης Κυριακής ανάγνωσμα
Κυριακή	Όλη η βδομάδα του γαμπρού και η Κυριακή της νύφης.
Κυριακή	Της Κυριακής τα όνειρα, ή στη μέρα ή στο χρόνο
Κυριακή	Κυριακή κοντή γιορτή. ή Σαββάτο Κυριακή κοντή γιορτή.
Κυριακή	Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.
Κυριακή	Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί.
Κυριακή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Κυριάκος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Κωνσταντίνος	Ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά
Κωνσταντίνος	Και παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα ’φερε η κατάρα
Κωνσταντίνος	Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς.
Κωνσταντίνος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Κωνσταντίνος	Από Σάββατον ως Σάββατον, εκκέλιασεν ο Κώστας
Κωνσταντίνος	Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη ή Ξύλον τέμνων Κώνσταν ποίει.
Κωνσταντίνος	Τι λέγεις παπά Νίκο; Ό,τι λέγ' ο παπα Κώστας 
Κωνσταντίνος	Η Κωσταντινιά είν' της ολίγα κι ακού τον Κώστα να γκαρίζει 
Κωνσταντίνος	Βίλντα, Γιάννη, τουν Κώστα, κι' άλλους Κώστας δε 'νι 
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας κάθεται και ο Γιάννες γυναικίζει 
Κωνσταντίνος	Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ' ασκέρι σου;
Κωνσταντίνος	Από τ' Άη – Κωνσταντίνου και την νύχτα ξεραίνονται τα σπαρμένα 
Κωνσταντίνος	Είναι για τον άη Κωνσταντίνο-για τα κυπαρίσσια 
Κωνσταντίνος	Κ'τσοί γκαβοί στον άγιο Κωνσταντίνο 
Κωνσταντίνος	Πόθεν που τ' Αντριά γουμάρα κι του Κώστα πουλαρίνα
Κωνσταντίνος	Κόψε ξύλον κάμε Κώνσταν 
Κωνσταντίνος	Αλλουνού έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη  ή Έμενα ήβγεν τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη 
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πίνει 
Λάζαρος	Ποττέ του αβκόν εν έδωκεν, μήτε τ΄άι Λαζάρου.
Λάζαρος	Με τη φωνή και ο Λάζαρος
Λάζαρος	Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο
Λάζαρος	Κέρινος ή Κίτρινος σαν τον Λάζαρο
Λαμπρά	Θα κρατήσουν όσο της Λαμπρής τ' αυγά.
Λαμπρά	Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
Λαμπρά	Τη Γέννηση την άβρεχη, τα Φώτα χιονισμένα και τη Λαμπρή βρεχούμενη , τα πάντα ‘φτυχισμένα.
Λαμπρά	Απόκριες στο σπίτι σου και Λαμπριά όπου λάχει.
Λαμπρά	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Να μη ζηλέψεις τη Λαμπρή γυναίκα και τον Απριλομάη φοράδα.
Λαμπρά	Απ’ το Γενάρη ως τη Λαμπρή, δεν έχει σχόλη και γιορτή.
Λαμπρά	Άσχημη η Λαμπρή όταν βρέχει κι ο φτωχός όταν δεν έχει.
Λαμπρά	Γλυκός η ν-ύπνους την αυγή, γυμνός η κώλους τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ο ύπνος την αυγή, ζόρκος ο κώλος τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος την αυγή, παλιά ρούχα τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος το πρωί, χωρίς φαΐ τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Έχεις γρόσια στο πουγκί, όθε θες κάνεις Λαμπρή.
Λαμπρά	Καλός ο ύπνος το πρωί, παλιά παπούτσια τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Κατά που λέει το χαρτί κι ομολογάει η φλάσκα, ούτε και πέρυσι Λαμπρή ούτε και φέτο Πάσχα.
Λαμπρά	Μαθημένου είνι τ’ αρνί να κουρεύγιτι κ’ Λαμπρή.
Λαμπρά	Να ’ταν τα Φώτα βροχερά και η Λαμπρή βροχάτη.
Λαμπρά	Σαν είν’ τα Φώτα φωτεινά, πάντα η Λαμπρή δροσάτη.
Λαμπρά	Της νύφης τα προικιά σαν της Λαμπρής τ’ αυγά.
Λάμπρος	Αν σ’ αρέσει μπαρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο
Λιβάνιος	Έγινε ο λύχνος θυμιατό κι η κουτσουλιά λιβάνι
Λοΐζος	Βούννου-Βούννου δουλαππάτζιμ μου, να κάμνεις την οντζιάσ σου, να φας τηγ καυκαλλιάσ σου· βρε Λοϊζή, που είσαι και γυρίζεις τζέν έρκεσαι να φας όρνιθαμ με το ρύζι.
Λοΐζος	Έγινε Λούης
Λουκάς	Του Αγίου Λουκά σπέρνει (ή σπείρε) κουκιά.
Λουκάς	Αν βρέξει τ’ Αϊ – Λουκά, χέσε μέσα στα βρακιά.
Λούλα	Όσα δεν πιάνει η Λουλού, τα κάνει µαργαριτάρια.
Λούλα	Απ' ολούθε και απ' ούλα, ούλα τα μαζώνει η Λούλα 
Λουλούδης	Ο καιρός πουλεί τα λάχανα κι ο Μάης τα λουλούδια 
Λουλούδης	Τον έκανα λουλούδι 
Λυγερή	Απάντησε μου, λυγερή, πότε θ' αλλάξουν οι καιροί;
Λύκος	Ο λύκος κι αν εγέρασε κι ασπρίσαν τα μαλλιά του, ούτε την γνώμη άλλαξε ούτε και τα μυαλά του.
Λύκος	Μισακός ο γάιδαρος, για να τον φάει ο λύκος.
Λύκος	Εβάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. ή Βάλανε το λύκο να φυλάει το μαντρί.
Λύκος	Άφησαν το λύκο να φυλάει τ’ αρνιά.
Μαγδαληνή	Η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Πρόκοψ’ η Μαγδάλω, το Σαββάτο το Μεγάλο
Μαγδαληνή	Το άλλο το’ φαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Έκαμε ο σκαλτζής σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Μαγδαληνή	Έκαμ' ο σκαλτσάς σκαλτούνι κ' η Μαγδαληνή τσιπούνι! 
Μαλαματένια	Ζουντάνιψι η Μαλάμου, ζητάει του σ’χώριου πίσου
Μαργαρίτα	Τρώγε πίνε Μαργαρίτα, μα έχε έγνοια και την πίτα
Μαργαρίτης	Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (ή φούντα) με μαργαριτάρι.
Μαρία	Αγγονίστην τζι η Πελλομαρού μηλλόπιτταν
Μαρία	Η Οσία Μαρία είπεν, ενενήντα εννέα κι άλλ’ έναν εκατόν
Μαρία	Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα ζουρνατζή
Μαρία	Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.
Μαρία	Και η κουτσή Μαρία
Μαρία	Κάνει την οσία Μαρία
Μαρία	Λωλά χορεύγεις, Μαριορή, και φαίνονται τα τσα σου.
Μαρία	Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί.
Μαρία	Ολα τα χε η Μαριορη, ο φερετζες της ελειπε
Μαρία	Τα ’χεν η Μαριά στο νου της, τα ’βλεπε και στ’ όνειρό της,
Μαρία	Χόρευε, κυρά Μαρού κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Αγάπαγε η Μάρω το χορό βρήκε και άντρα χορευτή
Μαρία	Ένα το 'χει η Μαριορή, το στεγνώνει το φορεί
Μαρία	Χόρευκε τζυρά Μαρού τζι έσιει τζι έννοιαν του μωρού. (ή του σπιθκιού)
Μαρία	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαρία	Λοαρκάζει τζι η Μαρικκού τον άντραν της μες στους πραματευτάες
Μαρία	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Μαρία	Μπρος Φραξία, πίσω Μαριγώ κι απο πίσω τα κοπελάρια.
Μαρία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Μαρία	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Μαρία	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Μαρία	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Μαρία	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Μαρία	Όταν οι άλλοι αποτρυγούσαν, η Μαρία έπλεκε καλάθι.
Μαρία	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριά κι από πίσω κοφινόκωλη.
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριώρα κι από πίσω κουτσοκώλα.
Μαρία	Είχαμε τόσα σκατά, ήρθε και η Σκατομαριά.
Μαρία	Πού πας Μαρία, Μαριώ, Βιολιά ακούω και πάω να δω
Μαρία	Ντέρτι που το ‘χει η Μάρω που ‘ναι το μουνί της μαύρο.
Μαρία	Το χωριό καιγότανε και η Μαριώ γαμιότανε.
Μαρία	Έμπα στο χορό, να σε δω, κυρά Μαριώ
Μαρία	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Μαρία	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Αν σου κάτσει η Μαρία, τύφλα να’ χει ο Διονύσης.
Μαρία	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Μαρία	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Μαριέττα	Εν το βορτίν της Κέττας.
Μαρίνα	Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα.
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας δείχνει, σύκον τζ’ αι σταφύλιν τζ’ αι πορτίν στο γαλευτήρι
Μαρίνα	Τ’ Αγιά-Μαρίνας μπαίν’ Και το κούτρελο στ’αμπέλι (Τήνος)
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Μαρίνα	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Μαρίνα	Της αγιάς Μαρίνας ρόβα τζαί τ' άϊ Ηλιού κνιζί 
Μαρίνα	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Μαρίνα	Της αγιάς Μαρίνας σύκο τ' άι Τσηρύκου φάε καρύδι, τ' άι Λιά φάει σταφύλι, πάρε τσαί στο πανηγύρι 
Μαρίνα	Τσ' αγιά Μαρίνας σύκο και τ' αλιτροπιού σταφύλι
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα μάραινε όλους τους κερατάδες 
Μαρίνα	Κουκούδι τση Παραμυθιάς και τση Αγιά Μαρίνας 
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα μάρανε μάννα και θυγατέρα 
Μαρίνα	Εδώ έμπλεξα την Αγια Μαρίνα με το βήσσαλο = Μεγάλη πληθώρα από ψάρια
Μαρίνος	Ο Μαρίνος και η νύφη (Από το όμορφο και συγκινιτικό διήγημα του Αργύρη Εφταλιώτη - Μαρίνος Κονταράς)
Μάρκος	Εμείναμεν σαν έμεινεν ο Χατζημάρκος πέρσι που λείψαν του τα κάρβουνα τζι εν είσιεν να δουλέψει.
Μάρκος	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Μάρκος	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος 
Μάρκος	Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο  ή Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο 
Μάρτης	Από 'σιει κόρην όμορφην του Μάρτη εν την δείχνει
Μάρτης	Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα
Μαύρα	Της Αγια – Μαύρας έρχεται ο καιρός της λαύρας.
Μεθόδιος	Του' ή Μου’ ψησε το ψάρι στα χείλη
Μελέτιος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Μελέτιος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Μέλισσα	Αν έκαναν όλες οι μέλισσες μέλι θα το 'τρωγαν και οι γύφτοι.
Μέλισσα	Οι μέλισσες δεν γίνονται σφήκες.
Μέλισσα	Η μέλισσα από τα λουλούδια παίρνει το μέλι.
Μέλισσα	Χωρίς κηφήνες μελίσσι δεν υπάρχει.
Μέλισσα	Αν δεν σε κεντρίσει η μέλισσα, μέλι δεν τρως.
Μέλισσα	Αν είσαι μέλισσας παιδί κέντρωσε και μην λαλείς.
Μέλισσα	Αν κάνανε ούλες οι μέλισσες μέλι δεν θα το χώραγε το κουβέλι.
Μέλισσα	Μια η βασίλισσα πολλές οι μέλισσες.
Μέλισσα	Μια μέλισσα δεν κάνει μέλι.
Μελπομένη	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια
Μελωδία	Η μελωδία είναι που κάνει το τραγούδι
Μεχμέτ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Μήλος	Αν εν μήλον ν'αθθίσει, τζι' αν ρόβιν εννά λουβήσει.
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά βασιλεύει η Πούλια. (10 Δεκεμβρίου)
Μιλτιάδης	Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον.
Μιχαήλ	Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μιχαήλ	Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη.
Μιχαήλ	Μιχάλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες.
Μιχαήλ	Ψόφσι(ν) του βόιδ, πέθανι(ν) ου Μχάλτς
Μιχαήλ	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος 
Μιχαήλ	Χα ο Μουχάλτς, χα και το χάλνατ'
Μιχαήλ	Μιχαλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Μιχαήλ	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μικές παλαβωμένος 
Μιχαήλ	Κάκιουσι Μχαλιός κι γύρσι του βρακί τ' αλλιώς 
Μιχαήλ	Έτσι τζ' αλλοιώς επέθανεν ο Μιχαληός
Μιχαήλ	Κάκιωσεν ο Μαγαλιός γύρισε τον κ.... εμπρός 
Μιχαήλ	Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη.
Μιχαήλ	Χρωστάει του Μιχάλη ή Χρουστάει του Μχάλ’
Μιχαήλ	Χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο.
Μιχαηλία	Γρωστεί (χρωστάει) της Μιχαλούς
Μυρτίς	Απού περάση από μυρτιά και δεν πάρη κλωνάρι, να μη χαρή την νεότην του, και ας είν'και παλληκάρι 
Μύρων	Για συγγνώμη και για μύρο κίνησε να πας στην Σκύρο.
Ναθαναήλ	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Ναθαναήλ	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Νάξος	Άμα θες σύντροφο άξο, πάρε νύφη από τη Νάξο.
Νασρεντίν	Μη λες χαζά και ναστραδίνκα
Νασρεντίν	Σαν του Ναστραδίν χότζα το βιολί
Νασρεντίν	Του Νασταδή – χότζα οι δουλειές 
Νασρεντίν	Ποίτσεν δα 'αν τον Ναστραδί – χοτζά
Νέτζω	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Νικήτας	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Νικήτας	Από του Άη – Νικήτα κοίτα και από του Άη – Γιωργιού ξεκοίτα.
Νικηφόρος	Ώ πλην γυναικός τα δ' άλλα Νικηφόρος. Ο τελευταίος στίχος από το επίγραμμα στον τάφο του Νικηφόρου Φωκά
Νικοκλέας	Άλλος στου Κόκλα κι άλλος στου Πυρή
Νικόλαος	Ο άη Νικόλας ο σπάστα όλα, κάφτα όλα, και αγάπα με
Νικόλαος	(Περι) Γέλα του Νικόλα, να περάσεις τολ λιμνιώνα
Νικόλαος	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Νικόλαος	Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο.
Νικόλαος	Αϊ Νικόλα Καραβιάρη, κάνε μου και τούτη τη χάρη.
Νικόλαος	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Νικόλαος	Του Αγίου Νικολάου κοντά στο γρέκι, γιατί ψοφούν τα γίδια.
Νικόλαος	Αγία Βαρβάρα φώναξε κι Άγιος Νικόλας απεκρίθη.
Νικόλαος	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα
Νικόλαος	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Νικόλαος	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίση
Νικόλαος	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Νικόλαος	Ένα ο λύκος τρία ο Νίκος 
Νικόλαος	Εις τις τριάντα τ' Αντρία, στις έξι του Νικόλα  ή Αντριάς και μήνας, στ' ς έξ κι' άη Νικόλας 
Νικόλαος	Αϊ μου Νικόλα κάψε κι άφης κιόλα 
Νικόλαος	Νικόλα, Νικόλα που σκότωσις τη μάννα σου με μια παλιοπιστόλα 
Νικόλαος	Τι λέγεις παπά Νίκο; Ό,τι λέγ' ο παπα – Κώστας
Νικόλαος	Όρτσα, καπετάν Λολή, γιατ' ο κάρλακας λαλεί. Όλο όρτσα εγώ πάω και τον κάρλακ' αγρικάω 
Νικόλαος	Τα Νικολοβάρβαρα και τα βουνά τρομάξαν 
Νικόλαος	Άι Γιώργη Σκυριανέ, άι Νικόλα ψαριανέ, Ταξιάρχη Παναρμιώτη και αι Γιάννη Κρανιδιώτη
Νικόλαος	Άγιος Ηλίας στα βουνά κι΄άη Νικόλας στα πελάγη 
Νικόλαος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Νικόλαος	Άγις Γεώργις σκορπά τα παιδιά, Άγις Δημήτρις τα μαζώνει κι άγις Νικόλας καλά τα συμμαζόνει = Σημείον της διασποράς και παλινοστήσεως των κατοίκων
Νικόλαος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Νικόλαος	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Απού ‘χει σερνικό παιδί και δεν το βγάλει Νίκο, κάλλιο να ανέβει στα βουνά να παίζει τον περδίκο
Νικόλαος	Αη-Νικόλα βόηθα με. Κούνα και συ τα χέρια σου.
Νικόλαος	Θαρρώ, για τούτο και πολλοί Γάδαρον δεν σε κράζουν, αλλά ως τιμιώτερον, Νίκον σε ονομάζουν. Το όνομα εκέρδισες αυτό με πονηρίαν, και την ζωήν σου έγλυκες απ’ αύτα τα θηρία…
Νικόλαος	Μίλα με τον Νικολή που έχει την άδεια την πολλή
Νικόλαος	Ο ἁι-Νικόλας ἀσπρίζει τὰ γένια του
Νικόλαος	Χωρίς κουπιά κατ άρμενα, άγιε Νικόλα, βόηθα
Νικόλαος	Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Νικόλαος	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Νικόλαος	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Νικόλαος	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Νικόλαος	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Νικόλαος	Τώρα έχομε Νικολοβάρβαρα
Νικόλαος	Τα Νικολοβάρβαρα για βρέχει για χιονίζει 
Νικόλαος	Άγιε Νικόλα, βόηθα με!-Σήκω και συ, Νικόλα μου
Νικόλαος	Όπου δόξα κι παντιέρα, δέξου και τουν κυρ Νικόλαν
Νικόλαος	Του Αγίου Νικολάου που ’ναι της στεριάς και του πελάου (πελάγου).
Νικόλαος	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Νικόλαος	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Νικόλαος	Εγώ όταν σου μιλώ, εσύ άλλα των αλλών μπαρμπανικολό.
Νίνα	Νίνα λουκ γιάλου, νίνα λουκ βουνέλου
Νούλλας	Πως θα κάμη ντιν και ο Νούλλας κάτι! 
Νύχτα	Η μέρα με τη νύχτα.
Νύχτα	Αν ήξερες δυο γράμματα την άλφα και την βήτα και το Σταυρέ, βοήθει μοι, κι αν έπεφτει την νύχτα
Νύχτα	Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα.
Νύχτα	Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη.
Νύχτα	Όσο με βόηθηκε η νύχτα και η αυγή, δε με βόηθηκε μήτε μάνα μήτε αδερφή.
Νύχτα	Έγινε η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Νύχτα	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Νώε	Χάν Νώε το κγαρκγά (κόραξ) πώμεν σο λες (πτώμα)
Νώε	Πήγε σαν τον κόρακα του Νώε
Νώε	Κάμε με Νώε, να σε κάμω πλούσιον 
Νώε	Κάμε με Νώε, να σε κάμω προφήτη! 
Όμηρος	Από τα δυο κι όμηρός δεν έχουν άλλο μετρημούς τα κέρατα
Όμηρος	Ιδές αν πας όμηρος, μη μείνη ο χθρός σου πίσω!
Όμηρος	Φέρε του διαόλου την αθιβυλή να τονε δεις όμηρός σου
Όμηρος	Άκρην ηύρηκε ο στραβός μητ' οσίου μητ' όμηρός
Όνειρος	Αλλού το όνειρο και αλλού το θαύμα
Ονούφριος	Έγινε (κατάντησε) σαν τον άγιο Ονούφριο
Ονούφριος	Ο Νουφρής με τα λόγια κτίζει ανώγια τζιαι κατώγια
Ουράνιος	Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
Ούτις	Οὖτις ἐμοὶ γ' ὄνομα
Παλάμων	Εν τη απαλάμη και ούτω βοήσωμεν
Παλάμων	Βαρώ τα παλαμάκια για ένα (ή τον τάδε) 
Παναγιώτα	Απ' τ' ολότελα, καλή ειν' κι η Παναγιώταινα. ή Απ' το ντιπ κι' ολότελα καλή είν' κι' η Παναγιώτενα 
Παναγιώτα	Όπ' γάμος κι η χαρά, η Παναγιώτα μας μπροστά.
Παναγιώτης	Όλα είναι ματαιότης, που ‘λεγε κι ο Παναγιώτης
Παναγιώτης	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Παναγιώτης	Θα πει τον δεσπότη Παναγιώτη.
Παναγιώτης	Λες που τονέ λένε Παναγιότη, που είναι άγιος! 
Παντελεήμων	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (μαντήλι)
Παντελεήμων	Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. ή Κουτσοί, στραβοί κι ανάποδοι στον Άγιο Παντελεήμονα.
Παντελεήμων	Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Παντελεήμων	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Παντελεήμων	Απ’ το νιο στον Παντελιό, τύφλα να ’χουνε κι οι δυο.
Παντελεήμων	Λες να πης, κυρ Παντελέο, μα δεν ξέ'ς κι' εγώ τι λέω 
Παντελεήμων	Όπου κουτσός κι όπου στραβός, τσίρος και γόμπος (καμπούρης), και σπανός στον Άη-Παντελεήμονα
Παντελεήμων	Από τον Πάντο παντοχή κι' από τον Πρόκο προκοπή 
Παντελεήμων	Άγιε μου Παντελεήμονα, πάει το πουλί που ημέρωνα 
Παντελεήμων	Από τ' Άι – Παντελέμονα πέντε μέρες κι' Άοστος 
Παντελεήμων	Κουτσοί στραβοί στον Άι Παντελέο 
Παπίας	Τον έπιασε ο Πάπιας
Παραδείσης	Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο.
Παραδείσης	Μοναχός σου μήτε στον παράδεισο.
Παρασκευάς	Είπεν ο αγάς: "Ε, Παρασκευά!"
Παρασκευάς	Αδερφός του Γιάννη είναι ο Παρασκευάς
Παρασκευή	Πού αράζουν οι στραβοί, στην Αγιά Παρασκευή. ή Που κονέβουν οι στραβοί, στην άγιαν Παρασκευή 
Παρασκευή	Κάτα σο κρέας κι έφτασεν και είπεν: Παρασκευή έν'. (Ποντιακή)
Παρασκευή	Αν είν' τα Σάατα (Σάββατα) μακριά, Παρασκευές κοντά 'ναι
Παρασκευή	Ούλοι οι λωβοί στην Αγία Παρασκευή! 
Παρασκευή	Άγια μου Παρασκευή δοσ' μου σύκα και σταφύλι Παρ' το καλαθάκι σου και έλα
Παρασκευή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Παρασκευή	Το γέλιο της Παρασκευής εν κλάμα του Σαββάτου. ή Όποιος γελάει την Παρασκευή, κλαίει το Σαββάτο.
Παρασκευή	Το κλάμα της Παρασκευής εν γέλιο του Σαββάτου
Παρασκευή	Άλλα ‘ν’ τ’ άλλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Άλλα είναι τα μεγάλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Κουτσοί στραβοί στην Αγία Παρασκευή
Παρθενόπη	Tης Πόπης
Παρθένος	Κανένας δεν πεθαίνει παρθένος. Η ζωή τους πηδάει όλους.
Πασχάλης	Τα λόγια σου και του Πασχάλη τα χάπια
Πασχαλία	Έχασε τ’ αυγά και τα πασχάλια (ή τα καλάθια)
Πασχαλία	Ο Απρίλης με την Πασχαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά.
Πασχαλία	Απρίλης - Πασχαλιά, χελιδόνια, φως, χαρά!
Πασχαλία	Κάθε μέρα δεν είναι Πασχαλιά.
Πασχαλία	Έχασε τα αυγά και τα Πασχάλια
Πειθώ	Χρυσός Δανάην έπεισεν εθέλουσαν.
Περιστέρα	Όταν ασπρίσει ο κόρακας και γίνει περιστέρι.
Πέτρα	Πέτρα που βλέπεις νά'ρχεται, λιγότερο πονάει.
Πέτρα	Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει.
Πέτρα	Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δε πιάνει.
Πέτρα	Πέτρα που κατρακυλά, σπιτικό δεν κάνει.
Πέτρα	Μπρός πίσω τ’ Αηλιός σπορίζει η πέτρα στο γιαλό.
Πέτρα	Πετάνε πέτρες στα δένδρα που έχουν καρπούς
Πέτρα	Αν πέσει η πέτρα στ’αυγό, αλί στ’αυγό, αν πέσει τ’αυγό στην πέτρα, αλί στ’αυγό
Πέτρος	Εγέννησέ μας η γαδάρα του Κκελόπετρου.
Πέτρος	Αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πέτρος	Έστησεν αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πηνελόπη	O χρόνος δεν είναι Πηνελόπη. Κανέναν δεν περιμένει
Πίστις	Του κάκου συ με βρίζεις, του κάκου σ' επαινώ κανείς δε δίνει πίστη στους λόγους και των δυό 
Πίστις	Η πίστις, άνευ των έργων νεκρά έστι! 
Πίστις	Με τημ πίστι και με τον καιρό κάποτε τα βουνά ανταμόνονται 
Πίστις	Άνθρωπος που τα λέει ίστι, ποτέ δεν έχει πίστη 
Πίστις	Δεν έχ' πίστη και νόμο ή Δεν έχει νόμον μηε μπίστην
Πίστις	Δεν σ' έμνε μηδέ πίστη μηδέ παράδεισο απάνω σου 
Πίστις	Η πίστη του τον απώλεσε
Πίστις	Η πίστις σου σέσωκέ σε 
Πίστις	Καθενείς έχει και την πίστιν του 
Πίστων	Και μη γίνου άπιστος, αλλ' ααάπιστος 
Πιτυρεύς	Του διαόλου τ' αλεύρι πίτουρα.
Πιτυρεύς	Εσείς τα πίτερα και ' γιώ το σημιδάλλιν.
Πιτυρεύς	Πλύθθου με πίτερα να παστρευτής.
Πιτυρεύς	Δεν τρώει και πίτουρα
Πιτυρεύς	Οποιος ανακατώνεται με τα πιτουρα τον τρων' οι όρνιθες (κότες).
Πιτυρεύς	Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι
Πλούτος	Ο πλούτος φέρνει πλούτο.
Πλούτος	Πλούτος άνευ αρέτας ουκ ασινής πάροικος
Πολύδωρος	Χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
Πολύκαρπος	Άγιε Πολύκαρπε βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει.
Πολυχρόνης	Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Χέσε μέσα, Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Ψήσε μέσα, Πολυχρόνη, Πάσχα με βροχή και χιόνι.
Πολυχρόνιος	Τα παιδιά με λένε Χρόνη, οι Γέροι Πολυχρόνη 
Πρόδρομος	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Πρόδρομος έρκεται με τηγ γεροματσούκαν του.
Πρόδρομος	Του Προδρόμου και κουτσός γάδαρος, μια ώρα σκόλη (αργία)
Προκόπιος	"Του άι Προκόπη κόψ΄αγγούρι και της Παναγιάς καρπούζι
Προκόπιος	Άι μ' Προκόπη πρόκοψ για σύκα για ματζίλες
Προκόπιος	Τα’ Αϊ Προκόπη πρόκοψε Για σύκα και σταφύλιν
Προκόπιος	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Πύργος	Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Ρήγας	Ο Γύφτος Ρήγας κι αν ντυθεί τη γυφτουλιά του δείχνει.
Ρήγας	Ο μάντης ρήας τζ' αν γενή, πάλε μαντιές μυρίζει 
Ρίζος	Mε λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω
Ρίζος	Ρίζος και Στεργιαλής, Στεργιαλής και Ρίζος
Ρόδων	Απ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.
Σάββας	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας απλοήθη (αποκρίθη), κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Σάββας	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει ή Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Σάββας	Άγιος Σάββας κάθεται κι Άης Νικόλας στέκει
Σάββας	Η αγία Βαρβάρα μίλησε κι' ο Σάββας αποκρίθηκε
Σάββας	Η ξέρη, γη σουζαμάδα, τ' Άι - Σάββα το 'κανε
Σάββας	Εν το τζελλίν τ' άι Σάββα 
Σάββας	Άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, άε Νικόλα σόνστσον
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα εγέννησε Σάββα κι' άη Νικόλα 
Σάββας	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Σάββας	Άγιος Σάββας σαβανών άγι Νικόλας παραχώνει κι άγι Σπυρίδων ξεπαραχώνει 
Σάββας	Βαρβάρα βαρβάρων', Σάββας σαβανών', άη Νικόλας παραχών', άη Γιώργης ξιναχών΄, άη Δημήτρης τα μαζών΄ 
Σαούλ	Και Σαούλ εν προφήταις;
Σαράντος	Των άι-Σαράντων είναι, ας χορέψουμε κι ας είναι.
Σαράντος	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση και συνήθως κάποιοι απαντούν... και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Σαράντος	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Σαράντος	Τον Σαράντη και αν τον δέρνεις, τον ιδρώτα σου χαλάς.
Σαράντος	Κάλλιο ένα χρόνο κόκορας παρά σαράντα κότα
Σαράντος	Σαράντα ο γιατρός ο Κούκος, σαράντα κι ο Γιώργης ο μπούφος.
Σαράντος	Αξίζει μια γερόκοτα σαράντα πουλακίδες.
Σάρρα	Είχε μαζευτεί η Σάρα και η Μάρα και το κακό συναπάντημα 
Σάρρα	Αυτου είναι η σάρα και η μάρα
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και η τρύπια η χουλίαρα
Σάρρα	Η Σάρα και η Μάρα και μια στραβή σομάρα
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και του Λάζαρου η μάνα 
Σάρρα	Σάρα, μάρα, τζαι κουτσή γαδάρα 
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα
Σάρρα	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Σουλτάνα	ἕνα ἑκατομμύριο λίρες ἡ ἑφτακρατόρισσα, δέκα ἑκατομμύρια ἡ Σουλτάνα
Σουλτάνος	Ο φτωχός κοιμάται στον αχυρώνα κι ονειρεύεται πως είναι σουλτάνος
Σουλτάνος	Ετούρκεψε ο Σουλτάνος;
Σουσάννα	Χόρεψε, μωρή Σουσού, τα κουρέλια απίσω σου
Σοφία	Της Αγίας Σοφιάς, πάρε κοφίνι να τρυγάς.
Σοφία	Κάκιουσι γριά Σουφιά κ' εύσι μια γαβάθα
Σοφία	Με τη σοφία 'βρήκα τη θεότη
Σοφία	Εδώ που μας κατάστρεψεν ο Θεός και μας ήβαλε κάτω που τον τύραννο, είναι γιατί ανέβαιναν στα κατηχούμενα, στην Αγιά Σοφιά, με τ’ αλόγατα κι ήπαιρναν το αντίερο (αντίδωρο) οι Ρωμαίοι με το περούνι το μαλαματένο.
Σοφία	Τη σοφία και τη γνώση το κρασί θα μου τη δώσει
Σοφία	Παροιμία λαού, σοφία Θεού
Σοφία	Κεφαλλονίτικος παππάς τα λέει με σοφία τα δώδεκα Ευαγγέλια τα κένει δεκατρία
Σοφία	Θιακοί με την σοφία βρήκαν την θεότητα
Σοφία	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Σοφία	Οικονομήθη η Αγία Σοφία με τη φόλης το λάδιν
Σοφία	Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
Σπυρίδων	Απ’ του Αϊ – Σπυρίδωνα η μέρα μεγαλώνει σπυρί – σπυρί.
Σπυρίδων	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Σταμάτιος	Όπως μου ’πε ο μπάρμπας μου ο Σταμάτης, όντες μ’ είχες ας μ’ εκράτεις
Σταύρος	Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Σταύρος	Απ’ του Σταυρού και πέρα άλλαξε ο βλάχος βέρα. (στρούγκα)
Σταύρος	Ήρθε του Σταυρού, τέλος του Καλοκαιριού.
Σταύρος	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Σταύρος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Σταύρος	Του Σταυρού, άλλος νοικοκύρης εδώ κι άλλος αλλού.
Σταύρος	Να σταυρωθεί το κακό, χρειάζονται τρεις παρακλήσεις 
Σταύρος	Από το ίδιο ξύλο κάνουν σταυρόν και φκυάρι 
Σταύρος	Άμα δεις λαγόν εμπρός σου, τρεις φορές καν’ το σταυρό σου.
Σταύρος	Αν ήξερες δυο γράμματα την άλφα και την βήτα και το Σταυρέ, βοήθει μοι, κι αν έπεφτει την νύχτα 
Σταύρος	Γάμος εις τα γέρατα, ή σταυρός ή κέρατα.
Σταύρος	Ήρθ’ ο Σταυρός, σταύρωνε και σπέρνε.
Σταύρος	Κάλλιο σταυρός στην πόρτα σου, παρά στην εδική μου.
Σταύρος	Ούτε το διάβολο να δεις, ούτε τον σταυρό σου να κάνεις. 
Στέργιος	Ρίζος και Στεργιαλής, Στεργιαλής και Ρίζος
Στέφανος	Ότι του φανεί του λωλο Στεφανή ή Όπως του φανεί του λωλο Στεφανή
Στυλιανή	Άι Βαρβάρα (γ)έννησε, γι' η Στελιανή το δέχτη, κι άης Νικόλας το 'κουσε, γιατί πά να το βαφτίσει
Συμεών	Η Παναγία πλάθ'κι ο Συμεών σημαιών' 
Σώζων	Μπονάτσες του Άη-Σώστη
Σωτήρ	Όπου τάβλα και ποτήρι, δέξου και τον κυρ-Σωτήρη.
Σωτήρ	Τ’ Αηλιός καρύδι, του Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Σωτήρ	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Σωτήρ	Όπου τάβλα και ποτήρι, δέξου και τον κυρ-Σωτήρη.
Σωτήρ	Αλή πασάς στα Γιάννενα κι το Σώτος στον Άγιο Γιάννη 
Σωτήρ	Ο σώζων εαυτόν σωθήτω
Σωτήρα	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Τιμία	Όσο πούλιο τίμια είναι μια γυναίκα, τόσο θέλει φύλαμα.. 1876
Τιμία	Α δεν είναι τίμια η γυναίκα, θηλυκό είν' και τίποτε άλλο  1876
Τιμία	Και τίμια ναν η γυναίκα, δεν το θε ναν του το λένε 1876
Τιμία	Τίμια πορπάτα κι' όσο θέλεις πάτα 1930
Τιμία	Από λόγου της θαν΄ το΄ χει η γυναίκα ναναι τίμια  1876
Τιμία	Τίμια και μπροστά τονε δουλεύει, μα για ναν τον αγαπάη ο δούλος τον αφέντη, είν' πράμμ' αδύνατο! 1876
Τιμία	Πουλειο τίμια είναι μία (του δρόμου) του φόρου, παρά που ναναι παντρεμέν' να ξεπέση  1876
Τιμία	Τίμια ναν η όμορφη αν ην κουτή ξεπέφτει  1876
Τιμία	Πότε σου μημ πιστέησαι ΄ς την τίμια σου γυναίκα μα το κακόν οπόποθεν ο μαύρος Παπαντώνης  1893
Τριανταφυλλιά	Σε πήρα τριαντάφυλλο κι εσύ βγήκες τσουκνίδα
Τριανταφυλλιά	Η τριανταφυλλιά κάνει και τριαντάφυλλα και αγκάθια.
Τριαντάφυλλος	Τ’ αδέλφια όντας σμίγουνε τριαντάφυλλα ανοιγμένα.
Τριαντάφυλλος	Άνοιξ' η καρδιά μ' και γίνηκε τριαντάφυλλο
Τριάς	Τρεις κι' Αγιά Τριάδα
Τριάς	Η αγία Τριάδα βαστάει το χάλαζι στην ποδιά της
Τροφώνιος	Ες Τροφωνίου μεμάντευται.
Τρύφων	Του Αϊ – Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις.
Τυδεύς	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής
Τυφλός	Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος Στα αρχαία Ελληνικά "Έν τυφλών πόλει γλαμυρός βασιλεύει".
Τυφλός	Με στραβό αν κοιμηθείς, το πρωί θ' αλληθωρίσεις". Αρχαία Ελληνικά: Ποιός μέ στραβόν συγκοιμηθής τ' αποταχέα καϋδίζει
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τύχη	Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει
Υπαπαντή	Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γιομισμένη.
Υπαπαντή	Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’ αμπάρια γιομισμένα.
Υπαπαντή	Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί.
Υπαπαντή	Παπαντούλα βροχερή και τ’ αλώνια σαν σωροί
Υπαπαντή	Καλοκαιρία της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας
Υπαπαντή	Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες
Υπαπαντή	Υπαπαντούλα χιονισμένη, (καλοβρεγμένη) κοφινούλα γιομισμένη
Φαβιέρος	Aπ΄τον καιρό του Φαβιέρου! 
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	Eσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φάνος	Ο καπνός να βγαίνη ίσα, κι' ο φανός ας είν' στραβός
Φανούριος	Αριά θα σε πιάσω, σαν τον Άι-Φανούριο 
Φαντίνα	Πότε έγινα φαντίνα; Όταν βρήκα τον καιρό;
Φαραώ	Άρμα Φαραώ και καρδιά μπούφου
Φατμέ	Δε ρωτάνε τη Φατμέ πότε θα γίνει μπαϊράμι.
Φίλιππος	Ο φτωχός ο Φίλιππας στο χωράφι απόκρευε (έκανε αποκριές).
Φίλιππος	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Φίλιππος	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε του κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει και τσουρουφλά τους
Φίλιππος	Αυτός είναι σαν τον Άη-Φίλιππο
Φίλιππος	Ως τ’αγίου Φιλίππου, όσοι φίλησαν, φίλησαν.
Φίλιππος	Άϊ Μηνάς εμήνυσε του πάππου του χειμώνος: έρχομαι ή δεν έρχομαι και τ’Αϊ Φιλίππου αυτού είμαι.
Φίλιππος	Αν δεν έλθω του Αγίου Μηνά, του Φιλίππου είμαι αυτού, και να μου χαιρετάς τους παλιοκαππάδες!
Φίλιππος	Αν τ’Αϊ Φιλίππου δεν έρτω, τ’άγια των αγιών με δέξου
Φίλιππος	Τ’Αγια των Αγιών αν δεν έλθω το γερο Νικόλα απ’έξω στέκω
Φίλιππος	Αν τ’αγιού Φιλίππου λείπω, τ’άγια των αγιών δε λείπω, κι αν λείπω τ’άγια των αγιών, τ’Αϊνικολοβάρβαρα είμαι δω
Φίλιππος	Τ’ Άι-Φιλίππου εδκιάβηκε (πέρασε) σφουγγάτε τα σιειλούδκια (χειλάκια) σας ή Σφογγάτε τα σειλούδκια σας, τ' άι Φιλίππου δκιάβη 
Φίλιππος	Τ’ Αϊ Μηνά εμήνυσα και τα’ Αϊ Φιλίπ’ αυτού είμαι, με κουβάρια ράμματα, με σακιά μπαλώματα
Φίλιππος	Άη Μηνάς το μήνυσε, κι΄ο Φίλιππος το καρτερεί 
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Φίλιππος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Φίλιππος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε dόγ κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει τους τσουρουφλά τους 
Φίλιππος	Αν τ' Άι Φιλίππου είπω, τ' Άγια των Αγιών δε είπω 
Φίλιππος	Τ' άη Φιλίππου φίλησε, τ' άη Πλατάνου κάτσε 
Φίλιππος	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Φίλιππος	Τ' αγιού Φιλίππου την απόκρια φιλεί η πηλιά το πέλαγος, κι ο βοσκός φιλεί τ' αρνί του. Μα μηδέ ο ναύτης στο γιαλό, μηδέ τουμπάνης στο βουνό, μηδέ ζευγάς στον κάμπο 
Φίλος	Αυτός που έπαψε να είναι φίλος, ποτέ του δεν υπήρξε τετοιος.
Φίλος	Μη βιάζεσαι να πας στις χαρές των φίλων σου, μα στις ανάγκες τους τρέξε οσο μπορείς γρηγορότερα.
Φίλος	Μη εμπιστευτείς το φίλο σου και πείς το μυστικό σου, ο φίλος στον φίλο θα το πει, κι είναι κακό δικό σου.
Φίλος	Καινούργιο φίλο έπιασες; Παλιό μη λησμονήσεις.
Φίλος	Ενας φράχτης στην αυλή τη φιλία με το γείτονα κρατεί.
Φίλος	Αγάπαγε το φίλο σου με τα ελαττώματά του.
Φίλος	Οι φίλοι των φίλων μας είναι φίλοι μας.
Φλώρος	Άλλος έκαμε τον μπόρδο κι' άλλος επήρε το φλώρο
Φλώρος	Κόρη ασ' τον Άγιο Φλώρο, μη μας τον κουνάς τον κώλο, άσ' τον νάρθη ο καιρός του, και κουνιέται μοναχός του
Φοίβος	Αίσωπος Άνευ χαλκού Φοίβος ου μαντεύεται
Φωτεινή	Φωτεινή, χορεύεις και το μικρό σου κλαίει;
Χάϊδω	Τ’ αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως
Χαρά	Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά
Χάρης	Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάλι χάρη είναι.
Χάρης	Χάρισμα χωρίς χάρη δε γίνεται.
Χάρης	Άλλος έχει τ' όνομα κι άλλος τη χάρη.
Χάρης	Βαγενάδες (βαρελάδες) και γάιδαροι ένα μήνα έχουν χάρη
Χάρης	Δώρο αν είναι και μικρό, μεγάλη χάρη έχει.
Χαρίκλεια	Μα το ναι, σου λέω αλήθεια, που είπε η ψευτρού η Χαρίκλεια.
Χαρίκλεια	Με μιαν ευτζιή (ευχή) της Χαρικλούς οι ουρανοί ανοίξαν
Χάρις	Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάντα χάρη μένει.
Χάρις	Άμ’ ηλέηται και τέθνηκεν η χάρις. Αρχαιοελληνική παροιμία
Χάρις	Η χάρις αλλάξαι την φύσιν ου δύναται. Αρχαιοελληνική παροιμία από το μύθο της αίγας που θήλαζε λύκο.
Χαρίτων	Εγ κουτσατζιές τ' άι Χαρίτου
Χαρίτων	Ξωρινός τ' άι Χαρίτου, τζαί πο τζείθε πομ περίτου 
Χάρων	Ανάθεμα στον Χάροντα που μ’ άφησε χήρα κι ο Δεκέμβρης ο κακός που μου ’φερε τέτοια πύρα.
Χάρων	Η κακή ζωή του χάρου μοιάζει.
Χάρων	Ο Χάρος φίλους και εχθρούς σ’ ένα τραπέζι σμίγει.
Χάρων	Χάρος είναι, φορατζής δεν είναι.
Χάρων	Σαν σαμαρωθεί ο κουμπάρος, δέκα τύφλες να 'χει ο χάρος (Κυθναίικη)
Χάρων	Αλλού ο νεκρός, κι' αλλού ο Χάρος
Χάρων	Τί εδωκ’ ό Θεός καί τί νά πάρ’ ό Χάρος.
Χάρων	Του γέρου σκόνταμμα, του χάρου μήνυμα.
Χασάν	Πες τους πως ο Χασάνης, έγινε βεζύρης και θα καταλάβουν!…»
Χελιδών	Μηδέ χελιδόνας εν οικία δέχεσθαι.
Χελιδών	Χελιδόνι γύρισε, καλοκαίρι μύρισε.
Χελιδών	Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Χελώνα	Απ΄ολους η χελώνα είναι πιο σοφή, αφού το σπιτικό της στην πλάτη κουβαλεί.
Χήρα	Κλαίν' οι χήρες, κλαίν' κι οι παντρεμένες
Χήρα	Η χήρα μέσα κάθεται κι όξω την κουβεντιάζουν
Χήρα	Σαν τη χήρα στο κεββάτι
Χήρα	Χήρας κώλος που πονάει, άλλα πράματα ζητάει.
Χήρα	Αφού αποκλάψαν όλοι, εδάκρυσε κι η χήρα.
Χήρα	Το µυαλό του και µια χήρα.
Χήρα	Θέλω την κι ας είναι χήρα και φτωχή και κακομοίρα.
Χήρα	Να σε φυλάει ο Θεός από κουμπάρας μάτια κι από χήρας πόδια.
Χριστός	Όσο κι αν γέρασε ο Χριστός πέντε θαύματα τα κάνει.
Χριστός	Δεκέμβριος Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος.
Χριστός	Δεν καταλαβαίνει Χριστό.
Χριστός	Ας πάει κι αυτό το φίλημα με το «Χριστός Ανέστη».
Χριστός	Γύρω- τριγύρω του Χριστού, είν’ η καρδιά του χειμωνιού.
Χριστός	Πας μετά Χριστόν προφήτης γάιδαρος εστί.
Χριστός	Έχει ο σάκος άλευρα; Χριστός Ανέστη. Δεν έχει; θάνατον πατήσας.
Χριστός	Υπήγε νύφη του Χριστού
Χριστός	Μωρέ, Χριστέ ξυπόλυτε, καί Παναγιά Ντρουβιάρα νά σ' είχα μέσα στόν Τρουβείο νά τράβαγες τή μπάρα 
Χριστός	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Χρυσηίς	Απ’ το ντιπ καλή είναι και η Χρύσω τ’ Χαμπίπ’.
Ώκιμον	Βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει
Ώκιμον	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τον εζητάμε.
Ώκιμον	Βασιλικός στη γειτονιά κι αγκάθι μες στο σπίτι.
Ώκιμον	Σε πήρα για βασιλικό κι εσύ βγήκες τσουκνίδα.
Ώκιμον	Για χάρη της βασιλιτσιάς ποτίζεται κι η γλάστρα.
Απόφθεγματα
Αγάπη	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Αγάπη	Όταν αγάπη και ικανότητα δουλεύουν μαζί, να περιμένεις ένα αριστούργημα.
Αγάπη	Τα πουλιά είναι σαν την αγάπη. Υπήρχαν πάντα. Όλα τα είδη εξαφανίζονται, αλλά όχι τα πουλιά. Όπως η αγάπη. Μαργκρίτ Ντυράς, 1914-1996, Γαλλίδα συγγραφέας
Αγνή	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγνός	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αδάμ	Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
Αέτιος	Βλέπουμε τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.
Αέτιος	Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.
Αέτιος	Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή.
Αέτιος	Μην κακαρίζεις σαν πάπια, να πετάς ψηλά σαν αετός.
Αέτιος	Μακάρι ο φαλακρός αετός να μην είχε επιλεγεί σαν έμβλημα της Αμερικής. Είναι ένα πουλί με απαίσιο και ανήθικο χαρακτήρα. Και δεν βγάζει το ψωμί του τίμια. Βενιαμίν Φραγκλίνος, 1706-1790, Αμερικανός πολιτικός & συγγραφέας
Αθηνά	"Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει" παροιμία που έμεινε από το μύθο του Αίσωπου «Ἀνὴρ Ναυαγός».
Αθλίας	Διογένης Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Αθλίας	Διογένης Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Αλήθεια	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Αλήθεια	H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες.
Ανίκητος	Επίκτητος Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
Άνοιξη	Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες.
Άνοιξη	Άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους.
Άνοιξη	Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει.
Άνοιξη	Δεν είναι η άνοιξη που ήλθε, είναι που μου χαμογέλασες.
Άνοιξη	Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις.
Άνυτος	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Αράχνη	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Αργεύς	Αιδώς Αργείοι:
Αρετή	Οι κομψοί λόγοι και η προσεγμένη εμφάνιση σπάνια συμβαδίζουν με την αρετή.
Αρετή	Όταν μια γυναίκα αγαπάει, συγχωρεί τα πάντα, ακόμα και τα εγκλήματά μας. Όταν δεν μας αγαπάει, δεν της αρέσει τίποτα πάνω μας, ούτε καν οι αρετές μας.
Αρετή	Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν. (Μπροστά στην αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα.)
Αρετή	Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
Αρετή	Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Αριστείδης	Ιωάννης Στοβαίος Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη.
Άριστος	Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί. Για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος.
Αριστοτέλης	Αν ο μέσος άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, τότε άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν και ο Αριστοτέλης ήταν ανώτεροι από τον Θεό.
Αφροδίτη	Χωρίς Δήμητρα και Διόνυσο, η Αφροδίτη παγώνει Από τα Λατινικά "Sine Cerere et Baccho friget Venus". (δηλαδή χωρίς ψωμί και κρασί, η αγάπη πεθαίνει)
Βάκχος	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Βαρραβάς	Όταν πρέπει να διαλέξει ποιος θα σταυρωθεί, ο όχλος θα διαλέξει πάντα να σώσει τον Βαραββά.
Βασιλεία	Κάλλιστον εντάφιον η βασιλεία (Το ωραιότερο σάβανο είναι η βασιλεία.)
Βασίλειος	Ο κύριος λόγος που ο Αϊ-Βασίλης είναι τόσο κεφάτος είναι επειδή ξέρει πού κάθονται όλα τα άτακτα κορίτσια.
Βασιλεύς	Οι βασιλιάδες και οι γυναίκες θεωρούν ότι όλα όσα γίνονται οφείλονται σ' αυτούς
Βασιλεύς	Σύντομα θα απομείνουν μόνο πέντε βασιλιάδες στον κόσμο: ο βασιλιάς της Αγγλίας, ο ρήγας κούπα, ο ρήγας σπαθί, ο ρήγας καρό και ο ρήγας μπαστούνι.
Βασιλεύς	Ο φόβος δημιούργησε τους Θεούς. Το θράσος δημιούργησε τους βασιλιάδες.
Βελισσάριος	Βελισαρίω οβολόν δότε τω στρατηλάτη, ον τύχη μεν εδόξασεν, αποτυφλοί δ’ ο φθόνος. Ιωάννης Τζέτζης, 1110-1180, Βυζαντινός λόγιος
Βίκτωρας	Ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν ένας τρελός που πίστευε ότι ήταν ο Βίκτωρ Ουγκώ.
Βρούτος	Και σύ τέκνον, Βρούτε;
Γεωργία	Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι.
Γεωργία	Καθημερινά με το πιρούνι μας ψηφίζουμε το μέλλον της γεωργίας της Ελλάδας και του πλανήτη όλου
Γόρδιος	Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι ποιητές ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν.
Γύγης	Ου μοι τα Γύγεω. Δεν είναι για μένα τα πλούτη του Γύγη. (Δεν τα θέλω)
Δεσπότης	Πλάτων Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.
Δεσπότης	Αριστοτέλης Δεσπότης δούλου δείται και δούλος δεσπότου.
Δήμητρα	Χωρίς Δήμητρα και Διόνυσο, η Αφροδίτη παγώνει Από τα Λατινικά "Sine Cerere et Baccho friget Venus". (δηλαδή χωρίς ψωμί και κρασί, η αγάπη πεθαίνει)
Δημόκριτος	Δημόκριτος την φιλαργυρίαν έλεγε μητρόπολιν πάσης κακίας.
Δίας	Αίσωπος Ο εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.
Διόνυσος	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Διόνυσος	Είμαι ακόλουθος του Διόνυσου. Θα προτιμούσα να είμαι σάτυρος παρά άγιος.
Διόνυσος	Χωρίς Δήμητρα και Διόνυσο, η Αφροδίτη παγώνει Από τα Λατινικά "Sine Cerere et Baccho friget Venus". (δηλαδή χωρίς ψωμί και κρασί, η αγάπη πεθαίνει)
Διώνη	ἄνθρωπε, καλὴ μὲν Ἥρα, καλὴ δὲ καὶ Ἀθηνᾶ, καλλίστη δὲ πασῶν ἡ Διώνη
Δύρανδος	Dura lex, sed lex (Ντούρα λεξ, σεντ λεξ)
Ειρήνη	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη. Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός στοχαστής και ακτιβιστής
Ελένη	Θ’ Ελέναν; επεί πρεπόντως ελέναυς, έλανδρος, ελέπτολις.
Ελένη	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ελλάδα	Πιστόν Ελλάς οίδεν ουδέν. Η Ελλάδα δεν γνώρισε τίποτε [ή κανέναν] άξιο εμπιστοσύνης.
Ελλάς	Πιστόν Ελλάς οίδεν ουδέν. Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός (Ιφιγένεια εν Ταύροις)
Έλληνας	Ο αγρότης, ο ψαράς, ο άνθρωπος του χωριού, είναι γεννημένοι πρίγκιπες. Αλλά όσο ο Έλληνας προχωρεί προς την πόλη, μαθαίνει το συμφέρον, τα λεφτά, την κομπίνα. Χάνει τις αξίες του και γίνεται λούστρος. Ελένη Βλάχου, 1911-1995, Δημοσιογράφος & εκδότρια
Ελπίς	Για τους περισσότερους ανθρώπους, δικαιοσύνη σημαίνει, απλά, ελπίδα για περισσότερες χάρες.
Ελπίς	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ελπίς	Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη.
Ερινύα	Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963 (από την ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ)
Ερμής	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Έρωτας	Η Εκκλησία, μην μπορώντας να καταργήσει τον έρωτα, θέλησε τουλάχιστον να τον απολυμάνει: επινόησε το γάμο Charles Baudelaire
Εύα	Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα.
Ευδαίμων	Θαλής ο Μιλήσιος Τις ευδαίμων; Ο το μεν σώμα υγιής, την δε ψυχήν εύπορος, την δε φύσιν ευπαίδευτος.
Εύμαιος	Εὔμαιε, τὸ σοφόν ἐστιν οὐ καθ' ἓν μόνον
Ευριπίδης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Ευτυχία	Nemo malus felix Γιουβενάλης, 1ος-2ος αι. μ.Χ., Ρωμαίος σατιρικός ποιητής
Ευτυχία	Αν θέλαμε απλώς να ήμασταν ευτυχισμένοι, θα ήταν εύκολο. Αλλά θέλουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους και αυτό -σχεδόν πάντα- είναι δύσκολο, μιας και τους νομίζουμε πιο ευτυχισμένους από ό,τι είναι. Μοντεσκιέ, 1689-1755, Γάλλος στοχαστής
Ευτυχία	Ευτυχίαν εύχου
Ζεύς	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις.
Ζεύς	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Ζεύς	Αίσωπος Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών.
Ζήνων	Ζήνων των μαθητών έφασκε τους μεν φιλολόγους είναι τους δε λογοφίλους.
Ζωή	Να μετράς την ηλικία σου με τους φίλους, όχι με τα χρόνια. Να μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα, όχι με τα δάκρυα. John Lennon, 1940-1980, Βρετανός μουσικός
Ζωή	Η πραγματική ερώτηση δεν είναι αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αλλά αν έχεις ζωή πριν το θάνατο. Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς), 1931-1990, Ινδός γκουρού
Ζωή	Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε σ’ αυτήν τη σύντομη ζωή μας και παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε και σε μια αιώνια. Ανατόλ Φρανς, 1844-1924, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1921
Ζωή	Ο άνθρωπος έχει τρία γεγονότα στη ζωή του: γεννιέται, ζει, πεθαίνει. Δεν το συνειδητοποιεί όταν γεννιέται, υποφέρει όταν πεθαίνει και ξεχνάει να ζήσει. Ζαν ντε Λα Μπρυγιέρ, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας
Ζωή	Ω, η Αγάπη. Είναι αρκετά αληθινή, θα τη βρεις μια μέρα. Έχει όμως έναν θανάσιμο εχθρό: τη ζωή! Ζαν Ανουίγ, 1910-1987, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας
Ζωή	Η μαμά πάντα έλεγε ότι η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει.
Ζωή	Θα βρεις νόημα σ’ αυτή τη ζωή μόνο αν το δημιουργήσεις εσύ. Είναι ένα ποίημα που θα συνθέσουμε, ένα τραγούδι που θα τραγουδήσουμε, ένας χορός που θα χορέψουμε.
Ζωή	Βλέπω τη ζωή σαν ένα χορό. Είναι ανάγκη ο χορός να έχει κάποιο νόημα; Χορεύεις επειδή το ευχαριστιέσαι.
Ζωή	Όπως δεν μπορείς να οδηγήσεις το αυτοκίνητό σου κοιτώντας πίσω, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να πας τη ζωή σου μπροστά…κοιτώντας πίσω
Ζωή	Ο άντρας δημιουργεί τη ζωή του, η γυναίκα δικαιολογεί τη δική της.
Ήλιος	Ο ήλιος εις τους αποπάτους, αλλ’ ου μιαίνεται.
Ημέρα	Μια ημέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη ημέρα
Ημέρα	Είτε τρέχετε την ημέρα ή η ημέρα τρέχει εσάς
Ημέρα	Η μέρα με τη νύχτα.
Ημέρα	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Ηράκλειτος	Ο δε γε Ηράκλειτος έλεγε την οίησιν προκοπής εγκοπήν.
Ηράκλειτος	Ο ήλιος, καθάπερ ο Ηράκλειτος φησι, νέος εφ’ ημέρη εστίν.
Ησαύ	Η μεν φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες Ησαύ.
Θέος	Ο Θεός θα μπορούσε να ήταν ένας κωμικός, ο οποίος παίζει μπροστά σε ένα κοινό, που φοβάται να γελάσει
Θέος	Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα ήταν πιθανότατα η ίδια μέρα που δημιούργησε την Άνοιξη.
Ιάκωβος	Η μεν φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες Ησαύ.
Ιέραξ	Αν υπάρχει μετενσάρκωση, θα ήθελα να επιστρέψω σαν γεράκι. Κανείς δεν το μισεί ούτε το φθονεί ούτε το θέλει ούτε το χρειάζεται. Ποτέ δεν ενοχλείται ούτε κινδυνεύει, και τρώει τα πάντα.
Ιησούς	Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ο Ιησούς μάς εκδικείται που δεν πέθανε πάνω σ’ ένα άνετο ανάκλιντρο. Emile M. Cioran, 1911-1995, Γαλλορουμάνος φιλόσοφος
Καίσαρ	Τα του Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα του Θεού τῷ Θεῷ
Καίσαρ	(Απόδοτε) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι 
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κάλλιστος	Θαλής ο Μιλήσιος
Καρλομάγνος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κέκρωψ	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Κολόμβος	Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953
Κροίσος	Επίκτητος Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Λάμπις	Ιωάννης Στοβαίος Λάμπις ο ναύκληρος ερωτηθείς πώς εκτήσατο τον πλούτον: «Ου χαλεπώς», έφη, «τον μέγαν. Το δε βραχύν επιπόνως».
Λιβύη	Αριστοτέλη Αεὶ Λιβύη φέρει τι καινόν.(κακόν) Πάντα κάτι καινούργιο (κακόν) έρχεται από την Λιβύη (Αφρική).
Λίζα	Η Μόνα Λίζα μοιάζει σαν να ήταν άρρωστη ή σαν να πρόκειται να αρρωστήσει.
Λίλη	Χρειάστηκαν περισσότεροι από ένας άντρες για να μου αλλάξουν το όνομα σε «Σαγκάη Λίλι».
Μάρθα	Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃς περὶ πολλά,
Μαρλένα	Η Μάρλεν Ντήτριχ έχει ένα όνομα που αρχίζει με ένα χάδι και τελειώνει με ένα χτύπημα μαστιγίου.
Μέλισσα	Όταν το λουλούδι ανθίζει, οι μέλισσες έρχονται απρόσκλητες.
Μέλισσα	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Μελιτεύς	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Μίλων	Επίκτητοε Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Ναπολέων	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Ναπολέων	Η παρουσία του Ναπολέοντα στο πεδίο της μάχης ισοδυναμεί με διαφορά 10.000 ανδρών.
Νύχτα	Τι είναι τα λεφτά; Ένας άνθρωπος είναι επιτυχημένος αν σηκώνεται το πρωί από το κρεβάτι του και πηγαίνει στο κρεβάτι του τη νύχτα, έχοντας στο ενδιάμεσο κάνει αυτό που θέλει.
Ξανθίππη	Σωκράτης: Εγίγνωσκον ότι βροντώσα Ξανθίππη και βρέξει.
Ξανθίππη	Αλκιβιάδης: Η Ξανθίππη είναι ανυπόφορη όταν βρίζει. Σωκράτης: Εσύ δεν ανέχεσαι την φασαρία που κάνουν οι χήνες σου; Αλκιβιάδης:, Ναι, αλλά μου γεννούν αυγά και πουλάκια. Σωκράτης: Και μένα η Ξανθίππη μου γεννά παιδιά.
Όμηρος	Η Ιλιάδα γράφτηκε είτε από τον Όμηρο είτε από κάποιον άλλον με το ίδιο όνομα!
Όμηρος	Πλάτων Όμηρος την Ελλάδα επεπαιδεύκει.
Όνειρος	Σκιάς όναρ άνθρωπος που σημαίνει "ο άνθρωπος είναι τ’ όνειρο μιας σκιάς"
Πειθώ	Ανάγκα και Θεοί πείθονται. Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Αρχαίος ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων
Πελαγία	Είσαι σμιχτοφρύδα, μωρή Πελαγιά, θα τον ματιάσεις, άδικο να του λάχει!
Πηνελόπη	Η Πηνελόπη ήταν η τελευταία δοκιμασία του Οδυσσέα στο τέλος του ταξιδιού του.
Πλάτων	Ο πιο ακριβής γενικός χαρακτηρισμός για τη Δυτική φιλοσοφική παράδοση είναι ότι αποτελείται από μια σειρά υποσημειώσεων στον Πλάτωνα. Alfred North Whitehead, 1861-1947, Βρετανός φιλόσοφος & μαθηματικός
Πλάτων	Πλάτων έφησε (ονόμασε) τον μεν ύπνον ολιγοχρόνιον θάνατον, τον δε θάνατον πολυχρόνιον ύπνον. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
Πλούτος	Πλην πλούτου, παντός χρήματος εστι κόρος. Θέογνις, 6ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Ποσειδών	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Σίσυφος	Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος.
Σοφία	Πλάτων Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
Σοφία	Ισοκράτης Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
Σοφία	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Αν το να έχεις γένεια θεωρείται σοφία, τότε και οι τράγοι θα ήταν σοφοί
Σοφοκλής	Αριστοτέλη Τρεις δε και σκηνογραφίαν Σοφοκλής.
Σοφοκλής	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σωκράτης	Πλάτων Σωκράτης μαινόμενος.
Σωκράτης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Τάρταρος	Ο Τάρταρος τοσούτον από γης διάστημα, όσον απ’ ουρανού γη.
Τύχη	Απελλής ο ζωγράφος ερωτηθείς διά τι την τύχην καθημένην έγραψεν, είπεν: «ότι ουχ έστηκεν».
Φείδων	Χρόνου φείδου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Φιλόκαλος	Ισοκράτης Έσο περί την οικείαν εσθήτα φιλόκαλος αλλά μη καλλωπιστής. Φιλοκάλου μεν γαρ το μεγαλοπρεπές, καλλωπιστού δε το περίεργον.
Χάρις	Μετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Χάρων	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Χρύσιππος	Ιωάννης Στοβαίος Χρύσιππος ερωτηθείς δια τι ου πολιτεύεται είπε: Διότι ει μεν πονηρά πολιτεύεται, τοις θεοίς απαρέσει· ει δε χρηστά, τοις πολίταις.
Ρητά
Άγριππος	Ακαρπότερος Ἀγρίππου
Αρετή	Ιδρώτα θέλ’ η αρετή
Δίας	Η Αλήθεια είναι θυγατέρα του Δία. Πίνδαρος
Ζωή	Ένα από τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή είναι να ξέρει κάποιος να γελά
Ζωή	Βρείτε χρόνο να γελάτε, είναι η μουσική της ζωής
Ζωή	Το γέλιο ομορφαίνει και μακραίνει τη ζωή
Ζωή	Η ζωή είναι σύντομη
Θέος	Την ανάγκη ούτε οι θεοί οι ίδιοι μπορούν να την νικήσουν
Ιούδας	Ότι η φιλία και το φιλί είναι της αυτής ρίζης, το λέγει το λεξικόν, αλλά το υποστηρίζει και η ιστορία με το φίλημα του Ιούδα.
Ιούδας	Αν ήμουν ο Ιησούς, θα είχα σώσει τον Ιούδα.
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν, ρητό του Κλεόβουλου του Λίνδιου
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν ευεργετείν
Κύκνος	Κύκνειο άσμα:
Πλάτων	Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια”
Πλάτων	Στην πιο πάνω ρήση περί Πλάτωνα και Κικέρωνα παρατίθεται ένα άλλο σημαντικό γνωμικό που αποτελεί απάντηση σε αυτό. Είπε ο Πλάτων "Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν.”
Πλάτων	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Πλάτων.
Πυγμαλίων	Σύνδρομο (ή Φαινόμενο) του Πυγμαλίωνα
Πυθαγόρας	Ένα από τα πιο σημαντικά γνωμικά του Πυθαγόρα “Σέβου όρκον.”
Τερψιχόρη	Το τερπνό μετά του ωφελίμου
Τυδέας	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής.
Φειδίας	Χρόνου φείδου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος:
Φίλια	Φιλία είναι μια ψυχή σε δυο σώματα
Χείλων	Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν
Χείλων	Μηδέν άγαν
Χείλων	Γνώθι σαυτόν
Χείλων	Εγγύα πάρα δ’ άτα
Χείλων	Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν
Φράσεις
Άβδηρος	Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις;
Αβραάμ	Η θυσία του Αβραάμ
Αβραάμ	Σπέρμα Αβραάμ
Αγάθη	Αγαθή Τύχη
Αγάθη	Αγαθή Ελπίδα
Αγάθη	Αγαθή Πρόνοια
Αγαθοκλέας	Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος
Αγάθων	Ο αγαθός είναι κουτός 
Αγάπη	Αγάπη μου
Αγάπη	Φάε αγάπη
Αγάπη	Φάε αγάπη ή Φάτε αγάπη
Αγαύη	Πίθος των Δαναΐδων
Αγαύη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αγγλία	Κλάψε Αγγλία τον υπήκοόν σου
Αγλαόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Αδάμ	Αδάμ παπαδάμ  ή Αντάμ – παπ' Αντάμ
Αδάμ	Εξορία του Αδάμ
Αδάμ	Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι.
Αδάμ	(ἐν) ἀδαμιαίᾳ περιβολῇ:
Αδαμάντιος	Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
Άδης	Πάει σαν τον στραβό στον Άδη
Αδιάντη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αδιάντη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άδωνις	Σωστός Αδωνις
Άδωνις	Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα.
Άδωνις	Αδώνιδος κήποι.
Αεθλία	Αέθλιο μήλο
Αέθλιος	Αέθλιο μήλο
Αέτιος	Μάτι αετού. ή Αετίσιο μάτι
Αθανάσιος	Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
Αθανάσιος	Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά; για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.
Αθανάσιος	Τη γάμησε όλο το χωριό, την πήρε ο Θανάσης
Αθανάσιος	Είναι για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Πάμε για τον άη Αθανάσιο;
Αθηνά	Αθήνα, ανθήνα, ανθός του κόσμου
Αθηνά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Αθηνά	Το πουλί της Αθηνάς
Αίας	Αιάντειος γέλως
Αίας	Αλλ’ ημίν Αίας πού ‘στιν;
Αιγεύς	Θα γίνουμε Αιγαίο πέλαγος 
Αιθερία	Αιθέρια ύπαρξη.
Αικατερίνη	Κατίνα σαλαμάκι
Αικατερίνη	Έτερον εκάτερον
Αίολος	Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου
Άκης	Το Άκης πάει με όλα
Ακταίη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Ακταίη	Πίθος των Δαναΐδων
Αλαμάνος	Σαν αλαμάνος είσαι καημένε!
Αλαμάνος	Τι κάνεις σαν Αλλαμάνος;
Αλαμάνος	Αλαμανιά
Αλβανή	Γηραιά Αλβιώνα
Αλβανός	Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα
Αλβανός	Alba stella = αίσιον άστρον
Αλέξανδρος	Έγινε Αλέκος
Αλέξανδρος	(Και) Πού' σαι Αλέκο...
Αλέξανδρος	Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Αλέξανδρος	Εμένα με λεν Αλέξανδρο
Αλήθεια	Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas'
Αλήθεια	Ωμή Αλήθεια
Αλίκη	Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Αμάλθεια	Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας
Αμυγδαλέα	Η αθασιά της Αησιέ αν έσιει αθάσια ας έσιει
Αμυγδαλέα	Και το κουκούτσι αμύγδαλο.
Αμυμώνη	Πίθος των Δαναΐδων
Αμυμώνη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναΐς	Αναΐς από το Παναής
Ανανίας	Μου άλλαξε τον Ανανία
Αναξιβία	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναξιβία	Πίθος των Δαναΐδων
Ανάργυρος	Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος
Αναστασία	Ανάστα ο Κύριος
Αναστασία	Αναστάσεως ημέρα 
Αναστάσιος	Αναστάσεως ημέρα 
Αναστάσιος	Ανάστα ο Κύριος.
Ανατολή	Ανατολή ανατολών 
Ανδρέας	Μαλακαντρέα
Ανθήλεια	Πίθος των Δαναΐδων
Ανθήλεια	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άννα	Για την Άη Άννα είσαι!
Άννα	Απ’ τον Άννα στον Καϊάφα.
Άννας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Αντέρως	"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση.
Αντίνοος	Ωραίος ως ο Αντίνοος
Αντίνοος	Ο νέος ούτος Αντίνοος
Αντώνιος	Κόψε πρίνο, καμ’ Αντώνη κι από κουμαργιά Μανώλη, κι αν ρωτάς και για το Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει
Αντώνιος	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνιος	Κόψε ξύλον κάμ' Αντώνη
Αντώνιος	Του Παπαντώνη τα πρόβατα...
Αντώνιος	Βουβαμός τ' 'Αγ- Αντώνης
Αντώνιος	Αντώνη καρκαντώνη πόφαγες πολύ ποπόνι 
Αντώνιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αοιδός	Αιδοίο ο αοιδός
Απόστολος	Απόστολοι εκ περάτων
Απόστολος	Ήρθανε τ' Απολάκια
Απόστολος	Αποστολικά πήγα
Αράχνη	Είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Άραχνος	Εγίνηκ' άραχνος 
Αργυρά	Θα μπήξω την άργυρη
Αργυρός	Είν' αργύρης άρρωστος 
Άρειος	Πολλά Άρειος εν
Άρειος	Λυώνει (και πάει) σαν τον Άρειο 
Άρειος	Δεν παύει το Άρειο της 
Αριάδνη	Ο μίτος της Αριάδνης
Άρπαλος	Αρπάλεια χρήματα
Άρτα	Σαν το γιοφύρι της Άρτας
Αρχιμήδης	Εύρηκα!
Αρχιμήδης	Μη μου τους κύκλους τάραττε
Αυγείας	Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου.
Αφροδίτη	Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους
Αφροδίτη	'Ορος της Αφροδίτης
Αχιλλεύς	Αχίλλειος πτέρνα
Βάια	Βάγιες μπροστά και βάγιες πίσω 
Βάια	Βαγιά των βαγιών
Βάια	Πήρε βάγια η κουκουβάγια
Βάια	Βάλτε του βάγια! ή Επήρε βάγια!
Βάια	Μετά βαΐων και κλάδων
Βάιος	Μετά βαΐων και κλάδων.
Βαλεντίνος	Να τα χέσω τα κόκκινα τριαντάφυλλα κάθε Αγίου Βαλεντίνου. Δέκα χρόνια μαζί και ούτε λόγο δεν δώσαμε.
Βαρβάρα	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Βαρβάρα	Τώρα έχομε Νικολοβάρβαρα
Βαρθολομαίος	Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
Βασιλεία	Σα βασίλισσα 
Βασίλειος	Αρκοβασίλτς
Βασίλειος	Τού λείπει ο Βασίλης 
Βασιλεύς	Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά!
Βέλη	Βέλη στη φαρέτρα
Βενετία	Έχασε η Βενετιά βελόνι
Βένια	Μήπως ήπιες από το πηγάδι της Βένιας;
Βενιαμίν	Ιδού ή εδώ ή αυτός είναι ο Βενιαμίν
Βέρθα	Big Bertha
Βηχιανός	Απορία ψάλτη βήξ (βήχας)
Γαία	Γης Μαδιάμ
Γαλιλαία	Τον καιρόν της Γαλιλαίας
Γαλιλαίος	Τον καιρόν της Γαλιλαίας
Γεωργία	Τζωρτζίνα το κάμανε
Γεώργιος	Διότι υπώπτευεν, ήξευρε και ησθάνετο ότι ο Γιωργής έτρεφε παιδικόν αίσθημα προς την Αρχόντω.
Γλύκων	Κάμνει τα γλυκά πικρά
Γολγοθά	Ο Γολγοθάς μου
Γολγοθάς	Ο Γολγοθάς μου
Γόρδιος	Γόρδιος Δεσμός
Γραύς	Γραῦς χορεύει
Γραύς	Γραῶν ὕθλος
Δαμασκός	Tον ξάπλωσε με δυο δαμάσκηνα...
Δαμόκλεια	Δαμόκλειος σπάθη.
Δαμοκλής	Δαμόκλειος σπάθη.
Δάμων	Δάμων και Φιντίας
Δήλιος	Δήλιον πρόβλημα.
Δήλιος	Δήλιος κολυμβητής.
Δήμαρχος	Από δήμαρχος κλητήρας ή Απ' τα ψηλά στα χαμηλά
Δημήτριος	Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου τό κλεισες το σπίτι μου.
Δίας	Γαμιέται ή γαμήθηκε ο Δίας
Διγενής	Διγενής κ' εγένουμουν
Διγενής	Έχει την αντρεία του Διγενή
Διγενής	Την άτσα του Διγενή έχει  ή Το πόδι του Δι(γ)ενή έχει
Δόξα	Φήμη και Δόξα
Δόξα	Είναι 'ς τις δόξες του
Δόξα	Εν τή δόξη του και εν τή παρδαλία του
Δόξα	Δόξαπατρί
Δούλη	Η δούλα του ση χρείαν κάεται (Πήγε να χέσει)
Δράκων	Δρακόντει μέτρα
Δράκων	Δρακόντειος νόμος.
Δύρανδος	Fortis et durus (φορτις ετε ντούρους)
Δώρος	Δώρον άδωρον
Εγκέλαδος	Ξύπνησε ο Εγκέλαδος!
Ελεήστρια	Στο έλεος του Θού και της Παναγίας
Ελεήστρια	Αφήνεται, εγκαταλείπεται ή βρίσκεται στο έλεος κάποιου
Ελεήστρια	Έλεος!
Ελένη	Το ζωνάριν της Αγίας Ελένης
Ελένη	Ελένας το καρύδ (καρδιά) 
Ελευθερία	Ελευθερία ή θάνατος
Ελευθέριος	Λευτέρη Λευτεράκη θα ρθώ να σου τα ψάλλω ένα χεράκι.
Ελευθέριος	Λευτέρη Λευτέρη σε εχω γραμμένο στο παλιό μου το τεφτέρι
Ελισάβετ	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ελισάβετ	Και με τι ακριβώς ασχολείστε;
Έλληνας	Από των Ελλήνων τον καιρό
Έλληνας	Έλληνες αεί παίδες.
Ελπίς	Χάνω τις ελπίδες μου
Ελπίς	Σύμφωνα με τις ελπίδες / προσδοκίες
Ελπίς	Παρ' ελπίδα
Ελπίς	Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία Τι είναι το πιο συνηθισμένο; η ελπίδα. ακόμα και όλα έχουν χαθεί, αυτή μένει.
Ενδυμίων	Ενδυμίωνος ύπνος
Εξόλη	Εξώλης και προώλης
Επιμενίδης	Επιμενίδειος ύπνος ή Επιμενίδου ύπνος
Έρις	Μήλον της Έριδος
Ερμής	Ούτε ούτος Ερμής, ούτε ούτος Ηρακλής
Έρωτας	Ο έρωτας είναι τυφλός.
Έρωτας	Ο έρως χρόνια δεν κοιτά
Έρωτας	Εις υγείαν των ερώτων, το ποτήριον το πρώτον.
Εσπερίς	Aνέσπερο φως
Έσπερος	Εωθινός, εωθινή, εωθινό
Ευαλού	Εμέν λαλούν με Ευαλλούν, σήμερα δα τζι' άρκον (αύριον) αλλού.
Ευάν	Ευοί-ευάν.
Εύης	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη.
Ευσίγνιος	Σιγνινος οίνος
Ευφροσύνη	Σώας τας φρένας
Ευφροσύνη	Τέρπου και ευφραίνου 
Ευφροσύνη	Οίνος ευφραίνει καρδίαν
Εύφρων	Σώας τας φρένας
Ζεβεδαίος	Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
Ζεύς	Ξένιος Ζευς
Ζώσιμος	Είναι για τον Άγι Ζώσιμο 
Ηλίας	Δευτερογούλη τ’ Αϊ Λιά μπαίνει το λάδι στην ελιά ή Απ' τ' Άι – Λιά το βράδυ βάζει η ελιά το λάδι 
Ηλίας	Τρίχιασ΄ο Αγιολιάς
Ήλιος	Διογένης Ηλίου φαεινότερον.(πιο φωτεινό και απ' τον ήλιο)
Ήλιος	Ο ήλιος εν στο μεσημέρι, πάει να βουττήσει
Ηρώδης	Αυτός είναι Ηρώδης
Ησαΐας	Ο χορός του Ησαΐα 
Ησαΐας	Ησαῒα το ανάγνωσμα
Ηώς	Ροδοδάκτυλος Ηώς
Θαλής	Πότε θα νυμφευθείς Θαλή;
Θελξινόη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θελξιόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θεμέλιος	Θεμέλιος λίθος
Θεογνωσία	Ήρτε σε θεογνωσία
Θεογνωσία	Τον έβαλε σε θεογνωσία 
Θεογνωσία	Φέρνω εις θεογνωσίαν 
Θεοδόσιος	Πίπες με δόσεις ο Θεοδόσης
Θεοδώρα	Εβάρησε Θοδώρα
Θεόδωρος	Ψευτοθόδωρος ή Ψευτοθοδωρής
Ιερώνυμος	Βαρόνος Μινχάουζεν
Ιούδας	Είμαι ένας δείπνος μυστικός δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός και είμαι αδερφός του
Ιούδας	Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα
Ιούδας	Κάψιμο του Ιούδα.
Ιούδας	Είναι Ιούδας
Ιούλιος	Και συ τέκνον Βρούτε;
Ιπποκλείδης	Ου φροντίς Ιπποκλείδη
Ίρις	Χρώματα της ίριδας
Ισμαήλ	Λέγε με Ισμαήλ.
Ισραήλ	Όλες οι φυλές του Ισραήλ.
Ιωάννης	Σαν τον Αϊ-Γιάννη τον νηστευτή
Ιωάννης	Είσαι τέλεια Γιαννής (Κυπριακή)
Ιώβ	Ιώβειος Υπομονή
Καιάφας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Καλανδίων	Παραπομπή στις Ελληνικές καλένδες.
Καλλιόπη	Πάω στην Καλλιόπη
Κάρμεν	Patrium Carmen
Κασσάνδρα	Οι σύγχρονες Κασσάνδρες
Κέρβερος	Κέρβερος:
Κέρκυρα	Είναι για τηγ Κέρκυρα
Κίμων	Παράπονα στον Κίμωνα
Κονδυλία	Όπου γλέντι και χαρά η Κοντύλω πρώτη
Κορωνίς	Έχω (έχεις, έχει,σε όλα τα πρόσωπα) μπάρμπα στην Κορώνη
Κρήσκων	Απ΄τον καιρό του Φαβιέρου! 
Κρίσπα	crispa oratio (κρίσπα οράτιο)
Κύλωνας	Κυλώνειον άγος
Κύμινος	Ώσπου να πεις κύμινο.
Κύριλλος	Για όλους τους γάμους μου, εμπιστεύομαι πάντα τον πάτερ-Κύριλλο
Κωνσταντίνος	Ο Κωστής που τα γκάζια
Κωνσταντίνος	Αμ πης Κωστή τάντεροσ σου να κλωστεί
Κωνσταντίνος	Τώρα είμαι μόνον Κώστας
Κωνσταντίνος	Εν τούτω νίκα
Λάζαρος	Λάζαρε δεύρο έξω
Λάκης	Τσου (ή σου) ρε Λάκη
Λαμπαδός	Έχει κορμί λαμπάδα
Λαμπρά	Είναι Λαμπρογεννημένη
Λαμπρά	Γεννήθηκε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Δεν είναι κάθε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Να έχεις όσα φέρνει η μέρα η Λαμπρή.
Λαμπρά	Να είσαι χαρούμενος σαν της Λαμπρής το φως.
Λάμπρος	Είναι Λαμπρογεννημένος
Λεύκιος	Ψηφίζω λευκό
Λεωκράτης	Λεωκράτους τρόπαια.
Λέων	Είς, αλλά λέων ένας, αλλά λέων Που σημαίνει 'ένας και καλός'
Λεωνίδας	Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του
Λοΐζος	Έγινε Λούης!
Λούκουλος	Λουκούλλειο γεύμα
Λυδία	Λυδία λίθος
Λύση	Σολομώντεια Λύση
Μάγια	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια.
Μάγος	Μάγος είσαι;
Μάγος	Οι τρεις Μάγοι (με τα δώρα)
Μάγος η	Κυνήγι μαγισσών
Μαδιάμ	Γης Μαδιάμ
Μάλαμας	Είναι παιδί μάλαμα
Μάρδων	Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής.
Μαρία	Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα
Μαρία	Μαρία η Πενταγιώτισσα. ή Μαρίκα η Πενταγιώτισσα
Μαρίνα	Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!
Μάρκος	Άμε, Μάρκο, για κρασί
Μάρκος	Ας είν' καλά ο Μάρκος ή Χαλάλι τους ο Μάρκος 
Μάρκος	Κάνουνε Μάρκο
Μάρκος	Αυτός είναι Μάρκος 
Μαύρα	Μαύρα κι άραχνα
Μαύρος	Μαύρα κι άραχνα
Μεδούλη	Μας ρουφάει το μεδούλι (=μυελός των οστών)
Μεδούλη	Μέχρι το μεδούλι
Μιχαήλ	Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου.
Μορφεύς	Στις αγκάλες του Μορφέα
Μύγδων	Φύρδην μίγδην που σημαίνει κακό ανακάτεμα, χωρίς καμιά τάξη
Μωυσής	Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο.
Νανά	Γαμώ τη Νανά την χορεύτρια
Νασρεντίν	Σαν τον Ναστραντίν Χότζα
Νεόφυτος	Τάφος του Αγίου Νεοφύτου
Νίκη	Πύρρειος νίκη
Νίκη	Κάδμειος νίκη
Νικοκλέας	Έναι, λέπεις, Νικοκλής
Νικόλαος	Λαδικό του αγίου Νικολάου 
Νικόλαος	Νικόλα καρτέρει! 
Νικόλαος	Νικολάκη, δε μας τα λες καλά …
Νύχτα	Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά
Νώε	Η κιβωτός του Νώε 
Νώε	Από τον καιρό του Νώε
Οδυσσεύς	Οδύσσεια
Οδυσσεύς	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Ολυμπιάς	Ολύμπια Δώματα
Όλυμπος	Ολύμπια Δώματα Έτσι λέγονταν οι κατοικίες των θεών του Ολύμπου. Σήμερα λέγεται για πολυτελείς κατοικίες που δεν τους λείπει τίποτε. Για θεϊκές κατοικίες
Όμηρος	Ομηρικοί καυγάδες.
Όνειρος	Όνειρο (ή όνειρα) θερινής νυκτός Από το ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ "A midsummer night's dream".
Ουρανία	Ουρανία το δίκαννο!
Παλάμων	Με τρώγει η απαλάμη
Παλάμων	Τα παλάμισε
Παναγιώτης	Αναΐς από το Παναής
Παναγιώτης	Ο Παναής από τα Μέγαρα
Παναγιώτης	Τα γιατι και τα διοτι φαγανε τον παναγιωτη
Παναγιώτης	Μην τον είδατε το Παναγή
Παναγιώτης	Άγγούρι του Ππίγκου
Παναγιώτης	Χάνι του Πάντζιαρου
Πανδώρα	Το κουτί της Πανδώρας.
Παπία	Κάνει την πάπια
Παπίας	Κάνει την πάπια
Παρασκευή	Παρασκευή και δεκατρείς
Παρθενίς	Θέλει να μας κάμει την Άγια παρθένα 
Πάρθος	Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται
Παύλος	Εν ππιντοπαυλής
Πέτρα	Αγέλαστος πέτρα
Πηνελόπη	Ιστός της Πηνελόπης
Πίστις	Παίρνει τα πιστά του
Πίστις	Μόβρισε την πίστη 
Πίστις	Ο Θεός συχωρώς του κατά την πίστιν του
Πίστις	Ο καθ' ένας κατά την πίστι του
Πίστις	Πίστιν ως κόκκον σινάπεως 
Πίστις	Του άλλαξε την πίστη 
Πίστις	Καλή τη πίστει 
Πίστις	Εγαμέθεν η πίστι μου
Πίστις	Η πίστη πίστη και η τέχνη τέχνη
Πίστων	Έτρεχαν όσοι πιστοί
Πίστων	Πιστός τς βασιλείας 
Πλούτος	Υπόπτερος δ’ ο πλούτος. .
Πόλυ	Λίγο πολύ
Πόλυ	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυ	Δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό
Πόλυς	Λίγο πολύ
Πόλυς	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυς	Δεν θέλει πολύ να.γίνει το κακό
Πόπη	Έγινε της Πόπης
Ποτάμων	'Άνω Ποταμών' Από την τραγωδία ‘Μήδεια’ του Ευρυπίδη
Πουπούλιος	Mεγάλωσε / ανατράφηκε στα πούπουλα.
Πουπούλιος	Tη γυναίκα που θα πάρω θα την έχω στα πούπουλα
Προκρούστης	Προκρούστειος κλίνη.
Προμηθέας	Προμηθείς και όχι επιμηθείς.
Πυθεύς	Ανοησίες, Πυθέου πλάσματα
Πύρρος	Πύρρειος νίκη
Ρήγαινα	Αγγούρκα της Ρήγαινας
Ρήγας	Ως πότε παλληκάρια
Ροδάμανθυς	Ραδαμάνθυος κρίσις.
Σαούλ	Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;
Σάρρα	Ήταν η Σάρα κι' η Φάρα 
Σελήνη	Σελήνη ορθή; Δεν έχει βροχή 
Σίβυλλα	Σιβυλλική απάντηση
Σίσυφος	Σισύφειος προσπάθεια
Σκύλλα	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Σμινδυρίδης	Δεν έμεινε πετεινός στη Σύβαρη
Σολομών	Νενίκηκά σε Σολομών
Σουλτάνος	Ζει σαν σουλτάνος
Σουσάννα	Τρως, Σούζη τρως. Και ψεύδεσαι και τρως.
Σοφία	Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου
Σοφία	Σοφία Σολομώντος
Σοφία	Αγιάσ Σοφκιάν εν να χτίσης;
Σοφία	Η σοφία νικάει (σήμερα) την αντρεία 
Σοφία	Πάντα εν σοφία εποίησε 
Σοφία	Αγιά Σοφκιάν εν να χτίσεις;
Σοφία	Οι Κάτω πέτρες κι η Αγιά Σοφιά
Σπάρτακος	Ιδού ο Σπάρτακος
Στέλλα	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στέντωρ	Στεντόρεια φωνή
Στυλιανή	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στυλιανή	Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα
Στυλιανός	(Που) στύλλον, στύλλον, άνεση
Σωκράτης	Θα μπορούσα να ανταλλάξω όλη μου την τεχνολογία για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη.
Τάραχος	Τραβώ ή περνώ των παθών μου τον τάραχο
Ταρζαν	Me Tarzan, You Jane.
Τήλεφος	Τηλέφεια τραύματα.
Τίμαρχος	Τιμαρχώδης
Τριαντάφυλλος	Η καρδιά μ' τραντάφυλλον ένι
Τριάς	Ίγκι Αϊ τριάδα
Τυφλός	Τυφλό μίσος ή Τυφλός από θυμό
Τυφλός	Στα τυφλά
Τύχη	Αυτός κοιμάται και η τύχη του δουλεύει
Τύχη	Της τύχης τα γραμμένα
Τύχη	Τύχη αγαθή (τύχῃ ἀγαθῇ
Τύχη	Τύχη βουνό
Τύχη	Ανοίγει η τύχη μου
Υπαπαντή	Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί θα έρθει καλή χρονιά.
Υπομονή	Οι θεοί έθεσαν ως φάρμακο για τα αθεράπευτα δεινά, την υπομονή
Υπομονή	Ιώβειος υπομονή
Υπομονή	Γαϊδουρινή υπομονή
Φαεινίς	Φαεινή ιδέα
Φαεινός	Ηλίου φαεινότερον
Φάντης	Παρουσιάστηκε σαν το Φάντη μπαστούνι.
Φάντης	Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;
Φαραώ	Οι δέκα πληγές του Φαραώ
Φαρέτριος	Έχει κι άλλα βέλη στην φαρέτρα του
Φείδων	Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προς Μωάμεθ Β. Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ουφεισόμεθα της ζωής ημών.
Φλώρος	Είσαι τέλεια Φλώρος (Κυπριακή)
Φούλα	Ίσα μωρή Φούλα, που θα μας το παίξεις και μάγκας!
Χάιδω	Το μουνί της Χάιδως.
Χαρά	Μες στην καλή χαρά
Χαράλαμπος	Κλάφτα (ή Κλάψ’ τα), Χαράλαμπε.
Χάρις	Οι τρεις χάριτες
Χάρυβδις	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Χριστός	Χριστός Ανέστη!
Χριστός	Ιησούς Χριστός νικά (κι όλα τα κακά σκορπά)!
Χριστός	Είδε το Χριστό φαντάρο.
Χριστός	Έλα Χριστέ και Παναγιά!
Χριστόφορος	Γαμώ τον Χριστόφορο τον πούστη
Χρόνιος	Προϊόντος του χρόνου
Χρόνιος	Χρόνου φείδου
Χρόνιος	Εν ευθέτω χρόνο
Χρόνιος	Ελλείψει χρόνου
Χρυσόστομος	Πες τα Χρυσόστομε
Στίχοι
Αηδών	Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες (Τρόοδος, Κύπρος) Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963
Αλώνιος	Στα μαρμαρένια αλώνια
Αρετή	Έτη φωτός στους ουρανούς, έτη Αρετής μες στον ασβέστη.
Αχιλλεύς	Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος. Πρώτος στίχος της Ιλιάδας του Ομήρου
Βαρραβάς	Χριστόν ή Βαραββάν; Χριστόν
Βορέας	Του μικρού βοριά παράγγειλα, να 'ναι καλό παιδάκι. Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι.
Βορέας	Βοριάς χτυπάει την πόρτα μου και στην ψυχή μου αγιάζι και στα πικρά τα μάτια μου στιγμή στιγμή βραδιάζει
Γαλάτεια	την Γαλάτειαν ή μιαν καλύβην; την Γαλάτεια .
Γαλήνη	Όπου ακούς αέρα είναι η Γαλήνη που βρυκολάκιασε. Οδυσσέας Ελύτης
Γεώργιος	Ο Γιώργος είναι πονηρός και από τι 11 και μπρός κυκλοφοράει για γαμπρός.
Ελλάδα	Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς
Ελπίς	Ελπίς εν ενθρώπισι μούνη θεός εσθλή
Έρωτας	Ερως ανίκατε μάχαν.
Ευφροσύνη	Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης (την καρδίαν μου)
Ζίτσα	Ζίτσα και Καρίτσα, Ψυχή μου Ραδοτόβι, Νάτανε κι' η Ζέλοβα πουτανοχώρι.
Θέος	Μεταμορφώθης εν τω όρει Χριστέ, ο Θεός 
Λαυρέντιος	Αχ βρε Λαυρέντη, μόνο εγώ ήξερα τι κάθαρμα ήσουν.
Λύκος	Ποτί δ’ εχθρόν, άπ’ εχθρός εών, λύκοιο δίκαν υποθεύσομαι. Εναντίον του εχθρού, αφού είναι εχθρός, θα ορμήσω σαν λύκος. Πίνδαρος, 522-438 π.Χ., Αρχαίος λυρικός ποιητής
Μαύρα	Από φυσικού της η μαυρίλα πρέπει να ‘ναι και κλεπταποδόχος. Οδυσσέας Ελύτης
Νικόλαος	Νικολή Νικολή καπετάνιε Ντερτιλή.
Σαράντος	Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
Σελήνη	Ιδών σε ο ήλιος και η σελήνη, Φιλάνθρωπε, επί ξύλου κρεμάμενον, ακτίνας απέκρυψαν
Χριστός	Χριστόν ή Βαραββάν; Χριστόν
Ποιήματα
Αντώνιος	Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
Ελένη	Τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
Έσπερος	“Aστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν ἑῷος, νῦν δὲ θανὼν λάμπεις ἕσπερος ἐν φθιμένοις.» Επίγραμμα Πλάτωνα.
Μυρτίς	Μερτιά μου χρυσοπράσινη, της εκκλησιάς στολίδι, χωρίς εσέ δεν γίνεται κανένα πανηγύρι
ShowOnFooter
Αχιλλεύς	Ο Αχιλλέας και η Χελώνα - ένα από τα πιο γνωστά παράδοξα του φιλοσόφου Ζήνωνα του Ελεάτη