Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Αλέξανδρος	Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε.
Αράπης	Ο Αράπης από πισω παραμονεύει
Αριστοτέλης	Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός.
Αφροδίτη	Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Δεσπότης	Ούτε διάκο σ’ είδαμε ούτε πρωτοσύγκελο, και συ δεσπότης έγινες;
Ελένη	Θ’ Ελέναν; επεί πρεπόντως ελέναυς, έλανδρος, ελέπτολις.
Ευάγγελος	Άλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν.
Ηλίας	Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα.
Ιωάννης	Απέξω Γιάννης κι από μέσα Σουλεϊμάνης.
Ιωάννης	Σάματις έρθει τ’ Αγιαννιού, χαίρεται κι ο κώλος της μυλωνούς!
Κικέρων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Λάμπρος	Αν σου αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξανά πέρνα από την Άνδρο
Μαρία	Μπρος Μαρία και πίσω Γιάννης
Μαρία	Τα θέλει ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Μαρία	Άλλο πράγμα οι Τουπαμάρος, κι άλλο το μουνί της Μάρως
Πλάτων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Ποσειδών	Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Ποσειδών	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Σάρρα	Σάρα, μάρα και του Θεού κατάρα
Φοίβος	Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ.
Χρόνιος	Εκτός τόπου και χρόνου
Παροιμίες
Αβραάμ	Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι.
Αγάπη	Όποις χάνει στα χαρτιά (τράπουλα) κερδίζει στην αγάπη
Αγάπη	Η αγάπη κάνει το χρόνο να περνάει.Ο χρόνος κάνει την αγάπη να περνάει.
Αγάπη	Καινούργια αγάπη χάνεται, παλιά δε λησμονιέται.
Αγάπη	Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν του Απριλιού το χιόνι, πρωί-πρωί απλώνεται, το μεσημέρι λειώνει.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.
Αγάπη	Από μεγάλη αγάπη έρχεται κι ο πικρός πόνος.
Αγάπη	Αραμπάς με τα καρούλια…Βάσανα πού ’χει η αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη πύργους κυνηγά (καταλύει) και κάστρα ρίχνει κάτω.
Αγάπη	Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
Αγάπη	Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η καλύτερη απ’ όλες τις καλές τέχνες.
Αγάπη	Η αγάπη θέλει αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη και το μίσος δεν κρατούν πολύ καιρό. (προσωρινές καταστάσεις)
Αγάπη	Η αγάπη κινεί βουνά.
Αγάπη	Η αγάπη ψωμί δε φέρνει.
Αγάπη	Η αγάπη είναι η πιο γλυκιά τυραννία, γιατί το μαρτύριό της το υποφέρουμε πρόθυμα.
Αγγελική	Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα
Αγγελική	Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι.
Άγγελος	Δεν δίνει του αγγέλου του νερό.
Άγγελος	Στον άγγελό του νερό δεν δίνει!
Αγνή	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Αγνή	Σ’ αυτήν που είναι αγνή μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Σ’ αυτόν που είναι αγνός μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Άγριος	Ιστορίες για αγρίους είναι αυτά που μου λες..
Αγρίππας	Aκαρπότερος Aγρίππου
Αδάμ	Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν
Αδάμ	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Άδης	Ουκ εν τω Άδη μετάνοια.
Άδης	Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας.
Αέτιος	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτιος	Αετός εν νεφέλαις.
Αέτιος	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
Αετός	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτων	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αζαρίας	Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’
Αηδόνιος	Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι.
Αηδών	Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουν τ' αηδόνια.
Αθανάσιος	Λέγε με Θανάση
Αθανάσιος	Ποιος Θανάσης;
Αθανάσιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αθανάσιος	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αθανάσιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αθανάσιος	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Αθηνά	Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.
Αικατερίνη	Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις.
Αικατερίνη	Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις.
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν
Αικατερίνη	Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα",
Ακρίβος	Κριβός στη στάχτη, φτηνός στ’ αλεύρι
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεξάνδρα	“τα κουμπιά της Αλέξεως”.
Αλεξάνδρα	τα νέα της Αλεξάντρας,
Αλέξανδρος	έγινε Αλέκος
Αλέξανδρος	Και που' σαι Αλέκο...
Αλέξανδρος	Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!!
Αλέξανδρος	Το παίζει Αλέκος.
Αλέξανδρος	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Αλέξανδρος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Αλεξία	(Αυτά είναι) Τα κουμπιά της Αλέξαινας
Αλέξιος	Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη.
Αλήθεια	Αλήθεια χωρίς ψέμα, φαΐ χωρίς αλάτι.
Αλήθεια	Από μικρό κι από χαζό (τρελό) μαθαίνεις την αλήθεια.
Αλήθεια	Η αλήθεια βασιλεύει και το ψέμα ψέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι του Θεού και το ψέμα του διαόλου.
Αλήθεια	Η αλήθεια έρχεται κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς.
Αλήθεια	Η αλήθεια θα λάμψει κι ας περάσουν χίλια χρόνια.
Αλήθεια	Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.
Αλήθεια	Η γλώσσα λησμονάει και λέει την αλήθεια.
Αλήθεια	Η κολακεία φέρνει φίλους, η αλήθεια εχθρούς.
Αλήθεια	Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια.
Αλήθεια	Όποιος λέει την αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια.
Αλήθεια	Πολλές φορές η αλήθεια έρχεται κι όταν ακόμα δεν τη ζητούμε.
Αλήθεια	Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.
Αλήθεια	Το να βλέπω είναι αντίληψη, μα το να αισθάνομαι είναι αλήθεια.
Αλήθεια	Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα, η αλήθεια στ’ αυτιά.
Αλήθεια	Ἐν οἴνῳ αλήθεια. .
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή.
Αλώνιος	Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι
Άμπελος	Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι στο γιαλό θέλει καραβοκύρη.
Ανατολή	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Ανατόλιος	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Άνδρεα	Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι
Ανδρέας	Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει.
Ανδρέας	Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις.
Ανδρέας	Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Ανδρέας	Μαλακαντρέα
Ανδρέας	Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.
Ανδρέας	Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν
Ανδρέας	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Ανδρέας	Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
Ανδρέας	Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός.
Ανδρονίκη	Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα
Ανθή	Χόρευε, κυρά Ντουντού, κοίταζε και του σπιτιού
Άννα	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι.
Άννη	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι
Αντισθένης	Αντισθένους Ιμάτιον
Αντώνης	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αντώνης	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αντώνης	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντωνία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Αντώνιος	"Είναι η μούλα του Παπάντωνη"
Αντώνιος	Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει.
Αντώνιος	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Αντώνιος	Τις δεκαεφτά του Γεναριού είναι κυρά τ’ Άγι’ Αντωνιού.
Απόστολος	Δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του
Απόστολος	Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη
Αράπης	Αν καταλάβω Αράπης να γίνω
Αράπης	Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης, τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
Αράπης	-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη. Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη
Αράπης	Σαν το μαλλί του Αράπη
Αράχνη	Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό.
Αράχνη	Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει.
Αράχνη	Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά.
Αρβανίτης	Αρβανίτη αν κάνεις φίλο, κράτα και κανένα ξύλο.
Άρειος	... του Αρείου το απύλωτον στόμα…
Άρης	Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…
Αρχοντία	Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
Αύγουστος	Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες.
Αύγουστος	Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές τον χρόνο.
Αύγουστος	Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.
Αύγουστος	Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο
Αύγουστος	Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες όλοι.
Αύγουστος	Πάτησε και ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα
Αύγουστος	Ο Αύγουστος νοικοκυράκος και ο Μάρτης διακονιαράκος.
Αφροδίτη	Αφροδίτη ύν τέθηκε Θυσίασε γουρούνι στην Αφροδίτη Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Άχμετ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Βαρβάρα	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Βαρβάρα	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Βαρβάρα	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Βαρβάρα	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Βαρβάρα	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Βαρβάρα	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Βαρβάρα	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Βαρβάρα	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Βαρβάρα	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βασιλεία	Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη.
Βασίλειος	Βασίλη, τίμα τόν παπά — καί σύ παπά ’χε γνώση
Βασίλειος	Όπου τάβλα και μαντήλι και καλώς τον κυρ Βασίλη
Βασίλειος	Όσον καιρό θερίζαμε, Βασίλη κυρ Βασίλη, και σαν αποθερίσαμε «Ποιος είσαι, βρε κασίδη;
Βασίλειος	Αν παντρευτώ και κάνω γιο και βγάλω τον Βασίλη Και βγει πάνω στον πλάτανο να κόψει το σταφύλι και πέσει...Αχ τον γιο μου τον Βασίλη.
Βασιλεύς	Το γύφτο κάναν βασιλιά κι αυτός γύρευε ρείκια.
Βασιλεύς	Από πίσω βρίζουν και το βασιλιά.
Βασιλικός	Βασιλικός κι αν μαραθεί, την μυρουδιά τη έχει.
Βασιλικός	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τονε ζητούμε.
Βασιλικός	Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα.
Βενετία	Δε θα χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βενετία	Σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βηχιανός	Ο βήχας, ο έρωτας και τα λεφτά δεν κρύβονται. ή Ο βήχας, ο έρωτας και ο παράς δεν κρύβονται.
Βόηθα	Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Βόηθος	Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Βορέας	Τα μαύρα νέφη του βοριά ,τα κόκκινα του νότου,κι εκείνα τα κατάμαυρα του σκύλου του σορόκου.
Βορέας	Γέρο βοριά αρμένιζε και νότο παλληκάρι.
Βουνού	Βουνό με βουνό δεν σμίγει.
Βρούτος	Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας.
Γαβριήλ	Ατού ο Γαβρίλης
Γαία	Γαία πυρί μιχθήτω.
Γαία	Γαίαν έχει ελαφράν.
Γαία	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος.(Ινδιάνικη παροιμία)
Γαία	Το να ακουμπάς τη γη είναι να έχεις αρμονία με τη φύση. .(Ινδιάνικη παροιμία)
Γαρυφαλλιά	Μαζί με τη γαρυφαλιά ποτίζεται κι η γλάστρα.
Γέρων	Τι έχεις γέρο που χορεύεις; Δε μ' αφήνουν τα δαιμόνια. (Αρκαδία)
Γέρων	Αν θες την ευτυχία σου και γέρος ν' αποθάνης, με τους μεγαλυτέρους σου ποτέ να μην τα βάνης
Γέρων	Του γέρου σκόνταμμα, του χάρου μήνυμα.
Γέρων	Χαρά στο νιο που νοιάζεται, το γέρο που γελάει.
Γέρων	Ζήε γέρο να παθαίνεις Ζήε γέρο να μαθαίνεις
Γέρων	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Γεώργιος	Αϊ-Γιώργη μου ακριβός είσαι.
Γεώργιος	Από τ’ Άϊ Νικήτα κοίτα, από τ’ Άϊ Γιωργιού ξεκοίτα.
Γεώργιος	Χόλιασι ου Γιώργους κι έκαψε τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Όλοι μιλούν για τ’ άρματα κι ου Γιώργους για τις κάλτσες.
Γεώργιος	Χαίριτι ο νιος τα νιάτα του κι ου Γιώργους τις κάλτσες του.
Γεώργιος	Τουν Γιώργου τουν χάριζαν παλάτια, κι αυτός κάλτσες κοίταζε.
Γεώργιος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Γεώργιος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Γεώργιος	Απρίλης με τα λελούδια, Μάης με τα χορτάρια. Και του Αη – Γιωργιού να φέξει!
Γεώργιος	Άη Γιώρκη βοήθαμε τζιαι ‘σου τον πόδα τάρασσε
Γεώργιος	Ακριβὰ τὰ σφουγγάτα τοῦ ἁγίου Γεωργίου.
Γεώργιος	Απ’ τ’ Αη-Γιωργιού και πέρα, δως του φουστανιού σου αέρα.
Γεώργιος	Γιώργον είχα Γιώργον έχω κι αν ξαναχηρέψω πάλι Γιώργον θα διαλέξω
Γεώργιος	Είπαν το παιδί σου Γιώργο, ξαναβάφτισέ το!
Γεώργιος	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αη-Γιωργιού.
Γεώργιος	Και τ’ Αη-Γιωργιού να φέξει.
Γεώργιος	Όπου Γιώργος και μάλαμα.
Γιάκουμος	Ήντα σε κόφτει που τβ βουν του Γιακουμή.
Γραία	Όσο βιάζεται η γριά, τόσο κόβεται η κλωστή.
Γραμματικός	Γραμματικέ που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.
Γραύς	Γάιδαρος είν' ο γάιδαρος, αν εφορεί και σέλλα, κ' η γριά κι αν εμορφίζεται, δεν γίνεται κοπέλα. (Κεφαλονίτικη)
Γραύς	Είπαν της γριάς να χέσει, κι αυτή ξεκωλιάστηκε.
Γραύς	Πες, πες το κοπέλι κάνει τη γριά και θέλει.
Γραύς	Η γριά το μεσοχείμωνο, πεπόνια αναζητάει
Γραύς	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Γραύς	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Γραύς	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Γρηγόριος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Γρηγόριος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Δαίμων	Ήθος ανθρώπω δαίμων.
Δάμασκος	Άγουρα δαμάσκηνα και πικρές ελιές.
Δαμιανός	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Δανάη	Αγέρας και γυναίκα δεν κλειδώνονται. Από το μύθο της Δανάης και του Δία.
Δαναός	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Λατίνος ποιητής
Δέσποινα	Ούλοι οι Άγιοι σαν τη Δέσποινα είναι;
Δεσπότης	Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη.
Δεσπότης	Άλλου μέ τρίβεις, δέσποτα, κι άλλοϋ ’χω ’γώ τόν πόνο
Δεσπότης	Καλά είν’ τα φαρδομάνικα, μα είν’ για δεσποτάδες.
Δεσπότης	Κάθε πρώτη του μηνός, για δεσπότης, για φανός.
Δεσπότης	Αν ήταν καλή η δουλειά, θα δούλευε κι ο Δεσπότης.
Δεσπότης	Σαν θέλει η μοίρα, ο μυλωνάς γίνεται και δεσπότης.
Δήμαρχος	Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.
Δήμαρχος	Και στο δήμαρχο να πας, γαϊδουρινή θα τηνε φας!
Δήμητρα	Δημητρούλα μου γειά σου πάρτα όλα δικά σου.
Δημήτριος	Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα τη πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα.
Δημήτριος	Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.
Δημήτριος	Άγιος Δημήτρης έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Δημήτριος	Τον τρυγητή ξερόκανε τον Άγιο-Δημήτρη λασπόκανε.
Δημήτριος	Τ’ Αϊ – Δημητριού, μικρό καλοκαιράκι, κράτα το πουκάμισο και πέτα το σακάκι.
Δημήτριος	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Δημήτριος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Δημήτριος	Έκαμε κι ο Νιόνιος βάρκα κι όλη μέρα τηνε καλαφάτιζε».
Δημήτριος	Αη-Δημητράκη, μικρό καλοκαιράκι.
Δημήτριος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Δίας	Αεί γαρ πίπτουσιν εύ οι Διός κύβοι. Σοφοκλής
Δίας	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Προμηθεύς Δεσμώτης) (για τα δεσμά του Προμηθέα)
Διογένης	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Δουλάς	Αφέντες και δούλοι ένα γίναμε ούλοι.
Δουλάς	Να δουλεύεις σαν το δούλο και να τρως σαν τον αφέντη.
Δύση	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Δώρος	Δώρο αν είναι και μικρό, μεγάλη χάρη έχει.
Ελπίς	Ελπίς εν ενθρώπισι μούνη θεός εσθλή
Εμμανουήλ	Θύμωσε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς
Εμμανουήλ	Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Εμμανουήλ	Αλλαξε ὁ Μανολιὸς κι ἔβαλε το βρακί του ἀλλιῶς.
Εμμανουήλ	Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Επίσκοπος	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Επίσκοπος	Θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά
Επίσκοπος	Άδε νουν για πίσκοπον! 
Επίσκοπος	Α δεν ορίζη ο πίσκοπος, ποιος διάολος ειν' που ορίζει; 
Επιφάνιος	Όπου τοβ Βάτον, βάδωννε όπου μητέραν, φεύκε, τζ’ όπου τομ πελλοπίφανον μπήε τη στύπαν μέσα (Κύπρος)
Έρως	Ο έρωτας είναι τυφλός.
Έρως	Ερως ανίκατε μάχαν.
Εύα	Γαμώ το μουνί της Εύας
Ευαγγελία	Άμα υπάρχει το λιλί, χορεύει και η Βαγγελή
Ευάγγελος	Καλώς τον κύριο Ευάγγελο που ‘χει την τρίχα κάγκελο
Ευάγγελος	Σκίσε με Βαγγέλη και πέτα με στ΄ αμπέλι
Ευάγγελος	Στάζει μέλι η πούτσα του Βαγγέλη.
Ευγενία	Στις καστανιές του Παπαλιώνη κλαίει η Βγένω και δεν μορώνει…(Αντρώνι)
Εύη	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Ευθυμία	Θύμωσε η Θυμιώ και ξύπνησε το πρωί με θυμό.
Ευτύχης	Η μόρφωση τον ευτυχή στολίζει, τον άτυχο με θάρρος τον οπλίζει.
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει κατοικήριο τη ψυχή και δεν βρίσκεται στα χρήματα ή στα βοσκοτόπια
Ευτυχία	Στην ευτυχία έχεις πολλούς, στη δυστυχία κανέναν.
Ευτυχία	Σαν κυνηγάς την ευτυχία, να σηκώνεσαι νωρίς.
Ευτυχία	Μη γυρεύεις την ευτυχία. Έρχεται μόνη της.
Ευτυχία	Η ευτυχία μοιάζει με χειμωνιάτικο ήλιο. Ανατέλλει αργά και δύει νωρίς.
Ευτυχία	Η ευτυχία με τη δυστυχία σ’ ένα έλκηθρο ταξιδεύουν (Ρώσικη)
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει ανησυχίες και η δυστυχία ελπίδες.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να δώσεις χωρίς να το’χεις.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι διάλειμμα της δυστυχίας.
Ευτυχία	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις αυτό που κάνεις.
Ευτυχία	Τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία
Ζαμπέτα	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, (ή Ζαμπέτω >> από το Ελιζαμπέτα) πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ζαφειρία	Όλα τα ’χει η Ζαφειρούλα ο φερετζές της λείπει
Ζαφείριος	Κατὰ μάνα, κατὰ κύρη, ἔκαμαν καὶ γιὸ Ζαφίρη
Ζαφείριος	Φάε Ζαφείρη. Τι να φάω, πλαστήρι;
Ζαχαρίας	Ανάθεμά σε Ζαχαριά με το ζακόνι πόχεις κάθε βδομάδα πόλεμο κάθε μήνα γυναίκα
Ζεύς	Αλλ’ ου Ζευς άνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτά.
Ζωή	Ζωή χωρίς γιορτές, μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.
Ζωή	Η ζωή ειν' ένας κώλος: ή προλαβαίνεις και τον γαμάς, ή δεν προλαβαίνεις και σε χέζει.
Ζωή	Μια ζωή χρωστάμε ούλοι μας. (Κεφαλονίτικη παροιμία)
Ζωή	Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα
Ηγούμενος	Για να γίνεις ηγούμενος, πρέπει να σε πηδήξει ο προηγούμενος.
Ηγούμενος	Όποιος έκανε γούμενος, έκανε και κελάρης.
Ηλίας	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Ηλίας	Από τ’ Αη – Λιός και πέρα τον κακό καιρό καρτέρα.
Ηλίας	Από τ’ Άη-Λιος ο καιρός γυρίζει αλλιώς.
Ηλίας	Ξημερώματα του άι Λία είδες τον σσύλλον κουλλούριν, ο γρόνος εν ναν καλός.
Ηλίας	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Ηλίας	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Ηλίας	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Ηλίας	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Ήλιος	Ας λάμπει ο ήλιος κι ας είναι και τα βουνά.
Ήλιος	Ο ήλιος λάμπει για όλο τον κόσμο
Ήρα	Ξεχώρισε την ήρα από το σιτάρι.
Ηρακλής	Εσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Ηρακλής	Προς δύο ουδέ Ηρακλής. Αρχίλοχος, 725-650 π.Χ., Αρχαίος ιαμβογράφος
Ήφαιστος	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Προμηθεύς Δεσμώτης) (για τα δεσμά του Προμηθέα)
Θεοδώρα	Παστρική καλή Θοδώρα το τσαρούχι μέσ' την πίτα.
Θεοδώρα	Παστρικιά η Θουδώρου, ν’ κουτσουλια μεσ’ την πιτα
Θεόδωρος	Άλλος είν’ ο Θοδωρής κι άλλος εκείνος που θωρείς. ή Άλλος είναι ο Θοδωρής κι άλλος είναι απού θωρείς
Θεόδωρος	Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί . Κόβω τα γενάκια του ,πέφτουν τα βρακάκια του , τι είναι;
Θεόδωρος	Από κοντά απ’ τ’ς άλλους ως και Κουτσοθοδωρής χορεύει
Θεόδωρος	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Θεόδωρος	Γυρίζω(η γυρίζει) σαν τον Μουρλοθοδωρή απο του Μπουρντάνου.
Θέος	Ζευγαρώνει ο θεός δυο κακούς κι έτσι χαλάει δυο σπίτια.
Θέος	Ο Θεός στα ψηλά βουνά ρίχνει το χιόνι.
Θέος	Ο Θεός βλέπει το βουνό αν είναι ψηλό ή χαμηλό και ρίχνει το χιόνι. )
Θεριστής	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή
Θεριστής	Απ’ αρχής τον θεριστή, του δρεπανιού γιορτή.
Θεριστής	Γενάρη πίνουν το κρασί, το θεριστή το ξίδι.
Θεριστής	Θεριστής με το δρεπάνι, τον καιρό του δεν τον χάνει.
Θεριστής	Τον Θεριστή, ο νοικοκύρης τηράει την ελιά και τραβάει τα μαλλιά του»
Θεριστής	Ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Θεριστής την πείνα
Θεριστής	Καλώς τόνε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει, και με τα στάρια τα ππολλά, το σπίτι μας φορτώνει.
Θηριανός	Φοβάται ο Γιάνης το θεριό και το θεριό το Γιάννη
Θωμαή	Ό,τι βγάζει η κυρα-Θωμαή, μια στο γλέντι και μια στο φαΐ.
Θωμάς	Είναι άπιστος Θωμάς
Θωμάς	Αυτά είπε ο Θωμάς και άφησε την γυναίκα του σε μας.
Ιάκωβος	Ίντα σε κόφτει που τον βουν του Γιακουμή
Ιάκωβος	Εδώκαν μιαν του Γιακουμή, πισίαν με το μέλι, τζι' είπεν τους ο ποδκιάντροπος πως δεκαπέντε θέλει
Ιούδας	Κόκκινα γένια, μάτια γαλανά, καρδιά του Ιούδα, ψυχή του σατανά.
Ιωάννα	Όλοι θέριζαν κι η Γιαννούλα άσπριζε..
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες, ενός κοκόρου γνώση και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον φωνάζουμε. (βαφτίσαμε)
Ιωάννης	Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, να μας δάνειζαν καμπόση.
Ιωάννης	Βγάλε Γιάννη το παιδί σου να γιορτάζει κάθε μήνα.
Ιωάννης	Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι... Γιάννη θα γυρέψω!
Ιωάννης	Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	Γιάννης πήγε, Γιάννης ήρθε
Ιωάννης	Δεν είναι κάθε μέρα τ’ Άι-Γιαννιού”
Ιωάννης	Έχ’ κι ο Γιάννς καΐκ’
Ιωάννης	Κάμε Γιάννη τη δουλειά σου κι ύστερα είμαι πάλι θεια σου
Ιωάννης	Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.
Ιωάννης	Κατά τον μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι (ή λάδι) να γιάνει
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι (ή μέλι).
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του…
Ιωάννης	Ο Γιάννης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Ιωάννης	Όπου γάμος και χαρά, τρέχα Γιάννη μασκαρά
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	Παναγία κι Άι-Γιάννη, βάλε ψάρι στο τηγάνι
Ιωάννης	Πότε ο Γιάννης δε μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
Ιωάννης	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Ιωάννης	Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέμε και το Γιάννη δεν τον θέμε.
Ιωάννης	Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης
Ιωάννης	Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Ιωάννης	Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τονε κράξανε. (Παξοί)
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ' Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.
Ιωάννης	Του Γιάννου η φλογέρα
Ιωάννης	Είπαμεν Γιαννή να κλάννεις, μα να μεν το πολλοκάμνεις
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Άλλη δεν έκαμε παιδί, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη
Ιωάννης	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Ιωάννης	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Ιωάννης	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ιωάννης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Ιωάννης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Ιωάννης	Από Ναννάκου
Ιωάννης	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Ιωάννης	Τα πράγκας και τα σίδερα τη ζαβαλή τη Γιάννε έν’
Ιωάννης	Εξηνταπέντε Γιάννηες, έναμ πετεινόβ βαρούσιν.
Ιωάννης	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Γιάννης έρκεται με το κονταρόξυλλον τζαι κονταροξυλίζει σας.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θερκόν τζαι το θερκόν τογ Γιάννην.
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Τ’ Αγιανιού του Ριγανά, πάνε οι Βλάχοι στα βουνά.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Βοηθάει ο Άη- Γιάννης και ο Σταυρός, γιομίζει το αμπάρι κι ο ληνός.
Ιωάννης	Έλα να σε κάψω Γιάννη να σε κάψω για να γιάνεις
Ιωάννης	Ακόμη δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε.
Ιωάννης	Όλην την ημέρα Καλογιάννη, και το βράδυ Κακογιάννη.
Ιωάννης	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, βάλε καπίστρι στο τσουπί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, θέλει κι η χήρα να δροσιστεί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, κάνουν κι οι φτωχοί γιορτή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού τον Θεριστή, πέταξ’ η βλάχα το βρακί!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρεύει και το μουνί αρτυμή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, δεν θέλει το μουνί ντροπή!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά κουρεύουνε μνιά και αρνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάλε την βλάχα ανάσκελα!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, θέλουν τα μνιά δροσιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, κουρεύουν κι βλάχες τα μνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξεψειρίζουν τα μουνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ούλες τις κρένουν τα σταμνιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάν’ οι βλάχοι στα βουνά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πιάνει Λίβας τα σπαρτά!
Ιωάννης	’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξετάζουνε οι ρουφιάνες τα ριζικά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάνει κι ο Διάβολος την ουρά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χλιμιντράει κι η παπαδιά!
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χωσ’ τον κώλο σου στην σκια!
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Δεν είναι Γιάννης είμαι γιανακτής και δεν είναι Γιαννάκης είναι γιανακουλης
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Είχαμε το Γιάννη γερό, έπεσε το κόσκινο και τον πλάκωσε.
Ιωάννης	Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	-Άγιε μου Αγιάννη μου Ριγανά, φέρνεις δροσούλα στα μνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, κάνουν γιόμα κι οι κουτοί!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά και πέρα θέλουν τα μνιά αγέρα!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ανοίγ’ ο Θεούλης τ’ ασκιά.
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, αρρωσταίνει ο τεμπέλης βαριά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βάλε για σκούφια τα βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βαραίνουν τα ράσα τον παπά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βλέπει κι περβολάρης χαρά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, βρωμάν τα βαριά μουνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ιδρώνουν βυζιά και μνιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μακριά από φωτιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μαυρίζει ο ήλιος τα σπαρτά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μη σε βρει βαριά γκαστριά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μην ξανατρώς αυγά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μην ξαναφοράς βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, μουσκεύουνε ούλα τα βρακιά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ξεβρακώνεται κι η κυρά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάν’ στ’ αλώνια τα σπαρτά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, χαρά ’χουν τα μποστανικά!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, ψήνει ο ήλιος τ’ αυγά!
Ιωάννης	Απ’ του Ριγανά και πέρα θέλουν τα μνιά αέρα!
Ιωάννης	Απ’ του Ριγανά και πίσω, τρούπω τον κώλο σου στον ίσκιο!
Ιωάννης	Απ’ τ’ Αγιαννιού του Ριγανά, πάρε την τσίτσα σου κοντά!
Ιωάννης	Δόξα να ’χεις Αγιάννη μου Θεριστή, που ’δα την πούτσα μου ορθή!
Ιωάννης	Ήρθε τ’ Αγιάννη, ανασαίνει το δρεπάνι!
Ιωάννης	Θερίζει ο Γιάννης, δροσίζει ο Αγιάννης!
Ιωάννης	Θεριστή μου κι Αγιάννη, κάνε το πράμα μου να γειάνει!
Ιωάννης	Όποιος τ’ Αγιαννιού θερίζει, ο Διάβολος τον ορίζει!
Ιωσήφ	Σαν ο Iσούφης με τον Τζαμαλή
Καδής	Ο καδής γαμεί τη μάνα σου τζαι πού να τον αγκαλέσεις (καταγγείλεις);
Καδής	Αθθά Τουρτζιέψεις να γινείς καδής Αν θα τουρκέψεις φρόντισε να γίνεις καδής
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Καλόγερος	Αράθυμος καλόγερας, εύκαιρο το σακί του.
Καλόγερος	Που τον τζαιρόν π' αγάπησα του τζύκκου καλοήριν, μήτε τον γάμον είδα το, μήτε το παναύριν
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα ράσα του.
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκοψε τον πούτσο του.
Καλόγερος	Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
Καλόγερος	Επάσχασε ο καλόγερος, κουκιά του μαγειρεύουν.
Καλόγερος	Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο.
Καλόγρια	Καλόγρια στα γεράματα.
Καλόγρια	Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια
Καλομοίρα	Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
Καλομοίρα	Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.
Καλόμοιρος	Ο τελευταίος για καλομοίρης για κακομοίρης.
Κατερίνα	Κατίνα, σαλαμακι!
Κέρκοπας	Αγορά Κερκώπων. Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Κήρυκος	Κηρύκ’ και Μηρύκ’ κι απ’ τ’ αμπάρ’ στο παίρν’.
Κίτσος	μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη τον αρχιληστή,
Κλεοπάτρα	Η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα.
Κόραξ	Κόρακας να σε πιάσει. (το λέμε όταν βήχει πολύ κανείς)
Κόραξ	Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
Κόραξ	Κόρακος εξελεύσεται «κρα».
Κόραξ	Ένα κοράκι βρίσκεται πάντα κοντά σ' ένα άλλο κοράκι.
Κόραξ	Κάνει κι ο κόρακας αητό, κάνει κι αητός κουρούνα
Κόραξ	Άν άκουε ο θεός των κοράκων τις φωνές γάϊδαρος δε θ’απόμενε σε σπίτια και ΄αυλές
Κοσμάς	Ήνταν ’ίνεται ο κόσμος, ας ίνεται και ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς.
Κοσμάς	Ότι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Κροίσος	Πλούσιος όπως ο Κροίσος
Κυριακή	Της Κυριακής τα όνειρα, ή στη μέρα ή στο χρόνο
Κυριακή	Κυριακή κοντή γιορτή.
Κυριακή	Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.
Κυριακή	Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί.
Κυριακή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Κωνσταντίνος	Ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά
Κωνσταντίνος	Και παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα ’φερε η κατάρα
Κωνσταντίνος	Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς.
Κωνσταντίνος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Κωνσταντίνος	Από Σάββατον ως Σάββατον, εκκέλιασεν ο Κώστας
Λάζαρος	Ποττέ του αβκόν εν έδωκεν, μήτε τ΄άι Λαζάρου.
Λάζαρος	Με τη φωνή και ο Λάζαρος
Λάζαρος	Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο
Λάζαρος	Κέρινος ή Κίτρινος σαν τον Λάζαρο
Λαμπρά	Να μη ζηλέψεις τη Λαμπρή γυναίκα και τον Απριλομάη φοράδα.
Λαμπρά	Θα κρατήσουν όσο της Λαμπρής τ' αυγά.
Λαμπρά	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Απόκριες στο σπίτι σου και Λαμπριά όπου λάχει.
Λαμπρά	Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
Λαμπρά	Τη Γέννηση την άβρεχη, τα Φώτα χιονισμένα και τη Λαμπρή βρεχούμενη , τα πάντα ‘φτυχισμένα.
Λαμπρά	Απ’ το Γενάρη ως τη Λαμπρή, δεν έχει σχόλη και γιορτή.
Λαμπρά	Άσχημη η Λαμπρή όταν βρέχει κι ο φτωχός όταν δεν έχει.
Λαμπρά	Γλυκός η ν-ύπνους την αυγή, γυμνός η κώλους τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ο ύπνος την αυγή, ζόρκος ο κώλος τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος την αυγή, παλιά ρούχα τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος το πρωί, χωρίς φαΐ τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Έχεις γρόσια στο πουγκί, όθε θες κάνεις Λαμπρή.
Λαμπρά	Καλός ο ύπνος το πρωί, παλιά παπούτσια τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Κατά που λέει το χαρτί κι ομολογάει η φλάσκα, ούτε και πέρυσι Λαμπρή ούτε και φέτο Πάσχα.
Λαμπρά	Μαθημένου είνι τ’ αρνί να κουρεύγιτι κ’ Λαμπρή.
Λαμπρά	Να ’ταν τα Φώτα βροχερά και η Λαμπρή βροχάτη.
Λαμπρά	Σαν είν’ τα Φώτα φωτεινά, πάντα η Λαμπρή δροσάτη.
Λαμπρά	Της νύφης τα προικιά σαν της Λαμπρής τ’ αυγά.
Λάμπρος	Αν σ’ αρέσει μπαρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο
Λιβάνιος	Έγινε ο λύχνος θυμιατό κι η κουτσουλιά λιβάνι
Λοΐζος	Βούννου-Βούννου δουλαππάτζιμ μου, να κάμνεις την οντζιάσ σου, να φας τηγ καυκαλλιάσ σου· βρε Λοϊζή, που είσαι και γυρίζεις τζέν έρκεσαι να φας όρνιθαμ με το ρύζι.
Λοΐζος	Έγινε Λούης
Λουκάς	Αν βρέξει τ’ Αϊ – Λουκά, χέσε μέσα στα βρακιά.
Λουκάς	Τ' Άη Λουκά σπείρε κουτσιά
Λύκος	Άφησαν το λύκο να φυλάει τ’ αρνιά.
Λύκος	Ο λύκος κι αν εγέρασε κι ασπρίσαν τα μαλλιά του, ούτε την γνώμη άλλαξε ούτε και τα μυαλά του.
Λύκος	Μισακός ο γάιδαρος, για να τον φάει ο λύκος.
Λύκος	Εβάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. ή Βάλανε το λύκο να φυλάει το μαντρί.
Μαγδαληνή	η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Πρόκοψ’ η Μαγδάλω, το Σαββάτο το Μεγάλο
Μαγδαληνή	Το άλλο το’ φαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαλαματένια	Ζουντάνιψι η Μαλάμου, ζητάει του σ’χώριου πίσου
Μαργαρίτα	Τρώγε πίνε Μαργαρίτα, μα έχε έγνοια και την πίτα
Μαρία	Αγγονίστην τζι η Πελλομαρού μηλλόπιτταν
Μαρία	Η Οσία Μαρία είπεν, ενενήντα εννέα κι άλλ’ έναν εκατόν
Μαρία	Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα ζουρνατζή
Μαρία	Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.
Μαρία	Και η κουτσή Μαρία
Μαρία	Κάνει την οσία Μαρία
Μαρία	Λωλά χορεύγεις, Μαριορή, και φαίνονται τα τσα σου.
Μαρία	Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί.
Μαρία	Ολα τα χε η Μαριορη, ο φερετζες της ελειπε
Μαρία	Τα ’χεν η Μαριά στο νου της, τα ’βλεπε και στ’ όνειρό της,
Μαρία	Χόρευε, κυρά Μαρού κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Αγάπαγε η Μάρω το χορό βρήκε και άντρα χορευτή
Μαρία	Ένα το 'χει η Μαριορή, το στεγνώνει το φορεί
Μαρία	Χόρευκε τζυρά Μαρού τζι έσιει τζι έννοιαν του μωρού. (ή του σπιθκιού)
Μαρία	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαρία	Λοαρκάζει τζι η Μαρικκού τον άντραν της μες στους πραματευτάες
Μαρία	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Μαρία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Μαρία	Μπρος Φραξία, πίσω Μαριγώ κι απο πίσω τα κοπελάρια.
Μαρία	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Μαρία	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Μαρία	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Μαρία	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Μαρία	Όταν οι άλλοι αποτρυγούσαν, η Μαρία έπλεκε καλάθι.
Μαρία	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριά κι από πίσω κοφινόκωλη.
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριώρα κι από πίσω κουτσοκώλα.
Μαρία	Πού πας Μαρία, Μαριώ, Βιολιά ακούω και πάω να δω
Μαρία	Είχαμε τόσα σκατά, ήρθε και η Σκατομαριά.
Μαρία	Ντέρτι που το ‘χει η Μάρω που ‘ναι το μουνί της μαύρο.
Μαρία	Το χωριό καιγότανε και η Μαριώ γαμιότανε.
Μαρία	Έμπα στο χορό, να σε δω, κυρά Μαριώ
Μαρία	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Μαρία	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαριέττα	Εν το βορτίν της Κέττας.
Μαρίνα	Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα.
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας δείχνει, σύκον τζ’ αι σταφύλιν τζ’ αι πορτίν στο γαλευτήρι
Μαρίνα	Τ’ Αγιά-Μαρίνας μπαίν’ Και το κούτρελο στ’αμπέλι (Τήνος)
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Μαρίνος	Ο Μαρίνος και η νύφη (Από το όμορφο και συγκινιτικό διήγημα του Αργύρη Εφταλιώτη - Μαρίνος Κονταράς)
Μάρκος	Εμείναμεν σαν έμεινεν ο Χατζημάρκος πέρσι που λείψαν του τα κάρβουνα τζι εν είσιεν να δουλέψει.
Μάρκος	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Μάρτης	Από 'σιει κόρην όμορφην του Μάρτη εν την δείχνει
Μάρτης	Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα
Μαύρα	Της Αγια – Μαύρας έρχεται ο καιρός της λαύρας.
Μεθόδιος	Του' ή Μου’ ψησε το ψάρι στα χείλη
Μελέτιος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Μελέτιος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Μέλισσα	Αν έκαναν όλες οι μέλισσες μέλι θα το 'τρωγαν και οι γύφτοι.
Μέλισσα	Αν είσαι μέλισσας παιδί κέντρωσε και μην λαλείς.
Μέλισσα	Αν κάνανε ούλες οι μέλισσες μέλι δεν θα το χώραγε το κουβέλι.
Μέλισσα	Μια η βασίλισσα πολλές οι μέλισσες.
Μέλισσα	Μια μέλισσα δεν κάνει μέλι.
Μέλισσα	Οι μέλισσες δεν γίνονται σφήκες.
Μέλισσα	Η μέλισσα από τα λουλούδια παίρνει το μέλι.
Μέλισσα	Χωρίς κηφήνες μελίσσι δεν υπάρχει.
Μέλισσα	Αν δεν σε κεντρίσει η μέλισσα, μέλι δεν τρως.
Μελπομένη	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια
Μελωδία	Η μελωδία είναι που κάνει το τραγούδι
Μεχμέτ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Μήλος	Αν εν μήλον ν'αθθίσει, τζι' αν ρόβιν εννά λουβήσει.
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά βασιλεύει η Πούλια. (10 Δεκεμβρίου)
Μιλτιάδης	Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον.
Μιχαήλ	Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη.
Μιχαήλ	Χρωστάει του Μιχάλη
Μιχαήλ	χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο.
Μιχαηλία	Γρωστεί (χρωστάει) της Μιχαλούς
Ναθαναήλ	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Ναθαναήλ	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Νέτζω	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Νικήτας	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Νικηφόρος	Ώ πλην γυναικός τα δ' άλλα Νικηφόρος. Ο τελευταίος στίχος από το επίγραμμα στον τάφο του Νικηφόρου Φωκά
Νικόλαος	Του Αγίου Νικολάου που ’ναι της στεριάς και του πελάου (πελάγου).
Νικόλαος	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Νικόλαος	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Νικόλαος	Εγώ όταν σου μιλώ, εσύ άλλα των αλλών μπαρμπανικολό.
Νικόλαος	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Απού ‘χει σερνικό παιδί και δεν το βγάλει Νίκο, κάλλιο να ανέβει στα βουνά να παίζει τον περδίκο
Νικόλαος	Αη-Νικόλα βόηθα με. Κούνα και συ τα χέρια σου.
Νικόλαος	Θαρρώ, για τούτο και πολλοί Γάδαρον δεν σε κράζουν, αλλά ως τιμιώτερον, Νίκον σε ονομάζουν. Το όνομα εκέρδισες αυτό με πονηρίαν, και την ζωήν σου έγλυκες απ’ αύτα τα θηρία…
Νικόλαος	Μίλα με τον Νικολή που έχει την άδεια την πολλή
Νικόλαος	Ο ἁι-Νικόλας ἀσπρίζει τὰ γένια του
Νικόλαος	Περιγέλα το Νικόλα, ώσπου να μπεις στο λιμιώνα.(λιμάνι)
Νικόλαος	Χωρίς κουπιά κατ άρμενα, άγιε Νικόλα, βόηθα
Νικόλαος	Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Νικόλαος	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Νικόλαος	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Νικόλαος	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Ονούφριος	Έγινε (κατάντησε) σαν τον άγιο Ονούφριο
Ονούφριος	Ο Νουφρής με τα λόγια κτίζει ανώγια τζιαι κατώγια
Ουρανός	Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
Ούτις	Οὖτις ἐμοὶ γ' ὄνομα
Παναγιώτα	Απ' τ' ολότελα, καλή ειν' κι η Παναγιώταινα.
Παναγιώτα	Όπ' γάμος κι η χαρά, η Παναγιώτα μας μπροστά.
Παναγιώτης	Όλα είναι ματαιότης, που ‘λεγε κι ο Παναγιώτης
Παναγιώτης	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Παντελεήμων	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Παντελεήμων	Κουτσοί στραβοί στον Άγιο-Παντελεήμονα.
Παντελεήμων	Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Παντελεήμων	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Παπίας	Τον έπιασε ο Πάπιας
Παραδείσης	Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο.
Παραδείσης	Μοναχός σου μήτε στον παράδεισο.
Παρασκευάς	Είπεν ο αγάς: "Ε, Παρασκευά!"
Παρασκευή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Παρασκευή	Το γέλιο της Παρασκευής εν κλάμα του Σαββάτου.
Παρασκευή	Το κλάμα της Παρασκευής εν γέλιο του Σαββάτου
Παρασκευή	Άλλα ‘ν’ τ’ άλλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Άλλα είναι τα μεγάλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Κουτσοί στραβοί στην Αγία Παρασκευή
Παρθενόπη	Tης Πόπης
Πασχάλης	Τα λόγια σου και του Πασχάλη τα χάπια
Πασχαλία	Έχασε τ’ αυγά και τα πασχάλια (ή τα καλάθια)
Πασχαλία	Ο Απρίλης με την Πασχαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά.
Πασχαλία	Απρίλης - Πασχαλιά, χελιδόνια, φως, χαρά!
Πασχαλία	Κάθε μέρα δεν είναι Πασχαλιά.
Πασχαλία	Έχασε τα αυγά και τα Πασχάλια
Πειθώ	Χρυσός Δανάην έπεισεν εθέλουσαν.
Περιστέρα	Όταν ασπρίσει ο κόρακας και γίνει περιστέρι.
Πέτρα	Πέτρα που βλέπεις νά'ρχεται, λιγότερο πονάει.
Πέτρα	Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει.
Πέτρα	Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δε πιάνει.
Πέτρα	Πέτρα που κατρακυλά, σπιτικό δεν κάνει.
Πέτρος	Αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πέτρος	Έστησεν αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πέτρος	Εγέννησέ μας η γαδάρα του Κκελόπετρου.
Πηνελόπη	O χρόνος δεν είναι Πηνελόπη. Κανέναν δεν περιμένει
Πιτυρεύς	Του διαόλου τ' αλεύρι πίτουρα.
Πιτυρεύς	Εσείς τα πίτερα και ' γιώ το σημιδάλλιν.
Πιτυρεύς	Πλύθθου με πίτερα να παστρευτής.
Πιτυρεύς	Δεν τρώει και πίτουρα
Πιτυρεύς	Οποιος ανακατώνεται με τα πιτουρα τον τρων' οι όρνιθες (κότες).
Πιτυρεύς	Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι
Πλούτος	Ο πλούτος φέρνει πλούτο.
Πλούτος	Πλούτος άνευ αρέτας ουκ ασινής πάροικος
Πολύδωρος	Χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
Πολύκαρπος	Άγιε Πολύκαρπε βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει.
Πολυχρόνης	Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Χέσε μέσα, Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Ψήσε μέσα, Πολυχρόνη, Πάσχα με βροχή και χιόνι.
Πρόδρομος	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Πρόδρομος έρκεται με τηγ γεροματσούκαν του.
Προκόπιος	Τα’ Αϊ Προκόπη πρόκοψε Για σύκα και σταφύλιν
Προκόπιος	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Πύργος	Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Ρήγας	Ο Γύφτος Ρήγας κι αν ντυθεί τη γυφτουλιά του δείχνει.
Ρήγας	Ο μάντης ρήας τζ' αν γενή, πάλε μαντιές μυρίζει 
Ρίζος	Mε λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω
Ρόδων	Απ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.
Σάββας	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Σάββας	Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί.
Σάββας	Κίνησε ο Εβραίος για το παζάρι κι έλαχε μέρα Σάββατο.
Σάββας	Το γέλιο της Παρασκευής εν κλάμα του Σαββάτου
Σάββας	Το κλάμα της Παρασκευής εν γέλιο του Σαββάτου
Σάββας	Σαββάτο να ‘ναι μάστορα κι ας είν’ και χίλιες ώρες.
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Σάββας	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Σάββας	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Σαράντος	Των άι-Σαράντων είναι, ας χορέψουμε κι ας είναι.
Σαράντος	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση και συνήθως κάποιοι απαντούν... και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Σαράντος	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα
Σάρρα	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Σουλτάνα	ἕνα ἑκατομμύριο λίρες ἡ ἑφτακρατόρισσα, δέκα ἑκατομμύρια ἡ Σουλτάνα
Σουλτάνος	Ετούρκεψε ο Σουλτάνος;
Σουλτάνος	Ο φτωχός κοιμάται στον αχυρώνα κι ονειρεύεται πως είναι σουλτάνος
Σουσάννα	Χόρεψε, μωρή Σουσού, τα κουρέλια απίσω σου
Σοφία	Της Αγίας Σοφιάς, πάρε κοφίνι να τρυγάς.
Σοφία	Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
Σπυρίδων	Απ’ του Αϊ – Σπυρίδωνα η μέρα μεγαλώνει σπυρί – σπυρί.
Σπυρίδων	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Σταμάτιος	Όπως μου ’πε ο μπάρμπας μου ο Σταμάτης, όντες μ’ είχες ας μ’ εκράτεις
Σταύρος	Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Σταύρος	Απ’ του Σταυρού και πέρα άλλαξε ο βλάχος βέρα. (στρούγκα)
Σταύρος	Ήρθε του Σταυρού, τέλος του Καλοκαιριού.
Σταύρος	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Σταύρος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Σταύρος	Του Σταυρού, άλλος νοικοκύρης εδώ κι άλλος αλλού.
Στέφανος	Ότι του φανεί του λωλο Στεφανή
Σωτήρ	Όπου τάβλα και ποτήρι, δέξου και τον κυρ-Σωτήρη.
Σωτήρ	Τ’ Αηλιός καρύδι, του Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Σωτηρία	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Τριανταφυλλιά	Σε πήρα τριαντάφυλλο κι εσύ βγήκες τσουκνίδα
Τριανταφυλλιά	Η τριανταφυλλιά κάνει και τριαντάφυλλα και αγκάθια.
Τριαντάφυλλος	Τ’ αδέλφια όντας σμίγουνε τριαντάφυλλα ανοιγμένα.
Τροφώνιος	Ες Τροφωνίου μεμάντευται.
Τρύφων	Του Αϊ – Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις.
Τυδεύς	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής
Τυφλός	Με στραβό αν κοιμηθείς, το πρωί θ' αλληθωρίσεις". Αρχαία Ελληνικά: Ποιός μέ στραβόν συγκοιμηθής τ' αποταχέα καϋδίζει
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος Στα αρχαία Ελληνικά "Έν τυφλών πόλει γλαμυρός βασιλεύει".
Τύχη	Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει
Υπαπαντή	Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί.
Υπαπαντή	Παπαντούλα βροχερή και τ’ αλώνια σαν σωροί
Υπαπαντή	Υπαπαντούλα χιονισμένη, (καλοβρεγμένη) κοφινούλα γιομισμένη
Υπαπαντή	Καλοκαιρία της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας
Υπαπαντή	Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες
Υπαπαντή	Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γιομισμένη.
Υπαπαντή	Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’ αμπάρια γιομισμένα.
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	εσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	εσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φαντίνα	Πότε έγινα φαντίνα; Όταν βρήκα τον καιρό;
Φίλιππος	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Φίλιππος	Ο φτωχός ο Φίλιππας στο χωράφι απόκρευε.
Φίλιππος	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε του κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει και τσουρουφλά τους
Φίλος	Αυτός που έπαψε να είναι φίλος, ποτέ του δεν υπήρξε τετοιος.
Φίλος	Μη βιάζεσαι να πας στις χαρές των φίλων σου, μα στις ανάγκες τους τρέξε οσο μπορείς γρηγορότερα.
Φίλος	Μη εμπιστευτείς το φίλο σου και πείς το μυστικό σου, ο φίλος στον φίλο θα το πει, κι είναι κακό δικό σου.
Φίλος	Καινούργιο φίλο έπιασες; Παλιό μη λησμονήσεις.
Φίλος	Ενας φράχτης στην αυλή τη φιλία με το γείτονα κρατεί.
Φίλος	Οι φίλοι των φίλων μας είναι φίλοι μας.
Φίλος	Αγάπαγε το φίλο σου με τα ελαττώματά του.
Φοίβος	Αίσωπος Άνευ χαλκού Φοίβος ου μαντεύεται
Φωτεινή	Φωτεινή, χορεύεις και το μικρό σου κλαίει;
Χάϊδω	Τ’ αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως
Χαρά	Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά
Χαρίκλεια	Μα το ναι, σου λέω αλήθεια, που είπε η ψευτρού η Χαρίκλεια.
Χαρίκλεια	Με μιαν ευτζιή (ευχή) της Χαρικλούς οι ουρανοί ανοίξαν
Χάρις	Άμ’ ηλέηται και τέθνηκεν η χάρις. Αρχαιοελληνική παροιμία
Χάρις	Η χάρις αλλάξαι την φύσιν ου δύναται. Αρχαιοελληνική παροιμία από το μύθο της αίγας που θήλαζε λύκο.
Χάρις	Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάντα χάρη μένει.
Χάρων	Ανάθεμα στον Χάροντα που μ’ άφησε χήρα κι ο Δεκέμβρης ο κακός που μου ’φερε τέτοια πύρα.
Χάρων	Η κακή ζωή του χάρου μοιάζει.
Χάρων	Ο Χάρος φίλους και εχθρούς σ’ ένα τραπέζι σμίγει.
Χελιδών	Μηδέ χελιδόνας εν οικία δέχεσθαι.
Χελιδών	Χελιδόνι γύρισε, καλοκαίρι μύρισε.
Χελιδών	Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Χελώνα	Απ΄ολους η χελώνα είναι πιο σοφή, αφού το σπιτικό της στην πλάτη κουβαλεί.
Χήρα	Κλαίν' οι χήρες, κλαίν' κι οι παντρεμένες
Χήρα	Η χήρα μέσα κάθεται κι όξω την κουβεντιάζουν
Χήρα	Σαν τη χήρα στο κεββάτι
Χήρα	Χήρας κώλος που πονάει, άλλα πράματα ζητάει.
Χήρα	Αφού αποκλάψαν όλοι, εδάκρυσε κι η χήρα.
Χριστός	Όσο κι αν γέρασε ο Χριστός πέντε θαύματα τα κάνει.
Χριστός	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Χριστός	Γύρω- τριγύρω του Χριστού, είν’ η καρδιά του χειμωνιού.
Χριστός	Πας μετά Χριστόν προφήτης γάιδαρος εστί.
Χριστός	Έχει ο σάκος άλευρα; Χριστός Ανέστη. Δεν έχει; θάνατον πατήσας.
Χριστός	Δεν καταλαβαίνει Χριστό.
Χριστός	Ας πάει κι αυτό το φίλημα με το «Χριστός Ανέστη».
Χριστός	Δεκέμβριος Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος.
Χρυσηίς	Απ’ το ντιπ καλή είναι και η Χρύσω τ’ Χαμπίπ’.
Ώκιμον	Βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει
Ώκιμον	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τον εζητάμε.
Ώκιμον	Βασιλικός στη γειτονιά κι αγκάθι μες στο σπίτι.
Ώκιμον	Σε πήρα για βασιλικό κι εσύ βγήκες τσουκνίδα.
Ώκιμον	Για χάρη της βασιλιτσιάς ποτίζεται κι η γλάστρα.
Απόφθεγματα
Αγάπη	Όταν αγάπη και ικανότητα δουλεύουν μαζί, να περιμένεις ένα αριστούργημα.
Αγνή	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγνός	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αδάμ	Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
Αέτιος	Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή.
Αέτιος	Βλέπουμε τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.
Αέτιος	Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.
Αθηνά	"Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει" παροιμία που έμεινε από το μύθο του Αίσωπου «Ἀνὴρ Ναυαγός».
Αθλίας	Διογένης Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Αθλίας	Διογένης Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Αλήθεια	H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες.
Αλήθεια	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Ανίκητος	Επίκτητος Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
Άνυτος	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Αράχνη	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Αργεύς	Αιδώς Αργείοι:
Αρετή	Ησίοδος: 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν.
Αρετή	Ανδρέας Κάλβος: Ζακυνθινός ποιητής (1792-1869) Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
Αρετή	Νίκος Καζαντζάκης: (1883-1957) Κρητικός συγγραφέας
Αριστείδης	Ιωάννης Στοβαίος Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη.
Άριστος	Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί. Για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος.
Αριστοτέλης	Αν ο μέσος άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, τότε άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν και ο Αριστοτέλης ήταν ανώτεροι από τον Θεό.
Βάκχος	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Βαρραβάς	Όταν πρέπει να διαλέξει ποιος θα σταυρωθεί, ο όχλος θα διαλέξει πάντα να σώσει τον Βαραββά.
Βασίλειος	Ο κύριος λόγος που ο Αϊ-Βασίλης είναι τόσο κεφάτος είναι επειδή ξέρει πού κάθονται όλα τα άτακτα κορίτσια.
Βασιλεύς	Οι βασιλιάδες και οι γυναίκες θεωρούν ότι όλα όσα γίνονται οφείλονται σ' αυτούς
Βασιλεύς	Σύντομα θα απομείνουν μόνο πέντε βασιλιάδες στον κόσμο: ο βασιλιάς της Αγγλίας, ο ρήγας κούπα, ο ρήγας σπαθί, ο ρήγας καρό και ο ρήγας μπαστούνι.
Βασιλεύς	Ο φόβος δημιούργησε τους Θεούς. Το θράσος δημιούργησε τους βασιλιάδες.
Βελισσάριος	Βελισαρίω οβολόν δότε τω στρατηλάτη, ον τύχη μεν εδόξασεν, αποτυφλοί δ’ ο φθόνος. Ιωάννης Τζέτζης, 1110-1180, Βυζαντινός λόγιος
Βίκτωρας	Ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν ένας τρελός που πίστευε ότι ήταν ο Βίκτωρ Ουγκώ.
Βρούτος	Και σύ τέκνον, Βρούτε;
Γεωργία	Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι. Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός
Γεωργία	Καθημερινά με το πιρούνι μας ψηφίζουμε το μέλλον της γεωργίας της Ελλάδας και του πλανήτη όλου [2]. Ζίτσα
Γόρδιος	Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι ποιητές ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν.
Γύγης	Ου μοι τα Γύγεω. Δεν είναι για μένα τα πλούτη του Γύγη. (Δεν τα θέλω)
Δεσπότης	Πλάτων Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.
Δεσπότης	Αριστοτέλης Δεσπότης δούλου δείται και δούλος δεσπότου.
Δημόκριτος	Δημόκριτος την φιλαργυρίαν έλεγε μητρόπολιν πάσης κακίας.
Δίας	Αίσωπος Ο εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.
Διόνυσος	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Διόνυσος	Είμαι ακόλουθος του Διόνυσου. Θα προτιμούσα να είμαι σάτυρος παρά άγιος.
Διώνη	ἄνθρωπε, καλὴ μὲν Ἥρα, καλὴ δὲ καὶ Ἀθηνᾶ, καλλίστη δὲ πασῶν ἡ Διώνη
Δύρανδος	Dura lex, sed lex (Ντούρα λεξ, σεντ λεξ)
Ελένη	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ελλάδα	Πιστόν Ελλάς οίδεν ουδέν. Η Ελλάδα δεν γνώρισε τίποτε [ή κανέναν] άξιο εμπιστοσύνης.
Ελλάς	Πιστόν Ελλάς οίδεν ουδέν. Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός (Ιφιγένεια εν Ταύροις)
Έλληνας	Ο αγρότης, ο ψαράς, ο άνθρωπος του χωριού, είναι γεννημένοι πρίγκιπες. Αλλά όσο ο Έλληνας προχωρεί προς την πόλη, μαθαίνει το συμφέρον, τα λεφτά, την κομπίνα. Χάνει τις αξίες του και γίνεται λούστρος. Ελένη Βλάχου, 1911-1995, Δημοσιογράφος & εκδότρια
Ερινύα	Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963 (από την ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ)
Ερμής	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Ευδαίμων	Θαλής ο Μιλήσιος Τις ευδαίμων; Ο το μεν σώμα υγιής, την δε ψυχήν εύπορος, την δε φύσιν ευπαίδευτος.
Εύμαιος	Εὔμαιε, τὸ σοφόν ἐστιν οὐ καθ' ἓν μόνον
Ευριπίδης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Ευτυχία	Ευτυχίαν εύχου
Ευτυχία	Nemo malus felix Γιουβενάλης, 1ος-2ος αι. μ.Χ., Ρωμαίος σατιρικός ποιητής
Ευτυχία	Αν θέλαμε απλώς να ήμασταν ευτυχισμένοι, θα ήταν εύκολο. Αλλά θέλουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους και αυτό -σχεδόν πάντα- είναι δύσκολο, μιας και τους νομίζουμε πιο ευτυχισμένους από ό,τι είναι. Μοντεσκιέ, 1689-1755, Γάλλος στοχαστής
Ζεύς	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις.
Ζεύς	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Ζεύς	Αίσωπος Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών.
Ζήνων	Ζήνων των μαθητών έφασκε τους μεν φιλολόγους είναι τους δε λογοφίλους.
Ζωή	Να μετράς την ηλικία σου με τους φίλους, όχι με τα χρόνια. Να μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα, όχι με τα δάκρυα. John Lennon, 1940-1980, Βρετανός μουσικός
Ζωή	Η πραγματική ερώτηση δεν είναι αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αλλά αν έχεις ζωή πριν το θάνατο. Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς), 1931-1990, Ινδός γκουρού
Ζωή	Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε σ’ αυτήν τη σύντομη ζωή μας και παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε και σε μια αιώνια. Ανατόλ Φρανς, 1844-1924, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1921
Ζωή	Ο άνθρωπος έχει τρία γεγονότα στη ζωή του: γεννιέται, ζει, πεθαίνει. Δεν το συνειδητοποιεί όταν γεννιέται, υποφέρει όταν πεθαίνει και ξεχνάει να ζήσει. Ζαν ντε Λα Μπρυγιέρ, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας
Ζωή	Ω, η Αγάπη. Είναι αρκετά αληθινή, θα τη βρεις μια μέρα. Έχει όμως έναν θανάσιμο εχθρό: τη ζωή! Ζαν Ανουίγ, 1910-1987, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας
Ζωή	Ο άντρας δημιουργεί τη ζωή του, η γυναίκα δικαιολογεί τη δική της.
Ζωή	Η μαμά πάντα έλεγε ότι η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει.
Ζωή	Θα βρεις νόημα σ’ αυτή τη ζωή μόνο αν το δημιουργήσεις εσύ. Είναι ένα ποίημα που θα συνθέσουμε, ένα τραγούδι που θα τραγουδήσουμε, ένας χορός που θα χορέψουμε.
Ζωή	Βλέπω τη ζωή σαν ένα χορό. Είναι ανάγκη ο χορός να έχει κάποιο νόημα; Χορεύεις επειδή το ευχαριστιέσαι.
Ζωή	Όπως δεν μπορείς να οδηγήσεις το αυτοκίνητό σου κοιτώντας πίσω, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να πας τη ζωή σου μπροστά…κοιτώντας πίσω
Ήλιος	Ο ήλιος εις τους αποπάτους, αλλ’ ου μιαίνεται.
Ηράκλειτος	Ο δε γε Ηράκλειτος έλεγε την οίησιν προκοπής εγκοπήν.
Ηράκλειτος	Ο ήλιος, καθάπερ ο Ηράκλειτος φησι, νέος εφ’ ημέρη εστίν.
Ιέραξ	Αν υπάρχει μετενσάρκωση, θα ήθελα να επιστρέψω σαν γεράκι. Κανείς δεν το μισεί ούτε το φθονεί ούτε το θέλει ούτε το χρειάζεται. Ποτέ δεν ενοχλείται ούτε κινδυνεύει, και τρώει τα πάντα.
Ιησούς	Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ο Ιησούς μάς εκδικείται που δεν πέθανε πάνω σ’ ένα άνετο ανάκλιντρο. Emile M. Cioran, 1911-1995, Γαλλορουμάνος φιλόσοφος
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Καίσαρ	Τα του Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα του Θεού τῷ Θεῷ
Κάλλιστος	Θαλής ο Μιλήσιος
Καρλομάγνος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κέκρωψ	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Κολόμβος	Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953
Κροίσος	Επίκτητος Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Λάμπις	Ιωάννης Στοβαίος Λάμπις ο ναύκληρος ερωτηθείς πώς εκτήσατο τον πλούτον: «Ου χαλεπώς», έφη, «τον μέγαν. Το δε βραχύν επιπόνως».
Λέων	Είς, αλλά λέων.
Λιβύη	Αριστοτέλη Αεὶ Λιβύη φέρει τι καινόν.(κακόν) Πάντα κάτι καινούργιο (κακόν) έρχεται από την Λιβύη (Αφρική).
Λίζα	Η Μόνα Λίζα μοιάζει σαν να ήταν άρρωστη ή σαν να πρόκειται να αρρωστήσει.
Λίλη	Χρειάστηκαν περισσότεροι από ένας άντρες για να μου αλλάξουν το όνομα σε «Σαγκάη Λίλι».
Μάρθα	Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά,
Μαρλένα	Η Μάρλεν Ντήτριχ έχει ένα όνομα που αρχίζει με ένα χάδι και τελειώνει με ένα χτύπημα μαστιγίου.
Μέλισσα	Όταν το λουλούδι ανθίζει, οι μέλισσες έρχονται απρόσκλητες.
Μέλισσα	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Μελιτεύς	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Μίλων	Επίκτητοε Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Ναπολέων	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Ναπολέων	Η παρουσία του Ναπολέοντα στο πεδίο της μάχης ισοδυναμεί με διαφορά 10.000 ανδρών.
Νικόλαος	Από το τραγούδη του Ηλία Λυμπερόπουλου και μουσική του Νικολή Νικολή, που τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος
Ξανθίππη	Σωκράτης: Εγίγνωσκον ότι βροντώσα Ξανθίππη και βρέξει.
Ξανθίππη	Αλκιβιάδης: Η Ξανθίππη είναι ανυπόφορη όταν βρίζει. Σωκράτης: Εσύ δεν ανέχεσαι την φασαρία που κάνουν οι χήνες σου; Αλκιβιάδης:, Ναι, αλλά μου γεννούν αυγά και πουλάκια. Σωκράτης: Και μένα η Ξανθίππη μου γεννά παιδιά.
Όμηρος	Πλάτων Όμηρος την Ελλάδα επεπαιδεύκει.
Πειθώ	Ανάγκα και Θεοί πείθονται. Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Αρχαίος ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων
Πηνελόπη	Η Πηνελόπη ήταν η τελευταία δοκιμασία του Οδυσσέα στο τέλος του ταξιδιού του.
Πλάτων	Ο πιο ακριβής γενικός χαρακτηρισμός για τη Δυτική φιλοσοφική παράδοση είναι ότι αποτελείται από μια σειρά υποσημειώσεων στον Πλάτωνα. Alfred North Whitehead, 1861-1947, Βρετανός φιλόσοφος & μαθηματικός
Πλάτων	Πλάτων έφησε (ονόμασε) τον μεν ύπνον ολιγοχρόνιον θάνατον, τον δε θάνατον πολυχρόνιον ύπνον. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
Ποσειδών	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Σίσυφος	Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος.
Σοφία	Πλάτων Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
Σοφία	Ισοκράτης Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
Σοφοκλής	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σοφοκλής	Αριστοτέλη Τρεις δε και σκηνογραφίαν Σοφοκλής.
Σωκράτης	Πλάτων Σωκράτης μαινόμενος.
Σωκράτης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Τάρταρος	Ο Τάρταρος τοσούτον από γης διάστημα, όσον απ’ ουρανού γη.
Τύχη	Απελλής ο ζωγράφος ερωτηθείς διά τι την τύχην καθημένην έγραψεν, είπεν: «ότι ουχ έστηκεν».
Φείδων	Χρόνου φείδου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Φιλόκαλος	Ισοκράτης Έσο περί την οικείαν εσθήτα φιλόκαλος αλλά μη καλλωπιστής. Φιλοκάλου μεν γαρ το μεγαλοπρεπές, καλλωπιστού δε το περίεργον.
Χάρις	Μετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Χάρων	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Χρύσιππος	Ιωάννης Στοβαίος Χρύσιππος ερωτηθείς δια τι ου πολιτεύεται είπε: Διότι ει μεν πονηρά πολιτεύεται, τοις θεοίς απαρέσει· ει δε χρηστά, τοις πολίταις.
Ρητά
Άγριππος	Ακαρπότερος Ἀγρίππου
Δίας	Η Αλήθεια είναι θυγατέρα του Δία. Πίνδαρος
Ζωή	Ένα από τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή είναι να ξέρει κάποιος να γελά
Ζωή	Βρείτε χρόνο να γελάτε, είναι η μουσική της ζωής
Ζωή	Το γέλιο ομορφαίνει και μακραίνει τη ζωή
Ζωή	Η ζωή είναι σύντομη
Ιούδας	Ότι η φιλία και το φιλί είναι της αυτής ρίζης, το λέγει το λεξικόν, αλλά το υποστηρίζει και η ιστορία με το φίλημα του Ιούδα.
Ιούδας	Αν ήμουν ο Ιησούς, θα είχα σώσει τον Ιούδα.
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν, ρητό του Κλεόβουλου του Λίνδιου
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν ευεργετείν
Κύκνος	Κύκνειο άσμα:
Πλάτων	Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια”
Πλάτων	Στην πιο πάνω ρήση περί Πλάτωνα και Κικέρωνα παρατίθεται ένα άλλο σημαντικό γνωμικό που αποτελεί απάντηση σε αυτό. Είπε ο Πλάτων "Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν.”
Πλάτων	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Πλάτων.
Πυγμαλίων	Σύνδρομο (ή Φαινόμενο) του Πυγμαλίωνα
Πυθαγόρας	Ένα από τα πιο σημαντικά γνωμικά του Πυθαγόρα “Σέβου όρκον.”
Τερψιχόρη	Το τερπνό μετά του ωφελίμου
Τυδέας	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής.
Φειδίας	Χίλων ο Λακεδαιμόνιος: Χρόνου φείδου
Φίλια	Φιλία είναι μια ψυχή σε δυο σώματα
Χείλων	Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν
Χείλων	Μηδέν άγαν
Χείλων	Γνώθι σαυτόν
Χείλων	Εγγύα πάρα δ’ άτα
Χείλων	Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν
Φράσεις
Άβδηρος	Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις;
Αγάθη	Αγαθή Τύχη
Αγάθη	Αγαθή Ελπίδα
Αγάθη	Αγαθή Πρόνοια
Αγαθοκλέας	Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος
Αγάπη	«Αγάπη μου»:
Αγάπη	Φάε αγάπη
Αγαύη	Πίθος των Δαναΐδων
Αγαύη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αγγλία	Κλάψε Αγγλία τον υπήκοόν σου
Αγλαόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Αδάμ	Εξορία του Αδάμ
Αδάμ	Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι.
Αδάμ	(ἐν) ἀδαμιαίᾳ περιβολῇ:
Αδαμάντιος	Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
Άδης	Πάει σαν τον στραβό στον Άδη
Αδιάντη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αδιάντη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άδωνις	Σωστός Αδωνις
Άδωνις	Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα.
Άδωνις	Αδώνιδος κήποι.
Αεθλία	Αέθλιο μήλο
Αέθλιος	Αέθλιο μήλο
Αθανάσιος	Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά; για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.
Αθανάσιος	Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
Αθηνά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Αίας	Αιάντειος γέλως
Αιθερία	Αιθέρια ύπαρξη.
Αικατερίνη	Κατίνα σαλαμάκι
Αικατερίνη	Έτερον εκάτερον
Αίολος	Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου
Άκης	Το Άκης πάει με όλα
Ακταίη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Ακταίη	Πίθος των Δαναΐδων
Αλβανή	Γηραιά Αλβιώνα
Αλβανός	Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα
Αλβανός	Alba stella = αίσιον άστρον
Αλέξανδρος	Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Αλήθεια	Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas'
Αλήθεια	Ωμή Αλήθεια
Αλίκη	Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Αμάλθεια	Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας
Αμυμώνη	Πίθος των Δαναΐδων
Αμυμώνη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναΐς	Αναΐς από το Παναής
Ανανίας	Μου άλλαξε τον Ανανία
Αναξιβία	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναξιβία	Πίθος των Δαναΐδων
Ανάργυρος	Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος
Αναστασία	Ανάστα ο Κύριος
Αναστάσιος	Ανάστα ο Κύριος.
Ανθήλεια	Πίθος των Δαναΐδων
Ανθήλεια	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άννα	Απ’ τον Άννα στον Καϊάφα.
Άννας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Αντέρως	"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση.
Αντίνοος	Ωραίος ως ο Αντίνοος
Αντίνοος	Ο νέος ούτος Αντίνοος
Αοιδός	Αιδοίο ο αοιδός
Αράχνη	Είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Άρπαλος	Αρπάλεια χρήματα
Άρτα	Σαν το γιοφύρι της Άρτας
Αρχιμήδης	Εύρηκα!
Αρχιμήδης	Μη μου τους κύκλους τάραττε
Αυγείας	Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου.
Αφροδίτη	Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους
Αφροδίτη	'Ορος της Αφροδίτης
Αχιλλεύς	Αχίλλειος πτέρνα
Βάια	Μετά βαΐων και κλάδων
Βάιος	Μετά βαΐων και κλάδων.
Βαλεντίνος	Να τα χέσω τα κόκκινα τριαντάφυλλα κάθε Αγίου Βαλεντίνου. Δέκα χρόνια μαζί και ούτε λόγο δεν δώσαμε.
Βαρθολομαίος	Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
Βασιλεύς	Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά!
Βένια	Μήπως ήπιες από το πηγάδι της Βένιας;
Βενιαμίν	Ιδού ή εδώ ή αυτός είναι ο Βενιαμίν
Βέρθα	Big Bertha
Γαία	Γης Μαδιάμ
Γεώργιος	Διότι υπώπτευεν, ήξευρε και ησθάνετο ότι ο Γιωργής έτρεφε παιδικόν αίσθημα προς την Αρχόντω.
Γόρδιος	Γόρδιος Δεσμός
Γραύς	Γραῦς χορεύει
Γραύς	Γραῶν ὕθλος
Δαμασκός	Tον ξάπλωσε με δυο δαμάσκηνα...
Δαμόκλεια	Δαμόκλειος σπάθη.
Δαμοκλής	Δαμόκλειος σπάθη.
Δάμων	Δάμων και Φιντίας
Δήλιος	Δήλιον πρόβλημα.
Δήλιος	Δήλιος κολυμβητής.
Δήμαρχος	Από δήμαρχος κλητήρας ή Απ' τα ψηλά στα χαμηλά
Δημήτριος	Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου τό κλεισες το σπίτι μου.
Δράκων	Δρακόντει μέτρα
Δράκων	Δρακόντειος νόμος.
Δύρανδος	Fortis et durus (φορτις ετε ντούρους)
Εγκέλαδος	Ξύπνησε ο Εγκέλαδος!
Ελεήστρια	Στο έλεος του Θού και της Παναγίας
Ελεήστρια	Αφήνεται, εγκαταλείπεται ή βρίσκεται στο έλεος κάποιου
Ελεήστρια	Έλεος!
Ελένη	Το ζωνάριν της Αγίας Ελένης
Ελευθερία	Ελευθερία ή θάνατος
Ελευθέριος	Λευτέρη Λευτεράκη θα ρθώ να σου τα ψάλλω ένα χεράκι.
Ελευθέριος	Λευτέρη Λευτέρη σε εχω γραμμένο στο παλιό μου το τεφτέρι
Ελισάβετ	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ελισάβετ	Και με τι ακριβώς ασχολείστε;
Ελπίς	Θαλής ο Μιλήσιος Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη.
Ενδυμίων	Ενδυμίωνος ύπνος
Εξόλη	Εξώλης και προώλης
Επιμενίδης	Επιμενίδειος ύπνος
Έρις	Μήλον της Έριδος
Εσπερίς	Aνέσπερο φως
Έσπερος	Εωθινός, εωθινή, εωθινό
Ευαλού	Εμέν λαλούν με Ευαλλούν, σήμερα δα τζι' άρκον (αύριον) αλλού.
Ευάν	Ευοί-ευάν.
Εύης	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη.
Ευσίγνιος	Σιγνινος οίνος
Ευφροσύνη	Σώας τας φρένας
Εύφρων	Σώας τας φρένας
Ζεβεδαίος	Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
Ζεύς	Ξένιος Ζευς
Ηλίας	Δευτερογούλη τ’ Αϊ Λιά μπαίνει το λάδι στην ελιά
Ήλιος	Διογένης Ηλίου φαεινότερον.(πιο φωτεινό και απ' τον ήλιο)
Ήλιος	Ο ήλιος εν στο μεσημέρι, πάει να βουττήσει
Ησαΐας	Ησαῒα το ανάγνωσμα
Ηώς	Ροδοδάκτυλος Ηώς
Θαλής	Πότε θα νυμφευθείς Θαλή;
Θελξινόη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θελξιόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θεμέλιος	Θεμέλιος λίθος
Θεοδόσιος	Πίπες με δόσεις ο Θεοδόσης
Θεόδωρος	Ψευτοθόδωρος ψευτοθοδωρής
Ιερώνυμος	Βαρόνος Μινχάουζεν
Ιούδας	Κάψιμο του Ιούδα.
Ιούδας	Είναι Ιούδας
Ιούδας	Είμαι ένας δείπνος μυστικός δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός και είμαι αδερφός του
Ιούδας	Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα
Ιούλιος	Και συ τέκνον Βρούτε;
Ιπποκλείδης	Ου φροντίς Ιπποκλείδη
Ίρις	Χρώματα της ίριδας
Ισμαήλ	Λέγε με Ισμαήλ.
Ισραήλ	Όλες οι φυλές του Ισραήλ.
Ιωάννης	Σαν τον Αϊ-Γιάννη τον νηστευτή
Ιωάννης	Είσαι τέλεια Γιαννής (Κυπριακή)
Ιώβ	Ιώβειος Υπομονή
Καιάφας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Καλανδίων	Παραπομπή στις Ελληνικές καλένδες.
Καλλιόπη	Πάω στην Καλλιόπη
Κάρμεν	Patrium Carmen
Κασσάνδρα	Οι σύγχρονες Κασσάνδρες
Κέρβερος	Κέρβερος:
Κίμων	Παράπονα στον Κίμωνα
Κονδυλία	Όπου γλέντι και χαρά η Κοντύλω πρώτη
Κορωνίς	Έχω (έχεις, έχει,σε όλα τα πρόσωπα) μπάρμπα στην Κορώνη
Κρίσπα	crispa oratio (κρίσπα οράτιο)
Κύμινος	Ώσπου να πεις κύμινο.
Κύριλλος	Για όλους τους γάμους μου, εμπιστεύομαι πάντα τον πάτερ-Κύριλλο
Κωνσταντίνος	Ο Κωστής που τα γκάζια
Λάζαρος	Λάζαρε δεύρο έξω
Λάκης	Τσου (ή σου) ρε Λάκη
Λαμπαδός	Έχει κορμί λαμπάδα
Λαμπρά	Είναι Λαμπρογεννημένη
Λαμπρά	Γεννήθηκε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Δεν είναι κάθε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Να έχεις όσα φέρνει η μέρα η Λαμπρή.
Λαμπρά	Να είσαι χαρούμενος σαν της Λαμπρής το φως.
Λάμπρος	Είναι Λαμπρογεννημένος
Λεύκιος	Ψηφίζω λευκό
Λεωκράτης	Λεωκράτους τρόπαια.
Λεωνίδας	Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του
Λοϊζος	Έγινε Λούης!
Λούκουλος	Λουκούλλειο γεύμα
Λυδία	Λυδία λίθος
Λύση	Σολομώντεια Λύση
Μάγια	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια.
Μάγισσα	Κυνήγι μαγισσών
Μάγος	Μάγος είσαι;
Μάγος	Οι τρεις Μάγοι
Μαδιάμ	Γης Μαδιάμ
Μάλαμας	Είναι παιδί μάλαμα
Μάρδων	Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής.
Μαρία	Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα
Μαρία	Μαρία η Πενταγιώτισσα. ή Μαρίκα η Πενταγιώτισσα
Μαρίνα	Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!
Μαύρα	Μαύρα κι άραχνα
Μαύρος	Μαύρα κι άραχνα
Μεδούλη	Μας ρουφάει το μεδούλι (=μυελός των οστών)
Μεδούλη	Μέχρι το μεδούλι
Μιχαήλ	Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου.
Μορφεύς	Στις αγκάλες του Μορφέα
Μύγδων	Φύρδην μίγδην που σημαίνει κακό ανακάτεμα, χωρίς καμιά τάξη
Μωυσής	Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο.
Νανά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Νεόφυτος	Τάφος του Αγίου Νεοφύτου
Νίκη	Πύρρειος νίκη
Νίκη	Κάδμειος νίκη
Νικοκλέας	έναι, λέπεις, Νικοκλής
Νικόλαος	Νικολή Νικολή καπετάνιε Ντερτιλή.
Νώε	Από τον καιρό του Νώε
Οδυσσεύς	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Οδυσσεύς	Οδύσσεια
Ολυμπιάς	Ολύμπια Δώματα
Όμηρος	Ομηρικοί καυγάδες.
Ουρανία	Ουρανία το δίκαννο!
Παναγιώτης	Αναΐς από το Παναής
Παναγιώτης	Ο Παναής από τα Μέγαρα
Παναγιώτης	Τα γιατι και τα διοτι φαγανε τον παναγιωτη
Παναγιώτης	Μην τον είδατε το Παναγή
Παναγιώτης	Άγγούρι του Ππίγκου
Παναγιώτης	Χάνι του Πάντζιαρου
Πανδώρα	Το κουτί της Πανδώρας.
Παπία	Κάνει την πάπια
Παπίας	Κάνει την πάπια
Παύλος	Εν ππιντοπαυλής
Πηνελόπη	Ιστός της Πηνελόπης
Πόλυ	Λίγο πολύ
Πόλυ	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυ	Δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό
Πόλυς	Λίγο πολύ
Πόλυς	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυς	Δεν θέλει πολύ να.γίνει το κακό
Πόπη	Έγινε της Πόπης
Ποτάμων	'Άνω Ποταμών' Από την τραγωδία ‘Μήδεια’ του Ευρυπίδη
Πουπούλιος	Mεγάλωσε / ανατράφηκε στα πούπουλα.
Πουπούλιος	Tη γυναίκα που θα πάρω θα την έχω στα πούπουλα
Προκρούστης	Προκρούστειος κλίνη.
Προμηθέας	Προμηθείς και όχι επιμηθείς.
Πυθεύς	Ανοησίες, Πυθέου πλάσματα
Πύρρος	Πύρρειος νίκη
Ρήγαινα	Αγγούρκα της Ρήγαινας
Ρήγας	Ως πότε παλληκάρια
Ροδάμανθυς	Ραδαμάνθυος κρίσις.
Σαούλ	Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;
Σίβυλλα	Σιβυλλική απάντηση
Σίσυφος	Σισύφειος προσπάθεια
Σκύλλα	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Σμινδυρίδης	Δεν έμεινε πετεινός στη Σύβαρη
Σολομών	Νενίκηκά σε Σολομών
Σουλτάνος	Ζει σαν σουλτάνος
Σουσάννα	Τρως, Σούζη τρως. Και ψεύδεσαι και τρως.
Σοφία	Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου
Σοφία	Σοφία Σολομώντος
Σπάρτακος	Ιδού ο Σπάρτακος
Στέλλα	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στέντωρ	Στεντόρεια φωνή
Στυλιανή	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στυλιανή	Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα
Στυλιανός	Στύλλον, στύλλον, άνεση
Σωκράτης	Θα μπορούσα να ανταλλάξω όλη μου την τεχνολογία για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη.
Τάραχος	Τραβώ ή περνώ των παθών μου τον τάραχο
Ταρζαν	Me Tarzan, You Jane.
Τήλεφος	Τηλέφεια τραύματα.
Τίμαρχος	Τιμαρχώδης
Τυφλός	Τυφλό μίσος ή Τυφλός από θυμό
Τυφλός	Στα τυφλά
Τύχη	Αυτός κοιμάται και η τύχη του δουλεύει
Τύχη	Της τύχης τα γραμμένα
Τύχη	Τύχη αγαθή (τύχῃ ἀγαθῇ
Τύχη	Τύχη βουνό
Τύχη	Ανοίγει η τύχη μου
Υπαπαντή	Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί θα έρθει καλή χρονιά.
Υπομονή	Οι θεοί έθεσαν ως φάρμακο για τα αθεράπευτα δεινά, την υπομονή
Υπομονή	Ιώβειος υπομονή
Υπομονή	Γαϊδουρινή υπομονή
Φαεινίς	Φαεινή ιδέα
Φαεινός	Ηλίου φαεινότερον
Φάντης	Παρουσιάστηκε σαν το Φάντη μπαστούνι.
Φάντης	Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;
Φαρέτριος	Έχει κι άλλα βέλη στην φαρέτρα του
Φείδων	Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προς Μωάμεθ Β. Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ουφεισόμεθα της ζωής ημών.
Φλώρος	Είσαι τέλεια Φλώρος (Κυπριακή)
Φούλα	Ίσα μωρή Φούλα, που θα μας το παίξεις και μάγκας!
Χάιδω	Το μουνί της Χάιδως.
Χαρά	Μες στην καλή χαρά
Χαράλαμπος	Κλάφτα (ή Κλάψ’ τα), Χαράλαμπε.
Χάρις	Οι τρεις χάριτες
Χάρυβδις	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Χριστός	Ιησούς Χριστός νικά (κι όλα τα κακά σκορπά)!
Χριστός	Είδε το Χριστό φαντάρο.
Χριστός	Χριστός Ανέστη!
Χριστός	Έλα Χριστέ και Παναγιά!
Χριστόφορος	Γαμώ τον Χριστόφορο τον πούστη
Χρόνιος	Προϊόντος του χρόνου
Χρόνιος	Χρόνου φείδου
Χρόνιος	Εν ευθέτω χρόνο
Χρόνιος	Ελλείψει χρόνου
Χρυσόστομος	Πες τα Χρυσόστομε
Στίχοι
Αλώνιος	Στα μαρμαρένια αλώνια
Αρετή	Έτη φωτός στους ουρανούς, έτη Αρετής μες στον ασβέστη. Οδυσσέας Ελύτης
Αχιλλεύς	Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος. Πρώτος στίχος της Ιλιάδας του Ομήρου
Βαρραβάς	Χριστόν ή Βαραββάν; Χριστόν
Γαλάτεια	την Γαλάτειαν ή μιαν καλύβην; την Γαλάτεια .
Γαλήνη	Όπου ακούς αέρα είναι η Γαλήνη που βρυκολάκιασε. Οδυσσέας Ελύτης
Ελλάδα	Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς
Λαυρέντιος	Αχ βρε Λαυρέντη, μόνο εγώ ήξερα τι κάθαρμα ήσουν.
Μαύρα	Από φυσικού της η μαυρίλα πρέπει να ‘ναι και κλεπταποδόχος. Οδυσσέας Ελύτης
Χριστός	Χριστόν ή Βαραββάν; Χριστόν
Ποιήματα
Αντώνιος	"Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον"
Ελένη	Τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
Έσπερος	“Aστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν ἑῷος, νῦν δὲ θανὼν λάμπεις ἕσπερος ἐν φθιμένοις.» Επίγραμμα Πλάτωνα.
ShowOnFooter
Αχιλλεύς	Ο Αχιλλέας και η Χελώνα - ένα από τα πιο γνωστά παράδοξα του φιλοσόφου Ζήνωνα του Ελεάτη