Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Αλέξανδρος	Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε.
Αράπης	Ο Αράπης από πισω παραμονεύει
Αριστοτέλης	Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός.
Αφροδίτη	Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Δεσπότης	Ούτε διάκο σ’ είδαμε ούτε πρωτοσύγκελο, και συ δεσπότης έγινες;
Ευάγγελος	Άλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν.
Ηλίας	Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα.
Ιωάννης	Απέξω Γιάννης κι από μέσα Σουλεϊμάνης.
Κικέρων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Λάμπρος	Αν σου αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξανά πέρνα από την Άνδρο
Μαρία	Μπρος Μαρία και πίσω Γιάννης
Μαρία	Τα θέλει ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Μαρία	Άλλο πράγμα οι Τουπαμάρος, κι άλλο το μουνί της Μάρως
Πλάτων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Ποσειδών	Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Ποσειδών	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Σάρρα	Σάρα, μάρα και του Θεού κατάρα
Φοίβος	Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ.
Χρόνιος	Εκτός τόπου και χρόνου
Παροιμίες
Αβραάμ	Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι.
Αγγελική	Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα
Αγγελική	Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι.
Αγρίππας	Aκαρπότερος Aγρίππου
Αδάμ	Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν
Αδάμ	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Αζαρίας	Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’
Αθανάσιος	Λέγε με Θανάση
Αθανάσιος	Ποιος Θανάσης;
Αθανάσιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αθανάσιος	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αθανάσιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αικατερίνη	Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις.
Αικατερίνη	Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις.
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν
Αικατερίνη	Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα",
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεξάνδρα	“τα κουμπιά της Αλέξεως”.
Αλεξάνδρα	τα νέα της Αλεξάντρας,
Αλέξανδρος	έγινε Αλέκος
Αλέξανδρος	Και που' σαι Αλέκο...
Αλέξανδρος	Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!!
Αλέξανδρος	Το παίζει Αλέκος.
Αλέξανδρος	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Αλέξανδρος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Αλεξία	(Αυτά είναι) Τα κουμπιά της Αλέξαινας
Αλέξιος	Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη.
Αλώνιος	Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι
Άνδρεα	Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι
Ανδρέας	Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει.
Ανδρέας	Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις.
Ανδρέας	Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Ανδρέας	Μαλακαντρέα
Ανδρέας	Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.
Ανδρέας	Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν
Ανδρέας	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Ανδρέας	Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
Ανδρέας	Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός.
Ανδρονίκη	Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα
Ανθή	Χόρευε κυρά Ντουντού κοίτα και το σπίτι σου.
Άννα	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι.
Άννη	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι
Αντισθένης	Αντισθένους Ιμάτιον
Αντώνης	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αντώνης	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αντώνης	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντωνία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Αντώνιος	"Είναι η μούλα του Παπάντωνη"
Αντώνιος	Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας.
Απόστολος	Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη
Αράπης	Αν καταλάβω Αράπης να γίνω
Αράπης	Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης, τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
Αράπης	-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη. Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη
Αράπης	Σαν το μαλλί του Αράπη
Άρης	Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…
Βαρβάρα	Άγιος Νικόλας φώναξε, Βαρβάρα απολογήθη και συ μικρέ Σαββατιανέ φύγε από την μέση.
Βαρβάρα	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Βαρβάρα	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Βαρβάρα	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Βαρβάρα	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Βαρβάρα	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Βαρβάρα	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Βαρβάρα	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Βαρβάρα	Άγιε Νικόλα βόηθα με, Βαρβάρα μου λυπήσου με και συ καημένε Σπυρίδωνα θυμήσου με.
Βαρβάρα	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Βαρβάρα	Αγία Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απολογήθη: - Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρατε τα στο μύλο, τι ο Άγιο Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Βασιλεία	Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη.
Βασίλειος	Όπου τάβλα και μαντήλι και καλώς τον κυρ Βασίλη
Βασίλειος	Όσον καιρό θερίζαμε, Βασίλη κυρ Βασίλη, και σαν αποθερίσαμε «Ποιος είσαι, βρε κασίδη;
Βασίλειος	Αν παντρευτώ και κάνω γιο και βγάλω τον Βασίλη Και βγει πάνω στον πλάτανο να κόψει το σταφύλι και πέσει...Αχ τον γιο μου τον Βασίλη.
Βασιλεύς	Το γύφτο κάναν βασιλιά κι αυτός γύρευε ρείκια.
Βασιλικός	Βασιλικός κι αν μαραθεί, την μυρουδιά τη έχει.
Βασιλικός	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τονε ζητούμε.
Βασιλικός	Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα.
Βενετία	Σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι.
Βρούτος	Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας.
Γαβριήλ	Ατού ο Γαβρίλης
Γεώργιος	Άη Γιώρκη βοήθαμε τζιαι ‘σου τον πόδα τάρασσε
Γεώργιος	Ακριβὰ τὰ σφουγγάτα τοῦ ἁγίου Γεωργίου.
Γεώργιος	Απ’ τ’ Αη-Γιωργιού και πέρα, δως του φουστανιού σου αέρα.
Γεώργιος	Γιώργον είχα Γιώργον έχω κι αν ξαναχηρέψω πάλι Γιώργον θα διαλέξω
Γεώργιος	Είπαν το παιδί σου Γιώργο, ξαναβάφτισέ το!
Γεώργιος	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αη-Γιωργιού.
Γεώργιος	Και τ’ Αη-Γιωργιού να φέξει.
Γεώργιος	Όπου Γιώργος και μάλαμα.
Γεώργιος	Αϊ-Γιώργη μου ακριβός είσαι.
Γεώργιος	Από τ’ Άϊ Νικήτα κοίτα, από τ’ Άϊ Γιωργιού ξεκοίτα.
Γεώργιος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Γεώργιος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Γεώργιος	Απρίλης με τα λελούδια, Μάης με τα χορτάρια. Και του Αη – Γιωργιού να φέξει!
Γιάκουμος	Ήντα σε κόφτει που τβ βουν του Γιακουμή.
Γρηγόριος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Γρηγόριος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Δάμασκος	Άγουρα δαμάσκηνα και πικρές ελιές.
Δαμιανός	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Δανάη	Αγέρας και γυναίκα δεν κλειδώνονται. Από το μύθο της Δανάης και του Δία.
Δέσποινα	Ούλοι οι Άγιοι σαν τη Δέσποινα είναι;
Δεσπότης	Καλά είν’ τα φαρδομάνικα, μα είν’ για δεσποτάδες.
Δεσπότης	Αν ήταν καλή η δουλειά, θα δούλευε κι ο Δεσπότης.
Δεσπότης	Σαν θέλει η μοίρα, ο μυλωνάς γίνεται και δεσπότης.
Δημήτριος	Άγιος Δημήτρης έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Δημήτριος	Τον τρυγητή ξερόκανε τον Άγιο-Δημήτρη λασπόκανε.
Δημήτριος	Τ’ Αϊ – Δημητριού, μικρό καλοκαιράκι, κράτα το πουκάμισο και πέτα το σακάκι.
Δημήτριος	Πέρασε του Αϊ – Δημητράκη, άναψε γριά το τζάκι.
Δημήτριος	Ο Αγιώργης τ’ ανοίγει και ο Αϊ Δημήτρης τα κλείνει.
Δημήτριος	Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα τη πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα.
Δημήτριος	Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.
Δημήτριος	Έκαμε κι ο Νιόνιος βάρκα κι όλη μέρα τηνε καλαφάτιζε».
Δημήτριος	Αη-Δημητράκη, μικρό καλοκαιράκι.
Δημήτριος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Δίας	Αεί γαρ πίπτουσιν εύ οι Διός κύβοι. Σοφοκλής
Διογένης	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Ελπίς	Ελπίς εν ενθρώπισι μούνη θεός εσθλή
Εμμανουήλ	Θύμωσε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς
Εμμανουήλ	Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Εμμανουήλ	Αλλαξε ὁ Μανολιὸς κι ἔβαλε το βρακί του ἀλλιῶς.
Εμμανουήλ	Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Εμμανουήλ	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Επιφάνιος	Όπου τοβ Βάτον, βάδωννε όπου μητέραν, φεύκε, τζ’ όπου τομ πελλοπίφανον μπήε τη στύπαν μέσα (Κύπρος)
Εύα	Γαμώ το μουνί της Εύας
Ευαγγελία	Άμα υπάρχει το λιλί, χορεύει και η Βαγγελή
Ευάγγελος	Καλώς τον κύριο Ευάγγελο που ‘χει την τρίχα κάγκελο
Ευάγγελος	Σκίσε με Βαγγέλη και πέτα με στ΄ αμπέλι
Ευάγγελος	Στάζει μέλι η πούτσα του Βαγγέλη.
Ευγενία	Στις καστανιές του Παπαλιώνη κλαίει η Βγένω και δεν μορώνει…(Αντρώνι)
Εύη	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Ευθυμία	Θύμωσε η Θυμιώ και ξύπνησε το πρωί με θυμό.
Ευτυχία	Στην ευτυχία έχεις πολλούς, στη δυστυχία κανέναν.
Ευτυχία	Σαν κυνηγάς την ευτυχία, να σηκώνεσαι νωρίς.
Ευτυχία	Μη γυρεύεις την ευτυχία. Έρχεται μόνη της.
Ευτυχία	Η ευτυχία μοιάζει με χειμωνιάτικο ήλιο. Ανατέλλει αργά και δύει νωρίς.
Ευτυχία	Η ευτυχία με τη δυστυχία σ’ ένα έλκηθρο ταξιδεύουν (Ρώσικη)
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει ανησυχίες και η δυστυχία ελπίδες.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να δώσεις χωρίς να το’χεις.
Ευτυχία	Η ευτυχία είναι διάλειμμα της δυστυχίας.
Ευτυχία	Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις αυτό που κάνεις.
Ευτυχία	Η ευτυχία έχει κατοικήριο τη ψυχή και δεν βρίσκεται στα χρήματα ή στα βοσκοτόπια
Ζαμπέτα	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, (ή Ζαμπέτω >> από το Ελιζαμπέτα) πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ζαφειρία	Όλα τα ’χει η Ζαφειρούλα ο φερετζές της λείπει
Ζαφείριος	Κατὰ μάνα, κατὰ κύρη, ἔκαμαν καὶ γιὸ Ζαφίρη
Ζαφείριος	Φάε Ζαφείρη. Τι να φάω, πλαστήρι;
Ζαχαρίας	Ανάθεμά σε Ζαχαριά με το ζακόνι πόχεις κάθε βδομάδα πόλεμο κάθε μήνα γυναίκα
Ηγούμενος	Για να γίνεις ηγούμενος, πρέπει να σε πηδήξει ο προηγούμενος.
Ηγούμενος	Όποιος έκανε γούμενος, έκανε και κελάρης.
Ηλίας	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Ηλίας	Τ’ Αηλιός καρύδι, της Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Ηλίας	Από τ’ Αη – Λιός και πέρα τον κακό καιρό καρτέρα.
Ηλίας	Από τ’ Άη-Λιος ο καιρός γυρίζει αλλιώς.
Ηλίας	Ξημερώματα του άι Λία είδες τον σσύλλον κουλλούριν, ο γρόνος εν ναν καλός.
Ηλίας	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Ηλίας	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηλίας	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Ηλίας	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ηρακλής	εσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Θεοδώρα	Παστρική καλή Θοδώρα το τσαρούχι μέσ' την πίτα.
Θεοδώρα	Παστρικιά η Θουδώρου, ν’ κουτσουλια μεσ’ την πιτα
Θεόδωρος	Άλλος είν’ ο Θοδωρής κι άλλος εκείνος που θωρείς.
Θεόδωρος	Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί . Κόβω τα γενάκια του ,πέφτουν τα βρακάκια του , τι είναι;
Θεόδωρος	Άλλος είναι ο Θοδωρής κι άλλος είναι απού θωρείς
Θεόδωρος	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Θηριανός	Φοβάται ο Γιάνης το θεριό και το θεριό το Γιάννη
Θωμαή	Ό,τι βγάζει η κυρα-Θωμαή, μια στο γλέντι και μια στο φαΐ.
Θωμάς	Είναι άπιστος Θωμάς
Ιακώβ	Ίντα σε κόφτει που τον βουν του Γιακουμή
Ιακώβ	Εδώκαν μιαν του Γιακουμή, πισίαν με το μέλι, τζι' είπεν τους ο ποδκιάντροπος πως δεκαπέντε θέλει
Ιούδας	Κόκκινα γένια, μάτια γαλανά, καρδιά του Ιούδα, ψυχή του σατανά.
Ιωάννα	Όλοι θέριζαν κι η Γιαννούλα άσπριζε..
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες, ενός κοκόρου γνώση και όλοι οι υπόλοιποι δεν κάνουν άλλη τόση
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον φωνάζουμε. (βαφτίσαμε)
Ιωάννης	Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, να μας δάνειζαν καμπόση.
Ιωάννης	Βγάλε Γιάννη το παιδί σου να γιορτάζει κάθε μήνα.
Ιωάννης	Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι... Γιάννη θα γυρέψω!
Ιωάννης	Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
Ιωάννης	Γιάννης πήγε, Γιάννης ήρθε
Ιωάννης	Δεν είναι κάθε μέρα τ’ Άι-Γιαννιού”
Ιωάννης	Έχ’ κι ο Γιάννς καΐκ’
Ιωάννης	Κάμε Γιάννη τη δουλειά σου κι ύστερα είμαι πάλι θεια σου
Ιωάννης	Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.
Ιωάννης	Κατά τον μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι (ή λάδι) να γιάνει
Ιωάννης	Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι (ή μέλι).
Ιωάννης	Ξέρει ο Γιάννης τι έχει μέσα στον τορβά του…
Ιωάννης	Ο Γιάννης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Ιωάννης	Όπου γάμος και χαρά, τρέχα Γιάννη μασκαρά
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Ιωάννης	Παναγία κι Άι-Γιάννη, βάλε ψάρι στο τηγάνι
Ιωάννης	Πότε ο Γιάννης δε μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
Ιωάννης	Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
Ιωάννης	Σαράντα χρόνια Γιάννης, μαστρο-γιάννης δε γίνεται.
Ιωάννης	Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν.
Ιωάννης	Τα καλά του Γιάννη θέμε και το Γιάννη δεν τον θέμε.
Ιωάννης	Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης
Ιωάννης	Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Ιωάννης	Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τονε κράξανε. (Παξοί)
Ιωάννης	Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ' Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.
Ιωάννης	Του Γιάννου η φλογέρα
Ιωάννης	Είπαμεν Γιαννή να κλάννεις, μα να μεν το πολλοκάμνεις
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Άλλη δεν έκαμε παιδί, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη
Ιωάννης	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Ιωάννης	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Ιωάννης	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Ιωάννης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Ιωάννης	Ό τι Γιάννης ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Ιωάννης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Ιωάννης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Ιωάννης	Από Ναννάκου
Ιωάννης	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Ιωάννης	Τα πράγκας και τα σίδερα τη ζαβαλή τη Γιάννε έν’
Ιωάννης	Εξηνταπέντε Γιάννηες, έναμ πετεινόβ βαρούσιν.
Ιωάννης	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Γιάννης έρκεται με το κονταρόξυλλον τζαι κονταροξυλίζει σας.
Ιωάννης	Φοβάται ο Γιάννης το θερκόν τζαι το θερκόν τογ Γιάννην.
Ιωάννης	Αν εύρεις Γιάννην κούρευκε
Ιωάννης	Τ’ Αγιανιού του Ριγανά, πάνε οι Βλάχοι στα βουνά.
Ιωάννης	Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή.
Ιωάννης	Βοηθάει ο Άη- Γιάννης και ο Σταυρός, γιομίζει το αμπάρι κι ο ληνός.
Ιωάννης	Έλα να σε κάψω Γιάννη να σε κάψω για να γιάνεις
Ιωάννης	Ακόμη δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε.
Ιωάννης	Όλην την ημέρα Καλογιάννη, και το βράδυ Κακογιάννη.
Ιωάννης	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Ιωάννης	Γεναριάτικο φεγγάρι με τα’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη.
Ιωάννης	Όπου Γιάννης και του Θεού η χάρη.
Ιωάννης	Κάθε μέρα δεν είναι τ’ Αϊ-Γιαννιού.
Ιωάννης	Είχαμε το Γιάννη γερό, έπεσε το κόσκινο και τον πλάκωσε.
Ιωάννης	Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.
Ιωσήφ	Σαν ο Iσούφης με τον Τζαμαλή
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κατερίνα	Κατίνα, σαλαμακι!
Κήρυκος	Κηρύκ’ και Μηρύκ’ κι απ’ τ’ αμπάρ’ στο παίρν’.
Κίτσος	μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη τον αρχιληστή,
Κλεοπάτρα	Η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα.
Κοσμάς	Ήνταν ’ίνεται ο κόσμος, ας ίνεται και ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς.
Κοσμάς	Ότι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Κροίσος	Πλούσιος όπως ο Κροίσος
Κωνσταντίνος	Ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά
Κωνσταντίνος	Και παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα ’φερε η κατάρα
Κωνσταντίνος	Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς.
Κωνσταντίνος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Κωνσταντίνος	Από Σάββατον ως Σάββατον, εκκέλιασεν ο Κώστας
Λάζαρος	Ποττέ του αβκόν εν έδωκεν, μήτε τ΄άι Λαζάρου.
Λάζαρος	Με τη φωνή και ο Λάζαρος
Λάζαρος	Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο
Λάζαρος	Κέρινος ή Κίτρινος σαν τον Λάζαρο
Λάμπρος	Αν σ’ αρέσει μπαρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο
Λοΐζος	Βούννου-Βούννου δουλαππάτζιμ μου, να κάμνεις την οντζιάσ σου, να φας τηγ καυκαλλιάσ σου· βρε Λοϊζή, που είσαι και γυρίζεις τζέν έρκεσαι να φας όρνιθαμ με το ρύζι.
Λοΐζος	Έγινε Λούης
Λουκάς	Αν βρέξει τ’ Αϊ – Λουκά, χέσε μέσα στα βρακιά.
Λουκάς	Τ' Άη Λουκά σπείρε κουτσιά
Μαγδαληνή	η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Πρόκοψ’ η Μαγδάλω, το Σαββάτο το Μεγάλο
Μαγδαληνή	Το άλλο το’ φαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαλαματένια	Ζουντάνιψι η Μαλάμου, ζητάει του σ’χώριου πίσου
Μαργαρίτα	Τρώγε πίνε Μαργαρίτα, μα έχε έγνοια και την πίτα
Μαρία	Αγγονίστην τζι η Πελλομαρού μηλλόπιτταν
Μαρία	Η Οσία Μαρία είπεν, ενενήντα εννέα κι άλλ’ έναν εκατόν
Μαρία	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Μαρία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Μαρία	Μπρος Φραξία, πίσω Μαριγώ κι απο πίσω τα κοπελάρια.
Μαρία	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Μαρία	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Μαρία	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Μαρία	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριά κι από πίσω κοφινόκωλη.
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριώρα κι από πίσω κουτσοκώλα.
Μαρία	Πού πας Μαρία, Μαριώ, Βιολιά ακούω και πάω να δω
Μαρία	Είχαμε τόσα σκατά, ήρθε και η Σκατομαριά.
Μαρία	Ντέρτι που το ‘χει η Μάρω που ‘ναι το μουνί της μαύρο.
Μαρία	Το χωριό καιγότανε και η Μαριώ γαμιότανε.
Μαρία	Έμπα στο χορό, να σε δω, κυρά Μαριώ
Μαρία	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Μαρία	Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα ζουρνατζή
Μαρία	Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.
Μαρία	Και η κουτσή Μαρία
Μαρία	Κάνει την οσία Μαρία
Μαρία	Λωλά χορεύγεις, Μαριορή, και φαίνονται τα τσα σου.
Μαρία	Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί.
Μαρία	Ολα τα χε η Μαριορη, ο φερετζες της ελειπε
Μαρία	Τα ’χεν η Μαριά στο νου της, τα ’βλεπε και στ’ όνειρό της,
Μαρία	Χόρευε η κυρά Μαριώ κι είχε έγνοια του σπιτιού
Μαρία	Αγάπαγε η Μάρω το χορό βρήκε και άντρα χορευτή
Μαρία	Ένα το 'χει η Μαριορή, το στεγνώνει το φορεί
Μαρία	Χόρευκε τζυρά Μαρού τζι έσιει τζι έννοιαν του μωρού. (ή του σπιθκιού)
Μαρία	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαρία	Λοαρκάζει τζι η Μαρικκού τον άντραν της μες στους πραματευτάες
Μαριέττα	Εν το βορτίν της Κέττας.
Μαρίνα	Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα.
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας δείχνει, σύκον τζ’ αι σταφύλιν τζ’ αι πορτίν στο γαλευτήρι
Μαρίνα	Τ’ Αγιά-Μαρίνας μπαίν’ Και το κούτρελο στ’αμπέλι (Τήνος)
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Μαρίνος	Ο Μαρίνος και η νύφη (Από το όμορφο και συγκινιτικό διήγημα του Αργύρη Εφταλιώτη - Μαρίνος Κονταράς)
Μάρκος	Εμείναμεν σαν έμεινεν ο Χατζημάρκος πέρσι που λείψαν του τα κάρβουνα τζι εν είσιεν να δουλέψει.
Μάρκος	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Μάρτης	Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα
Μαύρα	Της Αγια – Μαύρας έρχεται ο καιρός της λαύρας.
Μεθόδιος	Του' ή Μου’ ψησε το ψάρι στα χείλη
Μελέτιος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Μελέτιος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Μελπομένη	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά βασιλεύει η Πούλια. (10 Δεκεμβρίου)
Μιλτιάδης	Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον.
Μιχαήλ	Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη.
Μιχαήλ	Χρωστάει του Μιχάλη
Μιχαήλ	χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο.
Μιχαηλία	Γρωστεί (χρωστάει) της Μιχαλούς
Ναθαναήλ	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Ναθαναήλ	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Νέτζω	Η γριά Νέτζω χάλευε τον Δεκέμβρη μήνα κεράσια.
Νικήτας	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Νικόλαος	Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Απού ‘χει σερνικό παιδί και δεν το βγάλει Νίκο, κάλλιο να ανέβει στα βουνά να παίζει τον περδίκο
Νικόλαος	Αη-Νικόλα βόηθα με. Κούνα και συ τα χέρια σου.
Νικόλαος	Θαρρώ, για τούτο και πολλοί Γάδαρον δεν σε κράζουν, αλλά ως τιμιώτερον, Νίκον σε ονομάζουν. Το όνομα εκέρδισες αυτό με πονηρίαν, και την ζωήν σου έγλυκες απ’ αύτα τα θηρία…
Νικόλαος	Μίλα με τον Νικολή που έχει την άδεια την πολλή
Νικόλαος	Ο ἁι-Νικόλας ἀσπρίζει τὰ γένια του
Νικόλαος	Περιγέλα το Νικόλα, ώσπου να μπεις στο λιμιώνα.(λιμάνι)
Νικόλαος	Χωρίς κουπιά κατ άρμενα, άγιε Νικόλα, βόηθα
Νικόλαος	Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολό καρτέρει.
Νικόλαος	Ήρθαν τα Νικολοβάρβαρα
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Νικόλαος	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Νικόλαος	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Νικόλαος	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Νικόλαος	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Νικόλαος	Του Αγίου Νικολάου που ’ναι της στεριάς και του πελάγου.
Νικόλαος	Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα βαρύ χειμώνα κάνει.
Νικόλαος	Απ’ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο Χειμώνας.
Ονούφριος	Έγινε (κατάντησε) σαν τον άγιο Ονούφριο
Ονούφριος	Ο Νουφρής με τα λόγια κτίζει ανώγια τζιαι κατώγια
Ούτις	Οὖτις ἐμοὶ γ' ὄνομα
Παναγιώτα	Απ' τ' ολότελα, καλή ειν' κι η Παναγιώταινα.
Παναγιώτα	Όπ' γάμος κι η χαρά, η Παναγιώτα μας μπροστά.
Παναγιώτης	Όλα είναι ματαιότης, που ‘λεγε κι ο Παναγιώτης
Παναγιώτης	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Παντελεήμων	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Παντελεήμων	Κουτσοί στραβοί στον Άγιο-Παντελεήμονα.
Παντελεήμων	Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Παντελεήμων	Όπου Συμιακός Νικήτας κι όπου Χιώτης Παντελής
Παραδείσης	Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο.
Παραδείσης	Μοναχός σου μήτε στον παράδεισο.
Παρασκευάς	Είπεν ο αγάς: "Ε, Παρασκευά!"
Παρασκευή	Άλλα ‘ν’ τ’ άλλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Άλλα είναι τα μεγάλα, κι άλλο της Παρασκευής το γάλα
Παρασκευή	Κουτσοί στραβοί στην Αγία Παρασκευή
Παρθενόπη	Tης Πόπης
Πασχάλης	... και του Πασχάλη τα χάπια.
Πειθώ	Χρυσός Δανάην έπεισεν εθέλουσαν.
Πέτρος	Αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πέτρος	Έστησεν αρνίν παρά τον Πέτρον.
Πέτρος	Εγέννησέ μας η γαδάρα του Κκελόπετρου.
Πηνελόπη	O χρόνος δεν είναι Πηνελόπη. Κανέναν δεν περιμένει
Πιτυρεύς	Του διαόλου τ' αλεύρι πίτουρα.
Πιτυρεύς	Εσείς τα πίτερα και ' γιώ το σημιδάλλιν.
Πιτυρεύς	Πλύθθου με πίτερα να παστρευτής.
Πιτυρεύς	Δεν τρώει και πίτουρα
Πιτυρεύς	Οποιος ανακατώνεται με τα πιτουρα τον τρων' οι όρνιθες (κότες).
Πιτυρεύς	Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι
Πλούτος	Ο πλούτος φέρνει πλούτο.
Πλούτος	Πλούτος άνευ αρέτας ουκ ασινής πάροικος
Πολύδωρος	Χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ναι στα πόδια γρήγορος.
Πολυχρόνης	Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Χέσε μέσα, Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι.
Πολυχρόνιος	Ψήσε μέσα, Πολυχρόνη, Πάσχα με βροχή και χιόνι.
Πρόδρομος	Ψύλλοι ψύλλοι φύετε τζαι κορκοί ψοφήσετε τζ' Αϊς Πρόδρομος έρκεται με τηγ γεροματσούκαν του.
Προκόπιος	Τα’ Αϊ Προκόπη πρόκοψε Για σύκα και σταφύλιν
Προκόπιος	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Πύργος	Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Ρίζος	Mε λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω
Σάββας	Άγια Βαρβάρα γέννησε, κι Αη-Σάββας το εδέχθη, κι ο Αη-Νικόλας έτρεχε να πάει να το βαφτίσει…
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, Νικόλας απολογήθη κι εσύ κακόσαββα πού βρέθηκες στη μέση;
Σάββας	Άγια Βαρβάρα μίλησε, κι Αη-Σάββας αποκρίθη, κι άγιος Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Σάββας	Βαρβαρίτσι, Νικολίτσι, Σάββα τι ήθελες στη μέση;
Σάββας	Η Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ- Νικόλας παραχώνει.
Σάββας	Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβανώνει, Νικόλας παραχώνει
Σάββας	Σαββάτο να ‘ναι μάστορα κι ας είν’ και χίλιες ώρες.
Σάρρα	Η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα
Σάρρα	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Σουλτάνα	ἕνα ἑκατομμύριο λίρες ἡ ἑφτακρατόρισσα, δέκα ἑκατομμύρια ἡ Σουλτάνα
Σουλτάνος	Ο φτωχός κοιμάται στον αχυρώνα κι ονειρεύεται πως είναι σουλτάνος
Σουλτάνος	Ετούρκεψε ο Σουλτάνος;
Σοφία	Της Αγίας Σοφιάς, πάρε κοφίνι να τρυγάς.
Σπυρίδων	Απ’ του Αϊ – Σπυρίδωνα η μέρα μεγαλώνει σπυρί – σπυρί.
Σταμάτιος	Όπως μου ’πε ο μπάρμπας μου ο Σταμάτης, όντες μ’ είχες ας μ’ εκράτεις
Σταύρος	Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
Σταύρος	Απ’ του Σταυρού και πέρα άλλαξε ο βλάχος βέρα. (στρούγκα)
Σταύρος	Ήρθε του Σταυρού, τέλος του Καλοκαιριού.
Σταύρος	Του Σταυρού μέχρι τ’ Αγιανιού ήρθε η ώρα τ’ αμπελιού.
Σταύρος	Του Σταυρού κοίτα κι από του Αη –Γιωργιού ξεκοίτα
Σταύρος	Του Σταυρού, άλλος νοικοκύρης εδώ κι άλλος αλλού.
Στέφανος	Ότι του φανεί του λωλο Στεφανή
Σωτήρ	Όπου τάβλα και ποτήρι, δέξου και τον κυρ-Σωτήρη.
Σωτήρ	Τ’ Αηλιός καρύδι, του Σωτήρος σταφύλι και της Παναγιάς σύκο.
Τριανταφυλλιά	Η τριανταφυλλιά κάνει και τριαντάφυλλα και αγκάθια.
Τριαντάφυλλος	Τ’ αδέλφια όντας σμίγουνε τριαντάφυλλα ανοιγμένα.
Τρύφων	Του Αϊ – Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις.
Τυδεύς	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής
Τυφλός	Με στραβό αν κοιμηθείς, το πρωί θ' αλληθωρίσεις". Αρχαία Ελληνικά: Ποιός μέ στραβόν συγκοιμηθής τ' αποταχέα καϋδίζει
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στραβός σε πέτρα έκατσε κι εκεί 'ναι ο κόσμος όλος.
Τυφλός	Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος Στα αρχαία Ελληνικά "Έν τυφλών πόλει γλαμυρός βασιλεύει".
Τύχη θεά	Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει
Υπαπαντή	Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γιομισμένη.
Υπαπαντή	Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’ αμπάρια γιομισμένα.
Υπαπαντή	Υπαπαντούλα χιονισμένη, (καλοβρεγμένη) κοφινούλα γιομισμένη
Υπαπαντή	Καλοκαιρία της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας
Υπαπαντή	Ο,τι καιρό κάνει της Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	εσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	εσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φίλιππος	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Φίλιππος	Ο φτωχός ο Φίλιππας στο χωράφι απόκρευε.
Φίλιππος	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Φοίβος	Αίσωπος Άνευ χαλκού Φοίβος ου μαντεύεται
Φωτεινή	Φωτεινή, χορεύεις και το μικρό σου κλαίει;
Χάϊδω	Τ’ αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως
Χαρά	Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά
Χαρίκλεια	Μα το ναι, σου λέω αλήθεια, που είπε η ψευτρού η Χαρίκλεια.
Χαρίκλεια	Με μιαν ευτζιή (ευχή) της Χαρικλούς οι ουρανοί ανοίξαν
Χάρις	Άμ’ ηλέηται και τέθνηκεν η χάρις. Αρχαιοελληνική παροιμία
Χάρις	Η χάρις αλλάξαι την φύσιν ου δύναται. Αρχαιοελληνική παροιμία από το μύθο της αίγας που θήλαζε λύκο.
Χελιδών	Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Από τα αρχαία Ελληνικά μας το μεταφέρει ο Αριστοτέλης 'Το γάρ έαρ ούτε μία χελιδών ποιεί ούτε μία ημέρα" Αντίστοιχο στην σημερινή λαϊκή παράδοση ‘ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη’.
Χήρα	Κλαίν' οι χήρες, κλαίν' κι οι παντρεμένες
Χήρα	Η χήρα μέσα κάθεται κι όξω την κουβεντιάζουν
Χήρα	Σαν τη χήρα στο κεββάτι
Χήρα	Χήρας κώλος που πονάει, άλλα πράματα ζητάει.
Χήρα	Αφού αποκλάψαν όλοι, εδάκρυσε κι η χήρα.
Χριστός	Μπρος πίσω του Χριστού τα Νικολό – Βάρβαρα.
Χριστός	Γύρω- τριγύρω του Χριστού, είν’ η καρδιά του χειμωνιού.
Χριστός	Πας μετά Χριστόν προφήτης γάιδαρος εστί.
Χρυσηίς	Απ’ το ντιπ καλή είναι και η Χρύσω τ’ Χαμπίπ’.
Ώκιμον	Βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει
Ώκιμον	Βασιλικός στην πόρτα μας κι εμείς τον εζητάμε.
Ώκιμον	Βασιλικός στη γειτονιά κι αγκάθι μες στο σπίτι.
Ώκιμον	Σε πήρα για βασιλικό κι εσύ βγήκες τσουκνίδα.
Ώκιμον	Για χάρη της βασιλιτσιάς ποτίζεται κι η γλάστρα.
Απόφθεγματα
Αδάμ	Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
Αθηνά	"Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει" παροιμία που έμεινε από το μύθο του Αίσωπου «Ἀνὴρ Ναυαγός».
Αθλίας	Διογένης Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Αθλίας	Διογένης Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Αλήθεια	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Ανίκητος	Επίκτητος Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
Αράχνη	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Αργεύς	Αιδώς Αργείοι:
Αρετή	Ησίοδος: 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν.
Αρετή	Ανδρέας Κάλβος: Ζακυνθινός ποιητής (1792-1869) Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
Αρετή	Νίκος Καζαντζάκης: (1883-1957) Κρητικός συγγραφέας
Αριστείδης	Ιωάννης Στοβαίος Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη.
Βάκχος	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Βασίλειος	Ο κύριος λόγος που ο Αϊ-Βασίλης είναι τόσο κεφάτος είναι επειδή ξέρει πού κάθονται όλα τα άτακτα κορίτσια.
Βασιλεύς	Οι βασιλιάδες και οι γυναίκες θεωρούν ότι όλα όσα γίνονται οφείλονται σ' αυτούς
Βασιλεύς	Σύντομα θα απομείνουν μόνο πέντε βασιλιάδες στον κόσμο: ο βασιλιάς της Αγγλίας, ο ρήγας κούπα, ο ρήγας σπαθί, ο ρήγας καρό και ο ρήγας μπαστούνι.
Βασιλεύς	Ο φόβος δημιούργησε τους Θεούς. Το θράσος δημιούργησε τους βασιλιάδες.
Βρούτος	Και σύ τέκνον, Βρούτε;
Γύγης	Ου μοι τα Γύγεω. Δεν είναι για μένα τα πλούτη του Γύγη. (Δεν τα θέλω)
Δεσπότης	Πλάτων Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.
Δεσπότης	Αριστοτέλης Δεσπότης δούλου δείται και δούλος δεσπότου.
Δημόκριτος	Δημόκριτος την φιλαργυρίαν έλεγε μητρόπολιν πάσης κακίας.
Δίας	Αίσωπος Ο εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.
Διόνυσος	Ο Διόνυσος έχει πνίξει περισσότερους ανθρώπους από τον Ποσειδώνα.
Διώνη	ἄνθρωπε, καλὴ μὲν Ἥρα, καλὴ δὲ καὶ Ἀθηνᾶ, καλλίστη δὲ πασῶν ἡ Διώνη
Δύρανδος	Dura lex, sed lex (Ντούρα λεξ, σεντ λεξ)
Ελένη	Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα.
Ερμής	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Ευδαίμων	Θαλής ο Μιλήσιος Τις ευδαίμων; Ο το μεν σώμα υγιής, την δε ψυχήν εύπορος, την δε φύσιν ευπαίδευτος.
Εύμαιος	Εὔμαιε, τὸ σοφόν ἐστιν οὐ καθ' ἓν μόνον
Ευριπίδης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Ευτυχία	Nemo malus felix Γιουβενάλης, 1ος-2ος αι. μ.Χ., Ρωμαίος σατιρικός ποιητής
Ευτυχία	Αν θέλαμε απλώς να ήμασταν ευτυχισμένοι, θα ήταν εύκολο. Αλλά θέλουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους και αυτό -σχεδόν πάντα- είναι δύσκολο, μιας και τους νομίζουμε πιο ευτυχισμένους από ό,τι είναι. Μοντεσκιέ, 1689-1755, Γάλλος στοχαστής
Ευτυχία	Ευτυχίαν εύχου
Ζεύς	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Ζεύς	Αίσωπος Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών.
Ζήνων	Ζήνων των μαθητών έφασκε τους μεν φιλολόγους είναι τους δε λογοφίλους.
Ζωή	Να μετράς την ηλικία σου με τους φίλους, όχι με τα χρόνια. Να μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα, όχι με τα δάκρυα. John Lennon, 1940-1980, Βρετανός μουσικός
Ζωή	Η πραγματική ερώτηση δεν είναι αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αλλά αν έχεις ζωή πριν το θάνατο. Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς), 1931-1990, Ινδός γκουρού
Ζωή	Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε σ’ αυτήν τη σύντομη ζωή μας και παρ’ όλα αυτά, ελπίζουμε και σε μια αιώνια. Ανατόλ Φρανς, 1844-1924, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1921
Ζωή	Ο άνθρωπος έχει τρία γεγονότα στη ζωή του: γεννιέται, ζει, πεθαίνει. Δεν το συνειδητοποιεί όταν γεννιέται, υποφέρει όταν πεθαίνει και ξεχνάει να ζήσει. Ζαν ντε Λα Μπρυγιέρ, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας
Ζωή	Ω, η Αγάπη. Είναι αρκετά αληθινή, θα τη βρεις μια μέρα. Έχει όμως έναν θανάσιμο εχθρό: τη ζωή! Ζαν Ανουίγ, 1910-1987, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας
Ήλιος	Ο ήλιος εις τους αποπάτους, αλλ’ ου μιαίνεται.
Ηράκλειτος	Ο δε γε Ηράκλειτος έλεγε την οίησιν προκοπής εγκοπήν.
Ηράκλειτος	Ο ήλιος, καθάπερ ο Ηράκλειτος φησι, νέος εφ’ ημέρη εστίν.
Καίσαρ	Τα του Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα του Θεού τῷ Θεῷ
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κάλλιστος	Θαλής ο Μιλήσιος
Καρλομάγνος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κέκρωψ	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Κροίσος	Επίκτητος Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Λάμπις	Ιωάννης Στοβαίος Λάμπις ο ναύκληρος ερωτηθείς πώς εκτήσατο τον πλούτον: «Ου χαλεπώς», έφη, «τον μέγαν. Το δε βραχύν επιπόνως».
Λέων	Αίσωπος Είς, αλλά λέων.
Λιβύη	Αριστοτέλη Αεὶ Λιβύη φέρει τι καινόν.(κακόν) Πάντα κάτι καινούργιο (κακόν) έρχεται από την Λιβύη (Αφρική).
Λίζα	Η Μόνα Λίζα μοιάζει σαν να ήταν άρρωστη ή σαν να πρόκειται να αρρωστήσει.
Μάρθα	Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά,
Μέλισσα	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Μίλων	Επίκτητοε Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Ναπολέων	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Ναπολέων	Δούκας του Γουέλλινγκτον, (1769-1852) Βρετανός στρατάρχης Η παρουσία του Ναπολέοντα στο πεδίο της μάχης ισοδυναμεί με διαφορά 10.000 ανδρών.
Ξανθίππη	Σωκράτης: Εγίγνωσκον ότι βροντώσα Ξανθίππη και βρέξει.
Ξανθίππη	Αλκιβιάδης: Η Ξανθίππη είναι ανυπόφορη όταν βρίζει. Σωκράτης: Εσύ δεν ανέχεσαι την φασαρία που κάνουν οι χήνες σου; Αλκιβιάδης:, Ναι, αλλά μου γεννούν αυγά και πουλάκια. Σωκράτης: Και μένα η Ξανθίππη μου γεννά παιδιά.
Όμηρος	Πλάτων Όμηρος την Ελλάδα επεπαιδεύκει.
Πειθώ	Ανάγκα και Θεοί πείθονται. Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Αρχαίος ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων
Πηνελόπη	Η Πηνελόπη ήταν η τελευταία δοκιμασία του Οδυσσέα στο τέλος του ταξιδιού του.
Ποσειδών	Ο Βάκχος έπνιξε περισσότερους μες το ποτήρι, παρά ο Ποσειδώνας μες στη θάλασσα. (Τζουζέπε Γκαριμπάλντι)
Σοφία	Πλάτων Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
Σοφία	Ισοκράτης Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
Σοφοκλής	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Σοφοκλής	Αριστοτέλη Τρεις δε και σκηνογραφίαν Σοφοκλής.
Σωκράτης	Πλάτων Σωκράτης μαινόμενος.
Σωκράτης	Πλάτων Σοφός Σοφοκλής, σοφότερος Ευριπίδης, ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος.
Τύχη θεά	Απελλής ο ζωγράφος ερωτηθείς διά τι την τύχην καθημένην έγραψεν, είπεν: «ότι ουχ έστηκεν».
Φείδων	Χρόνου φείδου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Φιλόκαλος	Ισοκράτης Έσο περί την οικείαν εσθήτα φιλόκαλος αλλά μη καλλωπιστής. Φιλοκάλου μεν γαρ το μεγαλοπρεπές, καλλωπιστού δε το περίεργον.
Χάρις	Μετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Χάρων	Αίσωπος Ή Ζευς ή Χάρων.
Χρύσιππος	Ιωάννης Στοβαίος Χρύσιππος ερωτηθείς δια τι ου πολιτεύεται είπε: Διότι ει μεν πονηρά πολιτεύεται, τοις θεοίς απαρέσει· ει δε χρηστά, τοις πολίταις.
Ρητά
Άγριππος	Ακαρπότερος Ἀγρίππου
Δίας	Η Αλήθεια είναι θυγατέρα του Δία. Πίνδαρος
Ζωή	Η ζωή είναι σύντομη
Ιούδας	Ότι η φιλία και το φιλί είναι της αυτής ρίζης, το λέγει το λεξικόν, αλλά το υποστηρίζει και η ιστορία με το φίλημα του Ιούδα.
Ιούδας	Αν ήμουν ο Ιησούς, θα είχα σώσει τον Ιούδα.
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν, ρητό του Κλεόβουλου του Λίνδιου
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν ευεργετείν
Κύκνος	Κύκνειο άσμα:
Πλάτων	Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια”
Πλάτων	Στην πιο πάνω ρήση περί Πλάτωνα και Κικέρωνα παρατίθεται ένα άλλο σημαντικό γνωμικό που αποτελεί απάντηση σε αυτό. Είπε ο Πλάτων "Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν.”
Πλάτων	Ει το τρέφειν πώγωνα δοκείς σοφίαν περιποιείν, και τράγος ευπώγων αίψ’ όλος εστὶ Πλάτων.
Πυγμαλίων	Σύνδρομο (ή Φαινόμενο) του Πυγμαλίωνα
Πυθαγόρας	Ένα από τα πιο σημαντικά γνωμικά του Πυθαγόρα “Σέβου όρκον.”
Τερψιχόρη	Το τερπνό μετά του ωφελίμου
Τυδέας	Τυδεύς τοι μικρός μεν έην δέμας, αλλά μαχητής.
Φειδίας	Χίλων ο Λακεδαιμόνιος: Χρόνου φείδου
Φίλια	Φιλία είναι μια ψυχή σε δυο σώματα
Χείλων	Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν
Χείλων	Μηδέν άγαν
Χείλων	Γνώθι σαυτόν
Χείλων	Εγγύα πάρα δ’ άτα
Χείλων	Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν
Φράσεις
Άβδηρος	Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις;
Αγάθη	Αγαθή Τύχη
Αγάθη	Αγαθή Ελπίδα
Αγάθη	Αγαθή Πρόνοια
Αγαθοκλέας	Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος
Αγάπη	«Αγάπη μου»:
Αγαύη	Πίθος των Δαναΐδων
Αγαύη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αγλαόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Αδάμ	Εξορία του Αδάμ
Αδάμ	Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι.
Αδάμ	(ἐν) ἀδαμιαίᾳ περιβολῇ:
Αδαμάντιος	Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
Αδιάντη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αδιάντη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άδωνις	Σωστός Αδωνις
Άδωνις	Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα.
Άδωνις	Αδώνιδος κήποι.
Αεθλία	Αέθλιο μήλο
Αέθλιος	Αέθλιο μήλο
Αθανάσιος	Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
Αθανάσιος	Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά; για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.
Αθηνά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Αίας	Αιάντειος γέλως
Αιθερία	Αιθέρια ύπαρξη.
Αικατερίνη	Κατίνα σαλαμάκι
Αικατερίνη	Έτερον εκάτερον
Αίολος	Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου
Άκης	Το Άκης πάει με όλα
Ακταίη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Ακταίη	Πίθος των Δαναΐδων
Αλβανή	Γηραιά Αλβιώνα
Αλβανός	Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα
Αλβανός	Alba stella = αίσιον άστρον
Αλέξανδρος	Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Αλήθεια	Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas'
Αλήθεια	Ωμή Αλήθεια
Αλίκη	Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Αμάλθεια	Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας
Αμυμώνη	Πίθος των Δαναΐδων
Αμυμώνη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναΐς	Αναΐς από το Παναής
Ανανίας	Μου άλλαξε τον Ανανία
Αναξιβία	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναξιβία	Πίθος των Δαναΐδων
Ανάργυρος	Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος
Αναστάσιος	Ανάστα ο Κύριος.
Ανθήλεια	Πίθος των Δαναΐδων
Ανθήλεια	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άννα	Απ’ τον Άννα στον Καϊάφα.
Άννας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Αντέρως	"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση.
Αντίνοος	Ωραίος ως ο Αντίνοος
Αντίνοος	Ο νέος ούτος Αντίνοος
Αοιδός	Αιδοίο ο αοιδός
Άρπαλος	Αρπάλεια χρήματα
Άρτα	Σαν το γιοφύρι της Άρτας
Αρχιμήδης	Εύρηκα!
Αρχιμήδης	Μη μου τους κύκλους τάραττε
Αυγείας	Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου.
Αφροδίτη	Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους
Αφροδίτη	'Ορος της Αφροδίτης
Αχιλλεύς	Αχίλλειος πτέρνα
Βάια	Μετά βαΐων και κλάδων
Βάιος	Μετά βαΐων και κλάδων.
Βαλεντίνος	Να τα χέσω τα κόκκινα τριαντάφυλλα κάθε Αγίου Βαλεντίνου. Δέκα χρόνια μαζί και ούτε λόγο δεν δώσαμε.
Βαρθολομαίος	Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
Βασιλεύς	Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά!
Βένια	Μήπως ήπιες από το πηγάδι της Βένιας;
Βέρθα	Big Bertha
Γεώργιος	Διότι υπώπτευεν, ήξευρε και ησθάνετο ότι ο Γιωργής έτρεφε παιδικόν αίσθημα προς την Αρχόντω.
Γόρδιος	Γόρδιος Δεσμός
Γραύς	Γραῦς χορεύει
Γραύς	Γραῶν ὕθλος
Δαμασκός	Tον ξάπλωσε με δυο δαμάσκηνα...
Δαμόκλεια	Δαμόκλειος σπάθη.
Δαμοκλής	Δαμόκλειος σπάθη.
Δάμων	Δάμων και Φιντίας
Δράκων	Δρακόντει μέτρα
Δύρανδος	Fortis et durus (φορτις ετε ντούρους)
Εγκέλαδος	Ξύπνησε ο Εγκέλαδος!
Ελένη	Το ζωνάριν της Αγίας Ελένης
Ελευθερία	Ελευθερία ή θάνατος
Ελισάβετ	Θα σου δείξω εγώ Ζαμπέτα, πώς την παίζουν την τρουμπέτα.
Ελισάβετ	Και με τι ακριβώς ασχολείστε;
Ελπίς	Θαλής ο Μιλήσιος Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη.
Ενδυμίων	Ενδυμίωνος ύπνος
Εξόλη	Εξώλης και προώλης
Επιμενίδης	Επιμενίδειος ύπνος
Έρις	Μήλον της Έριδος
Εσπερίς	Aνέσπερο φως
Έσπερος	Εωθινός, εωθινή, εωθινό
Ευαλού	Εμέν λαλούν με Ευαλλούν, σήμερα δα τζι' άρκον (αύριον) αλλού.
Ευάν	Ευοί-ευάν.
Εύης	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη.
Ευσίγνιος	Σιγνινος οίνος
Ευφροσύνη	Σώας τας φρένας
Εύφρων	Σώας τας φρένας
Ζεβεδαίος	Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
Ζεύς	Ξένιος Ζευς
Ηλίας	Δευτερογούλη τ’ Αϊ Λιά μπαίνει το λάδι στην ελιά
Ήλιος	Διογένης Ηλίου φαεινότερον.(πιο φωτεινό και απ' τον ήλιο)
Ησαΐας	Ησαῒα το ανάγνωσμα
Ηώς	Ροδοδάκτυλος Ηώς
Θελξινόη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θελξιόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Θεμέλιος	Θεμέλιος λίθος
Θεοδόσιος	Πίπες με δόσεις ο Θεοδόσης
Θεόδωρος	Ψευτοθόδωρος ψευτοθοδωρής
Ιερώνυμος	Βαρόνος Μινχάουζεν
Ιούδας	Κάψιμο του Ιούδα.
Ιούδας	Είναι Ιούδας
Ιούδας	Είμαι ένας δείπνος μυστικός δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός και είμαι αδερφός του
Ιούδας	Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα
Ιούλιος	Και συ τέκνον Βρούτε;
Ιπποκλείδης	Ου φροντίς Ιπποκλείδη
Ίρις	Χρώματα της ίριδας
Ισμαήλ	Λέγε με Ισμαήλ.
Ισραήλ	Όλες οι φυλές του Ισραήλ.
Ιωάννης	Είσαι τέλεια Γιαννής (Κυπριακή)
Ιωάννης	Σαν τον Αϊ-Γιάννη τον νηστευτή
Ιώβ	Ιώβειος Υπομονή
Καιάφας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Καλανδίων	Παραπομπή στις Ελληνικές καλένδες.
Καλλιόπη	Πάω στην Καλλιόπη
Κάρμεν	Patrium Carmen
Κασσάνδρα	Οι σύγχρονες Κασσάνδρες
Κέρβερος	Κέρβερος:
Κίμων	Παράπονα στον Κίμωνα
Κονδυλία	Όπου γλέντι και χαρά η Κοντύλω πρώτη
Κορωνίς	Έχω (έχεις, έχει,σε όλα τα πρόσωπα) μπάρμπα στην Κορώνη
Κρίσπα	crispa oratio (κρίσπα οράτιο)
Κύμινος	Ώσπου να πεις κύμινο.
Κύριλλος	Για όλους τους γάμους μου, εμπιστεύομαι πάντα τον πάτερ-Κύριλλο
Κωνσταντίνος	Ο Κωστής που τα γκάζια
Λάζαρος	Λάζαρε δεύρο έξω
Λάκης	Τσου (ή σου) ρε Λάκη
Λαμπαδός	Έχει κορμί λαμπάδα
Λεωκράτης	Λεωκράτους τρόπαια.
Λεωνίδας	Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του
Λοϊζος	Έγινε Λούης!
Λούκουλος	Λουκούλλειο γεύμα
Λυδία	Λυδία λίθος
Λύση	Σολομώντεια Λύση
Μάγια	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια.
Μαδιάμ	Γης Μαδιάμ
Μάλαμας	Είναι παιδί μάλαμα
Μάρδων	Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής.
Μαρία	Μαρία η Πενταγιώτισσα. ή Μαρίκα η Πενταγιώτισσα
Μαρία	Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα
Μαρίνα	Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!
Μεδούλη	Μας ρουφάει το μεδούλι (=μυελός των οστών)
Μεδούλη	Μέχρι το μεδούλι
Μιχαήλ	Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου.
Μορφεύς	Στις αγκάλες του Μορφέα
Μύγδων	Φύρδην μίγδην που σημαίνει κακό ανακάτεμα, χωρίς καμιά τάξη
Μωυσής	Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο.
Νανά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Νεόφυτος	Τάφος του Αγίου Νεοφύτου
Νίκη	Πύρρειος νίκη
Νίκη	Κάδμειος νίκη
Νικοκλέας	έναι, λέπεις, Νικοκλής
Νώε	Από τον καιρό του Νώε
Οδυσσεύς	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Οδυσσεύς	Οδύσσεια
Ολυμπιάς	Ολύμπια Δώματα
Όμηρος	Ομηρικοί καυγάδες.
Ουρανία	Ουρανία το δίκαννο!
Παναγιώτης	Μην τον είδατε το Παναγή
Παναγιώτης	Άγγούρι του Ππίγκου
Παναγιώτης	Χάνι του Πάντζιαρου
Παναγιώτης	Αναΐς από το Παναής
Παναγιώτης	Ο Παναής από τα Μέγαρα
Παναγιώτης	Τα γιατι και τα διοτι φαγανε τον παναγιωτη
Πανδώρα	Το κουτί της Πανδώρας.
Παπία	Κάνει την πάπια
Παπίας	Κάνει την πάπια
Παύλος	Εν ππιντοπαυλής
Πηνελόπη	Ιστός της Πηνελόπης
Πόλυ	Λίγο πολύ
Πόλυ	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυ	Δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό
Πόλυς	Λίγο πολύ
Πόλυς	Ούτε λίγο ούτε πολύ
Πόλυς	Δεν θέλει πολύ να.γίνει το κακό
Πόπη	Έγινε της Πόπης
Ποτάμων	'Άνω Ποταμών' Από την τραγωδία ‘Μήδεια’ του Ευρυπίδη
Πουπούλιος	Mεγάλωσε / ανατράφηκε στα πούπουλα.
Πουπούλιος	Tη γυναίκα που θα πάρω θα την έχω στα πούπουλα
Προκρούστης	Προκρούστειος κλίνη.
Προμηθέας	Προμηθείς και όχι επιμηθείς.
Πυθεύς	Ανοησίες, Πυθέου πλάσματα
Πύρρος	Πύρρειος νίκη
Σίβυλλα	Σιβυλλική απάντηση
Σίσυφος	Σισύφειος προσπάθεια
Σκύλλα	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Σμινδυρίδης	Δεν έμεινε πετεινός στη Σύβαρη
Σολομών	Νενίκηκά σε Σολομών
Σουλτάνος	Ζει σαν σουλτάνος
Σουσάννα	Τρως, Σούζη τρως. Και ψεύδεσαι και τρως.
Σοφία	Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου
Σοφία	Σοφία Σολομώντος
Σπάρτακος	Ιδού ο Σπάρτακος
Στέλλα	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στέντωρ	Στεντόρεια φωνή
Στυλιανή	Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.
Στυλιανή	Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα
Στυλιανός	Στύλλον, στύλλον, άνεση
Σωκράτης	Θα μπορούσα να ανταλλάξω όλη μου την τεχνολογία για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη.
Τάραχος	Τραβώ ή περνώ των παθών μου τον τάραχο
Ταρζαν	Me Tarzan, You Jane.
Τήλεφος	Τηλέφεια τραύματα.
Τίμαρχος	Τιμαρχώδης
Τυφλός	Τυφλό μίσος ή Τυφλός από θυμό
Τυφλός	Στα τυφλά
Τύχη θεά	Ανοίγει η τύχη μου
Τύχη θεά	Αυτός κοιμάται και η τύχη του δουλεύει
Τύχη θεά	Της τύχης τα γραμμένα
Τύχη θεά	Τύχη αγαθή (τύχῃ ἀγαθῇ
Τύχη θεά	Τύχη βουνό
Υπομονή	Οι θεοί έθεσαν ως φάρμακο για τα αθεράπευτα δεινά, την υπομονή
Υπομονή	Ιώβειος υπομονή
Υπομονή	Γαϊδουρινή υπομονή
Φαεινίς	Φαεινή ιδέα
Φαεινός	Ηλίου φαεινότερον
Φάντης	Παρουσιάστηκε σαν το Φάντη μπαστούνι.
Φάντης	Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;
Φαρέτριος	Έχει κι άλλα βέλη στην φαρέτρα του
Φείδων	Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προς Μωάμεθ Β. Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ουφεισόμεθα της ζωής ημών.
Φλώρος	Είσαι τέλεια Φλώρος (Κυπριακή)
Φούλα	Ίσα μωρή Φούλα, που θα μας το παίξεις και μάγκας!
Χάιδω	Το μουνί της Χάιδως.
Χαρά	Μες στην καλή χαρά
Χαράλαμπος	Κλάφτα (ή Κλάψ’ τα), Χαράλαμπε.
Χάρις	Οι τρεις χάριτες
Χάρυβδις	Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Χριστός	Είδε το Χριστό φαντάρο.
Χριστός	Χριστός Ανέστη!
Χριστός	Έλα Χριστέ και Παναγιά!
Χριστόφορος	Γαμώ τον Χριστόφορο τον πούστη
Χρόνιος	Προϊόντος του χρόνου
Χρόνιος	Χρόνου φείδου
Χρόνιος	Εν ευθέτω χρόνο
Χρόνιος	Ελλείψει χρόνου
Χρυσόστομος	Πες τα Χρυσόστομε
Στίχοι
Αλώνιος	Στα μαρμαρένια αλώνια
Ποιήματα
Αντώνιος	"Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον"
Ελένη	Τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
Έσπερος	“Aστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν ἑῷος, νῦν δὲ θανὼν λάμπεις ἕσπερος ἐν φθιμένοις.» Επίγραμμα Πλάτωνα.
ShowOnFooter
Αχιλλεύς	Ο Αχιλλέας και η Χελώνα - ένα από τα πιο γνωστά παράδοξα του φιλοσόφου Ζήνωνα του Ελεάτη