Βασανίστηκε και θανατώθηκε επειδή ήταν χριστιανή και μητέρα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Όνομα:	Πολυχρονία
Ετυμολογία:	Από το πολύ και το χρόνος και σημαίνει "αυτή που ζει πολλά χρόνια".

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού. Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του. Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

Προστάτης άγιος της Αγγλίας.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια. Γέργος, Γεργούλας,

Οι Άγιοι Δονάτος και Θερινός μαρτύρησαν δια σπάθης.

Όνομα:	Θεριναίος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη θέρος=καλοκαίρι και θερινός=καλοκαιρινός Το όνομα Θηριανός δεν έχει καμιά σχέση με το Θερινός. Απλά ο συναξαριστής δεν είναι βέβαιος για το όνομα του Αγίου και δίνει δυο εκδοχές. Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε στο Θηριανός.

Ο Άγιος Πρωτολέων ήταν στρατιωτικός. Βλέποντας το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου ομολόγησε τον Χριστό και τελικά μαρτύρησε διά σπάθης.

Όνομα:	Πρωτολέων
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'πρώτος' και 'λέων'=λιοντάρι και εννοεί τον πολύ δυνατό, σαν λιοντάρι, γενναίο και ατρόμητο.

Δεν υπάρχει αγία με τέτοιο όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό.

Όνομα:	Θεριναία
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη θέρος=καλοκαίρι και θερινή=καλοκαιρινή

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Πρωτολεώνη
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'πρώτος' και 'λέων'=λιοντάρι και εννοεί την πολύ δυνατή, σαν λιοντάρι, γενναία και ατρόμητη.

Ο Άγιος Θωμάς ο Απόστολος ήταν μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου και ανήκε σε οικογένεια αλιέων. Ο Θωμάς, λοιπόν, μετά την Ανάσταση του Χριστού και την πρώτη εμφάνισή Του στους μαθητές, δυσπιστούσε σ' αυτά που του έλεγαν αυτοί. Αλλά ο Κύριος επανεμφανίστηκε στους μαθητές μέσα στο υπερώον, όταν μεταξύ τους βρισκόταν και ο Θωμάς. Τότε ο Κύριος προέτρεψε το Θωμά να ψηλαφήσει τις πληγές από τα καρφιά που Τον σταύρωσαν, και να μη γίνεται άπιστος, αλλά πιστός. Εκθαμβωμένος ο Θωμάς, προσκύνησε και ανεβόησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Η δε απάντηση του Κυρίου ήταν τέτοια, που θα διδάσκει όλους όσους θέλουν να δυσπιστούν στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Είπε, λοιπόν, ο Κύριος: «ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Δηλαδή, λέει ο Κύριος στο Θωμά, πίστεψες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, που αν και δεν με είδαν, πίστεψαν. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Θωμάς μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος πήγε και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πέρσες, Μήδους και τους Ινδούς. Στην Ινδία, συνελήφθηκε από τον Βασιλία Mισδαίο, γιατί κατήχησε και βάπτισε τον γιό του Aζάνη, την γυναίκα του Tερτία και της κόρες του Mυγδονία και Nάρκα. Αφού τον φυλάκισε τον παρέδοσε σε πέντε στρατιώτες, οι οποίοι αφού τον ανέβασαν σε κάποιο βουνό τον θανάτωσαν δια λογχισμού. Έτσι, τον αξίωσε ο Θεός όχι μόνο να κηρύξει το Ευαγγέλιό Του, αλλά και να δώσει τη ζωή του γι' Αυτόν.

Μετάσταση της Θεοτόκου και Αγία Ζώνη.

Όταν πλησίαζε το τέλος της Θεοτόκου ειδοποιήθηκαν οι μαθητές του Ιησού και πήγαν κοντά της για να της συμπαρασταθούν. Ο μόνος που απουσίαζε ήταν ο Θωμάς που έλειπε μακριά στην Ανατολή.

Μόλις πέθανε, οι Απόστολοι εναπόθεσαν την Άγια Σορό της σε «καινό μνημείο» στη Γεσθημανή. Όταν ο Θωμάς, τρεις μέρες μετά, επέστρεψε και έμαθε τα συμβάντα πήγε να τη δει στον τάφο της. Μόλις τον άνοιξε, η Θεοτόκος κινήθηκε προς τα ουράνια σε αυτό που η εκκλησία ονόμασε Μετάσταση. Βλέποντας την να ανυψώνεται της φώναξε δώσε μου κάτι για να σε θυμάμαι, κι αυτή τότε έβγαλε τη ζώνη της, που είχε η ίδια φτιάξει από τρίχες καμήλες, και του την έριξε.

Ἡ ανακομιδή τής Τίμιας Ζώνης και ἡ μεταφορά της στην Κωνσταντινούπολη έγινε από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408). Ὁ αυτοκράτορας κατέθεσε, στις 31 Αύγουστου, την Τίμια Ζώνη σε λειψανοθήκη που ονόμασε «Άγιαν σορόν».

Στη συνέχεια ἡ Άγια Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204, κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από αυτούς και μεταφέρθηκαν στην Δύση.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453, είναι άγνωστο τί απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Άγιας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου καθώς με εξαιρετικά περιπετειώδη τρόπο έφτασε εκεί. Αυτό είναι ένα μικρό κομματάκι που περιλαμβάνεται σε ένα χρυσό σταυρό που είχε φτιάξει ο Μέγας Κωνσταντίνος. Στη μέση του ίδιου σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου. Ο ίδιος σταυρός έφερε επίσης θήκες με άγια λείψανα Μαρτύρων.

Όνομα:	Θωμάς
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο αρσενικό όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό 'τε ομα', το οποίο στα Ελληνικά αποδίδεται σαν «Δίδυμος». Το Τομάζος ή Τουμάζος προέρχεται από το Ιταλικό επώνυμο Tomasso που σημαίνει του Θωμά.

Όνομα:	Μούσα
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα μάω-μω και σημαίνει επιθυμώ κάτι σφοδρώς. Την μουσική, τα γράμματα, τις τέχνες, κλπ.

Τελειώθηκε διά σπάθης.

Όνομα:	Αθανάσιος
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το θάνατος και σημαίνει "ο αθάνατος".

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και θανατώθηκαν.

Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου, την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Ο Άγιος Ακίνδυνος πιστεύεται ότι προφυλάσσει τα παιδιά από κινδύνους.

Όνομα:	Ακίνδυνος
Ετυμολογία:	Από το α (στερητικό) και το κίνδυνος και σημαίνει "αυτός που δεν έχει κίνδυνο".

Ο Άγιος Ανατόλιος ήταν στρατιωτικός. Βλέποντας το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου ομολόγησε τον Χριστό και τελικά μαρτύρησε και αυτός, διά σπάθης.

Όνομα:	Ανατόλιος
Ετυμολογία:	Από το ρήμα ανατέλλω και σημαίνει "αυτός που σχετίζεται με την ανατολή" ή "αυτός που έρχεται από την ανατολή".

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και αφού βασανίστηκαν σκληρά, οι μέν Αφθόνιος και Ελπιδοφόρος αποκεφαλίσθηκαν τους δε άλλους τρείς τους έριξαν σε αναμμένο καμίνι.
Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Όνομα:	Ανεμπόδιστος
Ετυμολογία:	Από το α το στερητικό και το εμπόδιο και σημαίνει αυτός που δεν εμποδίζεται

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και αφού βασανίστηκαν σκληρά, οι μέν Αφθόνιος και Ελπιδοφόρος αποκεφαλίσθηκαν τους δε άλλους τρείς τους έριξαν σε αναμμένο καμίνι.
Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Όνομα:	Αφθόνιος
Ετυμολογία:	Από το α το στερητικό και το φθόνος και σημαίνει "αυτός που δεν τον φθονούν".

Καταγόταν από την Κύπρο. Πήγε στην Πτολεμαΐδα της Παλαιστίνης (σημερινή Άκκρα), για ένα καλύτερο μέλλον. Εκεί κατηγορήθηκε ότι έκανε σχέση με μια νεαρή Μωαμεθανή. Συνελήφθη και του ζητήθηκε να ασπασθεί τον Μωαμεθανισμό για να γλυτώσει τον θάνατο και αυτός αρνήθηκε. Θανατώθηκε το 1752 μ.Χ..

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια. Γέργος, Γεργούλας,

Όταν ο Άγιος Γεώργιος ήταν κλεισμένος στη φυλακή, η φήμη των θαυμάτων του είχε φθάσει σε όλη την πόλη και τα περίχωρα. Έτσι πλήθος κόσμου κάθε νύχτα γέμιζε τη φυλακή, δίδοντας μεγάλα δώρα στους δεσμοφύλακες για να δει τον Άγιο και να λάβει πνεύμα δυνάμεως, πνεύμα χαράς, πνεύμα πίστεως και αγάπης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο πτωχός Γλυκέριος. Είχε στην κατοχή του ένα μόνο βόδι, το οποίο ψόφησε την ώρα που όργωνε το χωράφι του. Έπεσε λοιπόν στα γόνατα του Αγίου Γεωργίου και τον ικέτευε να τον βοηθήσει. Στην ειλικρινή ομολογία του ότι πιστεύει στον Θεό, ο Άγιος τον προέπεμψε λέγοντάς του ότι το βόδι του ήταν ζωντανό. Όταν το διαπίστωσε ο Γλυκέριος, επέστρεψε στον Άγιο για να τον ευχαριστήσει και κραύγαζε. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και υπέστη τον διά σπάθης θάνατο.

Όνομα:	Γλυκέριος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο γλυκερός και σημαίνει "ο υπερβολικά γλυκός"

Οι Άγιοι Δονάτος και Θερινός μαρτύρησαν δια σπάθης.

Όνομα:	Δονάτος
Ετυμολογία:	Από τα λατινικά 'donum'=δώρο και 'donator'=δωρητής. Η κατάληξη -ανος σημαίνει αυτόν που ανήκει στο Δονάτο.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δάναξ, Μέσιρος και Θερίνος (ή Θηριανός) μαρτύρησαν διά σπάθης.

Όνομα:	Θηριανός
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη θηρίο και σημαίνει τον πολύ δυνατό. Η κατάληξη -ανός σημαίνει ότι κατάγεται από ή ανήκει σε θηρίο ή θεριό.

(1784-1802 μ.Χ.) Γεννήθηκε στην πόλη Κάμπροβα της Βουλγαρίας και έγινε βοσκός. Κατηγορήθηκε από μια Οθωμανή γυναίκα που περπατούσε στους αγρούς ότι την βίασε, ξεσκίζοντας της τα ρούχα. Συνελήφθη, βασανίστηκε και απαγχονίστηκε.

Όνομα:	Λάζαρος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα 'Ελεάζαρ' και σημαίνει «ο Θεός τον έχει βοηθήσει».

Όνομα:	Βαλέριος
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'valere' που σημαίνει υγεία, να είναι κάποιος δηλαδή υγιής και δυνατός. Η κατάληξη -ανός σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Βαλέριο.

Ένας εκ των πέντε Αγίων Ακίνδυνων (Ακίνδυνος, Ανεμπόδιστος, Αφθόνιος, Ελπιδοφόρος και Πηγάσιος). Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και αφού βασανίστηκαν σκληρά, οι μέν Αφθόνιος και Ελπιδοφόρος αποκεφαλίσθηκαν τους δε άλλους τρείς τους έριξαν σε αναμμένο καμίνι.
Υπάρχει ξωκλήσι τους στο χωριό Πάνω Κυβίδες της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο όπου, παρ’ όλο που η μνήμη τους εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Νοεμβρίου, εκεί τιμούνται με κάθε λαμπρότητα με μεγάλο πανηγύρι στο χώρο του Παρεκκλησίου την Κυριακή του Θωμά που, ως γνωστό, ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.

Όνομα:	Πήγασος
Ετυμολογία:	Αυτός που αναφέρεται στον Πήγασο, το φτερωτό άλογο της Ελληνικής θρησκείας, που γεννήθηκε στις πηγές του Ωκεανού.

Σύμφωνα με πηγές της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας οι θεοί εισηγήθηκαν στον Δία ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες θεότητες που θα μπορούσαν, με λόγια ταιριαστά και μουσική επάξια, να υμνολογούν τα μεγάλα κατορθώματα του Δία και τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο έβαλε σε τάξη το σύμπαν, τον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.

Εννιά νύχτες πλάγιαζε ο Δίας, μακριά από τους άλλους θεούς, με την Τιτανίδα Μνημοσύνη, κυρά του βοιωτικού βουνού Ελευθήρα. Εννιά μήνες μετά, αυτή έτεκε εννιάδυμα, τις εννέα Μούσες, στην Πιερία, (Πιερίδες) κοντά στον Όλυμπο (Ολυμπιάδες). Είναι επίσης γνωστές και σαν Ελικωνιάδες γιατί εκεί, στον Ελικώνα, πρωτο-παρουσιάστηκαν στον Ησίοδο.

Τα ονόματα τους Πολύμνια, Ουρανία, Τερψιχόρη, Μελπομένη, Θάλεια , Καλλιόπη, Ευτέρπη, Κλειώ, Ερατώ.

Η Μελπομένη επινόησε την Τραγωδία της οποίας θεωρείται και προστάτιδα όπως και της ρητορικής και της μουσικής μελωδίας. Συνήθως απεικονιζόταν με μάσκα τραγωδίας, θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο, με ρόπαλο (κορύνη) στα χέρια και την επιγραφή «Μελπομένη Τραγωδίαν».

Απέκτησε με τον ποτάμιο θεό Αχελώο, τους βασιλιάδες των Ηδωνών Δρύαντα και Λυκούργο καθώς και τις Σειρήνες.

Όνομα:	Μελπομένη
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις ‘μέλπω’= άδω, ψάλλω, υμνώ και εξυμνώ και ‘μένος’=το πνεύμα που καθοδηγεί την μαχητική ορμή κάποιου.

Ασκήτεψε θεοφιλώς και σύμφωνα με την παράδοση κοιμήθηκε με ειρήνη την ημέρα της εορτής του προστάτου του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου.

Ο Όσιος απεικονίζεται με κουρελιασμένα ενδύματα, ανυπόδητος και με τα χέρια υψωμένα σε προσευχή. Εικόνα του όμως, μεχρι στιγμής δεν βρήκαμε.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια. Γέργος, Γεργούλας,

Σύμφωνα με πηγές της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας οι θεοί εισηγήθηκαν στον Δία ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες θεότητες που θα μπορούσαν, με λόγια ταιριαστά και μουσική επάξια, να υμνολογούν τα μεγάλα κατορθώματα του Δία και τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο έβαλε σε τάξη το σύμπαν, τον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.

Εννιά νύχτες πλάγιαζε ο Δίας, μακριά από τους άλλους θεούς, με την Τιτανίδα Μνημοσύνη, κυρά του βοιωτικού βουνού Ελευθήρα. Εννιά μήνες μετά, αυτή έτεκε εννιάδυμα, τις εννέα Μούσες, στην Πιερία, (Πιερίδες) κοντά στον Όλυμπο (Ολυμπιάδες). Είναι επίσης γνωστές και σαν Ελικωνιάδες γιατί εκεί, στον Ελικώνα, πρωτο-παρουσιάστηκαν στον Ησίοδο.

Τα ονόματα τους Πολύμνια, Ουρανία, Τερψιχόρη, Μελπομένη, Θάλεια , Καλλιόπη, Ευτέρπη, Κλειώ, Ερατώ.

Η Πολύμνια ήταν προστάτιδα της ιερής ποίησης αλλά και της υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής, της μάθησης, του υμεναίου και των νεκρικών ασμάτων. Την ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή "Πολυμνίς Μύθους".

Όνομα:	Πολύμνια
Ετυμολογία:	Από το πολύς και το ύμνος και σημαίνει "αυτή που έχει υμνηθεί πολύ" ή η άδουσα πολλούς ύμνους.

Όνομα:	Εμμανουήλ
Ετυμολογία:	Ελληνική γραφή τού εβραϊκού ονόματος «Ιμμάνου Ελ», που σημαίνει «ο Θεός μαζί μας».

Όνομα:	Μιχαήλ
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα מיכאל από τα (μι)=ποιος; (χα)=σαν και (κάτι μεταξύ ηλ και ελ)=θεός και σημαίνει «Ποιος είναι αυτός που μοιάζει με τον θεό;»

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Νικήτας γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1760 - 1770 μ.Χ. και καταγόταν από την Ήπειρο. Άλλοι συγγραφείς θεωρούν ότι ο Άγιος καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου και μάλιστα από την περιοχή των Λαζών. Την εκδοχή αυτή στηρίζουν κυρίως στην Ακολουθία των Αγιαννανιτών, που εγράφη το 1840 - 1850 μ.Χ. από τον μοναχό Ιάκωβο της Νέας Σκήτης και στην οποία αναφέρεται ότι ο Άγιος καταγόταν από την περιοχή των Λαζών του Πόντου, καθώς και στη λειψανοθήκη του Αγίου επί της οποίας αναγράφεται «Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Νικήτα τοῦ Λαζοῦ». Για τους γονείς και συγγενείς του Αγίου δεν γνωρίζουμε τίποτα το σπουδαίο. Ξέρουμε μόνο πως ήταν κρυπτοχριστιανοί.

Από το κείμενο του μαρτυρίου του δεν μας είναι γνωστό αν αρνήθηκε στην αρχή του βίου του τον Χριστό και έγινε Μωαμεθανός στις Σέρρες. Πάντως, γίνεται λόγος για την περιτομή την οποία υπέστη ο Άγιος.

Ο Άγιος έγινε μοναχός στη Σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος. Εκεί άρχισε τους πνευματικούς αγώνες ζώντας με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος, την καλούμενη Ρωσική. Καταληφθείς από τον πόθο του μαρτυρίου περιερχόταν τα περίχωρα των Σερρών και της Δράμας και κήρυττε ενώπιον των Τούρκων τον Χριστό ως αληθινό Θεό. Η απόφασή του ήταν να χύσει το αίμα του για την αγάπη του γλυκύτατου Ιησού.

Ο Άγιος Νικήτας εξομολογήθηκε στον προηγούμενο ιερομόναχο Κωνσταντίνο του μετοχίου της Παναγίας της Ηλιόκαλλης και μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Αφού πέρασε από το ναό του Αγίου Γεωργίου, πήγε ύστερα στο τζαμί του Αχμέτ Πασά. Στο τζαμί αυτό έμενε ένας ιεροδιδάσκαλος των Τούρκων μαζί με τους ιεροσπουδαστές του. Ένας από τους μαθητές αυτούς ήταν χωλός και στα δύο πόδια. Ο Άγιος Νικήτας του είπε ότι θα θεραπευθεί, εάν πιστέψει στον Χριστό.

Ο νεαρός Τούρκος ανέφερε αμέσως στον διδάσκαλό του τον λόγο που του είπε ο Άγιος. Έτσι ο Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στο βοεβόδα των Σερρών, ο οποίος έδωσε εντολή να τον φλακίσουν. Κατά τον χρόνο της φυλακίσεώς του υπέστη πολλά και φρικώδη βασανιστήρια. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 1808 μ.Χ. ο Ισούχ μπέης διέταξε να εκτελεσθεί η απόφαση του θανάτου του Αγίου Νικήτα, τον οποίο κρέμασαν στην τοποθεσία Τζεριάχ - Παζάρ. Κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του ήταν ο ναός του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Την ίδια νύχτα του μαρτυρίου ο διάκονος του ναού βγήκε από το κελλί του και είδε ένα μεγάλο φως να λάμπει σε όλη την γύρω περιοχή. Το λείψανο του Μάρτυρος έμεινε κρεμασμένο στην αγχόνη τρεις ημέρες. Την Τρίτη της Διακαινησίμου, το βράδυ, δόθηκε στους Χριστιανούς η άδεια να κατεβάσουν το ιερό λείψανο και να το ενταφιάσουν στο ναό του Αγίου Νικολάου των Σερρών.

Ο Άγιος στον τόπο του μαρτυρίου του, στις Σέρρες, τιμάται σαν Πολιούχος. Γιορτάζεται δε πανηγυρικά την Κυριακή του Θωμά.

Όνομα:	Νικήτας
Ετυμολογία:	Από το νίκη και σημαίνει "ο νικητής".

Άγιοι Γεώργιος, Μανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος και Μιχαήλ από τη Σαμοθράκη βασανίστηκαν και εκτελέσθηκαν από τους Τουρκους το 1835.

Όνομα:	Θεόδωρος
Ετυμολογία:	Από το θεός και το δώρον και σημαίνει "δώρο του Θεού".