Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Λάμπρος	Αν σου αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξανά πέρνα από την Άνδρο
Παροιμίες
Λάζαρος	Ποττέ του αβκόν εν έδωκεν, μήτε τ΄άι Λαζάρου.
Λάζαρος	Με τη φωνή και ο Λάζαρος
Λάζαρος	Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο
Λάζαρος	Κέρινος ή Κίτρινος σαν τον Λάζαρο
Λάζαρος	Από τον άγιο Λάζαρο και στη Φανερωμένη με βάλανε να κουβαλώ νερό με το βαρέλι
Λάζαρος	Από τον άγιο Λάζαρο και στη Φανερωμένη το γάιδαρό σου να χαρής και καλομοίρα να 'σαι
Λάζαρος	Από τον άη Λάζαρο ως την Φανερωμένη βασιλικό εφύτεψα και βγήκε μαντζουράνα
Λάζαρος	Απού του Λαζάρου το Σάββατο έως του Θωμά τη Δευτέρα όλες οι μέρες μιά
Λάζαρος	Η σάρα και η μάρα και του Λάζαρου η μάνα 
Λάκης	Λάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Λάκης	Λάκης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λάκης	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Λάκη κουταμάρες
Λάκης	Αδελφέ Λάκη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λαμπρά	Θα κρατήσουν όσο της Λαμπρής τ' αυγά.
Λαμπρά	Απόκριες στο σπίτι σου και Λαμπριά όπου λάχει.
Λαμπρά	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
Λαμπρά	Τη Γέννηση την άβρεχη, τα Φώτα χιονισμένα και τη Λαμπρή βρεχούμενη , τα πάντα ‘φτυχισμένα.
Λαμπρά	Απ’ το Γενάρη ως τη Λαμπρή, δεν έχει σχόλη και γιορτή.
Λαμπρά	Άσχημη η Λαμπρή όταν βρέχει κι ο φτωχός όταν δεν έχει.
Λαμπρά	Γλυκός η ν-ύπνους την αυγή, γυμνός η κώλους τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ο ύπνος την αυγή, ζόρκος ο κώλος τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος την αυγή, παλιά ρούχα τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Γλυκός ύπνος το πρωί, χωρίς φαΐ τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Έχεις γρόσια στο πουγκί, όθε θες κάνεις Λαμπρή.
Λαμπρά	Καλός ο ύπνος το πρωί, παλιά παπούτσια τη Λαμπρή.
Λαμπρά	Κατά που λέει το χαρτί κι ομολογάει η φλάσκα, ούτε και πέρυσι Λαμπρή ούτε και φέτο Πάσχα.
Λαμπρά	Μαθημένου είνι τ’ αρνί να κουρεύγιτι κ’ Λαμπρή.
Λαμπρά	Να ’ταν τα Φώτα βροχερά και η Λαμπρή βροχάτη.
Λαμπρά	Σαν είν’ τα Φώτα φωτεινά, πάντα η Λαμπρή δροσάτη.
Λαμπρά	Της νύφης τα προικιά σαν της Λαμπρής τ’ αυγά.
Λαμπρά	Να μη ζηλέψεις τη Λαμπρή γυναίκα και τον Απριλομάη φοράδα.
Λάμπρος	Αν σ’ αρέσει μπαρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο
Λεβέντης	Λεβέντης θέλω να γίνω και ταμπουρά δεν έχω 
Λεβέντης	Τα ρούχα κάνουν άνθρωπο και τ' άρματα (ή το σπαθί) λεβέντη
Λεβέντης	Θαν το φας και θα ειπής και το Δήμο λεβέντη!
Λεβέντης	Μαντηλαριά και ασυρτικό φλάσκα και ποταμίσι, βάλε λεβέντη στη ληνό να τρέχει σαν τη βρύση
Λεβέντης	Σαν δεν σ' αρέση πάρε, λεβέντη μου τη βόλτα σου
Λεβέντης	Ο Απρίλης είν' λεβέντης, μα να βρέξη δυο νερά!
Λευκαρία	Εν τζ' είμαι η καμήλα του Τζένιου που τα Λεύκαρα, που σηκώννει πολλά
Λευκαρία	Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα
Λεωνίδας	Λεωνιδάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Λεωνίδας	Λιόντας και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λεωνίδας	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Λεωνίδη κουταμάρες 
Λεωνίδας	Αδελφέ Λεωνίδα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λιβάνιος	Έγινε ο λύχνος θυμιατό κι η κουτσουλιά λιβάνι
Λίνδα	Αδελφή Λίντα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λίνδα	Λιντίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Λίνδα	Λίνδα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λίνδα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Λιντούλας κουταμάρες
Λοΐζος	Ο Λοϊζής εμ περήφανος στ' αφκιά
Λοΐζος	Βούννου-Βούννου δουλαππάτζιμ μου, να κάμνεις την οντζιάσ σου, να φας τηγ καυκαλλιάσ σου· βρε Λοϊζή, που είσαι και γυρίζεις τζέν έρκεσαι να φας όρνιθαμ με το ρύζι.
Λουκάς	Από το εν μέρος το εκ του κατά Λουκαν Αγίου Ευαγγελίου και από το “Μπισμιλλιαΐ ραχμάνι, ραχίμ
Λουκάς	Λούκας και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Λουκάς	Ο Άγιος-Λουκάς τ΄ανοίγει κι άγι΄-Αντώνης τα κλείνει
Λουκάς	Οι Παναγίες που έχει ζωγραφίσει ο ευαγγελιστής Λουκάς βαστάνε το Χριστό με το δεξί τους χέρι
Λουκάς	Μήδ' εγώ 'μουν εκεί μήδ' ο Λουκάς τού Μαρκή
Λουκάς	Αν δε βρέξει τ΄αη Λουκά, χαρά εις τα βαρκά
Λουκάς	Του Αγίου Λουκά σπείρε τα κουκκιά αύριο
Λουκάς	Του αποστόλου Λουκά φόρεσε, τζαί τ' άι (Γε)ωρκού βκάλε
Λουκάς	Ο πούμπουρος εμύνησε τ' άι – Λουκά εν νάρτη τζ' αν μεν τ' Άι - Λουκά τ' Άι Φιλίππου εν νάρτη
Λουκάς	Πού του αποστόλου Λουκά, ως τ' άι Δημητρίου, εν το καλοτζαίριν τους οκνιάρηδες
Λουκάς	Τ' Αγίου Λουκά λουκάν΄κο κι ας είν΄και χαλαζιάρ΄κο
Λουκάς	Τ' άι Λουκά λουκάνικα, τ' άι Μανθαίου πήττες, και του αγίου Σαραντώνει, ρακί και τηγανίτες
Λουκάς	Του αγίου Λουκός, λουκάνικα τ' αγίου Θοδώρου πίττες και τα Νικολοβάρβαρα τρώνε τες τηγανίτες
Λουκάς	Αδελφέ Λουκά, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Λουκάς	Του Αγίου Λουκά σπέρνει (ή σπείρε) κουκιά.
Λουκάς	Αν βρέξει τ’ Αϊ – Λουκά, χέσε μέσα στα βρακιά.
Λουκάς	Αν βρέξει τ' Άη Λουκά μούντζωσε΄τα τα βαριά
Λουκάς	Αν δεν βρέξ' τ' άη Λουκά σπείρε και τη Μαλουκά
Λούλα	Όσα δεν πιάνει η Λουλού, τα κάνει µαργαριτάρια.
Λούλα	Απ' ολούθε και απ' ούλα, ούλα τα μαζώνει η Λούλα 
Λουλούδης	Ο καιρός πουλεί τα λάχανα κι ο Μάης τα λουλούδια 
Λουλούδης	Τον έκανα λουλούδι 
Λυγερή	Απάντησε μου, λυγερή, πότε θ' αλλάξουν οι καιροί;
Λυγερή	Αρχόντηνε η λυγερή κι αγόρασε λανάρι (εργαλείο όπου ξαίνουν το μαλλί).
Λυγερή	Όλα τάχει η λυγερή κι' ο φερετζές τής λείπει
Λυγερή	Σε βοηθάνε, λυγερή και φαίνεσ' αντρειωμένη 
Λυγερή	Αρά και που θα να βρεθή, αρά και που θαλάχη ξανθομαλλούσα, λυγερή και μαύρα μάθια νάχη
Λυγερή	Η ζόνι ζόνι τέσσερις, η μπετσικούλα πέντε, η κεραμιδοτρέχουσα σαρανταπέντε μέρες, κι' εγώ η πανώρια λυγερή δυόμισυ μηναράκια
Λυγερή	Η λυερή ψυχομαχεί τζιαι το κακόμ πειράζει
Λυγερή	Που θα ᾿βρω τέτοια λυγερή, ξανθή και μαυρομάτα. Έχει το μάτι σαν ελιά, το φρύδι σαν γαϊτάνι, το δόλιο το ματόφρυδο σαν κρόσσι απ᾿ το μαντήλι. Κι αυτή τότε τους έδωκε τ᾿ ολόχρυσο γαϊτάνι. / «Όρίστε την πλεξίδα μου τον εδικό σας κόπο.» Χρυσό γαϊτάνι περιβάλλει όλα τα ανοίγματα και τον ποδόγυρο.
Λύκος	Ο λύκος κι αν εγέρασε κι ασπρίσαν τα μαλλιά του, ούτε την γνώμη άλλαξε ούτε και τα μυαλά του.
Λύκος	Μισακός ο γάιδαρος, για να τον φάει ο λύκος.
Λύκος	Εβάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. ή Βάλανε το λύκο να φυλάει το μαντρί.
Λύκος	Άφησαν το λύκο να φυλάει τ’ αρνιά.
Λύση	Τούτον το ρούχο ήφηκεν τη δέσιν κ' ήπιασεν την λύση (=διαλύεται)
Λύση	Σε τούτον – ν – κόσμο λύση ποτέ δεν απολείπει
Απόφθεγματα
Λαΐς	Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή Λαΐς»
Λάμπις	Ιωάννης Στοβαίος Λάμπις ο ναύκληρος ερωτηθείς πώς εκτήσατο τον πλούτον: «Ου χαλεπώς», έφη, «τον μέγαν. Το δε βραχύν επιπόνως».
Λιβύη	Αριστοτέλη Αεὶ Λιβύη φέρει τι καινόν.(κακόν) Πάντα κάτι καινούργιο (κακόν) έρχεται από την Λιβύη (Αφρική).
Λίζα	Η Μόνα Λίζα μοιάζει σαν να ήταν άρρωστη ή σαν να πρόκειται να αρρωστήσει.
Λίλη	Χρειάστηκαν περισσότεροι από ένας άντρες για να μου αλλάξουν το όνομα σε «Σαγκάη Λίλι».
Λοΐζος	Αυτά ξεχάστηκαν, ό,τι έγινε έγινε. Πάντως όσο ζω θα υποστηρίζω, ότι ο Λούης δεν μας κατέφθασε, αλλά παρουσιάστηκε ουρανοκατέβατος
Λύση	Η χρήση βίας είναι πολύ κακή λύση για οποιοδήποτε πρόβλημα. Γενικώς, χρησιμοποιείται μόνο από μικρά παιδιά και μεγάλα έθνη.
Λύση	Μια θρησκεία που δεν λαμβάνει υπόψη της πρακτικά ζητήματα και δεν βοηθάει στη λύση τους, δεν είναι θρησκεία.
Λύση	Όταν δουλεύω πάνω σ’ ένα πρόβλημα, δεν ασχολούμαι ποτέ με το αισθητικό μέρος. Σκέφτομαι μόνο πώς θα λύσω το πρόβλημα. Όταν τελειώσω όμως, αν η λύση δεν είναι ωραία, ξέρω ότι είναι λάθος.
Λύση	Για κάθε ανθρώπινο πρόβλημα υπάρχει μια λύση που είναι απλή, ξεκάθαρη και απολύτως λάθος.
Ρητά
Λυκούργος	Λυκούργος προς τον ειπόντα δια τι Λακεδαιμόνιοι την βραχυλογίαν ασκούσιν, είπεν, «ότι εγγύς εστί του σιγάν». (Διότι εἶναι κοντά στὴν σιωπή)
Λυκούργος	"Λυκούργου λόγον περί της κόμης, ότι τοις μεν καλούς ευπρεπεστέρους ποιεί, τους δε αισχρούς φοβερωτέρους.
Λυκούργος	Λυκούργος ο νομοθέτης το μεν αξιόχρεον των ανθρώπων έφη εν τη ουσία κείσθαι το δε αξιόπιστον εν τοις τρόποις.
Λύση	Η τραγωδία δεν είναι λύση.
Λύση	Η απλούστερη λύση είναι συνήθως και η σωστή. (γνωστό και ως «Η αρχή του Όκαμ»)
Λύση	Ποτέ μη δημιουργείς ένα πρόβλημα αν δεν ξέρεις τη λύση του.
Λύση	Ειδικός είναι αυτός που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
Λύση	Αν ένα πρόβλημα δεν έχει λύση, ίσως δεν είναι πρόβλημα, αλλά ένα δεδομένο που δεν χρειάζεται να λυθεί, αλλά να αντιμετωπισθεί με τον καιρό.
Φράσεις
Λάζαρος	Αγέλαστος Λάζαρος
Λάζαρος	Ψάλλει μας τον Λάζαρον
Λάζαρος	Αποκερωμένος Λάζαρος ή Αποκερωμένος σαν τον Λάζαρον
Λάζαρος	Λάζαρε δεύρο έξω
Λάκης	Είσαι τέλεια Λάκης
Λάκης	Τσου (ή σου) ρε Λάκη
Λαμπαδός	Έχει κορμί λαμπάδα
Λαμπρά	Είναι Λαμπρογεννημένη
Λαμπρά	Γεννήθηκε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Δεν είναι κάθε μέρα Λαμπρή.
Λαμπρά	Να έχεις όσα φέρνει η μέρα η Λαμπρή.
Λαμπρά	Να είσαι χαρούμενος σαν της Λαμπρής το φως.
Λάμπρος	Είναι Λαμπρογεννημένος
Λεβέντης	Έχ' αφέντη και Λεβέντη
Λεύκιος	Ψηφίζω λευκό
Λεωκράτης	Λεωκράτους τρόπαια.
Λέων	Είς, αλλά λέων ένας, αλλά λέων Που σημαίνει 'ένας και καλός'
Λεωνίδας	Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι του
Λεωνίδας	Είσαι τέλεια Λιοντής
Λήκυθος	Λήκυθος του ορθού = στομάχι
Λίνδα	Είσαι τέλεια Λιντού
Λοΐζος	Έγινε Λούης!
Λόλα	Μη μιλάς έτσι για τη Λόλα. Αυτή η γυναίκα είναι ο πατέρας σου.
Λουκάς	Από του κατά Λουκά τον καιρό
Λουκάς	Έσιει αρτσίδκια (αρχίδια) του Παπάλουκα
Λουκάς	Είσαι τέλεια Λουκής
Λουκάς	Λουκή, από που φυσάν οι μύλοι;
Λούκουλος	Λουκούλλειο γεύμα
Λυδία	Λυδία λίθος
Λύση	Σολομώντεια Λύση
Λώτος	Έφαγε λωτό
Στίχοι
Λάζαρος	Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία Λάζαρο τον αδελφό τους...
Λαυρέντιος	Αχ βρε Λαυρέντη, μόνο εγώ ήξερα τι κάθαρμα ήσουν.
Λευκαρία	Μ’αν ήρτες που τα Λεύκαρα, εν τζαι διώ σου’γιώ χαράν, γιατί είσαι παραπάνω Ούτε θωρώ να’χεις καρκιάν θκυο να σου‘ώκω μες ταφκια, τζαι κάτω που δαπάνω
Λυγερή	Γιατί δακρύζεις λυγερή και βαριαναστενάζεις;
Λύκος	Ποτί δ’ εχθρόν, άπ’ εχθρός εών, λύκοιο δίκαν υποθεύσομαι. Εναντίον του εχθρού, αφού είναι εχθρός, θα ορμήσω σαν λύκος. Πίνδαρος, 522-438 π.Χ., Αρχαίος λυρικός ποιητής
Λώτος	Μα αν του λωτού το μελοστάλαχτο καρπό κανείς γευόταν, πια δε γνοιαζόταν για μηνύματα κι ουδ᾿ έλεε να διαγείρει᾿ το `χε να μείνει εκεί καλύτερο και με τους Λωτοφάγους λωτό να γεύεται, κι ολότελα το γυρισμό ξεχνούσε.