Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Φατμέ	Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί.
Φίλιππος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Φοίβος	Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ.
Παροιμίες
Φαβιέρος	Aπ΄τον καιρό του Φαβιέρου! 
Φανή	Εσιέστην (χέστηκε) η Φανού στ΄αλώνι!
Φανή	Eσιέστην η Φανού και εγρίστην ο Ηράκλης
Φάνος	Ο καπνός να βγαίνη ίσα, κι' ο φανός ας είν' στραβός
Φάνος	Κάθε πρώτη του μηνός, για δεσπότης, για φανός
Φανούριος	Αριά θα σε πιάσω, σαν τον Άι-Φανούριο 
Φαντίνα	Πότε έγινα φαντίνα; Όταν βρήκα τον καιρό;
Φαραώ	Άρμα Φαραώ και καρδιά μπούφου
Φατμέ	Δε ρωτάνε τη Φατμέ πότε θα γίνει μπαϊράμι.
Φίλιππος	Ο φτωχός ο Φίλιππας στο χωράφι απόκρευε (έκανε αποκριές).
Φίλιππος	Βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ
Φίλιππος	Βρήκ’ ο Φίλιππος το Ναθαναήλ κι η κοπριά τα λάχανα.
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε του κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει και τσουρουφλά τους
Φίλιππος	Αυτός είναι σαν τον Άη-Φίλιππο
Φίλιππος	Ως τ’αγίου Φιλίππου, όσοι φίλησαν, φίλησαν.
Φίλιππος	Άϊ Μηνάς εμήνυσε του πάππου του χειμώνος: έρχομαι ή δεν έρχομαι και τ’Αϊ Φιλίππου αυτού είμαι.
Φίλιππος	Αν δεν έλθω του Αγίου Μηνά, του Φιλίππου είμαι αυτού, και να μου χαιρετάς τους παλιοκαππάδες!
Φίλιππος	Αν τ’Αϊ Φιλίππου δεν έρτω, τ’άγια των αγιών με δέξου
Φίλιππος	Τ’Αγια των Αγιών αν δεν έλθω το γερο Νικόλα απ’έξω στέκω
Φίλιππος	Αν τ’αγιού Φιλίππου λείπω, τ’άγια των αγιών δε λείπω, κι αν λείπω τ’άγια των αγιών, τ’Αϊνικολοβάρβαρα είμαι δω
Φίλιππος	Τ’ Άι-Φιλίππου εδκιάβηκε (πέρασε) σφουγγάτε τα σιειλούδκια (χειλάκια) σας ή Σφογγάτε τα σειλούδκια σας, τ' άι Φιλίππου δκιάβη 
Φίλιππος	Τ’ Αϊ Μηνά εμήνυσα και τα’ Αϊ Φιλίπ’ αυτού είμαι, με κουβάρια ράμματα, με σακιά μπαλώματα
Φίλιππος	Άη Μηνάς το μήνυσε, κι΄ο Φίλιππος το καρτερεί 
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Φίλιππος	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Φίλιππος	Αν δεν έλθω τ' αγιού Στρατηγού θάρθω τ' άγιου Φιλίππου κι' αν δεν έλθω τ' άγιου Φιλίππου τα Νικολοβάρβαρα με παιδιά μου, με σκυλιά μου
Φίλιππος	Άης Φίλιππος μήνυσε dόγ κύρ χειμώνα νάρτη. Τους γουνάτους προσκυνά τους, τους αμπαδάτους χαιρετά τους και τους άσπρους τοις βρακάτους καίει τους τσουρουφλά τους 
Φίλιππος	Αν τ' Άι Φιλίππου είπω, τ' Άγια των Αγιών δε είπω 
Φίλιππος	Τ' άη Φιλίππου φίλησε, τ' άη Πλατάνου κάτσε 
Φίλιππος	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Φίλιππος	Τ' αγιού Φιλίππου την απόκρια φιλεί η πηλιά το πέλαγος, κι ο βοσκός φιλεί τ' αρνί του. Μα μηδέ ο ναύτης στο γιαλό, μηδέ τουμπάνης στο βουνό, μηδέ ζευγάς στον κάμπο 
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Φίλιππος	Του Αγίου Μηνά Άη Μηνάς μου μήνυσε κι ως τ΄ Άη-Φίλιππα είμ΄αυτού, λέει το χιόνι
Φίλιππος	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Φίλιππος	Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
Φίλιππος	Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
Φίλιππος	Τ' άι Μηνός εμήνυσε και τ' άι Φιλίππου αυτού είμαι. Χαιρέτα και τους φίλους μου τους παλιοσιγκουνάδις
Φίλιππος	Τον άη Μηνά εμήνυσε, τ' άη Φιλίπωπ αυτού ειμί, τσ Παναγίας αβόλητα
Φίλιππος	Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες
Φίλιππος	Του αγίου Φιλίππου φιλεί κ΄πούλια το βουνό
Φίλος	Αγάπαγε το φίλο σου με τα ελαττώματά του.
Φίλος	Αυτός που έπαψε να είναι φίλος, ποτέ του δεν υπήρξε τετοιος.
Φίλος	Μη βιάζεσαι να πας στις χαρές των φίλων σου, μα στις ανάγκες τους τρέξε οσο μπορείς γρηγορότερα.
Φίλος	Μη εμπιστευτείς το φίλο σου και πείς το μυστικό σου, ο φίλος στον φίλο θα το πει, κι είναι κακό δικό σου.
Φίλος	Καινούργιο φίλο έπιασες; Παλιό μη λησμονήσεις.
Φίλος	Ενας φράχτης στην αυλή τη φιλία με το γείτονα κρατεί.
Φίλος	Οι φίλοι των φίλων μας είναι φίλοι μας.
Φλώρος	Άλλος έκαμε τον μπόρδο κι' άλλος επήρε το φλώρο
Φλώρος	Κόρη ασ' τον Άγιο Φλώρο, μη μας τον κουνάς τον κώλο, άσ' τον νάρθη ο καιρός του, και κουνιέται μοναχός του
Φοίβος	Αίσωπος Άνευ χαλκού Φοίβος ου μαντεύεται
Φούλα	Εμ παστρικός σαν τα φούλια
Φωτεινή	Φωτεινή, χορεύεις και το μικρό σου κλαίει;
Φωτεινή	Αδελφή Φωτεινή, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Φωτεινή	Φωτεινούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Φωτεινή	Φωτεινή και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Φωτεινή	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Φωτίτσας κουταμάρες 
Απόφθεγματα
Φείδων	Χρόνου φείδου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Φιλόκαλος	Ισοκράτης Έσο περί την οικείαν εσθήτα φιλόκαλος αλλά μη καλλωπιστής. Φιλοκάλου μεν γαρ το μεγαλοπρεπές, καλλωπιστού δε το περίεργον.
Ρητά
Φειδίας	Χρόνου φείδου
Φίλια	Φιλία είναι μια ψυχή σε δυο σώματα
Φράσεις
Φαεινίς	Φαεινή ιδέα
Φαεινός	Ηλίου φαεινότερον
Φάντης	Παρουσιάστηκε σαν το Φάντη μπαστούνι.
Φάντης	Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;
Φαραώ	Οι δέκα πληγές του Φαραώ
Φαρέτριος	Έχει κι άλλα βέλη στην φαρέτρα του
Φείδων	Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προς Μωάμεθ Β. Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ουφεισόμεθα της ζωής ημών.
Φλώρος	Είσαι τέλεια Φλώρος
Φλώρος	Φλωρεί κι' ανθίζει
Φούλα	Ίσα μωρή Φούλα, που θα μας το παίξεις και μάγκας!
Φωτεινή	Είσαι τέλεια Φωτού
Στίχοι
Φαίδρα	Ξεύρεις την χώραν που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα; που κοκκινίζ’ η σταφυλή και θάλλει η ελαία; ― Ω! δεν την αγνοεί κανείς· είναι η γη η ελληνίς!