Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Κικέρων	Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι».
Παροιμίες
Καδής	Ο καδής γαμεί τη μάνα σου τζαι πού να τον αγκαλέσεις (καταγγείλεις);
Καδής	Αθθά Τουρτζιέψεις να γινείς καδής Αν θα τουρκέψεις φρόντισε να γίνεις καδής
Καθαρή	Πήγα κ' ηύρα την αγιακαθάρα
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κάλλιστος	Πού ν τάλλου; Το φαϊ Κάλλου
Κάλλιστος	Ο καθείς το κάλλειο του γυρεύει 
Κάλλιστος	Αδελφέ Καλλή, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Κάλλιστος	Κάλλο, από που φυσάν οι μύλοι;
Κάλλιστος	Κάλλος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Καλόγερος	Που τον τζαιρόν π' αγάπησα του τζύκκου καλοήριν, μήτε τον γάμον είδα το, μήτε το παναύριν
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα ράσα του.
Καλόγερος	Θύμωσε ο καλόγερος κι έκοψε τον πούτσο του.
Καλόγερος	Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
Καλόγερος	Επάσχασε ο καλόγερος, κουκιά του μαγειρεύουν.
Καλόγερος	Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο.
Καλόγερος	Αράθυμος καλόγερας, εύκαιρο το σακί του.
Καλόγρια	Καλόγρια στα γεράματα.
Καλόγρια	Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια
Καλομοίρα	Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
Καλομοίρα	Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.
Καλομοίρα	Είδες, μάννα, καλομοίρα; Ιδέ και το παιδί της
Καλόμοιρος	Ο τελευταίος για καλομοίρης για κακομοίρης.
Καλόμοιρος	Είδες, μάννα, καλόμοιρον; Ιδέ και το παιδί του 
Καλόμοιρος	Στου καλόμοιρου την πόρτα, θηλυκό γεννιέται πρώτα
Καλόμοιρος	Σ' του καλόμοιρου τη μοίρα να βρεθή και το τορνέσι
Καρδιανός	Όπ΄ έχει πλατειά καρδιά, ποτέ του δε γερνάει 
Κάρολος	Ο Κάρολος καρύδια τρώγει 
Καστανία	Καιρός πουλεί τα κάστανα καιρός τα ξαγοράζει 
Κατερίνα	Κατίνα, σαλαμακι!
Κέρκοπας	Αγορά Κερκώπων. Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Κέρκυρα	Έγιν' ο τόπος ελευθέρα Κέρκυρα
Κέρκυρα	Ελευθέρα Κέρκυρα χ... όπου θέλεις
Κήρυκος	Αγιίου Κήρυκ΄σήμερα, κακό κιρίκ', έλεγαν οι Κοννιάροι (οι Τούρκοι) οι παλιοί 
Κήρυκος	Κηρύκ’ και Μηρύκ’ κι απ’ τ’ αμπάρ’ στο παίρν’.
Κίτσος	μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη τον αρχιληστή,
Κλεοπάτρα	Η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα.
Κολώτας	Έναν τό 'σεν ο Κολώτας τζαί τό Πάσκαν τζαί τά Φώτα
Κονδυλία	Η Κοντύλω με την Λένη
Κονδύλιος	Ο Κοντέλιας πάει στο Βόλο και η Βασίλω ξει τον κώλο.
Κόραξ	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Κόραξ	Ένα κοράκι βρίσκεται πάντα κοντά σ' ένα άλλο κοράκι.
Κόραξ	Κόρακας να σε πιάσει. (το λέμε όταν βήχει πολύ κανείς)
Κόραξ	Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
Κόραξ	Κόρακος εξελεύσεται «κρα».
Κόραξ	Κάνει κι ο κόρακας αητό, κάνει κι αητός κουρούνα
Κόραξ	Άν άκουε ο θεός των κοράκων τις φωνές γάϊδαρος δε θ’απόμενε σε σπίτια και αυλές
Κοσμάς	Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς.
Κοσμάς	Ότι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό
Κοσμάς	Ήνταν ’ίνεται ο κόσμος, ας ίνεται και ο Κοσμάς
Κοσμάς	Άμα τρώει ο κόρμος, τρώει κι ο Κορμάς  (κόρμος= κόσμος, Κορμάς=Κοσμάς)
Κοσμάς	Άλλα λέει ο κόσμος κι' άλλα ο Κοσμάς!
Κοσμάς	Δεν πεθαίνω γω πεθαίν' ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ήνταν ευτάει ο κόσμος κ' η γη ευτάει κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ό,τ' θα πάθ' ου κόσμους, ας πάθ' κι' ου Κοσμάς
Κοσμάς	Ό,τι να ‘χει ο κόσμος, έχει κι' ο Κοσμάς
Κοσμάς	Όπως διάζ' ο κόσμος να διάζη κι ο Κοσμάς
Κοσμάς	Ότ ο κόσμος κι' ο Κοσμάς κάνει κι' ο χατζη Θωμάς
Κοσμάς	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι
Κρίτων	Όρκο που δωκες, κριτή τον έκαμες
Κρίτων	Ο Αφέντης του κριτή, είν' ο νόμος
Κρίτων	Απο τους δυο που πάνε στον κριτή, ο ένας θα φύ' γελόντας, ο ένας θα βγη μοσκωμένος
Κρίτων	Αμάχη μο ΄χει η Λάμπαινα βάνω κριτή το σπάρο και καρτερώ απ' το γκωβιό απόφαση να πάρω
Κρίτων	Τόπος που δεν έχει κριτή και σπίτι χωρίς γάλα και μπόγιας να μην είν' παρών είναι κακά μαντάτα
Κρίτων	Α' θα να πάμε στον κριτή, και φανερά και αντάμα
Κρίτων	Σαν έχης φίλο τον κριτή, μη φοβάσαι τον δυνατόν!
Κρίτων	Ο κριτής βαστάει το νόμο = Είναι του Θεού ο πίτροπος
Κρίτων	Ο άδικος κριτής, η μαστιγά του τοση
Κρίτων	Κριτής τους νόμους αγνοών και ιατρός την τέχνην
Κρίτων	Σα στο λε' ο κριτής συβάσου
Κρίτων	Πολυκερνός κριτής τση μούχλας κατελώνης
Κρίτων	Κριτής υποταζόμενος, ντροπή του και που κάθε κάθεται
Κρίτων	Άικος κριτής, δίκια η κρίσι του Θεού
Κρίτων	Όποιος λάχει λέει, μα ο κριτής θ' αποφασίση!
Κρίτων	Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
Κρίτων	Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
Κρίτων	Στου διαβόλου το χωργιό άδικος κριτής καθίζει!
Κρίτων	Αν σε γαμίσ' ο κριτής που θα πας να κριθής
Κρίτων	Στων αμαρτωλών την χώραν κριτής άδικος καθίζει
Κρίτων	Ο κριτής λέγει ψέματα, η κοπριά δε λέγει
Κρίτων	Οι κριτάδες κι' οι δραγάτες πάντα ξένοι
Κροίσος	Πλούσιος όπως ο Κροίσος
Κρυσταλλία	Κρυσταλλίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
Κρυσταλλία	Κρυσταλλία και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Κρυσταλλία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Κρυσταλλίας κουταμάρες
Κρυσταλλία	Αδελφή Κρυσταλλία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Κυπαρισσία	Καθένας το κορμάκι του το έχει κυπαρισσάκι
Κυπαρισσία	Αού πού 'σαι, τσυπαρίσσι; - Απού τήν τσουνούργια βρύσι
Κυπαρισσία	Ο μακρύς με την κοντή πάνε σαν το γιασεμί, η μακρυά με το κοντό πάνε σαν τον πειρασμό κι απού είναι ίσια σαν τα κυπαρίσσια
Κυπαρισσία	Οι ασφεντυλίες δεν κάνουν μεσοδόκια, παρά τα κυπαρίσσια
Κυπάρισσος	Καθένας το κορμάκι του το έχει κυπαρισσάκι
Κυπάρισσος	Αού πού 'σαι, τσυπαρίσσι; - Απού τήν τσουνούργια βρύσι
Κυπάρισσος	Ο μακρύς με την κοντή πάνε σαν το γιασεμί, η μακρυά με το κοντό πάνε σαν τον πειρασμό κι απού είναι ίσια σαν τα κυπαρίσσια
Κυπάρισσος	Οι ασφεντυλίες δεν κάνουν μεσοδόκια, παρά τα κυπαρίσσια
Κυπριανός	Τρεία κάππα κάκιστα δυο μι παγκάκιστα. Κρήτη, Κύπρος και Κεφαλλονιά, Μυτιλήνη και Μωριά!
Κυπριανός	Οι Τζυπριώτες μόνο στο κατουρκόμ μονοβουλιάζουν 
Κυπριανός	Τσυπριώτην κάμνεις φίλον, βάστα τσαί κομμάτιξ ξύλο 
Κύρα	Η κυρά έχει το σπίτι και η δούλα το κλειδί 
Κύρα	Η κυρά έχει τον άντρα και η δούλα τα κλειδιά! 
Κυριακή	Αγίας Κερεκής άψιμον
Κυριακή	Δώσε το Σάββατο, θα βρεις την Κυριακή.
Κυριακή	Άλλης Κυριακής ανάγνωσμα
Κυριακή	Όλη η βδομάδα του γαμπρού και η Κυριακή της νύφης.
Κυριακή	Βάγια βάγια τω βαγιώ, φάε ψάρι τσαί κολοιό, την απάνου Τουριατσή βάλε τ' άσπρο σου βρατσί τσαι να πάης στην εκκλησιά με τα κότσινα αυγά 
Κυριακή	Της Κυριακής τα όνειρα, ή στη μέρα ή στο χρόνο
Κυριακή	Κυριακή κοντή γιορτή. ή Σαββάτο Κυριακή κοντή γιορτή.
Κυριακή	Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.
Κυριακή	Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.
Κυριακή	Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί.
Κυριάκος	Πολλά 'ν' τα χιόνια στα βουνά, πολλοί Δερβεναγάδες κι ο Λιάκος είναι μοναχός
Κυριάκος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Κυριάκος	Αδελφέ Κυριάκο, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Κυριάκος	Κυριακούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
Κυριάκος	Κυριάκος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Κυριάκος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Κυριάκου κουταμάρες
Κωλέττης	Πόθθεν τζιαι πόθθεν η Τταλλού να κλάψει τον Κωλέττην;
Κωνσταντίνος	Πόθεν που τ' Αντριά γουμάρα κι του Κώστα πουλαρίνα
Κωνσταντίνος	Κόψε ξύλον κάμε Κώνσταν 
Κωνσταντίνος	Ήντα σου πιάνει Κώστα μου. Η κοπελιαρωσύνη
Κωνσταντίνος	Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ΄ασκέρι σου;
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πνίει
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη
Κωνσταντίνος	Αλλού πα' ο γάαρος τσ' αλλού ο Κωνσταντής
Κωνσταντίνος	Σύρε με, Γιαννούλη μου και φέρε με, Κωσταντιανέ μου
Κωνσταντίνος	Πίν' ο Κώτσος βρίσκει τον Παρίση
Κωνσταντίνος	Βίλντα, Γιάννη, τουν Κώστα, κι' άλλους Κώστας δε 'νι 
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας κάθεται και ο Γιάννες γυναικίζει 
Κωνσταντίνος	Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ' ασκέρι σου;
Κωνσταντίνος	Από τ' Άη – Κωνσταντίνου και την νύχτα ξεραίνονται τα σπαρμένα 
Κωνσταντίνος	Είναι για τον άη Κωνσταντίνο-για τα κυπαρίσσια 
Κωνσταντίνος	Κ'τσοί γκαβοί στον άγιο Κωνσταντίνο 
Κωνσταντίνος	Αλλουνού έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη  ή Έμενα ήβγεν τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη 
Κωνσταντίνος	Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πίνει 
Κωνσταντίνος	Χοχλιούς μαζώνεις, Κωσταντή; Έτσι το φέρ' η κατάρα
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας το καλό παιδί και τ' άξιο παλληκάρι π' ανικάει το μπουρμπουνα και παίρνει το κουράδι
Κωνσταντίνος	Ο Κώστας το καλό παιδί και τ' άξιο παλληκάρι αντραπηδάει τον κόπανο και κλάνει το στελιάρι
Κωνσταντίνος	Ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά
Κωνσταντίνος	Και παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα ’φερε η κατάρα
Κωνσταντίνος	Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς.
Κωνσταντίνος	Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε"
Κωνσταντίνος	Από Σάββατον ως Σάββατον, εκκέλιασεν ο Κώστας
Κωνσταντίνος	Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη ή Ξύλον τέμνων Κώνσταν ποίει.
Κωνσταντίνος	Τι λέγεις παπά Νίκο; Ό,τι λέγ' ο παπα Κώστας 
Κωνσταντίνος	Η Κωσταντινιά είν' της ολίγα κι ακού τον Κώστα να γκαρίζει  1876
Απόφθεγματα
Καίσαρ	Τα του Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα του Θεού τῷ Θεῷ
Καίσαρ	(Απόδοτε) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι 
Καίσαρ	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Καρλομάγνος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Κέκρωψ	Αίσωπος Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
Κολόμβος	Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν. Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953
Κρατερός	Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς. Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά
Κροίσος	Επίκτητος Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Ρητά
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν, ρητό του Κλεόβουλου του Λίνδιου
Κλεόβουλος	Τον δε εχθρόν ευεργετείν
Φράσεις
Καιάφας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Καλανδίων	Παραπομπή στις Ελληνικές καλένδες.
Καλλεύς	Ειρήνη του Καλλία
Καλλιόπη	Πάω στην Καλλιόπη
Κάλλιστος	Είσαι τέλεια Καλλής
Καλομοίρα	Καλομοίρα, Καλομοίρα που άφησες τα μύρα;
Καλομοίρα	Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
Καλομοίρα	Αργομοίρα καλομοίρα
Καλόμοιρος	Ήτο(ν) καλόμοιρος  και Ήτο(ν) καλομοιρασμένος 
Κάρμεν	Patrium Carmen
Κασσάνδρα	Οι σύγχρονες Κασσάνδρες
Καύνος	Καύνειος έρως
Κέρβερος	Κέρβερος:
Κέρκυρα	Είναι για τηγ Κέρκυρα
Κίμων	Παράπονα στον Κίμωνα
Κίμων	Κιμώνειος ειρήνη.
Κίμων	Και νεκρός ενίκα
Κονδυλία	Όπου γλέντι και χαρά η Κοντύλω πρώτη
Κορωνίς	Έχω (έχεις, έχει,σε όλα τα πρόσωπα) μπάρμπα στην Κορώνη
Κρήσκων	Απ΄τον καιρό του Φαβιέρου! 
Κρίσπα	crispa oratio (κρίσπα οράτιο)
Κρίτων	Κριτὴν γνῶθι
Κρίτων	Φκιά κουφά τζ' ο Θεός κριτής
Κρίτων	Κριτής, βαρύ το φόρτωμα
Κρυσταλλία	Το άλλο; Το έφαγε η γραία η Κρουστάλλω
Κρυσταλλία	Είσαι τέλεια Τταλλού
Κύκνος	Κύκνειο άσμα:
Κύλωνας	Κυλώνειον άγος
Κύμινος	Ώσπου να πεις κύμινο.
Κυπαρισσία	Ντουνιά μ' Κυπαρισσία μ'!
Κυπάρισσος	Ντουνιά μ' Κυπαρισσία μ'!
Κυριάκος	Είσαι τέλεια Τζιυρκακός
Κυριάκος	Κακός... όχι Κάκος
Κύριλλος	Για όλους τους γάμους μου, εμπιστεύομαι πάντα τον πάτερ-Κύριλλο
Κωνσταντίνος	Τώρα είμαι μόνον Κώστας
Κωνσταντίνος	Ο Κωστής που τα γκάζια
Κωνσταντίνος	Εν τούτω νίκα
Κωνσταντίνος	Αμ πης Κωστή τάντεροσ σου να κλωστεί
Κωνσταντίνος	Το είπε και της Κωστομαρίας
Κωνσταντίνος	Τον έπιασε Κώτσο
Κωνσταντίνος	Του μπαμπά ντου μοιάζ' ο Κώστας
Κωνσταντίνος	Του τατά του μοιάζει ο Κώστας
Στίχοι
Κόρη	Αυγερινός θε να γενώ, να ‘ρθω στην κάμερή σου να ιδώ την τάβλα απού δειπνάς, την κλίνη απού κοιμάσαι την κόρη π᾿ αγκαλιάζεσαι, αν είν᾿ καλλιά από μένα.
Κυπαρισσία	Ψηλό μου Κυπαρίσσι λυγάει η κορφάδα σου το ποιός θα σου φιλήσει την ομορφάδα σου.
Κυπάρισσος	Ψηλό μου Κυπαρίσσι λυγάει η κορφάδα σου το ποιός θα σου φιλήσει την ομορφάδα σου.