|
Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι». |
|
|
Ο καδής γαμεί τη μάνα σου τζαι πού να τον αγκαλέσεις (καταγγείλεις); |
|
Αθθά Τουρτζιέψεις να γινείς καδής
Αν θα τουρκέψεις φρόντισε να γίνεις καδής |
|
Πήγα κ' ηύρα την αγιακαθάρα
|
|
Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του. |
|
Πού ν τάλλου; Το φαϊ Κάλλου |
|
Ο καθείς το κάλλειο του γυρεύει
|
|
Αδελφέ Καλλή, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
Κάλλο, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
Κάλλος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
Που τον τζαιρόν π' αγάπησα του τζύκκου καλοήριν, μήτε τον γάμον είδα το, μήτε το παναύριν |
|
Θύμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα ράσα του. |
|
Θύμωσε ο καλόγερος κι έκοψε τον πούτσο του.
|
|
Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
|
|
Επάσχασε ο καλόγερος, κουκιά του μαγειρεύουν. |
|
Άγιε μου Νικόλα σώσε με και σου τάζω τον αδερφό μου καλόγερο. |
|
Αράθυμος καλόγερας, εύκαιρο το σακί του.
|
|
Καλόγρια στα γεράματα.
|
|
Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια |
|
Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα |
|
Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει. |
|
Είδες, μάννα, καλομοίρα; Ιδέ και το παιδί της |
|
Ο τελευταίος για καλομοίρης για κακομοίρης. |
|
Είδες, μάννα, καλόμοιρον; Ιδέ και το παιδί του |
|
Στου καλόμοιρου την πόρτα, θηλυκό γεννιέται πρώτα |
|
Σ' του καλόμοιρου τη μοίρα να βρεθή και το τορνέσι |
|
Όπ΄ έχει πλατειά καρδιά, ποτέ του δε γερνάει |
|
Ο Κάρολος καρύδια τρώγει |
|
Καιρός πουλεί τα κάστανα καιρός τα ξαγοράζει |
|
Κατίνα, σαλαμακι! |
|
Αγορά Κερκώπων.
Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
|
|
Έγιν' ο τόπος ελευθέρα Κέρκυρα |
|
Ελευθέρα Κέρκυρα χ... όπου θέλεις |
|
Αγιίου Κήρυκ΄σήμερα, κακό κιρίκ', έλεγαν οι Κοννιάροι (οι Τούρκοι) οι παλιοί |
|
Κηρύκ’ και Μηρύκ’ κι απ’ τ’ αμπάρ’ στο παίρν’.
|
|
μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη τον αρχιληστή, |
|
Η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική αν η μύτη της Κλεοπάτρας είχε διαφορετικό σχήμα. |
|
Έναν τό 'σεν ο Κολώτας τζαί τό Πάσκαν τζαί τά Φώτα |
|
Η Κοντύλω με την Λένη |
|
Ο Κοντέλιας πάει στο Βόλο και η Βασίλω ξει τον κώλο. |
|
Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
|
|
Ένα κοράκι βρίσκεται πάντα κοντά σ' ένα άλλο κοράκι. |
|
Κόρακας να σε πιάσει. (το λέμε όταν βήχει πολύ κανείς) |
|
Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει. |
|
Κόρακος εξελεύσεται «κρα». |
|
Κάνει κι ο κόρακας αητό, κάνει κι αητός κουρούνα
|
|
Άν άκουε ο θεός των κοράκων τις φωνές
γάϊδαρος δε θ’απόμενε σε σπίτια και αυλές
|
|
Ό,τι ο κόσμος κι ο Κοσμάς. |
|
Ότι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς |
|
Τον έφεραν από τον Κοσμά και το Δαμιανό |
|
Ήνταν ’ίνεται ο κόσμος, ας ίνεται και ο Κοσμάς |
|
Άμα τρώει ο κόρμος, τρώει κι ο Κορμάς
(κόρμος= κόσμος, Κορμάς=Κοσμάς) |
|
Άλλα λέει ο κόσμος κι' άλλα ο Κοσμάς!
|
|
Δεν πεθαίνω γω πεθαίν' ο Κοσμάς |
|
Ήνταν ευτάει ο κόσμος κ' η γη ευτάει κι ο Κοσμάς |
|
Ό,τ' θα πάθ' ου κόσμους, ας πάθ' κι' ου Κοσμάς |
|
Ό,τι να ‘χει ο κόσμος, έχει κι' ο Κοσμάς |
|
Όπως διάζ' ο κόσμος να διάζη κι ο Κοσμάς |
|
Ότ ο κόσμος κι' ο Κοσμάς κάνει κι' ο χατζη Θωμάς |
|
Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι |
|
Όρκο που δωκες, κριτή τον έκαμες
|
|
Ο Αφέντης του κριτή, είν' ο νόμος
|
|
Απο τους δυο που πάνε στον κριτή, ο ένας θα φύ' γελόντας, ο ένας θα βγη μοσκωμένος
|
|
Αμάχη μο ΄χει η Λάμπαινα βάνω κριτή το σπάρο και καρτερώ απ' το γκωβιό απόφαση να πάρω
|
|
Τόπος που δεν έχει κριτή και σπίτι χωρίς γάλα και μπόγιας να μην είν' παρών είναι κακά μαντάτα |
|
Α' θα να πάμε στον κριτή, και φανερά και αντάμα |
|
Σαν έχης φίλο τον κριτή, μη φοβάσαι τον δυνατόν!
|
|
Ο κριτής βαστάει το νόμο = Είναι του Θεού ο πίτροπος
|
|
Ο άδικος κριτής, η μαστιγά του τοση |
|
Κριτής τους νόμους αγνοών και ιατρός την τέχνην |
|
Σα στο λε' ο κριτής συβάσου |
|
Πολυκερνός κριτής τση μούχλας κατελώνης
|
|
Κριτής υποταζόμενος, ντροπή του και που κάθε κάθεται
|
|
Άικος κριτής, δίκια η κρίσι του Θεού
|
|
Όποιος λάχει λέει, μα ο κριτής θ' αποφασίση! |
|
Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
|
|
Αν τόνε θέλομε κ' οι δυο κάθε κριτής, καλός είναι
|
|
Στου διαβόλου το χωργιό άδικος κριτής καθίζει!
|
|
Αν σε γαμίσ' ο κριτής που θα πας να κριθής |
|
Στων αμαρτωλών την χώραν κριτής άδικος καθίζει |
|
Ο κριτής λέγει ψέματα, η κοπριά δε λέγει |
|
Οι κριτάδες κι' οι δραγάτες πάντα ξένοι |
|
Πλούσιος όπως ο Κροίσος |
|
Κρυσταλλίτσα, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
Κρυσταλλία και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Κρυσταλλίας κουταμάρες
|
|
Αδελφή Κρυσταλλία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
Καθένας το κορμάκι του το έχει κυπαρισσάκι |
|
Αού πού 'σαι, τσυπαρίσσι; - Απού τήν τσουνούργια βρύσι |
|
Ο μακρύς με την κοντή πάνε σαν το γιασεμί, η μακρυά με το κοντό πάνε σαν τον πειρασμό κι απού είναι ίσια σαν τα κυπαρίσσια
|
|
Οι ασφεντυλίες δεν κάνουν μεσοδόκια, παρά τα κυπαρίσσια |
|
Καθένας το κορμάκι του το έχει κυπαρισσάκι |
|
Αού πού 'σαι, τσυπαρίσσι; - Απού τήν τσουνούργια βρύσι |
|
Ο μακρύς με την κοντή πάνε σαν το γιασεμί, η μακρυά με το κοντό πάνε σαν τον πειρασμό κι απού είναι ίσια σαν τα κυπαρίσσια
|
|
Οι ασφεντυλίες δεν κάνουν μεσοδόκια, παρά τα κυπαρίσσια
|
|
Τρεία κάππα κάκιστα δυο μι παγκάκιστα. Κρήτη, Κύπρος και Κεφαλλονιά, Μυτιλήνη και Μωριά!
|
|
Οι Τζυπριώτες μόνο στο κατουρκόμ μονοβουλιάζουν |
|
Τσυπριώτην κάμνεις φίλον, βάστα τσαί κομμάτιξ ξύλο
|
|
Η κυρά έχει το σπίτι και η δούλα το κλειδί
|
|
Η κυρά έχει τον άντρα και η δούλα τα κλειδιά!
|
|
Αγίας Κερεκής άψιμον |
|
Δώσε το Σάββατο, θα βρεις την Κυριακή.
|
|
Άλλης Κυριακής ανάγνωσμα
|
|
Όλη η βδομάδα του γαμπρού και η Κυριακή της νύφης. |
|
Βάγια βάγια τω βαγιώ, φάε ψάρι τσαί κολοιό, την απάνου Τουριατσή βάλε τ' άσπρο σου βρατσί τσαι να πάης στην εκκλησιά με τα κότσινα αυγά |
|
Της Κυριακής τα όνειρα, ή στη μέρα ή στο χρόνο
|
|
Κυριακή κοντή γιορτή.
ή
Σαββάτο Κυριακή κοντή γιορτή. |
|
Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις. |
|
Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη. |
|
Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί. |
|
Πολλά 'ν' τα χιόνια στα βουνά, πολλοί Δερβεναγάδες κι ο Λιάκος είναι μοναχός |
|
Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη |
|
Αδελφέ Κυριάκο, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
|
|
Κυριακούλη, από που φυσάν οι μύλοι;
|
|
Κυριάκος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
|
|
Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Κυριάκου κουταμάρες
|
|
Πόθθεν τζιαι πόθθεν η Τταλλού να κλάψει τον Κωλέττην;
|
|
Πόθεν που τ' Αντριά γουμάρα κι του Κώστα πουλαρίνα |
|
Κόψε ξύλον κάμε Κώνσταν
|
|
Ήντα σου πιάνει Κώστα μου. Η κοπελιαρωσύνη |
|
Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ΄ασκέρι σου; |
|
Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πνίει
|
|
Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη
|
|
Αλλού πα' ο γάαρος τσ' αλλού ο Κωνσταντής |
|
Σύρε με, Γιαννούλη μου και φέρε με, Κωσταντιανέ μου |
|
Πίν' ο Κώτσος βρίσκει τον Παρίση |
|
Βίλντα, Γιάννη, τουν Κώστα, κι' άλλους Κώστας δε 'νι |
|
Ο Κώστας κάθεται και ο Γιάννες γυναικίζει |
|
Άη Κωνσταντίνε μου, τι το 'καμε, τ' ασκέρι σου; |
|
Από τ' Άη – Κωνσταντίνου και την νύχτα ξεραίνονται τα σπαρμένα |
|
Είναι για τον άη Κωνσταντίνο-για τα κυπαρίσσια |
|
Κ'τσοί γκαβοί στον άγιο Κωνσταντίνο |
|
Αλλουνού έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη
ή
Έμενα ήβγεν τ' όνομα κι ο Κωνσταντής την χάρη |
|
Ο Γιάννης έχει τ' όνομα κι ο Κωνσταντής τα τρώει, τα πίνει |
|
Χοχλιούς μαζώνεις, Κωσταντή; Έτσι το φέρ' η κατάρα |
|
Ο Κώστας το καλό παιδί και τ' άξιο παλληκάρι π' ανικάει το μπουρμπουνα και παίρνει το κουράδι
|
|
Ο Κώστας το καλό παιδί και τ' άξιο παλληκάρι αντραπηδάει τον κόπανο και κλάνει το στελιάρι |
|
Ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά |
|
Και παπάς έγινες Κώστα; Έτσι τα ’φερε η κατάρα |
|
Όσα ξέρει ο Κωσταντής, δεν τα ξέρει άλλος κανείς. |
|
Τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, και σε συντόμευση 'Τα τακιμιάσανε" |
|
Από Σάββατον ως Σάββατον, εκκέλιασεν ο Κώστας |
|
Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη
ή
Ξύλον τέμνων Κώνσταν ποίει. |
|
Τι λέγεις παπά Νίκο; Ό,τι λέγ' ο παπα Κώστας |
|
Η Κωσταντινιά είν' της ολίγα κι ακού τον Κώστα να γκαρίζει
1876 |
|
|
Τα του Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα του Θεού τῷ Θεῷ |
|
(Απόδοτε) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι |
|
Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του. |
|
Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
|
|
Αίσωπος
Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα.
|
|
Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν.
Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953 |
|
Ο μεν Ηφαιστίων φιλαλέξανδρος, ο δε Κρατερός φιλοβασιλεύς.
Ο μεν Ηφαιστίων είναι φίλος του Αλεξάνδρου, ο δε Κρατερός φίλος του βασιλιά |
|
Επίκτητος
Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
|
|
|
Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν, ρητό του Κλεόβουλου του Λίνδιου |
|
Τον δε εχθρόν ευεργετείν |
|
|
Από τον Άννα στον Καϊάφα |
|
Παραπομπή στις Ελληνικές καλένδες. |
|
Ειρήνη του Καλλία |
|
Πάω στην Καλλιόπη |
|
Είσαι τέλεια Καλλής
|
|
Καλομοίρα, Καλομοίρα που άφησες τα μύρα; |
|
Η τελευταία για καλομοίρα για κακομοίρα
|
|
Αργομοίρα καλομοίρα |
|
Ήτο(ν) καλόμοιρος
και
Ήτο(ν) καλομοιρασμένος |
|
Patrium Carmen
|
|
Οι σύγχρονες Κασσάνδρες
|
|
Καύνειος έρως |
|
Κέρβερος: |
|
Είναι για τηγ Κέρκυρα |
|
Παράπονα στον Κίμωνα |
|
Κιμώνειος ειρήνη. |
|
Και νεκρός ενίκα |
|
Όπου γλέντι και χαρά η Κοντύλω πρώτη |
|
Έχω (έχεις, έχει,σε όλα τα πρόσωπα) μπάρμπα στην Κορώνη |
|
Απ΄τον καιρό του Φαβιέρου! |
|
crispa oratio (κρίσπα οράτιο) |
|
Κριτὴν γνῶθι |
|
Φκιά κουφά τζ' ο Θεός κριτής
|
|
Κριτής, βαρύ το φόρτωμα |
|
Το άλλο; Το έφαγε η γραία η Κρουστάλλω |
|
Είσαι τέλεια Τταλλού
|
|
Κύκνειο άσμα: |
|
Κυλώνειον άγος |
|
Ώσπου να πεις κύμινο. |
|
Ντουνιά μ' Κυπαρισσία μ'!
|
|
Ντουνιά μ' Κυπαρισσία μ'! |
|
Είσαι τέλεια Τζιυρκακός
|
|
Κακός... όχι Κάκος |
|
Για όλους τους γάμους μου, εμπιστεύομαι πάντα τον πάτερ-Κύριλλο
|
|
Τώρα είμαι μόνον Κώστας |
|
Ο Κωστής που τα γκάζια |
|
Εν τούτω νίκα |
|
Αμ πης Κωστή τάντεροσ σου να κλωστεί |
|
Το είπε και της Κωστομαρίας |
|
Τον έπιασε Κώτσο |
|
Του μπαμπά ντου μοιάζ' ο Κώστας
|
|
Του τατά του μοιάζει ο Κώστας
|
|
|
Αυγερινός θε να γενώ, να ‘ρθω στην κάμερή σου
να ιδώ την τάβλα απού δειπνάς, την κλίνη απού κοιμάσαι
την κόρη π᾿ αγκαλιάζεσαι, αν είν᾿ καλλιά από μένα.
|
|
Ψηλό μου Κυπαρίσσι λυγάει η κορφάδα σου
το ποιός θα σου φιλήσει την ομορφάδα σου.
|
|
Ψηλό μου Κυπαρίσσι λυγάει η κορφάδα σου
το ποιός θα σου φιλήσει την ομορφάδα σου. |