Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Αικατερίνη	Όλα τά 'χ' η Κατινίτσα μόν ο φερετζές τής λείπει 
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε.
Απόστολος	Εννοίξαν τον απόστολον τσ΄εμίλησεν ο Παύλος βαστάζετε τον κώλο σας τσαί θα τιρντίση ναύλας 
Αράπης	Ο Αράπης από πισω παραμονεύει
Άρειος	Ενθάδι κείται ο μονομάχος Άρειος, ος με της μυίγιαις 'πάλευε πεζός και καβελάριος 
Αριστοτέλης	Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός.
Αφροδίτη	Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;
Παροιμίες
Αββάς	Αββάς και το ραβδί του
Αβραάμ	Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι.
Αβραάμ	Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά / καλά
Αγάθη	Όποιος την έβγαλε Αγαθή, το 'καμε για να γελάσει
Αγάθων	Ο αγαθός με τον πονηρόν δε 'μονοιάζουνε 
Αγάθων	Πολίτης αγαθός και άδικος δεν γίνεται 
Αγάθων	Ανέπιασε τον α(γ)αθόν, να πει τα μυστικά του 
Αγάπη	Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι, χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αγάπη	Η αγάπη είναι η πιο γλυκιά τυραννία, γιατί το μαρτύριό της το υποφέρουμε πρόθυμα.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.
Αγάπη	Από μεγάλη αγάπη έρχεται κι ο πικρός πόνος.
Αγάπη	Αραμπάς με τα καρούλια…Βάσανα πού ’χει η αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη πύργους κυνηγά και κάστρα ρίχνει κάτω. ή Η αγάπη πύργους καταλεί και κάστρα ρίχνει κάτω.
Αγάπη	Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
Αγάπη	Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η καλύτερη απ’ όλες τις καλές τέχνες.
Αγάπη	Η αγάπη θέλει αγάπη.
Αγάπη	Η αγάπη και το μίσος δεν κρατούν πολύ καιρό. (προσωρινές καταστάσεις)
Αγάπη	Η αγάπη κινεί βουνά.
Αγάπη	Η αγάπη ψωμί δε φέρνει.
Αγάπη	Αν δεν εχεις ότι αγαπάς, αγάπα ό,τι έχεις.
Αγάπη	Αγάπη δίχως πείσματα, φαΐ δίχως νοστιμάδα.
Αγάπη	Εκεί που σ’ αγαπάνε δεν είναι ποτέ νύχτα. ή Εκεί που σ΄αγαπάνε δεν νυχτώνει ποτέ
Αγάπη	Η Αγάπη είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές που ανοίγει τις πύλες της ευτυχίας.
Αγάπη	Καλύτερα να είσαι η αγάπη ενός γέρου παρά η σκλάβα ενός νέου.
Αγάπη	Κοντακιανός λογαριασμός, παντοτινή αγάπη.
Αγάπη	Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη
Αγάπη	Όποιος θέλει ν’ αγαπήσει, θέλει να χασομερήσει.
Αγάπη	Σ’ αγαπώ κυρά να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις.
Αγάπη	Όποις χάνει στα χαρτιά (τράπουλα) κερδίζει στην αγάπη
Αγάπη	Η αγάπη κάνει το χρόνο να περνάει.Ο χρόνος κάνει την αγάπη να περνάει.
Αγάπη	Καινούργια αγάπη πιάνεται, παλιά δε λησμονιέται. αλλά υπάρχει και Καινούργια αγάπη χάνεται, παλιά δε λησμονιέται.
Αγάπη	Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν του Απριλιού το χιόνι, πρωί-πρωί απλώνεται, το μεσημέρι λειώνει.
Αγγελική	Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα
Αγγελική	Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι.
Αγγελική	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αγγελική	Αγγέλω την λεν, μα δεν τση μοιάζει τ' όνομα 
Άγγελος	Κυριακάκης κι' Αγγελής επί των ομοίων τα ήθη
Άγγελος	Ο Αγγελάκης πάλι κουβανιέται
Άγγελος	Δε δίνει στον άγιο του λιβάνι
Άγγελος	Δε δίνει στον άγγελο θυμιάμα.
Άγγελος	Στον άγγελό του νερό δεν δίνει! ή Δεν δίνει του αγγέλου του νερό.
Αγνή	Σ’ αυτήν που είναι αγνή μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνή	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Αγνός	Σ’ αυτόν που είναι αγνός μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη.
Αγνός	Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
Άγριος	Ιστορίες για αγρίους είναι αυτά που μου λες..
Αγρίππας	Aκαρπότερος Aγρίππου
Αδάμ	Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν
Αδάμ	Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη
Αδάμ	Κι' εγώ από τον Αδάμ γεννήθηκα
Αδάμ	Αν εγελάστηκε ως κι ο Αδάμ, είναι που ήταν η Εύα !
Αδελφός	Τον αδερφό σου αγάπαγε κι όχι το μερτικό του.
Αδελφός	Μακριά ο αδερφός και σιμά ο γείτονας.
Αδελφός	Που έχει αδερφό καλόγερο, έχει ζευγάρια βόδια.
Αδελφός	Σαν αρχοντήνει ο άνθρωπος θαμπώνεται το φως του και δε γνωρίζει το φτωχό, ας είναι κι αδερφός του
Αδελφός	Oι αδελφοί μαλλώνουσι, και το τσικάλι βράζει
Άδης	Πώς πάνε οι στραβοί στον Άδη; Ο ένας κοντά στον άλλονε.
Άδης	Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας.
Άδης	Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια, ή Ουκ εστί εν τω Άδη μετάνοια.
Αέτιος	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτιος	Αετός εν νεφέλαις.
Αέτιος	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
Αετός	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αέτων	Αετός μυίας ου θηρεύει.
Αζαρίας	Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’
Αηδόνιος	Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι.
Αηδών	Παρά αηδόνι στο κλουβί, κάλλιο κουρούνα στο βουνί.
Αηδών	Κοντή γυναίκα πέρδικα, ψηλή καρακαηδόνα.
Αηδών	Όταν λαλούν οι κόρακες, τα αηδόνια φεύγουν.
Αηδών	Τότε λαλούν τ’ αηδόνια όταν πάψουν τα κοράκια.
Αηδών	Είπα ‘γω πολλά και σώνει, ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι.
Αηδών	Κόστισε ο κούκος αηδόνι.
Αηδών	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Αηδών	Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουν τ' αηδόνια.
Αθανάσιος	Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει.
Αθανάσιος	Λέγε με Θανάση
Αθανάσιος	Ποιος Θανάσης;
Αθανάσιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αθανάσιος	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αθανάσιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αθανάσιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αθανάσιος	Σαν τον Καραθάνο με τη γυάλα 
Αθανάσιος	Γάμαε Θόδωρε κούναε Θανάση
Αθανάσιος	Τώρα δ' λευώ για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αθηνά	Ω Αθήνα πρώτη χώρα, τί γαϊδάρους τρέφεις τώρα; 
Αθηνά	Φέρ΄ τήν Αθήνα να κάψωμε την Παραμυθιά 
Αθηνά	Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.
Αθήναιος	Αθηναίοι και Θηβαίοι και κακοί Μυτηλιναίοι άλλα λένε το βράδυ κι άλλα κάνουν το ταχύ (ή πρωί 
Αθήναιος	Κάλλια αχινιό στα στήθη σου παρ' Αθηνιό στο σπίτι σου
Αθήναιος	Οι Αθηναίοι δυό σε δυό περπατούν για να πάρουν συμβουλή
Αικατερίνη	Ας με κράζουσιγ Κατίναν τζι' ας λαώννουμαι της πείνας 
Αικατερίνη	ή Να με λέγουνε Κουτίνα κι' ας πεινώ
Αικατερίνη	Μωρή Ρίνα καί Κατίνα καί Σοφιά και Καταιρίνα φέρε μ' τά σαφιά μου καί τά μεταξωτά μου. - Μία έχεις κι είμαι γω. Ένα τ'όχεις κι είν' ογρό καί κρέμεται στόν καπνό
Αικατερίνη	Τση Αγία Κατερίνης ρίχνουνε τσι βαρειές τσι άνκορες! (άγκυρες)
Αικατερίνη	Η αγια Κατερίνα το δανείζεται το νερό
Αικατερίνη	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Αικατερίνη	Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα",
Αικατερίνη	Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις.
Αικατερίνη	Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις.
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει
Αικατερίνη	Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν
Ακρίβος	Κριβός στη στάχτη, φτηνός στ’ αλεύρι
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεβίζος	Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
Αλεξάνδρα	Τα κουμπιά της Αλέξεως, ή Τα κομβία της Αλέξαινας, ή Τα κουμπιά της Αλέξαινας
Αλεξάνδρα	(Αυτά είναι) Τα νέα της Αλεξάντρας,
Αλέξανδρος	Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!!
Αλέξανδρος	Το παίζει Αλέκος.
Αλέξανδρος	Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην.
Αλέξανδρος	Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του.
Αλέξανδρος	Αλέξανδρος ο βασιλιάς, είχε τράγινο εις αυτί 
Αλεξία	Τα μανίκια τς Αλέξαινας και τα κουμπιά τς Αγγέλας
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξεως
Αλεξία	Μια κυρά κι πέντ' Αλέξου 
Αλεξία	Τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Αυτά είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας ή Τα κομβία της Αλέξαινας.
Αλέξιος	Ρέ Αλέξη, κάκνος είσι γιά λελέξι 
Αλέξιος	Αμ πής Αλέξι το πόδι σου να παίξει και το φτίσ σου να χορέψει 
Αλέξιος	Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη.
Αλήθεια	Αλήθεια χωρίς ψέμα, φαΐ χωρίς αλάτι.
Αλήθεια	Από μικρό κι από χαζό (τρελό) μαθαίνεις την αλήθεια.
Αλήθεια	Η αλήθεια βασιλεύει και το ψέμα ψέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι του Θεού και το ψέμα του διαόλου.
Αλήθεια	Η αλήθεια έρχεται κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς.
Αλήθεια	Η αλήθεια θα λάμψει κι ας περάσουν χίλια χρόνια.
Αλήθεια	Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.
Αλήθεια	Η γλώσσα λησμονάει και λέει την αλήθεια.
Αλήθεια	Η κολακεία φέρνει φίλους, η αλήθεια εχθρούς.
Αλήθεια	Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια.
Αλήθεια	Όποιος λέει την αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια.
Αλήθεια	Πολλές φορές η αλήθεια έρχεται κι όταν ακόμα δεν τη ζητούμε.
Αλήθεια	Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.
Αλήθεια	Το να βλέπω είναι αντίληψη, μα το να αισθάνομαι είναι αλήθεια.
Αλήθεια	Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα, η αλήθεια στ’ αυτιά.
Αλήθεια	Ἐν οἴνῳ αλήθεια. .
Αλήθεια	Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή.
Αλκυών	Ο Γενάρης κι αν γεννάται του καλοκαιριού θυμάται.
Αλώνιος	Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι
Αμβρόσιος	Τo να σαι και παππούς αυτό δεν είναι πράμα, το να 'χεις μυαλό Αμβρόσιου, εκείνο είν' το δράμα!
Αμερίκη	Ιά κάποιοι και 'ια μερικοί ευρέθη κι' η Αμερική ή ήτονε κι' η Αμερική
Άμπελος	Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι στο γιαλό θέλει καραβοκύρη.
Αμυγδαλέα	Για να φας αμύγδαλο, πρέπει να το σπάσεις .
Αμυγδαλέα	Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τα αμύγδαλα μέχρι τον Αλωνάρη .
Αμυγδαλέα	Αν πρώιμα η αμυγδαλιά ανθίσει το Δεκέμβρη , βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να ‘ρθει να μας εύρει .
Αμυγδαλέα	Χέρι κάτασπρο κι αφράτο και ποδάρι αμυγδαλάτο.
Αμυγδαλέα	Ο τεμπέλης δεν τρώει τ’ αμύγδαλα, για να μην τα σπάσει.
Αμυγδαλέα	Η αθασιά, η στρινιαρκά, γεννά που τόγ Γεννάριν 
Ανανίας	Ο Μπρούσκος το είπε και ο Ανανίας το επικύρωσε 
Αναστασία	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Αναστασία	Λαζαch μαζάch τον Θόδωρον, πρεμέζ την Ναστασίαν 
Αναστασία	Τρεις στα Γέννα, τρεις στα Φώτα κι έξι στην Ανάσταση.
Αναστάσιος	Ώσπου ν’ αλλάξει ο γιορτιλής, σκόλασε η Ανάσταση.
Ανατολή	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Ανατολή	Κόκκινη ανατολή καλοκαιρία, κόκκινη δύση κακοκαιρία 
Ανατόλιος	Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση.
Άνδρεα	Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι
Ανδρέας	Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει.
Ανδρέας	Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις.
Ανδρέας	Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα.
Ανδρέας	Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει.
Ανδρέας	Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν
Ανδρέας	Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά.
Ανδρέας	Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
Ανδρέας	Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός.
Ανδρέας	Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
Ανδρέας	Στις τριάντα (30 Νοεμβρίου) τ' Αντριά (Αγίου Ανδρέα) αντρειεύεται το κρύο, τα ζώα και τα σπαρτά
Ανδρέας	Α' τ'αϊά Δριά κι εκεί πηδά η μέρα, πηδά και του βοσκού η 'υναίκα
Ανδρέας	Άμα κατσιαρίση ο άις Αντριάς έσει νερά 
Ανδρέας	Ανδρέαν δεν ετίμησες, Θεόν δεν εφοβήθης 
Ανδρέας	Αντρέας με τ' αντρειωμένα χιόνια 
Ανδρέας	Εις τις τριάντα τ' Αντρία, στις έξι του Νικόλα 
Ανδρέας	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάς Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Ανδρέας	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα 
Ανδρέας	Στις τριάντα Αϊντριάς, αντριεύετ' ο βοριάς 
Ανδρονίκη	Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα
Ανθή	Χόρευε, κυρά Ντουντού, κοίταζε και του σπιτιού
Άννα	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι.
Άννα	Τ' αγιά Αντρέα αντρειούται η μέρα, της αγιάσ Άννης ανασαίνει, τ' αΐ Σπυρή παίρνει ένα σπειρύ τ' αΐ Δανιλίου νιώθουντο σ' τα γαϊνσύρια, τ' αϊ Βασιλείου παίρνει μιαν ώρα 
Άννα	Άλλοτες ελέανε πως απού τσ' Αγίας Άννας, π' αρχινά η μέρα και μεγαλώνει, παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο άρνος και πηδά και του βοσκού η 'υναίκα 
Άννα	Από τσ' Αγίας Άννας, αξαιν' η μέρα νιά γατοπατησιά 
Άννα	Απού τσ' Αγίας Άννας παίρνει (αρχίζει) η μέρα και μεγαλώνει κι απού τ' Αη Ιαννιού του Κληδόνου παίρνει (αρχίζει) και μικραίνει
Άννα	Ήρθε της Αγίας Άννης κάτσε ήλιε μου να ξανασάνεις 
Άννα	Της Αγίας Άννης ανασαίν' η μέρα 
Άννα	Έκαμε ο σκαλτζής σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Άννα	Σήμερα εσηκώσαμε το μωρό της Ανέττας 
Άννα	Απού τσ Αγίας Άννας κι εκεί παίρνει ο νήλιος προς τα βόρεια μέρη και πηδά ο πετεινός και πηδά ο άρνος και πηδά ο βοσκός και πηδά του βοσκού η 'υναίκα 
Άννη	Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι
Άνοιξη	Ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη
Άνοιξη	Περπάτα ελαφρά την άνοιξη. Η Μητέρα Γη είναι έγκυος
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, δε θερίζεις το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, σε αργεί το Καλοκαίρι.
Άνοιξη	Λουλουδάτα τρία πανέρια, η άνοιξη κρατάει στα χέρια.
Άνοιξη	Μ’ ένα λουλούδι, Άνοιξη δεν έρχεται.
Αντισθένης	Αντισθένους Ιμάτιον
Αντώνης	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνης	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει
Αντώνης	Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας
Αντώνης	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνης	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνης	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντωνία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Αντώνιος	"Είναι η μούλα του Παπάντωνη"
Αντώνιος	Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει.
Αντώνιος	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Αντώνιος	Τις δεκαεφτά του Γεναριού είναι κυρά τ’ Άγι’ Αντωνιού.
Αντώνιος	Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού.
Αντώνιος	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Αντώνιος	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα.
Αντώνιος	Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει.
Αντώνιος	Αγάιτα, Αντώνη, κι' ο πουγγος σηκώνει
Αντώνιος	Γκιόνης σκούζει, Γκιόνης δέρνει, Γκιόνης πάνει κι άγκαλνάει.
Αντώνιος	Κουρέματα σου σαν τσ' αμπλάς, μια λύρα σαν τ' Αντώνη
Αντώνιος	Ανήμερα τ' Αγι' – Αντωνιού, μας έπιασε φουρτούνα, ανάμεσα στο πέλαος μαζεύαμε μπαρμπούνια
Αντώνιος	Και να τον κάψη κι' η φωτιά, του άϊ Αντωνιού η λάβρα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' άγι- Αντωνιού παγώνα πάει η τρούλλα του χειμώνα
Αντώνιος	Ως τ' αγι - Αντωνιού, τρυγόνα, είν' η γούρια του χειμώνα 
Αντώνιος	Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη πάλε ξύλινος ο Αντώνης
Αντώνιος	Πότε σου μημ πιστέησαι ΄ς την τίμια σου γυναίκα μα το κακόν οπόποθεν ο μαύρος Παπαντώνης
Απόστολος	Δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του
Απόστολος	Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη
Απόστολος	Των Αγίων Αποστόλω τα παπούτσα και στο δρόμο
Απόστολος	Από δώδεκ' Αποστόλους και πάλιν ο ένας ήβγεν κακός 
Απόστολος	Απόστολος παρήγορος χασάπικης ειρήνης
Απόστολος	Σε δώδεκα αποστόλους ήταν κι' ένας Ιούδας
Αράπης	Αν καταλάβω Αράπης να γίνω
Αράπης	Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης, τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
Αράπης	-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη. Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη
Αράπης	Σαν το μαλλί του Αράπη
Αράχνη	Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό.
Αράχνη	Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει.
Αράχνη	Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά.
Αρβανίτης	Αρβανίτη αν κάνεις φίλο, κράτα και κανένα ξύλο.
Αργυρά	Την Αργύρω βάλε να στα σάσω
Αργυρός	Ο Αργύρης κ΄ η Χρυσούλα, έκαμαν το Φαταούλα 
Αργυρός	Του βούλλωσ' ο Αργύρης το στόμα 
Άρειος	... του Αρείου το απύλωτον στόμα…
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την πολυειδωμένη 
Αρετή	Αρετούσα τηνε λές την χιλιομουσκεμένη 
Αρετή	Και πούθεμ μπου Ρωτόκριτος, και πούθεμ που Αρετούσα 
Αρετή	Η κακία πεθαίνει, αλλά η αρετή δεν πεθαίνει 
Άρης	Είναι πολλά τα λεφτά Άρη… Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη.
Άρτα	Η Άρτα είναι χρυσός μπαξές, κλουβί με πέντ' αηδόνια 
Άρτα	Την Άρτα με τα Γιάννενα 
Αρχοντία	Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
Αυγερινός	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Αυγερινός	Τ' άι Φιλίππου φίλησε κερά Πούλια την δύσι, και συ γλυκιέ Αυγερινέ την νύκτα για να σβύση 
Αυγή	Όσο με βόηθηκε η νύχτα και η αυγή, δε με βόηθηκε μήτε μάνα μήτε αδερφή.
Αυγή	Βοηθάει η νύχτα κι η αυγή σαν να ‘χω μάνα κι αδερφή.
Αυγή	Αράχνη είδες την αυγή; Σε καλό δε θα σου βγή 
Αυγή	Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
Αυγή	Τ’ Αγιαννιού του Θεριστή, γυρίζει η μέρα κι η αυγή!
Αυγή	Αν δεν δουλέψεις την αυγή, γυμνός θα είσαι τη Λαμπρή.
Αυγή	Τση μελαχρινής η τζιέρα, νόστιμ' είναι κάθε μέρα και τση άσπρης τση μπουχνάτης, μιαν αυγή 'ν' η ομορφιά της
Αυγή	Αν είν' παπάς και λειτουργά, η αυγή θα μας το δείξει.
Αύγουστος	Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες.
Αύγουστος	Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές τον χρόνο.
Αύγουστος	Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.
Αύγουστος	Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο
Αύγουστος	Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες όλοι.
Αύγουστος	Πάτησε και ο Αύγουστος, η άκρη του χειμώνα
Αύγουστος	Ο Αύγουστος νοικοκυράκος και ο Μάρτης διακονιαράκος.
Αφροδίτη	Αφροδίτη ύν τέθηκε Θυσίασε γουρούνι στην Αφροδίτη Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
Αφροδίτη	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους =
Άχμετ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Απόφθεγματα
Αγάπη	Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Αγάπη	Όταν αγάπη και ικανότητα δουλεύουν μαζί, να περιμένεις ένα αριστούργημα.
Αγάπη	Τα πουλιά είναι σαν την αγάπη. Υπήρχαν πάντα. Όλα τα είδη εξαφανίζονται, αλλά όχι τα πουλιά. Όπως η αγάπη. Μαργκρίτ Ντυράς, 1914-1996, Γαλλίδα συγγραφέας
Αγνή	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αγνός	Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
Αδάμ	Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
Αέτιος	Βλέπουμε τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.
Αέτιος	Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.
Αέτιος	Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή.
Αέτιος	Μην κακαρίζεις σαν πάπια, να πετάς ψηλά σαν αετός.
Αέτιος	Μακάρι ο φαλακρός αετός να μην είχε επιλεγεί σαν έμβλημα της Αμερικής. Είναι ένα πουλί με απαίσιο και ανήθικο χαρακτήρα. Και δεν βγάζει το ψωμί του τίμια. Βενιαμίν Φραγκλίνος, 1706-1790, Αμερικανός πολιτικός & συγγραφέας
Αθηνά	"Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει" παροιμία που έμεινε από το μύθο του Αίσωπου «Ἀνὴρ Ναυαγός».
Αθλίας	Διογένης Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Αθλίας	Διογένης Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
Αλήθεια	Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν.
Αλήθεια	H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες.
Ανίκητος	Επίκτητος Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
Άνοιξη	Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες.
Άνοιξη	Άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους.
Άνοιξη	Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει.
Άνοιξη	Δεν είναι η άνοιξη που ήλθε, είναι που μου χαμογέλασες.
Άνοιξη	Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις.
Άνυτος	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Αράχνη	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Αργεύς	Αιδώς Αργείοι:
Αρετή	Οι κομψοί λόγοι και η προσεγμένη εμφάνιση σπάνια συμβαδίζουν με την αρετή.
Αρετή	Όταν μια γυναίκα αγαπάει, συγχωρεί τα πάντα, ακόμα και τα εγκλήματά μας. Όταν δεν μας αγαπάει, δεν της αρέσει τίποτα πάνω μας, ούτε καν οι αρετές μας.
Αρετή	Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν. (Μπροστά στην αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα.)
Αρετή	Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
Αρετή	Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Αριστείδης	Ιωάννης Στοβαίος Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη.
Άριστος	Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί. Για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος.
Αριστοτέλης	Αν ο μέσος άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, τότε άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν και ο Αριστοτέλης ήταν ανώτεροι από τον Θεό.
Αφροδίτη	Χωρίς Δήμητρα και Διόνυσο, η Αφροδίτη παγώνει Από τα Λατινικά "Sine Cerere et Baccho friget Venus". (δηλαδή χωρίς ψωμί και κρασί, η αγάπη πεθαίνει)
Ρητά
Άγριππος	Ακαρπότερος Ἀγρίππου
Αρετή	Ιδρώτα θέλ’ η αρετή
Φράσεις
Άβδηρος	Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις;
Αβραάμ	Η θυσία του Αβραάμ
Αβραάμ	Σπέρμα Αβραάμ
Αγάθη	Αγαθή Τύχη
Αγάθη	Αγαθή Ελπίδα
Αγάθη	Αγαθή Πρόνοια
Αγαθοκλέας	Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος
Αγάθων	Ο αγαθός είναι κουτός 
Αγάπη	Αγάπη μου
Αγάπη	Φάε αγάπη
Αγάπη	Φάε αγάπη ή Φάτε αγάπη
Αγαύη	Πίθος των Δαναΐδων
Αγαύη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αγγλία	Κλάψε Αγγλία τον υπήκοόν σου
Αγλαόπη	Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες.
Αδάμ	Αδάμ παπαδάμ  ή Αντάμ – παπ' Αντάμ
Αδάμ	Εξορία του Αδάμ
Αδάμ	Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι.
Αδάμ	(ἐν) ἀδαμιαίᾳ περιβολῇ:
Αδαμάντιος	Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
Άδης	Πάει σαν τον στραβό στον Άδη
Αδιάντη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αδιάντη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Πίθος των Δαναΐδων
Αδίτη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άδωνις	Σωστός Αδωνις
Άδωνις	Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα.
Άδωνις	Αδώνιδος κήποι.
Αεθλία	Αέθλιο μήλο
Αέθλιος	Αέθλιο μήλο
Αέτιος	Μάτι αετού. ή Αετίσιο μάτι
Αθανάσιος	Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
Αθανάσιος	Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά; για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.
Αθανάσιος	Τη γάμησε όλο το χωριό, την πήρε ο Θανάσης
Αθανάσιος	Είναι για τον άη Θανάσ';
Αθανάσιος	Πάμε για τον άη Αθανάσιο;
Αθηνά	Αθήνα, ανθήνα, ανθός του κόσμου
Αθηνά	Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια
Αθηνά	Το πουλί της Αθηνάς
Αίας	Αιάντειος γέλως
Αίας	Αλλ’ ημίν Αίας πού ‘στιν;
Αιγεύς	Θα γίνουμε Αιγαίο πέλαγος 
Αιθερία	Αιθέρια ύπαρξη.
Αικατερίνη	Κατίνα σαλαμάκι
Αικατερίνη	Έτερον εκάτερον
Αίολος	Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου
Άκης	Το Άκης πάει με όλα
Ακταίη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Ακταίη	Πίθος των Δαναΐδων
Αλαμάνος	Σαν αλαμάνος είσαι καημένε!
Αλαμάνος	Τι κάνεις σαν Αλλαμάνος;
Αλαμάνος	Αλαμανιά
Αλβανή	Γηραιά Αλβιώνα
Αλβανός	Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα
Αλβανός	Alba stella = αίσιον άστρον
Αλέξανδρος	Έγινε Αλέκος
Αλέξανδρος	(Και) Πού' σαι Αλέκο...
Αλέξανδρος	Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Αλέξανδρος	Εμένα με λεν Αλέξανδρο
Αλήθεια	Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas'
Αλήθεια	Ωμή Αλήθεια
Αλίκη	Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Αμάλθεια	Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας
Αμυγδαλέα	Η αθασιά της Αησιέ αν έσιει αθάσια ας έσιει
Αμυγδαλέα	Και το κουκούτσι αμύγδαλο.
Αμυμώνη	Πίθος των Δαναΐδων
Αμυμώνη	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναΐς	Αναΐς από το Παναής
Ανανίας	Μου άλλαξε τον Ανανία
Αναξιβία	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Αναξιβία	Πίθος των Δαναΐδων
Ανάργυρος	Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος
Αναστασία	Ανάστα ο Κύριος
Αναστασία	Αναστάσεως ημέρα 
Αναστάσιος	Αναστάσεως ημέρα 
Αναστάσιος	Ανάστα ο Κύριος.
Ανατολή	Ανατολή ανατολών 
Ανδρέας	Μαλακαντρέα
Ανθήλεια	Πίθος των Δαναΐδων
Ανθήλεια	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’)
Άννα	Για την Άη Άννα είσαι!
Άννα	Απ’ τον Άννα στον Καϊάφα.
Άννας	Από τον Άννα στον Καϊάφα
Αντέρως	"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση.
Αντίνοος	Ωραίος ως ο Αντίνοος
Αντίνοος	Ο νέος ούτος Αντίνοος
Αντώνιος	Κόψε πρίνο, καμ’ Αντώνη κι από κουμαργιά Μανώλη, κι αν ρωτάς και για το Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει
Αντώνιος	Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη.
Αντώνιος	Κόψε ξύλον κάμ' Αντώνη
Αντώνιος	Του Παπαντώνη τα πρόβατα...
Αντώνιος	Βουβαμός τ' 'Αγ- Αντώνης
Αντώνιος	Αντώνη καρκαντώνη πόφαγες πολύ ποπόνι 
Αντώνιος	Άϊ - Αντώνης κι' 'Αϊ- Θανάσης, χέσι μέσα στου σαξί
Αοιδός	Αιδοίο ο αοιδός
Απόστολος	Ήρθανε τ' Απολάκια
Απόστολος	Αποστολικά πήγα
Απόστολος	Απόστολοι εκ περάτων
Αράχνη	Είναι σαν τον ιστό της αράχνης.
Άραχνος	Εγίνηκ' άραχνος 
Αργυρά	Θα μπήξω την άργυρη
Αργυρός	Είν' αργύρης άρρωστος 
Άρειος	Πολλά Άρειος εν
Άρειος	Λυώνει (και πάει) σαν τον Άρειο 
Άρειος	Δεν παύει το Άρειο της 
Αριάδνη	Ο μίτος της Αριάδνης
Άρπαλος	Αρπάλεια χρήματα
Άρτα	Σαν το γιοφύρι της Άρτας
Αρχιμήδης	Εύρηκα!
Αρχιμήδης	Μη μου τους κύκλους τάραττε
Αυγείας	Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου.
Αφροδίτη	Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους
Αφροδίτη	'Ορος της Αφροδίτης
Αχιλλεύς	Αχίλλειος πτέρνα
Στίχοι
Αηδών	Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες (Τρόοδος, Κύπρος) Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963
Αλώνιος	Στα μαρμαρένια αλώνια
Αρετή	Έτη φωτός στους ουρανούς, έτη Αρετής μες στον ασβέστη.
Αχιλλεύς	Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος. Πρώτος στίχος της Ιλιάδας του Ομήρου
Ποιήματα
Αντώνιος	Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
ShowOnFooter
Αχιλλεύς	Ο Αχιλλέας και η Χελώνα - ένα από τα πιο γνωστά παράδοξα του φιλοσόφου Ζήνωνα του Ελεάτη