|
Αλέξανδρος την Ιλιάδα αρετής εφόδιον ενόμιζε. |
|
Ο Αράπης από πισω παραμονεύει |
|
Αριστοτέλης δε φησιν ότι οι μεν υπ’ οίνου μεθυσθέντες επί πρόσωπον φέρονται, οι δε τον κρίθινον πεπωκότες εξυπτιάζονται την κεφαλήν· ο μεν γαρ οίνος καρηβαρικός, ο δε κρίθινος καρωτικός. |
|
Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης; |
|
|
Κακό πόπαθες Αβράμη που σε πήρε το ποτάμι. |
|
Η αγάπη είναι η πιο γλυκιά τυραννία, γιατί το μαρτύριό της το υποφέρουμε πρόθυμα. |
|
Όποις χάνει στα χαρτιά (τράπουλα) κερδίζει στην αγάπη |
|
Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα. |
|
Από μεγάλη αγάπη έρχεται κι ο πικρός πόνος. |
|
Αραμπάς με τα καρούλια…Βάσανα πού ’χει η αγάπη. |
|
Η αγάπη πύργους κυνηγά (καταλύει) και κάστρα ρίχνει κάτω. |
|
Η αγάπη δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται.
|
|
Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η καλύτερη απ’ όλες τις καλές τέχνες. |
|
Η αγάπη θέλει αγάπη.
|
|
Η αγάπη και το μίσος δεν κρατούν πολύ καιρό. (προσωρινές καταστάσεις)
|
|
Η αγάπη κινεί βουνά. |
|
Η αγάπη ψωμί δε φέρνει.
|
|
Αγγελική φωνή από γαϊδαρου στόμα |
|
Ώσπου να πά' το μήνυμαν τζιαι να 'ρτει το χαπάρι, η Αντζιελού εγέννησεν τζι έκαμεν παλληκάρι. |
|
Δεν δίνει του αγγέλου του νερό. |
|
Στον άγγελό του νερό δεν δίνει! |
|
Σ’ αυτήν που είναι αγνή μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη. |
|
Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
|
|
Σ’ αυτόν που είναι αγνός μπορούμε να ’χουμε εμπιστοσύνη. |
|
Η αγνότητα είναι απροστάτευτη.
|
|
Ιστορίες για αγρίους είναι αυτά που μου λες.. |
|
Aκαρπότερος Aγρίππου |
|
Αδάμ’ς αιΐδα ’κι είχ εν και πυτίδα εσέρευεν |
|
Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική, θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Εύη |
|
Ουκ εν τω Άδη μετάνοια. |
|
Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας. |
|
Αετού γήρας κορύδου νεότης.
|
|
Αετός μυίας ου θηρεύει. |
|
Αετός εν νεφέλαις.
|
|
Αετός μυίας ου θηρεύει. |
|
Αετός μυίας ου θηρεύει. |
|
Ούμπαν γάμος και κλητόν κι Αζαρίας με το τζιμπόν’ |
|
Πήρε τον τζίτζικα γι’ αηδόνι. |
|
Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουν τ' αηδόνια. |
|
Άι Βαρβάρα βαρβαρώνει, Άη Σάββας σαβανώνει κι Άη Θανάσης παραχώνει. |
|
Λέγε με Θανάση |
|
Ποιος Θανάσης; |
|
Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει |
|
Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας |
|
Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού. |
|
Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει. |
|
Κομίζει γλαύκα ες Αθήνας. |
|
Πέρα από της Αγια Κατερίνης ψωμί σε ξένο μην δίνεις. |
|
Απ’ της Αγια Κατερίνης όξω ζωντανά μην αφήνεις. |
|
Καληνύχτα Κατερίνα τζι' η γαούρα βόσσιει |
|
Καληνύχτα Κατερίνα τζι' ο γάμος ετέλειωσεν |
|
Να με λαλούν Κατίνα τζ ας πεθανίσκω που την πείνα", |
|
Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω |
|
Ίντα κάνεις Αλεβίζο; Την πιστόλα μου γεμίζω
|
|
“τα κουμπιά της Αλέξεως”. |
|
τα νέα της Αλεξάντρας, |
|
έγινε Αλέκος |
|
Και που' σαι Αλέκο... |
|
Ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδι !!! |
|
Το παίζει Αλέκος. |
|
Εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἂν ἤμην. |
|
Ο Καίσαρας έχει παραπάνω από τον Αλέξανδρο, τον Καρλομάγνο και τον Ναπολέοντα, ότι ο Ιησούς πρόφερε το όνομά του. |
|
(Αυτά είναι) Τα κουμπιά της Αλέξαινας |
|
Οι όρνιχες της Κουκουνούς τζαι τ' αβκά του Αλέξη. |
|
Αλήθεια χωρίς ψέμα, φαΐ χωρίς αλάτι.
|
|
Από μικρό κι από χαζό (τρελό) μαθαίνεις την αλήθεια.
|
|
Η αλήθεια βασιλεύει και το ψέμα ψέγεται.
|
|
Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.
|
|
Η αλήθεια είναι του Θεού και το ψέμα του διαόλου.
|
|
Η αλήθεια έρχεται κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς.
|
|
Η αλήθεια θα λάμψει κι ας περάσουν χίλια χρόνια.
|
|
Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω.
|
|
Η γλώσσα λησμονάει και λέει την αλήθεια. |
|
Η κολακεία φέρνει φίλους, η αλήθεια εχθρούς.
|
|
Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια.
|
|
Όποιος λέει την αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια.
|
|
Πολλές φορές η αλήθεια έρχεται κι όταν ακόμα δεν τη ζητούμε.
|
|
Την αλήθεια πάντα κράτει και το ψέμα ας έχει αλάτι.
|
|
Το να βλέπω είναι αντίληψη, μα το να αισθάνομαι είναι αλήθεια.
|
|
Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα, η αλήθεια στ’ αυτιά.
|
|
Ἐν οἴνῳ αλήθεια.
. |
|
Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή. |
|
Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι |
|
Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση. |
|
Άστραψε στην Ανατολή και βρόντηξε στη Δύση. |
|
Η Αντριάνα επνίετουν μέσα σ' ένα ποτήρι |
|
Αης – Ανδρέας έφθασε, το κρύο αγριεύει. |
|
Άδρωπον Αντρίαν, γάαρον σιερκάν τζαι γεναίκαμ Μαρούν έσσω σου μεβ βάλεις. |
|
Απ’ τ’ Απόστολου Αντρέα, αντρειώνει η μέρα. |
|
Μαλακαντρέα |
|
Άης Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει. |
|
Ο Πελλαντρίκκος με την τζιυλιτούραν |
|
Απ’ τ’ Αγιά Αντρεός και μετά τρύπωσε ο γέρος στα σκουτιά. |
|
Αγιαντρέας φεύγει στο χειμώνα μας παντρεύει.
|
|
Αν βρέχει τ’ Αγιά Αντρεός, θα είναι ο Μάης καυτερός κι αν τ’ Αγια Αντρεός χιονίζει, ο Απρίλης τα σπαρτά μαυρίζει.
|
|
Τ’ Αγιαντρεός θεριεύει ο καιρός. |
|
Τ’ Αγιαντρεός ο καιρός θεριώνει, χώνει τη γριά στο παραγώνι.
|
|
Τ’ Αγιαντρεός, αντρειεύει ο καιρός. |
|
Αντρονίκη, όνομα τζιαι πράμα |
|
Χόρευε, κυρά Ντουντού, κοίταζε και του σπιτιού |
|
Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι. |
|
Άγιας Άννης να λογιέσαι και να μη δοξολογιέσαι |
|
Αντισθένους Ιμάτιον |
|
Είσαι για τον Άγιο-Αντώνη. |
|
Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει |
|
Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας |
|
Τ’ Αγιαντωνιού τ’ Αηθανασιού, ειν’ η καρδιά του Χειμωνιού. |
|
Κόψε κέδρο κάμε Αντώνη, κι από πλάτανο Μανώλη, κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις κάνει. |
|
Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει. |
|
Κόψε ξύλο κάνε Αντώνη κι από πλάτανο Θανάση (ή Μανόλη) κι αν ρωτήσεις και το Γιάννη, ό, τι ξύλο θέλεις (έχεις) κάνει. |
|
Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης |
|
Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα |
|
"Είναι η μούλα του Παπάντωνη" |
|
Τ’ Αγι’ Αντωνιού, τ’ Αϊ-Θανασιού, του βλάχαρου ο χειμώνας. |
|
Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ‘ναι κάνει. |
|
Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι |
|
Τις δεκαεφτά του Γεναριού είναι κυρά τ’ Άγι’ Αντωνιού. |
|
Δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του |
|
Χέσε μέσα Αποστόλη που δεν πήραμε την Πόλη |
|
Αν καταλάβω Αράπης να γίνω |
|
Τόν άράπη νά λευκαίνης, τοϋ κουφοϋ νά τυμπανίζης,
τοΰ τυφλοΰ νά δείχνης στράταν, εύκαιρα τόν κόπο χάνεις.
|
|
-Χόρεψ’, Αράπη. -Δεν αδειάζω, αφέντη.
Χόρεψ’ άράπη — δέ μπορ’ άφέντη |
|
Σαν το μαλλί του Αράπη |
|
Η αράχνη τα μικρά έντομα πιάνει και τα μεγάλα της χαλάνε τον ιστό. |
|
Κι η αράχνη για να βγάλει το ψωμί της κάθε μέρα υφαίνει και ξυφαίνει. |
|
Κουκουβάγιες και αράχνες στα αρχοντικά. |
|
Αρβανίτη αν κάνεις φίλο, κράτα και κανένα ξύλο. |
|
... του Αρείου το απύλωτον στόμα…
|
|
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη… |
|
Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. |
|
Να ’σαι καλά τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες. |
|
Αφροδίτη ύν τέθηκε
Θυσίασε γουρούνι στην Αφροδίτη
Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση
|
|
|
Όταν αγάπη και ικανότητα δουλεύουν μαζί, να περιμένεις ένα αριστούργημα.
|
|
Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
|
|
Τα πάντα πρέπει να τα θεωρούμε αγνά, ώσπου ν’ αποδειχτεί το αντίθετο.
|
|
Ο Αδάμ ήταν άνθρωπος: δεν θέλησε το μήλο για το μήλο, το θέλησε επειδή ήταν απαγορευμένο.
|
|
Βλέπουμε τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.
|
|
Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.
|
|
Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή. |
|
"Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει"
παροιμία που έμεινε από το μύθο του Αίσωπου «Ἀνὴρ Ναυαγός».
|
|
Διογένης
Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
|
|
Διογένης
Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
|
|
Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν. |
|
H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες. |
|
Επίκτητος
Ανίκητος είναι δύνασαι, εάν εις μηδένα αγώνα καταβαίνης, όν ουκ έστιν επί σοι νικήσαι.
|
|
Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος |
|
Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης». |
|
Αιδώς Αργείοι: |
|
Ησίοδος: 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν.
|
|
Ανδρέας Κάλβος: Ζακυνθινός ποιητής
(1792-1869)
Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
|
|
Νίκος Καζαντζάκης: (1883-1957) Κρητικός συγγραφέας |
|
Ιωάννης Στοβαίος
Αριστείδης ο δίκαιος ερωτηθείς τι εστι το δίκαιον, «το μη αλλοτρίων επιθυμείν», έφη. |
|
Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί.
Για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος.
|
|
Αν ο μέσος άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, τότε άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν και ο Αριστοτέλης ήταν ανώτεροι από τον Θεό.
|
|
|
Ακαρπότερος Ἀγρίππου |
|
|
Ἀβδηριτισμόν ὀφλισκάνεις; |
|
Αγαθή Τύχη |
|
Αγαθή Ελπίδα |
|
Αγαθή Πρόνοια |
|
Ξύπνα Αγαθοκλή...κοιμάσαι όρθιος |
|
«Αγάπη μου»: |
|
Φάε αγάπη |
|
Πίθος των Δαναΐδων
|
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Κλάψε Αγγλία τον υπήκοόν σου |
|
Πιάσε κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και περίμενε να τελειώσουν οι Σειρήνες. |
|
Εξορία του Αδάμ |
|
Απ` τον Αδάμ καταγόμαστε όλοι. |
|
(ἐν) ἀδαμιαίᾳ περιβολῇ: |
|
Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.
|
|
Πάει σαν τον στραβό στον Άδη
|
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Πίθος των Δαναΐδων |
|
Πίθος των Δαναΐδων |
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Σωστός Αδωνις |
|
Άδωνις, όνομα τζιαι πράμα. |
|
Αδώνιδος κήποι.
|
|
Αέθλιο μήλο |
|
Αέθλιο μήλο |
|
Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.
|
|
Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία. |
|
Γαμώ τη Νανά τη χορεύτρια |
|
Αιάντειος γέλως |
|
Αιθέρια ύπαρξη. |
|
Κατίνα σαλαμάκι |
|
Έτερον εκάτερον |
|
Ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου |
|
Το Άκης πάει με όλα |
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Πίθος των Δαναΐδων |
|
Γηραιά Αλβιώνα |
|
Albus dies = ευτυχίσμένη μέρα |
|
Alba stella = αίσιον άστρον |
|
Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
|
|
Γυμνή Αλήθεια και στα Λατινικά 'Νuda Veritas' |
|
Ωμή Αλήθεια |
|
Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων |
|
Αμάλθειας κέρας γνωστό και σαν κέρας αφθονίας |
|
Πίθος των Δαναΐδων |
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Αναΐς από το Παναής |
|
Μου άλλαξε τον Ανανία |
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Πίθος των Δαναΐδων |
|
Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια, ο Ανάργυρος |
|
Ανάστα ο Κύριος |
|
Ανάστα ο Κύριος. |
|
Πίθος των Δαναΐδων |
|
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες (Από το Λατινικό ‘Timeo Danaos et dona ferentes’) |
|
Απ’ τον Άννα στον Καϊάφα. |
|
Από τον Άννα στον Καϊάφα |
|
"Αντέρως Αλάστωρ" = Αντέρωτας που επιφέρει τον όλεθρο και την καταστροφή και την εκδίκηση. |
|
Ωραίος ως ο Αντίνοος |
|
Ο νέος ούτος Αντίνοος |
|
Αιδοίο ο αοιδός |
|
Είναι σαν τον ιστό της αράχνης. |
|
Αρπάλεια χρήματα |
|
Σαν το γιοφύρι της Άρτας |
|
Εύρηκα! |
|
Μη μου τους κύκλους τάραττε |
|
Καθάρισε τον κόπρο του Αυγείου. |
|
Αφροδίσιον ει Πραξιτέλους |
|
'Ορος της Αφροδίτης
|
|
Αχίλλειος πτέρνα |
|
|
Στα μαρμαρένια αλώνια
|
|
Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος.
Πρώτος στίχος της Ιλιάδας του Ομήρου |
|
|
"Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον" |
|
|
Ο Αχιλλέας και η Χελώνα - ένα από τα πιο γνωστά παράδοξα του φιλοσόφου Ζήνωνα του Ελεάτη |