Ένας πό τους 7 σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας (περ. 650-570 π.Χ.) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της Μυτιλήνης.
Του είχαν κολλήσει, λόγω πλατυποδίας, το παρατσούκλι 'Σαφάπους'.

Οι 7 Σοφοί ήταν οι Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πρηνεύς, Πιττακός ο Μιτυληναίος, Σόλων ο Αθηναίος. Ορισμένοι κατατάσουν τους Περίανδρο τον Κορίνθιο, το Χείλωνα το Λακεδαιμόνιο και τον Κλεόβουλο το Ρόδιο, ενώ άλλοι τους Επιμμενίδη τον Κρητικό, το Λεώφαντο το Λεβίδιο, το Μύσωνα τον Χηνέα, τον Ανάχαρση το Σκύθη, τον Ακουσίλαο τον Αργείο και τον Αριστόδημο το Σπαρτιάτη.

Ο πατέρας του Πιττακού, Υρράδιος, ήταν Θρακιώτης και η μάνα του Μυτιληνιά. Νυμφεύθηκε την κόρη του Πενθίλου, του τελευταίου βασιλιά της Μυτιλήνης. Τα παιδιά του Νέανθος και Τυρραίος.

Ο Πιττακός ερώτησε κάποιο γιατί δεν επιθυμεί να νυμφευθεί. Εκείνος του απάντησε "εάν μεν νυμφευθώ όμορφη θα έχω κοινήν, εάν δε νυμφευθώ άσχημη θα έχω ποινήν". Ο σοφός σχολίασε "ναι αλλά εάν μεν νυμφευθείς όμορφη δεν θα έχει ποινή, εάν δε νυμφευθείς άσχημη δεν θα έχεις κοινήν".

Σ' αυτόν αποδίδονται δυο πολύ γνωστά γνωμικά που χρησιμοποιούνται μέχχρι σήμερα:
"Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή" Γελά ο τρελλός χωρίς αιτία.
"Αρχή άνδρα δείκνυσι" Η εξουσία θα δείξει την ποιότητα και το χαρακτήρα του ανθρώπου.

Επίσης ένα πολύ χριστιανικό
"Αγάπα τον πλησίον σου μικρά ελαττούμενος". Να αγαπάς και να ανέχεσαι τον πλησίον σου ακόμα και μειώνοντας ή ζημιώνοντας λίγο τον εαυτό σου. (Παρόμοια φράση χρησιμοποίησε και ο Ιησούς Χριστός 6 αιώνες μετά).

Και ένα περί δημοκρατάς που φαίνεται ότι είναι πάντα επίκαιρο
"Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους καλούς δεν επιτρέπεται ν’ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους."