Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Μάξιμος	Ingenio maximus, arte rudis. Μέγιστη διάνοια, πρωτόγονη τεχνική.
Μαρία	Μπρος Μαρία και πίσω Γιάννης
Μαρία	Τα θέλει ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Μαρία	Άλλο πράγμα οι Τουπαμάρος, κι άλλο το μουνί της Μάρως
Μηνάς	Ο τούρτουρος εμύνησεν τ' άι Μηνά πως έρκεται' τζ' αδ δεν έρτη τ' άι Μηνά, τ' άι Φιλίππου δέχτου τον
Μηνάς	Ο Μηνάς εμ που μηνά – τους βουνάτους τζαι περνά τζαι τους ασπροζιμπουνάτους σούζει τους τζαι πελεκά τους
Παροιμίες
Μαγδαληνή	Η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Πρόκοψ’ η Μαγδάλω, το Σαββάτο το Μεγάλο
Μαγδαληνή	Το άλλο το’ φαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο
Μαγδαληνή	Έκαμ' ο σκαλτσάς σκαλτούνι κ' η Μαγδαληνή τσιπούνι! 
Μαγδαληνή	Έκαμε ο σκαλτζής σκαλτζούνι κι' η Μαγδαληνή τζιπούνι, κι' η Αννούλα μας φουστάνι ω τι σείσιμο που κάνει! 
Μάγισσα	Τη μάγισσαν π' εφοβέθεν παιδίν 'κ' εποίκεν
Μάγισσα	Ράφτρα, κόφτα, μάγισσα, μοιρολογίστρα και μαμή
Μάγισσα	Η πουτάνα σα γεράσει, πέντε τέχνες θε να πιάσει: μάγισσα, μαμή, μεσίτρα, φκιασιδού ή χαρτορήχτρα
Μάγισσα	Αυτή μαγιεύει και τ' άστρα
Μαλάμω	Ζουντάνιψι η Μαλάμου, ζητάει του σ’χώριου πίσου
Μαργαρίτα	Σ’ έναν λαιμό γερασμένο τα μαργαριτάρια κλαίνε.
Μαργαρίτα	Τι του πρέπει του κασσιδιάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι
Μαργαρίτα	Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (φούντα) με μαργαριτάρι.
Μαργαρίτα	Τί σου λείπει κασσιδιάρα (κασιδιάρη); Μαργαριταρένη σκούφια 
Μαργαρίτα	Όσο πίν' η Μαργαρίτα, τόσο μακροχαιρετάει
Μαργαρίτα	Τη δουλειά σου (Γεια χαρά σου), Μαργαρίτα, κι' η δουλειά μας πάει ντρίττα
Μαργαρίτα	Όπου κάτης, Μάρκος είναι, κι όπου κάττα, Μαργαρίτα
Μαργαρίτα	Τρώγε πίνε Μαργαρίτα, μα έχε έγνοια και την πίτα
Μαργαρίτης	Τι του λείπει του ψωριάρη χάντρα (ή φούντα) με μαργαριτάρι.
Μαρία	Πού πας Μαρία, Μαριώ, Βιολιά ακούω και πάω να δω
Μαρία	Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα ζουρνατζή
Μαρία	Η γης καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.
Μαρία	Και η κουτσή Μαρία
Μαρία	Κάνει την οσία Μαρία
Μαρία	Λωλά χορεύγεις, Μαριορή, και φαίνονται τα τσα σου.
Μαρία	Μη σε νοιάζει Μαριωρή, ξένη πίτα κι αν καεί.
Μαρία	Ολα τα χε η Μαριορη, ο φερετζες της ελειπε
Μαρία	Τα ’χεν η Μαριά στο νου της, τα ’βλεπε και στ’ όνειρό της,
Μαρία	Χόρευε, κυρά Μαρού κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Αγάπαγε η Μάρω το χορό βρήκε και άντρα χορευτή
Μαρία	Ένα το 'χει η Μαριορή, το στεγνώνει το φορεί
Μαρία	Χόρευκε τζυρά Μαρού τζι έσιει τζι έννοιαν του μωρού. (ή του σπιθκιού)
Μαρία	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαρία	Λοαρκάζει τζι η Μαρικκού τον άντραν της μες στους πραματευτάες
Μαρία	Αγγονίστην τζι η Πελλομαρού μηλλόπιτταν
Μαρία	Μπρος Μαρία, πισ’ Αντώνης
Μαρία	Έκανε η Μαριώ το Γιάννη κι άλλη γιο δεν έχει κάνει!
Μαρία	Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι, εξόν του μπάρμπα-Γιάννη.
Μαρία	Άλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη.
Μαρία	Η Οσία Μαρία είπεν, ενενήντα εννέα κι άλλ’ έναν εκατόν
Μαρία	Μπρος Φραξία, πίσω Μαριγώ κι απο πίσω τα κοπελάρια.
Μαρία	Μπρος Μαριώ και πίσω Αντώνα
Μαρία	Σάρα, μάρα τζαι η κουτσή Μαρία
Μαρία	Όταν οι άλλοι αποτρυγούσαν, η Μαρία έπλεκε καλάθι.
Μαρία	Παντρεύτηκε η Μαρία και πήρε τον Αντώνη με τρύπιο παντελόνι
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριά κι από πίσω κοφινόκωλη.
Μαρία	Από μπροστά κυρά - Μαριώρα κι από πίσω κουτσοκώλα.
Μαρία	Είχαμε τόσα σκατά, ήρθε και η Σκατομαριά.
Μαρία	Χόρευε, Μαριά του Λιου κι έχε κι έννοια του σπιτιού
Μαρία	Ντέρτι που το ‘χει η Μάρω που ‘ναι το μουνί της μαύρο.
Μαρία	Το χωριό καιγότανε και η Μαριώ γαμιότανε.
Μαρία	Έμπα στο χορό, να σε δω, κυρά Μαριώ
Μαρία	Έχει κι’ άλλη μάνα γιο γη η Μαριά το Θόδωρο».
Μαρία	Αν σου κάτσει η Μαρία, τύφλα να’ χει ο Διονύσης.
Μαρία	Κατερίνες και Μαργιόλες, γιόμισαν οι στράτες όλες
Μαρία	Η Μάρω μένει στα βουνά κι ο Γιάννος πάει στους κάμπους
Μαριγούλα	Μαριγούλα Μαριγώ, κι αν δε με θες, να κι εγώ!
Μαριέττα	Εν το βορτίν της Κέττας.
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα με τα σύκα και Άγιος 'Λιας με τα σταφύλια
Μαρίνα	Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα.
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας δείχνει, σύκον τζ’ αι σταφύλιν τζ’ αι πορτίν στο γαλευτήρι
Μαρίνα	Τ’ Αγιά-Μαρίνας μπαίν’ και το κούτρελο στ’αμπέλι
Μαρίνα	Της Αγιάς Μαρίνας σύκον, τ’Αϊ Λιά σταφύλιν Τζ’ αι τ’ Αϊ Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι. (Κύπρος)
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι.
Μαρίνα	Ο Προκόπης κόβει αγγούρια, η Αγιά Μαρίνα σύκα κι ο Αηλιάς τα σταφυλάκια μεσ’ στα βεργοπανεράκια.
Μαρίνα	Της αγιάς Μαρίνας ρόβα τζαί τ' άϊ Ηλιού κνιζί 
Μαρίνα	Της Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άϊ Κοσμά σταφύλι, τ' Άϊ Λιός με το μαντήλι, του Σωτήρος με το κοφίνι 
Μαρίνα	Της αγιάς Μαρίνας σύκο τ' άι Τσηρύκου φάε καρύδι, τ' άι Λιά φάει σταφύλι, πάρε τσαί στο πανηγύρι 
Μαρίνα	Τσ' αγιά Μαρίνας σύκο και τ' αλιτροπιού σταφύλι
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα μάραινε όλους τους κερατάδες 
Μαρίνα	Κουκούδι τση Παραμυθιάς και τση Αγιά Μαρίνας 
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα μάρανε μάννα και θυγατέρα 
Μαρίνα	Εδώ έμπλεξα την Αγια Μαρίνα με το βήσσαλο
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρώγα, τ' αϊ Λιώς σταφύλι, της Παναγιάς μαντήλι
Μαρίνα	Βορκάες της Αγίας Μαρίνας νέφη του προφήτη Ηλία: Ο γρόνος εν ναν καλός
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα δωσ' μου σύκα κι άη Λιά άπλωσε και πάρε
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα έρχεται με το σύκο, με τ' απίδι και με το γλυκό σταφύλι
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα έρχεται με το σύκο, με τ' απίδι, με το κόκκινο σταφύλι
Μαρίνα	Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια
Μαρίνα	Άγια μου Μαρίνα δώσ' μου σύκα και σταφύλι κάπου κι ανάρια να βρεθεί
Μαρίνα	Άγια Μαρίνα δοσ' μου σύκα κι Άϊ λιά άπλωσ' κι έπαρε
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια
Μαρίνα	Αγία Μαρίνα κόβει τα αγγούρια και η Σωτήρα τα σταφύλια
Μαρίνα	Αγιά Μαρίνα φέρε σύκα τσ' άη Λιά, φέρε σταφύλια
Μαρίνα	Αγιάς Μαρίνας με βορκά, νέφη τα’άη Ηλία
Μαρίνα	Απού του φόρου στου γκαλό τσι στην Αγιά Μαρίνα
Μαρίνα	Η Αγιά Μαρίνα εν εφφοήθην πάρα τον Μάρτη την αυγήν και του Μα το μεσημέρι
Μαρίνα	Καλού καλού άντρα μου, στην αγιά Μαρίνα μην πας
Μαρίνα	Ο Προκόπης κόβ' αγγούρια κ΄η γ – Αγιά Μαρίνα σύκα
Μαρίνα	Τ' Αγιά Μαρίνας σύκο και τ' Άη Λιά σταφύλι και τ' Άγιου Παντελεήμονα να πας με το κοφίνι
Μαρίνα	Της Αγιά Μαρίνας με το μαντήλι και τ' Άη Λιόση με το κοφίνι
Μαρίνα	Της αγιά Μαρίνας ρόγα και της Παναγιάς σταφύλι, του Σταυρού με το κοφίνι
Μαρίνα	Της άγια Μαρίνας ρόγα, τ' άϊ Λιός σταφύλι και το δεκαπενταύγουστο γεμάτο το κοφίνι
Μαρίνα	Της Αγίας Μαρίνας δεν καν' δουλειά γιατί μιά βολά: Αγιά Μαρίνα μάρανε μάννα και διγατέρα!
Μαρίνα	Της αγίας Μαρίνας κρύπτονται πλέον σε δρεις μέχρι της ανοίξεως.
Μαρίνα	Της Άγιας Μαρίνας σύκο, του Αη – Λιά σταφύλι και του Αγίου Παντελεήμονα γιομίζει το μαντήλι.
Μαρίνος	Ο Μαρίνος και η νύφη
Μάριος	Του κερά Μαριού τα λόγια τάχω ανώγια και κατώγια
Μάριος	Αδελφέ Μάριε, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μάριος	Μάριε, από που φυσάν οι μύλοι;
Μάριος	Μάριος και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μάριος	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μάριου κουταμάρες
Μάρκος	Όπου κάτης, Μάρκος είναι, κι όπου κάττα, Μαργαρίτα
Μάρκος	Σάν δέν είναι Γιάννης, ας είναι Μάρκος
Μάρκος	Σάν κάμουν οι ελιές κρασί, θά βάλη κι' ο Μάρκος γνώση
Μάρκος	Μήδ' εγώ 'μουν εκεί μήδ' ο Λουκάς τού Μαρκή
Μάρκος	Γιόκα μου Μάρκο, γύρισε, παγῶσαν τὰ λαζάνια
Μάρκος	Ο Νότης ετραγούδαγε σ᾿ του Μάρκου το κιβούρι / και λέει τραγούδια θλιβερά και παραπονεμένα
Μάρκος	Λες γιατί εγίνη διάκος πως δεν είν' ο μουρλομάρκος; 
Μάρκος	Αν σε τσιμπήση ο Γιάννης βάλε άτσοχα να γιάνη, αν σε τσιμπήση ο Μάρκος σκάψε το λάκκο σου σαράντα σκαλοπάτια βάθος, κι αν σε τσιμπήση η Μαριά σκάψε ακόμη πιο βαθειά
Μάρκος	Άγιε Μάρκε μου κάψε κι' άφησε κι' όλας 
Μάρκος	Αυτά πάνε για τον άγιο Μάρκο μόνον, αλλά να δούμε
Μάρκος	Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο 
Μάρκος	Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο 
Μάρκος	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος 
Μάρκος	Κόψε ξύλον, κάμε Μάρκο  ή Κόψε πεύκο, κάμε Μάρκο 
Μάρκος	Εμείναμεν σαν έμεινεν ο Χατζημάρκος πέρσι που λείψαν του τα κάρβουνα τζι εν είσιεν να δουλέψει.
Μάρκος	Ό τι Μάρκος ό τι Λιος τύφλα νάχουνε κι οι δυο
Μάρτης	Από 'σιει κόρην όμορφην του Μάρτη εν την δείχνει
Μάρτης	Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα
Μαύρα	Της Αγια – Μαύρας έρχεται ο καιρός της λαύρας.
Μάχη	Όπου δης πολλή αγάπη, κάτεχε μεγάλη μάχη
Μάχη	Κάλλιο πο μακριά κι αγάπη, παρά πο κοντά και μάχη
Μάχη	Πέθανε να σ' αγαπώ και ζε να σ' έχω μάχη
Μάχη	Νάχαν τ' αντρόγυνα κακό, να 'χαν τ΄αδέρφια μάχη
Μάχη	Η μάχη κ' η κακία αθρώπους καταστρέφει και την αγάπη κ' η χαρά εξαφανίζει
Μάχη	Μούτε κ τ΄αντρόυνο κακία μούτε κ τ΄αδέρφια μάχη  ή Μάιδε τ΄αντρόγενο χολή, μάιδε τ΄αδέρφια μάχη
Μάχη	Ανάθεμα που μπιστευτεί στων αδερφών τη μάχη κι εις τ' ανδρόγυνο την κάκια απ' το ταχύ ως το βράδυ
Μάχη	Νάχαν τ' αντρόγενο χολή, νάχαν τ' αδέρφια μάχη, κ' μένα με το παιδί πάει να μπή και να βγεί ή Έχει τ' αντρόγενο χολή, έχουν τ' αδέρφ' αμαχή, έχει κ' η μάννα με παιδί, όσο να μπη και να 'βγη
Μάχη	Το πολύμ μάση, χαλά το στομάσι
Μάχη	Όπου θωρείς πολλήν αγάπην, περίμενε και την αμάχη.
Μάχη	Αδελφή Μάχη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μάχη	Μαχούλα, από που φυσάν οι μύλοι;
Μάχη	Μάχη και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μάχη	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μαχούλας κουταμάρες
Μεθόδιος	Του' ή Μου’ ψησε το ψάρι στα χείλη
Μελανεία	Κάλλια κόκκινο μάγουλο, παρά μελανή καρδιά
Μελανεία	Άσπρο χαρτί μαύρη μελάνη (βλέπει μόνον ο αγγράμματος)
Μελανεία	Για χαρτί και για μελάνη τον καλό γαμπρό μη χάνης
Μελανεία	Άκουγε σακκοδεμένε τσαί στον τοίχο κομπισμένε, τα 'κατό γρόσα σίγουρα τσαί τη μελανή γαϊδούρα
Μελανεία	Αδελφή Μελανεία, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μελανεία	Μελανίτσα,από που φυσάν οι μύλοι;
Μελανεία	Μελαινώ και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μελανεία	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μελάνας κουταμάρες
Μελέτιος	Ο Γρηγόρης εγρηγόρει κι ο Μελέτης εμελέτα, κι ο Γρηγόρης τηνε πήρε του Μελέτη τη γυναίκα.
Μελέτιος	Ο Μελέτης εμελέταν τζι ο Γληόρης επελέκαν.
Μελέτιος	Ανεμέλης ανεμέλα κι' ο Μελέτης εμελέτα κι' ο Μελέτης την επήρε τ' ανεμέλη τη γυναίκα 
Μελέτιος	Ο Γληγόρης γληγορούνε κι ο Μελέτης μελετούνε κι έτσι πήρεν ο Γρηγόρης τη γυναίκα του Μελέτη
Μελέτιος	Ο Μελέτης εμελέτα κι ο Γρηγόρης εγρηγόρα
Μελέτιος	Του Μελέτη τη γεναίκα ο Γρηγόρης τηνε πήρε
Μέλισσα	Αν έκαναν όλες οι μέλισσες μέλι θα το 'τρωγαν και οι γύφτοι.
Μέλισσα	Χωρίς κηφήνες μελίσσι δεν υπάρχει.
Μέλισσα	Αν δεν σε κεντρίσει η μέλισσα, μέλι δεν τρως.
Μέλισσα	Αν είσαι μέλισσας παιδί κέντρωσε και μην λαλείς.
Μέλισσα	Αν κάνανε ούλες οι μέλισσες μέλι δεν θα το χώραγε το κουβέλι.
Μέλισσα	Οι μέλισσες δεν γίνονται σφήκες.
Μέλισσα	Η μέλισσα από τα λουλούδια παίρνει το μέλι.
Μέλισσα	Μια η βασίλισσα πολλές οι μέλισσες.
Μέλισσα	Μια μέλισσα δεν κάνει μέλι.
Μελπομένη	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια
Μελωδία	Η μελωδία είναι που κάνει το τραγούδι
Μελωδία	Είναι απάνω στο αϊβάζι να παντρευτεί
Μελωδία	Η μελωδία άλλαξε αλλά το τραγούδι παραμένει το ίδιο.
Μελωδία	Η ζωή είναι μια ωραία μελωδία. Μόνο οι στίχοι είναι λίγο μπερδεμένοι.
Μεταξάς	Είδες του κάττου (γάτου) το μαλλί να κλώθετε μεταξι; Είδες και του κακόγνωτου η γνώμη του να αλλάξει.
Μεχμέτ	Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.
Μήλος	Αν εν μήλον ν'αθθίσει, τζι' αν ρόβιν εννά λουβήσει.
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά βασιλεύει η Πούλια.
Μηνάς	Ο απόστολος Βαρνάβας ανοίγει τα παναΰρκα, τζ' ο άϊς Μηνάς βαδώννει τα 
Μηνάς	Τ’ Αϊ Μηνά εμήνυσα και τα’ Αϊ Φιλίπ’ αυτού είμαι, με κουβάρια ράμματα, με σακιά μπαλώματα
Μηνάς	Της αγιάς Μαρίνας σύκον, τ' άϊ Μηνά σταφύλιν τζαι τ' Άη Παντελεήμονα γεμάτον το κοφίνι 
Μηνάς	Άη Μηνάς το μήνυσε, κι΄ο Φίλιππος το καρτερεί 
Μηνάς	Άφσ΄τους άι Μηνά και σείρε
Μηνάς	Δεν μαντινιέρει ο φίλος του ποτηριού και μετρά τις μέρες: Έλα και φτάσε “Άι Μηνά μου καλοκρασά μου” ν΄ανοίξουμε τα νέα κουρούπια
Μηνάς	Έλα άι μου Μηνά μου καλοκρασά μου!
Μηνάς	Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες
Μηνάς	Ο Άι Μηνάς με μήνυσε κι Άι – Φίλιππας με φίλεψε
Μηνάς	Ο Άι Μηνάς το μήνυσε και ο Φίλιππος το καρτερεί
Μηνάς	Τ' Άη – Μηνός εμήνυσα, τ' Άη – Φιλίππου φίλησα τα βουνά και ζύγωσα, κι' αυτού κοντά τ' Άη Νικολάου φωτοβολώ μονάχο μου!
Μηνάς	Του Αγίου Μηνά Άη Μηνάς μου μήνυσε κι ως τ΄ Άη-Φίλιππα είμ΄αυτού, λέει το χιόνι
Μηνάς	Ο άι Μηνάς εμήνυσε, πούλια μαι' ξημερώση
Μηνάς	Έχ' ο Θεός κι Άγιος Μηνάς, έχει κι' η γειτόνισσα για 'μάς!
Μηνάς	Η μέρα πάει να χαθή κ' εθέριεψεν η νύχτα κι' Άϊς Μηνας εμήνυσε, μη ξημερώσ' η πουλια
Μηνάς	Ο Μηνάς εμ που μηνά – τους γουννάτους σαιρετά τους τους τσουππάτους προσκυνά τους – τζαι τους ασπροζιμπουνάτους – σούζει τους τζαι πελεκά τους
Μηνάς	Τ' Άη Μηνός εμήνυσα κι τ' Άη Φιλίπ' αυτού είμι
Μηνάς	Τ' Άη – Μηνός μπαίνει χειμώνας
Μηνάς	Τ' Άη – Μηνός μπαίνει χειμώνας
Μηνάς	Τ' άι Μηνός εμήνυσε και τ' άι Φιλίππου αυτού είμαι. Χαιρέτα και τους φίλους μου τους παλιοσιγκουνάδις
Μηνάς	Τον άη Μηνά εμήνυσε, τ' άη Φιλίπωπ αυτού ειμί, τσ Παναγίας αβόλητα
Μηνάς	Εαν δεν έλθω του Αγίου Μηνά. Του Αγίου Φιλίππου είμαι αυτού και να μου χαιρετάς παλιοκαπάδες
Μιλτιάδης	Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον.
Μιχαήλ	Τα ’φερε ο διάολος κι η σκούφια του Μιχάλη.
Μιχαήλ	Χρωστάει του Μιχάλη ή Χρουστάει του Μχάλ’
Μιχαήλ	Χωστά χωστά τον έκαμε ο Μιχελής το γάμο, γιατί ήταν λίγα τα ψωμιά και το χωριό μεγάλο.
Μιχαήλ	Καλό κρασί κακό κεφάλι
Μιχαήλ	Ο Μιχαήλ ο οποίος κρατεί την ρομφαίαν “παίρνει τις ψυχές, ο δε Γαβριήλ με την ζυγαριά ζυγίζει αυτές”
Μιχαήλ	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μάρκος δαιμονισμένος 
Μιχαήλ	Αδελφέ Μιχάλη, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μιχαήλ	Κόψε ξύλο κάμε Κώστα κι άπό κουτζουπιά Μιχάλη.
Μιχαήλ	Μιχάλης και μυαλό, καβούροι με φτερούγες.
Μιχαήλ	Ψόφσι(ν) του βόιδ, πέθανι(ν) ου Μχάλτς
Μιχαήλ	Χα ο Μουχάλτς, χα και το χάλνατ'
Μιχαήλ	Μιχαλάκη, από που φυσάν οι μύλοι;
Μιχαήλ	Όπου Μιχάλης παλαβός, Μικές παλαβωμένος 
Μιχαήλ	Κάκιουσι Μχαλιός κι γύρσι του βρακί τ' αλλιώς 
Μιχαήλ	Έτσι τζ' αλλοιώς επέθανεν ο Μιχαληός
Μιχαήλ	Κάκιωσεν ο Μαγαλιός γύρισε τον κ.... εμπρός 
Μιχαηλία	Γρωστεί (χρωστάει) της Μιχαλούς
Μόνικα	Μονικούλα,από που φυσάν οι μύλοι;  =
Μόνικα	Μονικούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μόνικα	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μόνικας κουταμάρες
Μόνικα	Αδελφή Μόνικα, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μόσχα	Η Μόσχα δεν πιστεύει στα δάκρυα
Μόσχα	Στη Μόσχα, όλοι θα βρουν κάτι, εκτός από τον πατέρα και τη μητέρα τους
Μόσχω	Πικρή κι η λυγαριά αλλά μοσχομυρίζει
Μόσχω	Αδελφή Μόσχω, τώρα τον Γενάρη, οι δυο ένας γίνονται κι ο μοναχός κουβάρι.
Μόσχω	Μοσχούδα, από που φυσάν οι μύλοι;
Μόσχω	Μοσχούλα και μυαλό, καβούροι με φτερούγες
Μόσχω	Εκ στόματος κοράκου, κρα, εκ στόματος γαϊδαρου, γκα, κι εκ στόματος Μόσχως κουταμάρες
Μόσχω	Το μήλο όσο κρύβεται τόσο μοσχομυρίζει  ή Το μήλον όσον κρύφκεται, τόσον μουσκομυρίζει
Μόσχω	Όποιος δουλεύει μοσχομυρίζει κι όποιος κάθεται βρωμάει
Μόσχω	Μη μαλώσης με βρωμούσα, μη σου πη τις βρωμιστές της, μη μαλώσης με το μόσχο, θα σου πη τις μυρουδιές του
Μόσχω	Μόσχος αδιαφόρετος καθάρια βρώμα
Μυράνθη	Εάν το άλας μυρανθή, εν τίνι αλεσθήσεται;…
Μύρια	Για συγγνώμη και για μύρο κίνησε να πας στην Σκύρο.
Μύρια	Χύνωμεν μύρον εις την φακήν
Μύρια	Αντάν να σ' εύρω με πολλούς, Γειά σου τζυρά κουμέρα, τζαντάν να σ' εύρω μονησήν, τα μύρα πάσιμ πέρα
Μυρτίς	Απού περάση από μυρτιά και δεν πάρη κλωνάρι, να μη χαρή την νεότην του, και ας είν'και παλληκάρι 
Μυρτίς	Κάλλιο μύρτια και στο λόγγο παρά τ' άντερα στον κώλο
Μυρτίς	Όποιος περάσει και δε με πιάσει την αγάπη του να χάσει
Μύρων	Για συγγνώμη και για μύρο κίνησε να πας στην Σκύρο.
Μύρων	Αντάν να σ' εύρω με πολλούς, Γειά σου τζυρά κουμέρα, τζαντάν να σ' εύρω μονησήν, τα μύρα πάσιμ πέρα
Μωυσής	Τον περιμέναμε σαν το Μωυσή να 'βγη από τη θάλασσα! 
Μωυσής	Έφερε του Μωυσή τα κόκκαλα
Μωυσής	Θαρρεί πως βαστά τον Μωυσήν από τα γένεια 
Απόφθεγματα
Μάρθα	Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃς περὶ πολλά,
Μαρλένα	Η Μάρλεν Ντήτριχ έχει ένα όνομα που αρχίζει με ένα χάδι και τελειώνει με ένα χτύπημα μαστιγίου.
Μέλισσα	Αίσωπος ερωτηθείς τι των ζώων σοφώτατον, «των χρησίμων», έφη, «μέλισσα, των δ’ αχρησίμων αράχνης».
Μέλισσα	Όταν το λουλούδι ανθίζει, οι μέλισσες έρχονται απρόσκλητες.
Μελιτεύς	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού. Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
Μελωδία	Μα να μάθω αυτήν τη μελωδία πριν πεθάνω!
Μίλων	Επίκτητοε Ουδέ γαρ Μίλων έσομαι και όμως ουκ αμελώ του σώματος. Ουδέ Κροίσος και όμως ουκ αμελώ της κτήσεως. Ουδ' απλώς άλλου τινός της επιμελείας διά την απόγνωσιν των άκρων αφιστάμεθα.
Μωυσής	Ο Μωυσής μας έσερνε 40 χρόνια μέσα στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό σημείο στη Μέση Ανατολή που δεν έχει πετρέλαιο.
Φράσεις
Μαγδαληνή	Είναι μια Μαγδάλω!
Μάγια	Δεν πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια.
Μάγισσα	Κυνήγι μαγισσών
Μάγος	Μάγος είσαι;
Μάγος	Οι τρεις Μάγοι (με τα δώρα)
Μαδιάμ	Γης Μαδιάμ
Μάλαμας	Είναι παιδί μάλαμα
Μάμας	Το σουβλιάρι τ΄ άη Μάμα
Μαργαρίτα	Μαδάω την Μαργαρίτα
Μάρδων	Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής.
Μαρία	Μαρία η Πενταγιώτισσα. ή Μαρίκα η Πενταγιώτισσα
Μαρία	Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα
Μαρίνα	Μαρινάκι παίνευε, ψειράκι καβαλίκα
Μαρίνα	Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!
Μαρίνος	Νοικοκυριόν του γέρου Μαρίνου
Μάριος	Είσαι τέλεια Μαριεττής
Μάρκος	Μάρκος επήεν και Μάρκος ήρτε
Μάρκος	Δεν πά' ο Μάρκος για κρασί 
Μάρκος	Δεν τους λέω πιόν τους Μάρκους
Μάρκος	Ντιλιμάρκ' τουν λέγουν τούτον
Μάρκος	Ας είν' καλά ο Μάρκος ή Χαλάλι τους ο Μάρκος 
Μάρκος	Κάνουνε Μάρκο
Μάρκος	Αυτός είναι Μάρκος 
Μάρκος	Χαλάλι τους ο Μάρκος 
Μάρκος	Βρε Μάρκο!
Μάρκος	Άμε, Μάρκο, για κρασί
Μαύρα	Μαύρα κι άραχνα
Μαύρος	Μαύρα κι άραχνα
Μάχη	Για το πάπλωμα ν' η μάχη
Μάχη	Είσαι τέλεια Μαχού
Μάχη	Του βαστάει αμάχη
Μεδούλη	Μας ρουφάει το μεδούλι (=μυελός των οστών)
Μεδούλη	Μέχρι το μεδούλι
Μελανεία	Είσαι τέλεια Μελανού
Μελέτιος	Καλομελέτα κ' έρχεται
Μιχαήλ	Κοίτα Μιχάλη μου το χάλι μου.
Μόνικα	Είσαι τέλεια Μόνικα
Μορφεύς	Στις αγκάλες του Μορφέα
Μόσχω	Είσαι τέλεια Μοσχού
Μύγδων	Φύρδην μίγδην που σημαίνει κακό ανακάτεμα, χωρίς καμιά τάξη
Μύρια	Μύρον και μυρωδία
Μύρια	Σα μύρο το δίδει ή Σαν μύρος μου το δίνεις
Μύρων	Μύρον και μυρωδία
Μύρων	Σα μύρο το δίδει  Ή Σαν μύρος μου το δίνεις
Μύρων	Χύνωμεν μύρον εις την φακήν 
Μωυσής	Σαν το Μωυσή 
Μωυσής	Ούτε Μωυσής ούτε Γοβδελιάς (Γοβδελέας)
Στίχοι
Μάρθα	Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία Λάζαρο τον αδελφό τους...
Μαρία	Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία Λάζαρο τον αδελφό τους...
Μαύρα	Από φυσικού της η μαυρίλα πρέπει να ‘ναι και κλεπταποδόχος. Οδυσσέας Ελύτης
Ποιήματα
Μπήλιω	Αργά μιλούσες μπρος στον ήλιο και τώρα είναι σκοτάδι κι ήσουν της μοίρας μου το υφάδι συ, που θα λέγαν Μπίλιω.
Μυρτίς	Μερτιά μου χρυσοπράσινη, της εκκλησιάς στολίδι, χωρίς εσέ δεν γίνεται κανένα πανηγύρι
Μωυσής	Θα έδινα στο Μωυσή μια πλάκα πιο μεγάλη νά γραφε κι' άλλες εντολές κι' ας ήταν που μελάνι Να είχε Υστερόγραφο με λόγια Κεφαλαία πως ... ‘Της Ζωής το θέατρο’ έχει τον συγγραφέα!