Ο άγιος Διομήδης μαζί με τους Θεόδοτο, Θεοδότη, Δολινδούχ, Διομήδης, Ευλάμπιο, και Ασκληπιάδης συνελήφθησαν από τον βασιλιά Τραϊανό (98 μ.Χ.), ο οποίος τους εξανάγκαζε ν' αρνηθούν τον Χριστό και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως αρνήθηκαν να πειστούν στις διαταγές του βασιλιά, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν , όπου ήταν και ο Άγιος Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, από τον όποιο και στηρίχτηκαν στην πίστη του Χριστού. Όταν μαρτύρησε ο Άγιος Υάκινθος, κατόπιν έβγαλαν και αυτούς από τη φυλακή, και τους οδήγησαν στο ειδωλολατρικό ναό. Οι Άγιοι αυτοί, όχι μόνο δεν έφαγαν, αλλά και ήλεγξαν με θάρρος τη θρησκεία των ειδώλων. Τότε τους κρέμασαν πάνω σε ξύλα και ξέσχισαν τις σάρκες τους. Έπειτα με βάρβαρο τρόπο αφού τους κατέβασαν από τα ξύλα, τους αποκεφάλισαν και έτσι όλοι έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου. Τα δε τίμια λείψανα τους, ενταφίασαν με τιμές οι χριστιανοί στον τόπο όπου μαρτύρησαν.

Eις τον Θεόδοτον και Θεοδότην. Tμηθείσι Θεοδότω και Θεοδότη, Θεός θεών δίδωσιν άξια στέφη. Eις την Δολινδούχ. Yπέρ Θεού τείναντος ως δέρριν πόλον, Tείνει Δολινδούχ τον τένοντα (ήτοι τον τράχηλον) τω ξίφει. Eις τον Διομήδην. Eκ σπονδύλων έσπεισεν αίμα Kυρίω, Άσπονδος εχθρός δαιμόνων Διομήδης. Eις τον Eυλάμπιον. Tι την κεφαλήν δήμιε κλίνον λέγεις, Eυλαμπίω κλίνοντι παν σπάθη μέλος; Eις τον Aσκληπιάδην. Aσκληπιάδης την θάλασσαν εισέδυ, Ζητών εφευρείν τον καλόν μαργαρίτην.