Οι άγιοι μάρτυρες Έρμυλος και Στρατόνικος ζούσαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα της Ανατολής Λικινίου (308 - 323 μ.Χ). Ο Λικίνιος, όπως είναι γνωστό, για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες που αντιπαθούσαν τον Μέγα Κωνσταντίνο, διέταξε, περί το 320 - 322 μ.Χ., διωγμό κατά των Χριστιανών. Ο άγιος Έρμυλος, κατά την εκκλησιαστική τάξη, ήταν διάκονος. Όταν παρουσιάσθηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Τον έριξαν τελικά με τον τον έριξαν μαζί με τον Στρατόνικο στον ποταμό Ίστρο (Δούναβη), όπου και οι δυο τους εδέχθησαν το μακάριο τέλος και έλαβαν τους στεφάνους του μαρτυρίου.
Από το όνομα του θεού Ερμή έχουμε τις 'Ερμές' που ήταν κατευθυντήριες ‘οδηγίες’ για ταξιδιώτες, και το υποκοριστικό αυτών ήταν ‘ερμίδια’.
Οι Λατίνοι τα πήραν και τα μετέφεραν στην γλώσσα του ως ‘hermae’ και ‘hermili’ και στον ενικό 'hermilus' από το οποίο προέρχεται το Ερμύλος και μπορεί να σημαίνει ‘μικρός Ερμής’.
