Γεννήθηκε στα μέσα του 5ου αιώνα, από γονείς ευγενείς και πλούσιους, στη Μεγάλη Μυσία (αρχαία χώρα της Βορειοδυτικής Μικράς Ασίας). Μόναζε στο όρος το ονομαζόμενο της Οξείας και μαθήτευε κοντά στον όσιο Αυξέντιο «του εν τω Βουνώ». Μετά τον θάνατο του διδασκάλου του αυτού, ο Βενδιμιανός μπήκε στη σχισμή μιας μεγάλης πέτρας, όπου έκτισε μικρό κελί και έμεινε εκεί 42 ολόκληρα χρόνια με αυστηρότατη άσκηση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επιτύχει μεγάλες νίκες κατά των δαιμόνων. Όταν κατάλαβε να πλησιάζει το τέλος της ζωής του, το έτος 512 μ.Χ., διηγήθηκε σ' αυτόν που έγραψε τον βίο του οσίου Αυξεντίου τα της ζωής του, και αφού γονάτισε παρέδωσε την όσια ψυχή του.

Όνομα:	Βένδιος
Ετυμολογία:	Θρακικό προσωνύμιο για την θεά Αρτέμιδα, άγνωστης προέλευσης Η κατάληξη '-ιανός' σημαίνει αυτόν που ανήκει στην θεά Βένδιδα.

Πρεσβύτερος που μαρτύρησε στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Κλαυδίου και ίσως συνδέεται με το γνωστό άγιο Βαλεντίνο, ένα χριστιανό ιερέα που έζησε το 270μΧ. Ο Αγιος, θέλοντας να διαδώσει την χριστιανική πίστη τελούσε γάμους ανάμεσα σε ζευγάρια, προσπαθώντας να δημιουργήσει πυρήνες ανάπτυξης του χριστιανισμού, και φυσικά οικογένειες. Αν και προειδοποιήθηκε για τις αντιπαγανιστικές του διαθέσεις, δεν υποχώρησε και συνέχισε να παντρεύει τους πιστούς, μέχρι που βασανίστηκε και θανατώθηκε.

Η ρωμαιοαθολική Εκκλησία αναγνώρισε πολλούς αιώνες αργότερα τον Βαλεντίνο ως άγιο και όρισε την ημερομηνία τιμής του στις 14 Φεβρουαρίου. Φυσικά η επιλογή της ημέρας δεν ήταν τυχαία γιατί την ίδια ημέρα (και μάλιστα για δυο ημέρες στις 14 και 15 Φεβρουαρίου) γιορταζόταν μια γιορτή έρωτα και γονιμότητας της Ελληνικής θρησκείας.

Όνομα:	Βαλεντίνος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'valentia' που σημαίνει ισχύς σώματος, δύναμης, νου και θάρρους

Παρόλο που υπάρχουν δυο αγίες με αυτό το όνομα οι ‘Βαλεντίνες’ συνηθίζουν να γιορτάζουν τη μέρα του Άγιου Βαλεντίνου του ιερομάρτυρα.

Όνομα:	Βαλεντίνα
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'valentia' που σημαίνει ισχύς σώματος, δύναμις νου και θάρρος

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Βενδίς
Ετυμολογία:	Θρακικό προσωνύμιο για την θεά Αρτέμιδα, άγνωστης προέλευσης

Οι Άγιοι Μάρτυρες συνελήφθησαν όταν πήγαν να ενταφιάσουν το ιερό λείψανο του Αγίου Ιερομάρτυρα Ουαλεντίνου και μαρτύρησαν στη Ρώμη.

Όνομα:	Εφήβιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘επί’+’ήβη’=νιότη και σημαίνει το νεανικό σφρίγος, τη δύναμη και το αδάμαστο πνεύμα της νιότης.

Για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Εφηβούσα
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά ‘επί’+’ήβη’=νιότη και σημαίνει το νεανικό σφρίγος, τη δύναμη και το αδάμαστο πνεύμα της νιότης.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο ανίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Μαρώνεια
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα μάρναμαι = μάχομαι, πολεμώ και σημαίνει την πολεμίστρια.

Ο Όσιος Μάρων έζησε πριν τον 5ο αιώνα μ.Χ. και επειδή αγαπούσε τον μοναχικό βίο και την ησυχία είχε στήσει το ασκητήριό του σε κορυφή βουνού της πόλεως Κύρρου της Αντιοχείας. Αλλά η θερμή αγάπη του προς τον Θεό και προς τον πλησίον, τον έκανε να κατεβαίνει απ' το ασκητήριό του και να περιοδεύει σε πόλεις και χωριά, κηρύττοντας το θείο λόγο. Επίσης έδινε παρηγοριά και συμβουλές, συμφιλίωνε και συμβίβαζε, άρπαζε πολλούς από τις παγίδες της πλεονεξίας, από το καμίνι του θυμού και από το βόρβορο της ακολασίας. Και όταν έφευγε από τις πόλεις, έρχονταν οι πόλεις προς αυτόν. Και τότε στο ερημικό ασκητήριό του ακατάπαυστα έρχονταν πυκνές ομάδες ανθρώπων, που ζητούσαν γιατρειά στις διάφορες ηθικές και πνευματικές ασθένειες τους. Αλλά και προς τους μοναχούς, ο Όσιος, έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον. Τους παρακαλούσε λοιπόν και τους ικέτευε, να μένουν πιστοί στα καθήκοντα τους, να είναι υποδείγματα της πίστης, ζηλευτοί τύποι της εγκράτειας, φρουροί του Ευαγγελίου και θεία κάτοπτρα της καλής συμπεριφοράς. Σε τέτοιες λοιπόν ασχολίες, βρήκε τον Μάρωνα η ασθένεια, που τον διαβίβασε απ' αυτό τον κόσμο στον άλλο, με ήσυχη τη συνείδηση, ότι έζησε για τον Θεό και για τους συνανθρώπους του.

Όνομα:	Μάρων
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα μάρναμαι = μάχομαι, πολεμώ και σημαίνει τον πολεμιστή.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσιος, Αντώνιος και Πρωτόλικος μαρτύρησαν στην Αλεξάνδρεια βληθέντες στη θάλασσα.

Όνομα:	Πρωτόλικος
Ετυμολογία:	Υπό διερεύνηση. Μάλλον πρόκειται περι λανθασμένης απόδοσης του ονόματος 'Πρόκλος'. Το όνομα αυτό εδίδετο συνήθως σε αγόρια που γεννιούνταν όταν έλειπε ο πατέρας τους.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αλταία
Ετυμολογία:	Ίσως αυτή που προέρχεται από την περιοχή της Αλταίας όπου και του βουνά Αλτάι στην κεντρική Ασία.

Ο Αλταίονας ήταν ένας βοσκός τόσο όμορφος όσο ο Απόλλωνας και τόσο δυνατός όσο ο Ηρακλής που τον ερωτεύθηκε σφοδρά, μια παρθένα νύμφη, η Αμαρυλλίς. Όντας συνεσταλμένη και ντροπαλή δεν μπορούσε να εκφράσει ή να δείξει τα αισθήματα της, οπότε κατέφυγε στο μαντείο των Δελφών.

Η συμβουλή του μαντείου ήταν ότι θα τον κέρδιζε μόνο αν του πρόσφερε ένα όμορφο και μοναδικό στον κόσμο λουλούδι. Έτσι ακολουθώντας τη συμβουλή του μαντείου φορώντας ένα κατάλευκο φόρεμα για τριάντα συνεχόμενα βράδια περνούσε μπροστά από την πόρτα του Αλταίονα και τρυπούσε την καρδιά της με ένα χρυσό βέλος, ρίχνοντας το αίμα της στο χώμα.

Όταν τελικά ο βοσκός άνοιξε την πόρτα του είδε ένα λουλούδι με βαθυκόκιννα πέταλα, που είχε βαφτεί από το αίμα της καρδιάς της Αμαρυλλίδας. Με αυτή τη θυσία η Αμαρυλλίς κέρδισε την αγάπη του Αλταίονα κι έζησαν από τότε ευτυχισμένοι μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.

Όνομα:	Αλταίων
Ετυμολογία:	Ίσως αυτός που προέρχεται από την περιοχή της Αλταίας όπου και του βουνά Αλτάι στην κεντρική Ασία.

Η Αμαρυλλίς ήταν μια παρθένα νύμφη, συνεσταλμένη και ντροπαλή που ερωτεύτηκε σφοδρά τον Αλταίονα, ένα βοσκό τόσο όμορφο όσο ο Απόλλωνας και τόσο δυνατό όσο ο Ηρακλής, που δεν ανταποκρινόταν όμως στον έρωτα της.

Η Αμαρυλλίς πήγε στο μαντείο των Δελφών που τη συμβούλεψε ότι μόνο αν του πρόσφερε ένα όμορφο και μοναδικό στον κόσμο λουλούδι θα μπορούσε να τον κερδίσει. Έτσι ακολουθώντας τη συμβουλή του μαντείου φορώντας ένα κατάλευκο φόρεμα για τριάντα συνεχόμενα βράδια περνούσε μπροστά από την πόρτα του Αλταίονα και τρυπούσε την καρδιά της με ένα χρυσό βέλος, ρίχνοντας το αίμα της στο χώμα.

Όταν τελικά ο βοσκός άνοιξε την πόρτα του είδε ένα λουλούδι με βαθυκόκιννα πέταλα, που είχε βαφτεί από το αίμα της καρδιάς της Αμαρυλλίδας. Με αυτή τη θυσία η Αμαρυλλίς κέρδισε την αγάπη του Αλταίονα κι έζησαν από τότε ευτυχισμένοι μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.

Όνομα:	Αμαρυλλίς
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ελληνικό ρήμα αμαρύσσω (ακτινοβολώ) και σημαίνει "αυτή που λάμπει, ακτινοβολεί".

Ο Ίφιος, ωραίος αλλά φτωχός νέος από τη Σαλαμίνα της Κύπρου αυτοκτόνησε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της πανέμορφης Αναξαρέτης (από το βασιλικό γένος του Τεύκρου, ιδρυτή της Σαλαμίνας) επειδή αυτή δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα του. Η θεά Αφροδίτη τιμώρησε την Αναξαρέτη μεταβάλλοντάς την σε πέτρινο άγαλμα.

Όνομα:	Αναξαρέτη
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'άναξ'=βασιλιάς και αρετή και σημαίνει την ενάρετη βασίλισσα.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο.

Όνομα:	Αναξαρέτης
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'άναξ'=βασιλιάς και αρετή και σημαίνει τον ενάρετο βασιλιά.

Κόρη του Αιθίοπα βασιλιά Κηφέα.

Όνομα:	Ανδρομέδα
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ανήρ'=άνδρας και 'μέδω'= άρχω, και σημαίνει αυτήν που ηγείται των ανδρών.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Ανδρομέδης
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'ανήρ'=άνδρας και 'μέδω'= άρχω, και σημαίνει αυτόν που ηγείται των ανδρών.

Πανέμορφη θυγατέρα του βασιλιά της Κρήτης Κατρέα και εγγονή του Μίνωα την οποία ερωτεύθηκε και βίασε ο θεός Ερμής. Ο αδελφός της Αλθημένης δεν την πίστεψε και την σκότωσε με κλωτσιές.

Όνομα:	Απήμια
Ετυμολογία:	Η αβλαβής, αυτή που δεν έχει πληγεί.

Για τεκμαρτή εορταστική ημερομηνία παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Δολομήδη
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις ‘δόλος’ και ‘μήδομαι'=φροντίζω, μεριμνώ και σημαίνει αυτήν που θα φροντίσει κάποιον έστω και με πανουργίες και πονηριές.

Προσωνύμιο θεού Έρωτα

Όνομα:	Δολομήδης
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις ‘δόλος’ και ‘μήδομαι'=φροντίζω, μεριμνώ και σημαίνει αυτόν που θα φροντίσει κάποιον έστω και με πανουργίες και πονηριές.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ενδυμίουσα
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'ένδυμα'

Υιός του Αεθλίου και της Καλύκης ή του Δία και της Πρωτογένειας, ο πιο όμορφος άνδρας ανάμεσα στους θνητούς, για τον οποίο, ακόμη και η θεά Άρτεμις αισθάνθηκε κάποιο ερωτικό σκίρτημα αλλά δεν υπέκυψε στα βέλη του θεού Έρωτα, αφού είχε ζητήσει από τον πατέρα της Δία την αιώνια παρθενία. Η θεά Σελήνη όμως, δεν είχε τέτοιους ενδοιασμούς, έτσι συχνά κατέβαινε στην γη και συνευρισκόταν μαζί του, χαρίζοντας του πενήντα θυγατέρες.
Ο αστεροειδής με αριθμό 342 φέρει τ’ όνομά του.

Όνομα:	Ενδυμίων
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'ένδυμα'

Φια εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στό αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Ερμαφρόδιτη
Ετυμολογία:	Σύνθετο όνομα από τα Ερμής και Αφροδίτη.

Πανέμορφος γιος του Ερμή και της Αφροδίτης, Στα 15 του βρέθηκε στην Καρία και πήγε να κολυμπήσει στη λίμνη Σαλμακίδα. Τον είδε η ομώνυμη νύμφη της πηγής και τον ερωτεύθηκε παράφορα και κεραυνοβόλα.

Αυτός όμως έμενε ασυγκίνητος στις προτάσεις της. Όπως βρίσκονταν στο δικό της στοιχείο, στο νερό, τον άρπαξε, τον έκανε δικό της και όπως ήταν σφιχταγκαλιασμένοι παρακάλεσε τους θεούς να μην χωρίσουν ποτέ τα σώματά τους, κάτι, που οι θεοί το πραγματοποίησαν.

Ο Ερμαφρόδιτος, καθώς ένιωθε το σώμα του να αφομοιώνεται με το θηλυκό, καταράστηκε την πηγή και παρακάλεσε τους γονείς του όποιος άντρας πέφτει στα νερά της να χάνει τον ανδρισμό του και να εκθηλύνεται. Ο Ερμής και η Αφροδίτη εισάκουσαν την παράκληση του γιου τους και έδωσαν στην πηγή την παράξενη αυτή ιδιότητα.

Όνομα:	Ερμαφρόδιτος
Ετυμολογία:	Το όνομα του είναι σύνθετο από αυτό των γονιών του Ερμή και Αφροδίτης.

Αμαδρυάδα νύμφη σύζυγος του Ορφέα που δαγκώθηκε από φίδι τη μέρα του γάμου της και πέθανε. Συντετριμμένος ο Ορφέας έπαιξε τόσο λυπητερά τραγούδια και τραγούδησε τόσο θλιβερά, ώστε όλοι οι θεοί και οι νύμφες τον λυπήθηκαν και τον συμβούλευσαν να κατέβει στον κάτω κόσμο. Ο Ορφέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο και με τη μουσική του απάλυνε την καρδιά του Άδη και της Περσεφόνης, οι οποίοι συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει μαζί του στη γη με τον όρο ότι έπρεπε να περπατά μπροστά από αυτή και να μην κοιτάξει πίσω μέχρι να φτάσει στον πάνω κόσμο. Μέσα στην αγωνία του παράβηκε αυτό τον όρο και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε πάλι από μπροστά του. Μια ιστορία που έγινε θέμα για όπερες και καντάδες.

Οι Δρυάδες ήταν Νύμφες (νεράιδες) των δασών που ήταν αθάνατες σε αντίθεση από τις Αμαδρυάδες, οι οποίες ήταν οι ψυχές των δένδρων και ζούσαν όσο και αυτά. Το όνομά τους προέρχεται από τη λέξη Δρυς (βελανιδιά) που αρχικά σήμαινε δένδρο.

Όνομα:	Ευρυδίκη
Ετυμολογία:	Από το επίθετο ευρύς (πλατύς,μεγάλος) και το ουσιαστικό δίκη (δίκαιο) και σημαίνει "η πολύ δίκαιη" ή "αυτή της οποίας η δικαιοσύνη εκτείνεται ευρέως".

Ωραίος αλλά φτωχός νέος από τη Σαλαμίνα της Κύπρου που αυτοκτόνησε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της πανέμορφης Αναξαρέτης (από το βασιλικό γένος του Τεύκρου, ιδρυτή της Σαλαμίνας) επειδή αυτή δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα του. Η θεά Αφροδίτη τιμώρησε την Αναξαρέτη μεταβάλλοντάς την σε πέτρινο άγαλμα.

Όνομα:	Ίφιος
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'ίφιος'=δυνατός, γενναίος

Εραστής της Παλλήνης, θυγατέρας του Σίθωνα, βασιλιά της Θράκης. Σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση ο Κλείτος αγωνίσθηκε με τον Δρύαντα για να κερδίσει την Παλλήνη, πράγμα που κατάφερε τελικά μόνο με τη βοήθεια του ηνιόχου του, Δρύαντα. Ο Δρύας σκοτώθηκε και ο Κλείτος νίκησε. Ο Σίθωνας όμως ανακάλυψε την απάτη και θέλησε να ρίξει την κόρη του στη φωτιά, αλλά η θεά Αφροδίτη έσβησε τη φωτιά με μια δυνατή βροχή. Τότε ο Σίθωνας συγχώρησε τους δύο εραστές και τους πάντρεψε.

Όνομα:	Κλείτος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο κλειτός. Με αναβιβασμό του τόνου προκύπτει το όνομα Κλείτος και σημαίνει "ο περίφημος,ο ξακουστός".

Η Μήδεια κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη ερωτεύεται τον Ιάσονα τον οποίον βοηθάει να κλέψει το χρυσόμαλλον δέρας και πάει μαζί του στην Ελλάδα. Παντρεύονται και αποκτούν δύο παιδιά, Ο Ιάσονας κάποια στιγμή την απατά κι αυτή τρελή από ζήλια και έρωτα σκοτώνει τα παιδιά της, την αντίζηλό της και τον πατέρα της και εξαφανίζεται με ένα μαγικό άρμα που της πρόσφερε ο θεός Ήλιος.

Όνομα:	Μήδεια
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό 'μειδιώ'=χαμογελώ και σημαίνει την χαμογελαστή

Κόρη του Σίθωνα, βασιλιά της Θράκης, που ήθελε να την παντρέψει με τον Δρύαντα. Αυτή όμως ήταν ερωτευμένη με τον Κλείτο. Ο βασιλιάς δέχτηκε να αγωνιστούν οι δυο νέοι σε αρματοδρομία κι όποιος νικήσει να πάρει και την Παλλήνη.

Σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση ο Κλείτος κέρδισε, αλλά μόνο με τη βοήθεια του ηνιόχου του, Δρύαντα που σκοτώθηκε. Ο Σίθωνας όμως ανακάλυψε την απάτη και θέλησε να ρίξει την κόρη του στη φωτιά, αλλά η θεά Αφροδίτη έσβησε τη φωτιά με μια δυνατή βροχή.

Τότε ο Σίθωνας συγχώρησε τους δύο εραστές και τους πάντρεψε.

Όνομα:	Παλλήνη
Ετυμολογία:	Από τα αρχαίο Ελληνικό ρήμα 'πάλλω'

Γιος του Ερμή με τη Νύμφη (Νεράιδα) Δρυόπη, ο Πάνας (αρχαϊστί Παν) προυσιάζεται σαν τραγοπόδαρος Θεός, προστάτης των κτηνοτρόφων, κυνηγών αλλά και των αλιέων, φίλος του κρασιού και του γλεντιού. Ένας θεός που συχνά παριστάνονταν ιθυφαλλικός (φαλλός σε στύση). Όταν τον γέννησε η μάνα του, Δρυόπη, τρομοκρατήθηκε από την όψη του και τον εγκατέλειψε. Από το όνομα του 'Παν' προήλθε και η λέξη 'πανικός'.

Τα ιερά του δένδρα ήταν η δρυς (βελανιδιά) και η πίτυς (στην Πάφο της Κύπρου είναι μέχρι σήμερα γνωστό με την ίδια ονομασία, το πεύκο). Σύμβολά του η σύριγγα (ο αυλός του) και η σφενδόνη.

Μια ωραία ιστορία για τον αυλό του αναφέρεται σε μια νύμφη που ονομαζόταν ‘Σύριγξ’ την οποία κυνήγησε για να συνευρεθεί μαζί της. Αυτή στην προσπάθεια της να του ξεφύγει και μη έχοντας άλλη διέξοδο ζήτησε από το Δία να την διασώσει οπότε αυτός την μετέτρεψε σε καλαμιά. Τότε ο Πάνας έκοψε απ΄ αυτήν ανόμοια τεμάχια καλαμιού τα οποία και ένωσε σε σειρά και δημιούργησε τον αυλό του που μέχρι σήμερα ονομάζεται σύριγγα.

Στην Ρώμη συνδυάστηκε με τον Λούπερκο, προς τιμή του οποίου γίνονταν τα Λουπερκάλια που ήταν βασικά η γιορτή των ερωτευμένων και εορταζόταν στις 14 Φεβρουαρίου.

Με την έλευση του Χριστιανισμού που καταπιέστηκε ο έρωτας ο Παν δαιμονοποιήθηκε και ή μορφή του δόθηκε στον διάβολο της κόλασης.

Όνομα:	Πάν
Ετυμολογία:	Όνομα αρχαίας Ελληνικής θεότητας αρκαδικής προέλευσης και αγνώστου ετύμου.

Ήρωας, γιός τού Αιγέα και της Αίθρας, θεμελιωτής της πόλης των Αθηνών και εμπνευστής της γιορτής των Παναθηναίων.

Όνομα:	Περσεύς
Ετυμολογία:	Από το μέλλοντα “πέρσω” (θα εκπορθήσω) τού ρήματος «πέρθω» (εκπορθώ, καταστρέφω) και σημαίνει «αυτός που θα εκπορθήσει».

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Σαλμάκιος
Ετυμολογία:	Από τη λέξη 'σαλμάκιον'=είδος τοξικού ή δηλητηριώδουνς κάλαμου. που φυτρώνει συνήθως σε βάλτους ή ελώδεις περιοχές.

Νύμφη της πηγής Σαλμακίδας που ερωτεύθηκε παράφορα και κεραυνοβόλα τον 15χρονο πανέμορφο γιο του Ερμή και της Αφροδίτης.

Αυτός όμως έμενε ασυγκίνητος στις προτάσεις της. Μια μέρα όμως, όπως βρίσκονταν στο δικό της στοιχείο, στο νερό, τον άρπαξε, τον έκανε δικό της και όπως ήταν σφιχταγκαλιασμένοι παρακάλεσε τους θεούς να μην χωρίσουν ποτέ τα σώματά τους, κάτι, που οι θεοί το πραγματοποίησαν

Ο Ερμαφρόδιτος, καθώς ένιωθε το σώμα του να αφομοιώνεται με το θηλυκό, καταράστηκε την πηγή και παρακάλεσε τους γονείς του όποιος άντρας πέφτει στα νερά της να χάνει τον ανδρισμό του και να εκθηλύνεται. Ο Ερμής και η Αφροδίτη εισάκουσαν την παράκληση του γιου τους και έδωσαν στην πηγή την παράξενη αυτή ιδιότητα.

Όνομα:	Σαλμακίς
Ετυμολογία:	Από τη λέξη 'σαλμάκιον'=είδος τοξικού ή δηλητηριώδουνς κάλαμου. που φυτρώνει συνήθως σε βάλτους ή ελώδεις περιοχές.

Ο Άγιος Δαμιανός γεννήθηκε στο χωριό Μυρίχοβο Αγράφων (σήμερα Αγία Τριάδα) περί το 1510 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς. Από την παιδική ακόμη ηλικία αγάπησε τον μοναχικό βίο και θέλησε να ενδυθεί το αγγελικό σχήμα του μοναχού. Έτσι άφησε τη γενέτειρά του και μετέβη στο Άγιον Όρος, στη μονή Φιλοθέου, όπου εκάρη μοναχός.

Κάποια στιγμή ο Δαμιανός πηγαίνει για δουλειές της μονής στο γειτονικό χωριό Βουλγαρινή. Εκεί συλλαμβάνεται από τον Τούρκο διοικητή της Λάρισας, με την κατηγορία ότι παρεμποδίζει την αγοραπωλησία εμπορευμάτων κατά τις Κυριακές και παρακινεί τους Έλληνες να μένουν σταθεροί στην πίστη τους.

Τον οδηγούν στην φυλακή και τον βασανίζουν και των θανατώνουν. Το 1568 μ.Χ.

Όνομα:	Δαμιανός
Ετυμολογία:	Στα αρχαία Ελληνικά το μόνο όνομα που προσφέρεται σαν πιθανή ετυμολογική ρίζα του ‘Δαμιανός’ είναι το Δάμων. Προσθέτοντας την, Βυζαντινο-Λατινικής προέλευσης, κατάληξη -ιανός το κάνει να σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Δάμωνα. Εύκολα θα μπορούσαμε, ίσως, να υποθέσουμε ότι προέχεται από το ρήμα δαμέω=δαμάζω και σημαίνει αυτόν που διαθέτει τα προσόντα που απαιτούνται για την καθοδήγηση του λαού.

Ο Άγιος Αγάθων ήταν Πρεσβύτερος και μαρτύρησε μαζί με άλλους Χριστιανούς στην Αλεξάνδρεια.

Όνομα:	Αγάθων
Ετυμολογία:	Από το ρήμα αγαθώ = ευεργετώ = ευεργέτης

Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσιος, Αντώνιος και Πρωτόλικος μαρτύρησαν στην Αλεξάνδρεια βληθέντες στη θάλασσα.

Όνομα:	Αντώνιος
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά, την πρόθεση ‘αντί’ και το ρήμα ‘ωνέομαι’=αγοράζω από το οποίο έχουμε τις λέξεις ‘ωνή’=αγορά, ‘ωνητός’=αγοραστός και ‘ώνια’=ψώνια και μάλλον σημαίνει αυτόν που δωρίζει κάτι που αγοράζει. Τον γενναιόδωρο.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσιος, Αντώνιος και Πρωτόλικος μαρτύρησαν στην Αλεξάνδρεια βληθέντες στη θάλασσα.

Όνομα:	Βασίλειος
Ετυμολογία:	Από το επίθετο βασίλειος,-α, -ον και σημαίνει "αυτός που ανήκει στο βασιλιά".

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ο επικαλούμενος Παϊζάνος, κατά την κρατούσα παράδοση γεννήθηκε στο χωριό Πλαγιά της περιφέρειας Πλωμαρίου της νήσου Λέσβου. Ήταν ράφτης στο επάγγελμα και μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 1693 μ.Χ., επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει.

Όνομα:	Γεώργιος
Ετυμολογία:	Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις, γη + έργον, και σημαίνει τον εργαζόμενο την γη αλλά και αυτόν που επιδέχεται πνευματική καλλιέργεια.

Ο Νεομάρτυς Νικόλαος καταγόταν από το χωριό Ψάρι της Κορινθίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Καλή και ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι.

Ο Άγιος, σε ηλικία 12 ετών, έμεινε ορφανός από πατέρα. Έτσι έφυγε στη Σηλυβρία, όπου αργότερα νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά. Από εκεί μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ασκούσε το επάγγελμα του πλανόδιου παντοπώλη.

Κατηγορήθηκε από Αγαρηνούς συναδέλφους του ότι εξύβρισε τη θρησκεία του Μωάμεθ. Γι' αυτό συνελήφθη, επί της βασιλείας του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' (1520 - 1566) και οδηγήθηκε στον κριτή. Ο Άγιος Νικόλαος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και έλεγξε τη θρησκεία των Τούρκων ως ψευδή. Δεν υπέκυψε στα βασανιστήρια και τις κολακείες. Έτσι τον έριξαν πρώτα στην πυρά και ύστερα τον αποκεφάλισαν. Ήταν το έτος 1554 μ.Χ.

Όνομα:	Νικόλαος
Ετυμολογία:	Από τα ουσιαστικά νίκη και λαός και σημαίνει "αυτός για τον οποίο ο λαός πιστεύει ότι μπορεί να του φέρει τη νίκη".

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Νικόλαος καταγόταν από την Τραπεζούντα και έζησε στην πόλη Κατίγογι του Πόντου της επαρχίας Αμασείας και Αμισού. Από μικρή ηλικία ποθούσε να αφιερωθεί στον Θεό, αλλά οι αδελφοί του δεν τον άφηναν. Μετά από πιέσεις, για να μην γίνει μοναχός, νυμφεύθηκε αλλά γρήγορα η γυναίκα του πέθανε μαζί με το ένα παιδί του, ενώ το άλλο το πήρε υπό την προστασία του κάποιος συγγενής. Ο Άγιος τότε αφιερώθηκε στη μελέτη και στην προσευχή.

Ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμαθε την ιατρική τέχνη και θεράπευσε πολλούς ασθενείς. Λίγο αργότερα εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Επίσκοπος στην περιοχή της Αμισού. Ο Άγιος Θεός, που έβλεπε τον πνευματικό αγώνα του Αγίου, τον αξίωσε και του προορατικού χαρίσματος.

Ο Άγιος Νικόλαος συνελήφθη από τους Τούρκους και μετά από πολλά μαρτύρια παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό το έτος 1920 μ.Χ. σε ηλικία 66 ετών.

Όνομα:	Νικόλαος
Ετυμολογία:	Από τα ουσιαστικά νίκη και λαός και σημαίνει "αυτός για τον οποίο ο λαός πιστεύει ότι μπορεί να του φέρει τη νίκη".

Επίσκοπος της πόλεως Τέρνι και μαρτύρησε στη Ρώμη. Υπάρχει η πιθανότητα να πρόκειται για τον ίδιο άγιο με τον Βαλεντίνο τον ιερομάρτυρα που γιορτάζει την ίδια ημέρα.

Όνομα:	Βαλεντίνος
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'valentia' που σημαίνει ισχύς σώματος, δύναμης, νου και θάρρους

Δεν βρήκαμε άλλες πληροφορίες

Όνομα:	Φιλήμων
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο ελληνικό ρήμα φιλέω-φιλώ (αγαπώ) και το επίθημα -ήμων και σημαίνει τον φιλικό και τρυφερό, που αγαπά και αγαπιέται.

Έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου (395 - 408 μ.Χ.). Καταγόταν από την πόλη Κύρρο της Συρίας και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν έμαθε ότι σε κάποιο χωριό του Λιβάνου οι κάτοικοι ήταν όλοι ειδωλολάτρες, μετέβη εκεί και με τη διδασκαλία του και τη φιλανθρωπική του δράση προσείλκυσε στη χριστιανική πίστη πολλούς εθνικούς. Οι Χριστιανοί έκτισαν ναό στο χωριό τους και είχαν τον Άγιο ως ιερέα τους.

Ο Όσιος Αβραάμης, μετά από τριετή δράση, επέστρεψε στο κελί του και από εκεί μετέβη στην πόλη των Καρρών της Παλαιστίνης, στην οποία έγινε Επίσκοπος αγωνιζόμενος να οδηγήσει στην αληθινή πίστη τους ειδωλολάτρες κατοίκους αυτής.

Η φήμη της αγιότητας και της αποστολικής δράσεως αυτού έφθασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, ο δε αυτοκράτορας Θεοδόσιος, που επιθυμούσε να τον δει προσωπικά, τον κάλεσε στην Βασιλεύουσα. Εκεί ο Όσιος κοιμήθηκε ειρηνικά.

Όνομα:	Αβραάμ
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο εβραϊκό όνομα (אברהם) ‘Αβχίρχαμ’ που σημαίνει "τον ύψιστο και υπέροχο πατέρα μας", Αρχικά ο Αβραάμ ονομαζόταν Άβραμ.

Ο Όσιος Αυξέντιος ο διάκονος. Υποστήριξε φανατικά τον αναβαπτισμό των προσερχόμενων ετεροδόξων, Ρωμαιοκαθολικών, Διαμαρτυρομένων και Αρμενίων στην ορθόδοξη πίστη. ο Όσιος Αυξέντιος τον υποστήριξε με τα κηρύγματά του. Όταν όμως εκδιώχθηκε από τον θρόνο ο Πατριάρχης Κύριλλος Ε', οι επικρατήσαντες καταδίωξαν και τον Όσιο Αυξέντιο. Κοιμήθηκε με ειρήνη.

Όνομα:	Αυξέντιος
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα ‘αύξω’=αυξάνω, ενισχύω και σημαίνει αυτόν που αυξάνει και ενισχύει την ζωή και τα αγαθά, εν γένει. Η καταληξη '-ιανός' δηλώνει αυτόν που ανήκει στον Αυξέντη.

Στις 17 Οκτωβρίου του 2002 μ.Χ., η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Γεωργίας κατέταξε μεταξύ των αγίων τον αθωνίτη Γέροντα Ιλαρίωνα τον Γεωργιανό (1776 - 1864 μ.Χ.) του οποίου η βιοτή συνδέθηκε με αναταραχές του 19ου αιώνα μ.Χ.: τη διάλυση τουύ βασιλείου της Γεωργίας, την προσάρτησή του στη Ρωσία και την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μ.Χ.

Όνομα:	Ιλαρίων
Ετυμολογία:	Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'ιλαρός' που σημαίνει άτομο που χαρακτηρίζεται από χαρά και ευθυμία.

Ο Όσιος Ισαάκιος (Τοροπτσάνιν) γεννήθηκε στη Ρωσία από πλούσιους και επιφανείς γονείς. Η κύρια ενασχόλησή του ήταν το εμπόριο. Κάποτε όμως η αγαθή διάνοιά του σκέφθηκε ότι όλα τα ανθρώπινα είναι μάταια. Μοίρασε τότε όλη την περιουσία του στους πτωχούς και ήλθε στο σπήλαιο του Οσίου Αντωνίου (τιμάται 10 Ιουλίου), στη Λαύρα του Κιέβου, ποθώντας να αφιερωθεί στον Κύριο. Εκεί εκάρη μοναχός και άρχισε τον σκληρό του πνευματικό αγώνα. Με την ευλογία του Οσίου Αντωνίου κλείσθηκε στο βάθος των Σπηλαίων, στο πιο σκοτεινό κελί.

Ο Όσιος προσευχόταν αδιάλειπτα στον Κύριο με δάκρυα, χωρίς να γνωρίζει πότε ήταν νύκτα και πότε ημέρα. Δεν είχε στρώμα και ποτέ δεν ξάπλωνε για ύπνο. Κοιμόταν ελάχιστα καθισμένος σε ένα κούτσουρο. Έτρωγε μόνο λίγο πρόσφορο και έπινε λίγο νερό που του έφερνε ο ίδιος ο Όσιος Αντώνιος.

Ο Όσιος Ισαάκιος δοκιμάσθηκε σκληρά από τον πειρασμό την κενοδοξίας. Όμως το έλεος του Θεού και η αγάπη των Πατέρων τον διαφύλαξαν σώο και αβλαβή. Αφού έζησε με σκληρή άσκηση και νηστεία και πρόκοψε στην υπακοή και την απλότητα, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Όνομα:	Ισαάκ
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο Εβραϊκό όνομα  'σαχάκ' και σημαίνει "γελαστός".